ـ بحران شدید گرسنگی در نوار غزه بخشی از یک استراتژی عمدی اسرائیل برای تضعیف قابلیتهای حماس و اخراج سازمانهای بشردوستانه است.
تقریباً یک ماه است که حتی یک فقره کمک بشردوستانه به غزه وارد نشده است. از دوم مارس، زمانی که قرار بود مرحلۀ دوم آتش‌بس آغاز شود، ولی اسرائیل از تعهد خود به این توافق سر باز زد، ارتش اشغالگر ورود تمامی مواد غذایی، سوخت، تجهیزات پزشکی و سایر ضروریات زندگی به نوار غزه را مسدود کرده است. آژانس امداد و کار سازمان ملل "اونروا" (UNRWA) هشدار داده که ذخیرۀ آرد غزه احتمالاً تا پایان این هفته به پایان خواهد رسید.

زمان از ۹ شب گذشته، اما هنوز ساختمان شهرداری دیده نمی‌شود. بعدتر، شاید بتوانند از دور پارچه‌نوشته‌ای چند متری را که چهره امام‌اوغلو روی آن نقش بسته، ببینند. این پارچه همچنان بر نمای شهرداری آویزان است و گویی این سیاستمدار اپوزیسیون بر اعتراضات نظاره دارد.
معترضان با خطرات جدی مواجه‌اند. پلیس با خشونت پاسخ می‌دهد، از گاز اشک‌آور، ماشین‌های آب‌پاش و بنا بر گزارش‌ها، گلوله‌های لاستیکی استفاده می‌کند. از آغاز اعتراضات تاکنون، بیش از ۱۵۰۰ نفر بازداشت شده‌اند، از جمله روزنامه‌نگاران و تعداد زیادی جوان. بسیاری در بازداشت موقت به سر می‌برند.

برنی سندرز با تبلیغ و ترویج بنیادهای ارزشی سوسیال دموکراسی نقش خویش و سوسیال دموکرات های آمریکایی بر عرصه سیاست و فرهنگ و جامعه آمریکا زده است. برنی سندرز ۸۵ ساله هرگز تسلیم ستمگری و جنگ افروزی نشده است و باور داشته و دارد که خورشید انسانیت و آزادی برای همیشه زیر ابرهای هوچیگری و آوازه گری و تهمت و نادانی نخواهد ماند. سندرز پیروزمندانه و جسورانه جنبشی را رهبری و تقویت کرده است که در روند تحقق و تثبیت رفاه، آزادی و دموکراسی در جامعه آمریکا بیش از پیش تاثیر گذار بوده و خواهد بود.

آنها به صراحت می گویند که هشت میلیارد نفری که امروزه روی کره زمین زندگی می کنند به اندازه صدها تریلیون موجود پساانسانی که در کیهان ساکن خواهند شد اهمیت ندارند. آن‌ها بر این باورند که ما در مسابقه‌ای با زمان هستیم، و باید تخته گاز به رشد و توسعه هوش مصنوعی، فناوری نانو، ژنومیک و همه چیزهای دیگر بپردازیم. تا آنان و دوستانشان بتوانند به موقع از اینجا خارج شوند. دریافت من از این تفکر سوسیوپاتی (نفرت و ناهمدلی با اجتماع) است. من هنوز احساس می کنم که مردم و زندگی روی زمین مهم هستند. و حتی اگرکسی بخواهد این سیاره را ترک کرده به جای دیگری برود، لزوما نباید زمین را به آتش بکشد.

آقای العتیبه که از سال ۲۰۰۸ سفیر امارات در آمریکاست، از درازی استثنائی دوران مأموریتش برای بستن پیوند دوستیِ نزدیک با رهبران آمریکائی از جناح های مختلف و نیز گسترش کارزار تبلیغاتی خیره کننده به سود کشورش استفاده کرده‌است. او در مرکز مذاکره برای مشارکت راهبردی میان اسرائیل و امارات متحده عربی قرار داشت که در سپتامبر ۲۰۲۰ در واشینگتن و در چارچوب «پیمان ابراهیم» امضا شد. در آن هنگام بود که او پیوند دوستی بسیار محکمی با دونالد ترامپ و اطرافیانش برقرار کرد که امروز بسیار اهمیت دارد.

او بیش از پیش از نظریه اخلاق گفتمانی خویش عدول کرده و به‌قولی یک بار دیگر علیه خود ونظریه‌اش، در صحنه سیاسی‌ ظاهر می شود. وی به‌جای دفاع از صلح و تکیه و تقویت جنبش ‌ها و فشار ا‌ز پائین به دولت‌ها، خود به جرگه تیز‌کنندگان تیغ می‌پیوندد. در خط سیر عملی و فکری او ابتدا اروپا محوری جایگزین جامعه جهانی و جنبش‌های طبقاتی و اجتماعی از پائین می گردد. و در نزد او در فرایند شکل‌گیری اتحادیه اروپا، نگاه به بالا و اتحاددولت‌ها، جایگزین اتحاد از پائین می شود و در حقیقت این دولت‌های بر فراز جوامع اروپایی هستند که مرکز ثقل اخلاق گفتمان به‌شمار می آیند.

رئیس‌جمهور یمن، رشاد العلیمی، ۷۱ ساله، درباره حملات آمریکا به کشورش و نفوذ فزاینده ایران در دریای سرخ می‌گوید: این شبه‌نظامیان سعی دارند جهان را در دریای سرخ تحت فشار بگذارند و اقدامات خرابکارانه خود را در لفافه توجیهات سیاسی گمراه‌کننده پنهان کنند. اما در پس این اقدامات، چشم‌انداز بزرگ ایران برای کنترل منطقه نهفته است. جمهوری اسلامی از مدت‌ها پیش به دنبال تسلط بر دریای سرخ بوده است.

پس از بازداشت اکرم امام‌اوغلو، شهردار استانبول، اپوزیسیون مردم را به تظاهرات گسترده فراخوانده است. آیا هنوز می‌توان از تبدیل ترکیه به یک دیکتاتوری جلوگیری کرد؟

او وانمود می‌کند که هیچ اتفاقی نیفتاده است. چند ساعت پس از آنکه پلیس اکرم امام‌اوغلو، شهردار استانبول، را در خانه‌اش بازداشت کرد، رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، عصر چهارشنبه گذشته در آنکارا در ضیافت افطار برای کشاورزان سخنرانی کرد. در همین زمان، در استانبول و دیگر شهرها، مردم در اعتراض به این اقدام به خیابان‌ها آمده بودند. اما اردوغان درباره کشاورزی، غزه و کودتای نافرجام ۲۰۱۶ صحبت کرد و حتی نامی از امام‌اوغلو، مهم‌ترین رقیب سیاسی‌اش، نبرد.

در سراسر نوار غزه، فلسطینی‌ها با ازسرگیری جنگ نسل‌کشی‌گونه اسرائیل از خواب بیدار شدند. ارتش اسرائیل ادعا کرد که «سلول‌های تروریستی، سایت‌های پرتاب موشک، سلاح‌ها و زیرساخت‌های نظامی دیگر» را هدف قرار داده است، اما حملات ناگهانی هوایی و توپخانه‌ای به این منطقه، خانواده‌هایی را که در خانه‌ها و چادرهایشان در حال خواب بودند، هدف گرفت. این حملات تنها یک ساعت قبل از وعده سحری در ماه رمضان اتفاق افتاد. در حالی که همسایه‌های ما توانستند زنده بمانند، وزارت بهداشت غزه گزارش داد که ۴۰۸ نفر کشته شده‌اند ۱۷۴ کودک، و ۵۶۲ نفر زخمی شده‌اند، با تعداد بیشتری که زیر آوار ساختمان‌های فرو ریخته به دام افتاده‌اند.

برای پکن، دلایل متعددی برای پیش گرفتن چنین سیاستی موجود است. بعد از میانجی گری برای برقراری آرامش بین ایران و عربستان در سال ۲۰۲۳، چین در پی یافتن فرصتی است تا خود را به‌عنوان یک قدرت بزرگ و متعهد نشان دهد. به‌گفته یان سان، مدیر برنامه چین در مرکز استیمسون،« پکن نمی خواهد که به نظر برسد که به توسط روسیه و ایالات متحده کنار گذاشته شده است. قبلا، او در مذاکرات اوکراین دعوت نشده بود، لذا من فکر میکنم که چینی ها تلاشی زیادی خواهند کرد تا نقش خود را در امور بین المللی دوباره محکم نمایند.

آنچه که دیروز (سه شنبه) اتفاق افتاده است، از سر گیری جنگ، این پرسش را برانگیخته که از نو اینطوری جنگ شروع می شود یا نمی شود؟ و بخوبی می دانیم که این بار، جنگ مهیب تر از ۵ ماه گذشته خواهد بود. زیرا چراغ سبز ترامپ داده شده است. ترامپ او خود مردم غزه را تهدید کرده است. اهداف واقعی جنگ اکنون روی میز است. ترامپ گفته که باید ۲.۳ میلیون را جابجا و از غزه خارج کرد. این جابجایی مرحله ای خواهد بود. اول از شمال به جنوب و بعد از جنوب بطرف مصر یا جای دیگر. آن ها هستند که تصمیم می گیرند و سرنوشت ما را تعیین می کنند. این جنگ، این جنگ جدید بمراتب خشونت بارتر خواهد بود، تا مردم سریع تصمیم به رفتن بگیرند و آن ها به اهداف خود برسند. اسرائیلیان در حال مذاکره با کشورهای دیگر در مورد سواحل دریا و برای ترامپ هم مسئله حل است.

هرگز از پایان جنگ دوم جهانی تاکنون، رابطه میان چین و کشورهای عربی تا این حد توسعه نیافته بود، و آن هم نه فقط در زمینه‌های اقتصادی. پکن از این موقعیت بهره می‌برد، بی‌آن‌که بتواند جای واشنگتن را بگیرد. آیا طرح پر‌هیاهوی دونالد ترامپ می تواند ورق‌ها را جابه‌جا کند؟
چین بی‌سروصدا (به استثنای توافق ایران و عربستان در مارس ۲۰۲۴ که با پدرخواندگی چین انجام شد)، به نخستین شریک بازرگانی کشورهای عرب خاورنزدیک و یکی از مهمترین سرمایه‌گذاران منطقه (مقام نخست یا دوم، برحسب سال) تبدیل شده و جای آمریکا را گرفته است. به‌گفته‌ی شرکت عربی برای تضمین سرمایه‌گذاری و اعتبارِ صادرات (ضمان)، این کشور یک‌سوم از سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی را در اختیار دارد. هفده سال پیش، میزان حضور چین یک درصد تخمین زده می‌شد.

دستیاران ماسک به‌صورت ناگهانی وارد مراکز تصمیم‌گیری نهادهای دولتی می‌شوند، به داده‌های حساس و سیستم‌های فناوری اطلاعات دسترسی پیدا می‌کنند، قراردادهای تأمین‌کنندگان را لغو می‌نمایند و در مقیاسی گسترده کارکنان را اخراج می‌کنند. به نظر می‌رسد حتی اینکه چه کسی اخراج شود را نیز سیستم‌های هوش مصنوعی تعیین می‌کنند.
«این اره‌برقی بوروکراسی است!» ایلان ماسک این جمله را فریاد زد، در حالی که با یک اره‌برقی واقعی در دست، بر روی صحنه یک کنفرانس راست‌محافظه‌کار ظاهر شد. او می‌توانست مطمئن باشد که مورد تشویق حضار راست‌گرا و لیبرتارین قرار می‌گیرد.

من فکر می‌کنم که رویاروئی، نه تنها اجتناب ناپذیر، بلکه ضروری است. این رویاروئی باید در سطح فکری و نگرش انسان رخ دهد. و با این انگیزه بود که کتابم را نوشتم . این رویاروئی نه تنها به بنیادگرایان و اسلام گرایان بستگی پیدا می کند، بلکه مهمتر از آن، خطاب به کسانی است که چهل سال همواره تکرار می‌کنند که اسلام سیاسی هیچ ربطی به اسلام ندارد و به تعبیر نادرستی که دارند، می خواهند اینگونه با اسلام هراسی مبارزه کنند؛ ولی عملاً به آن دامن می زنند. زیرا تاکید بر اینکه مشکل فقط در اسلام سیاسی و یا حتی اخوان المسلمین است نه اسلام، نتیجه‌اش روشن است : ایجاد ترس و نفرت پراکنی از اسلام؛ که حاصلش «اسلام هراسی» است.

در نوار غزه، که از جنگ ویران شده است، یک جوان فلسطینی کافه‌ای افتتاح کرده که در آن شیرینی می‌فروشد. این کافه نه‌تنها پناهگاهی از رنج و ویرانی فراهم می‌کند، بلکه پیامی نمادین علیه «ترامپ غزه» نیز محسوب می‌شود. صلح طعم شیرینی دارد – طعمی شبیه کنافه، دسری از پنیر، رشته‌های خمیر و شربت شیرین. شبیه بسبوسه، کیک سنتی سمولینا با بادام. و شبیه کیک شکلاتی با روکشی ضخیم.
در حال حاضر در نوار غزه، دکه‌های غذا و کافه‌ها در هر گوشه‌ای دیده می‌شود—اغلب به‌صورت موقتی، در چادرها، میان ویرانی‌ها یا حتی فقط چند صندلی در بندر ویران‌شده غزه‌ست. مردم به این مکان‌ها سرازیر می‌شوند، درست مانند مراکز خرید کوچک و فروشگاه‌هایی که دوباره بازگشایی شده‌اند. دیدار با دوستان، بیرون بودن بدون ترس—تمام این‌ها تقریباً یک سال و نیم غیرممکن بود.

در تاریخ مبارزات ملت ها، احزاب و گروه های سیاسی همه ی کشورها نمونه های فراوانی از 'شکست' را می توان مشاهده کرد، اما کمتر موردی را می توان سراغ گرفت که رهبر یا رهبران یک ملت یا گروه سیاسی، درست در زمانی که توان و نیروی لازم برای مقاومت و ادامه ی مبارزه را دارند، پرچم تسلیم را برافرازند و لبخند رضایت بر لب، توافقنامه ای را امضا کنند که همه ی دستاوردهای مبارزه ی چند دهه ای مردم خود را بر باد دهند.

سرانجام، فقط حماس باقی می‌ماند. پس از ۱۷ ماه خونریزی، حماس باقی ‌مانده است. پس از کشته شدن صدها سرباز اسرائیلی و ده‌ها هزار نفر از مردم غزه، حماس باقی مانده است. پس از ویرانی‌های گسترده نظیر خرابی های شهر درسدن [در دوران جنگ جهانی دوم]، حماس باقی ‌مانده است. پس از وعده‌های بی‌شمار اسرائیلی، حماس باقی می‌ماند. در حقیقت، تنها حماس در غزه باقی خواهد ‌ماند. ما باید این واقعیت را پذیرفته و نتیجه درست از آن بگیریم.

رئیس‌جمهور ایالات متحده، ترامپ، و نخست‌وزیر اسرائیل، نتانیاهو، به نظر سوسیولوژیست اِوا ایلووز یک ویژگی مشترک دارند: جذابیت آن‌ها دقیقاً در این است که حتی ظاهر ادب و احترام را نیز رعایت نمی‌کنند. "فساد اخلاقی آن‌ها ما را درگیر خود می‌کند"
«برنامه‌های کامالا هریس نویدبخش رونق بیشتری برای طبقه کارگر است، اما به نظر می‌رسد دونالد ترامپ رأی‌دهندگان را متقاعد کرده است»، این عنوان مقاله‌ای بود که نیویورک تایمز اندکی پیش از انتخابات آمریکا منتشر کرد. وضعیت متناقض مطرح‌شده در این عنوان یکی از جنبه‌های اساسی رهبری سیاسی را مورد توجه قرار می‌دهد.

وقتی نیمی از عمرت را در کنار همسرت گذرانده‌ای، او بخشی از وجودت می‌شود.غیرقابل تصور است که بخشی از خودت دیگر وجود نداشته باشد. من ۱۰۰ درصد، حتی ۲۰۰ درصد مطمئن بودم که او زنده است. اما در راهرو، فقط مادرم و پدرشوهرم را می دیدم. ویتیا را نمی‌بینم. به سمت آپارتمان بر‌گشتم و صدا کردم. یک‌بار، دو بار: «ویتیا! ویتیا!» و بعد… هیچ حالا می‌فهمم «سکوت قبرستان» یعنی چه. یعنی جواب فریاد «ویتیا»، «ویتیا»، فقط سکوت است. می‌فهمم که دیگر نیست. در آشپزخانه نیست. در اتاق هم نیست.

دونالد ترامپ هنگامی که برای شرکت در یک گردهمایی انتخاباتی در واترلو، آیووا، در راه بود، با خبر حملات حماس در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ غافلگیر شد. مایکل وولف، روزنامه ‌نگار باسابقه، در کتاب جدید خود با عنوان «همه یا هیچ: چگونه ترامپ آمریکا را بازپس گرفت» می‌نویسد: «این موقعیتی بسیار مناسبی بود برای ارائۀ یک دفاع قوی از اسرائیل و پیشی گرفتن از بایدن در حمایت از برنامه ‌های نظامی اسرائیل». با توجه به پایگاه قوی مسیحیان انجیلی در آیووا که حامی اسرائیل هستند، وولف خاطرنشان می ‌کند که «یک نمایش ترامپی از خشم و خشونت نسبت به فلسطینی‌ها قطعاً تأثیرگذار خواهد بود.» اما ترامپ به جای استفاده از این فرصت، بیانیه‌ای ضعیف صادر کرد که برای کسی که به ندرت فرصت استفاده از سخنان پرطمطراق را از دست می‌دهد، بویژه زمانی که برای منافع سیاسی ‌اش مفید باشد، عجیب بود.

تنها چند هفته پیش، زنان و مردان سوری آزادی تازه‌یافته خود را جشن می‌گرفتند و پس از دهه‌ها سرکوب توسط خاندان علوی اسد، بر وحدتشان تأکید داشتند. بشار اسد، دیکتاتور دیرینه سوریه، اوایل دسامبر به روسیه گریخت. اما تنها چند روز پس از حمله‌ی برق‌آسا به رهبری گروه اسلام‌گرای هیئت تحریر الشام (HTS)، اقلیت‌های کشور از اقدامات انتقام‌جویانه هراس داشتند، به‌ویژه علویان که بشار اسد نیز به آنان تعلق دارد. آنان به‌طور کلی به‌عنوان هواداران رژیم اسد شناخته می‌شوند، هرچند که در میان علویان نیز مخالفان رژیم وجود داشته‌اند.

پیشنهاد دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا برای اخراج بیش از دو میلیون نفر فلسطینیِ غزه به مصر و اردن واکنشهای متفاوتی برانگیخت، اما با پشتیبانی قابلِ ملاحظهای در اسرائیل روبرو شده است. این پیشنهاد با گرایشهای کهنهی دستگاه حاکم اسرائیل هماهنگی دارد که همواره از سال ۱۹۴۹ این سرزمین برای آن مانع سختی برای پیش بردن پروژه صهیونیستی  بوده است .

واحد ۸۲۰۰ ارتش اسرائیل در حال ساخت نوعی زبان عربی با میلیاردها کلمه برای تجسس در تمام شئون و احوالات فلسطینی هاست. متخصصان این امر در ارتش به (Chat GPT) حسادت کردند و برای تشدید نظارت بر فلسطینی‌ها تصمیم گرفتند از "مقادیر جنون آمیزی" داده های اطلاعاتی برای ساخت ابزاری به عنوان زبانی از عربی محاوره‌ای با لهجه های محلی استفاده کنند. کارشناسان می‌گویند به این ترتیب "فلسطینی‌ها به ابژه‌های آزمایشگاهی تبدیل شده‌اند تا هوش مصنوعی را به سلاح تبدیل کنند".

واقعیت این است که اگر این بخش از اپوزیسیون، که در خارج از کشور مستقر شده و از امکانات وسیع رسانه ای نیز برخوردار است چنانچه در داخل کشور و در میان مردم ایران نفوذ و اعتباری داشت، به وابستگی و دریوزگی از کشورهای خارجی تن نمی داد و می توانست با اتکا به پایگاه مردمی خود به مبارزه با رژیم جمهوری اسلامی بپردازد.
به تعبیری ساده تر پناه بردن آنها به کشورهای خارجی و تلاش آنها برای جلب حمایت کشورهای امپریالیستی و حتی دولت های به شدت مرتجع منطقه، گویای ناتوانی آنها در جلب حمایت و همراهی مردم ایران است.

با وجود طرح‌های مختلف برای تمدید آتش‌بس، هر دو طرف جنگ منافع خاص خود را دارند که مانع توافق می‌شود. حماس نمی‌خواهد کنترل کامل بر غزه را از دست بدهد. بدون ضمانت‌های امنیتی، این گروه نیز گروگان‌های باقی‌مانده را آزاد نخواهد کرد، زیرا آنها تنها برگ برنده آن‌ها هستند. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، تحت فشار شرکای ائتلاف افراطی خود، با هیچ آتش‌بس دائمی که اسرائیل را از امکان از سرگیری جنگ محروم کند، موافقت نخواهد کرد. پیش از پایان ۴۲ روز اول، مقامات دولتی اعلام کرده بودند که عقب‌نشینی از کریدور فیلادلفیا در مرز مصر انجام نخواهد شد.

»  آلمانی ها هم باید جرات و آزادی اخلاقی را داشته باشند تا نادرستی را به‌نام نادرستی بنامند
»  پادشاهی سیلیکونی
»  شی و پوتین در آرزویی مشترک
»  صلح فوری برای اوکراین، به هر قیمتی!
»  اگر نتانیاهو روی صندلی داغ ترامپ بود چه می‌شد؟!
»  پایان رویای آمریکایی ما