ازمان ملل متحد با اعلام این‌که از ابتدای سال میلادی جاری تاکنون نزدیک به ۸۵۰ نفر در ایران اعدام شده‌اند، از «الگوی نظام‌مند استفاده از مجازات اعدام به‌عنوان ابزار سرکوب و ارعاب حکومتی» ابراز نگرانی کرد.
دفتر حقوق بشر سازمان ملل روز جمعه ۷ شهریور اعلام کرد که در نیمهٔ نخست سال ۲۰۲۵ «افزایش چشم‌گیری در اعدام‌ها» در ایران رخ داده است.
راوینا شمداسانی، سخنگوی این دفتر، در ژنو به خبرنگاران گفت: «مقام‌های ایرانی دست‌کم ۸۴۱ نفر را از ابتدای سال تا ۲۸ اوت ۲۰۲۵ (ششم شهریور) اعدام کرده‌اند» و هشدار داد که «با توجه به فقدان شفافیت، ممکن است آمار واقعی متفاوت و بدتر باشد».

در سالگرد فاجعه ملی، و برای زنده داشت یاد این عزیزان و سایر جانباختگان جمهوری اسلامی، امروز جمعه هفتم شهریور ۱۴۰۴، تعداد زیادی از مادران و یاران خاوران از نقاط مختلف تهران و وزیر نظر انبوهی از ماموران وارد خاوران شدند. ماموران امنیتی اجازه فیلم برداری و یا گذاشتن گل را برای مزار این عزیزان ندادند. خانواده های داغدیده با ابتکاری در بیرون خاوران مراسمی برگزار کرده و با خواندن شعر و سرود و گذاشتن دست گل های سمبلیک یاد این عزیزان را گرامی داشتند..

حزب چپ ایران در برابر خاطره‌ جان‌ باختگانی که در طول حکومت اسلامی و در کشتار دهه‌ شصت و به‌ ویژه در قتل عام فاجعه ‌بار ۶۷، به جرم آزادی‌ خواهی و عدالت ‌طلبی جان خود را از دست دادند، به احترام سر فرود می آورد. ما رنج بی ‌پایان خانواده‌ های داغدار و پایداری زندانیانی را که امروز نیز در بند گرفتارند، بخشی جدایی ‌ناپذیر از مبارزه‌ مردم برای آزادی می ‌دانیم. ما در این سالگرد خونبار، دگربار، بر تعهد خود به امر دادخواهی پای فشرده و در این راه همراه خانواده ‌های جان‌ باختگان، نهادهای مدافع حقوق بشر، احزاب سیاسی چپ و دموکراتیک و همه آزادی‌ خواهان به تلاش و مبارزه ادامه خواهیم داد. پاسداشت یاد جان‌ باختگان تنها در پیگیری حقیقت و تحقق عدالت معنا می‌یابد و این هدف جز با اتحاد و همبستگی مشترک دادخواهان، دست‌یافتنی نخواهد بود.

بهش بگو بیرون نیاد
بهش بگو بیرون نیاد حتا اگه صدای فریاد شنید
نترسونش
بهش بگو بیرون نیاد حتا اگه برای مدتی طولانی هیچی نشنید
بهش بگو ما می‌آییم و پیدایش می‌کنیم
بهش بگو ما تمام مدت اینجا خواهیم موند.
یه چیزی درباره‌ی مردها بهش بگو
بهش بگو اونا تو بازی آدمای بدی هستن
بهش بگو این یه داستانه
بهش بگو اونا خواهند رفت...

حمله، مؤمنان را در هنگام آماده شدن برای نماز صبح روز شنبه، روز استراحت یهودیان (شبات)، به وحشت انداخت: در ۶ دسامبر ۲۰۲۴ چند مهاجم حدود ساعت چهار صبح شیشه‌های کنیسه «اداس اسرائیل» در ریپونلیا، حومه‌ی شهر بزرگ ملبورن، را شکستند. سپس کوکتل مولوتوف به داخل ساختمان پرتاب کردند. اندکی بعد، خانه‌ی عبادت در آتش شعله‌ور شد. حاضران در کنیسه از درِ پشتی توانستند از فاجعه بگریزند. کسی به‌طور جدی آسیب ندید، اما ترس در میان یهودیان استرالیا باقی ماند. دولت کانبرا وعده داد که علیه نفرت و خشونت اقدام خواهد کرد.

بریتانیا، فرانسه و آلمان روند فعال‌سازی مکانیسم ماشه برای بازگرداندن خودکار تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران را آغاز کرده‌اند. این سه کشور اروپایی که از امضاکنندگان «برنامه جامع اقدام مشترک» موسوم به برجام هستند، با ارسال نامه‌ای به شورای امنیت سازمان ملل روند فعال سازی مکانیسم ماشه را آغاز کردند.
این کشورها به سیر تاریخی پرونده هسته‌ای ایران اشاره کرده و با بر شمردن موارد و نمونه‌هایی، جمهوری اسلامی را به نقض «آشکار و عمدی» برجام متهم کردند؛ از جمله این موارد، «زیرپا گذاشتن محدودیت‌های تعیین شده در برجام در زمینه غنی‌سازی‌، آب سنگین، سانتریفوژها و محدودیت دسترسی آژانس بین‌المللی انرژی برای نظارت» بر فعالیت‌های هسته‌ای ایران عنوان شده است.

رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، روز سه‌شنبه چهارم شهریور اعلام کرد که نخستین گروه از بازرسان این نهاد به ایران بازگشته‌اند.
او در گفت‌وگو با شبکه فاکس‌نیوز گفت: «ما در حال گفت‌وگو با مقام‌های ایرانی هستیم. اکنون نخستین گروه از بازرسان آژانس به ایران بازگشته‌اند و در حال آماده‌سازی برای از سرگیری [بازرسی‌ها] هستیم.»
این اظهارات ساعتی بعد از آن اعلام شد که ایران و سه کشور اروپایی در شهر ژنو درباره قصد طرف اروپایی برای فعال کردن مکانیسم ماشه و بازگرداندن تحریم‌های سازمان ملل مذاکره کردند اما منابع مطلع گفتند نتیجه‌ای در برنداشته است.

پیش از جنگ در یک کارخانه لبنیات محلی در غزه کار می‌کردم؛ در بخش بازاریابی و توزیع. ما پنیر و شیر تولید می‌کردیم و به مغازه‌ها می‌رساندیم. با وجود مشکلات اقتصادی، زندگی در مقایسه با امروز نعمتی بود. مثل بهشت بود. از ۷ اکتبر تاکنون ۳۵ کیلو کم کرده‌ام، حالا ۵۰ کیلو هستم. اما شاید وضع من از دیگران بهتر باشد. بعضی‌ها هر دو روز یک وعده غذا می‌خورند. من توانسته‌ام روزی یک وعده داشته باشم. می‌توانم غذا بپزم، ارتباطی با دوستانی در خارج دارم. اینجا پروژه‌های کوچک امدادی راه انداخته‌ایم تا زنده بمانیم و به مردم اطرافمان کمک کنیم.

آَرشیو اخبار امروز >>

روشنفکران و روشنفکری دشمنان دیگری هم داشته اند، که یکی از آن ها خصمِ خانه‌زاد و جدا افتاده از پیکرۀ خویش بوده است. ناسازگاری تیپ های روشنفکری، آن‌جا که به تخریب و ستیز با یکدیگر کشانده شده‌اند، از موانع رشد جنبش روشنفکری و دموکراسی در میهنمان بوده‌اند. روشنفکران غرب‌گرا، خواهان آزادی و پارلمانتاریسم و توسعه اجتماعی با اولویت کارهای فرهنگی و آموزشی و تربیتی از یک سو، و روشنفکران چپ‌گرای باورمند به سوسیالیسم و عدالت ‌خواهی از سوی دیگر، هرگز همکاری و سازگاری با یکدیگر را بر نتافته‌اند.

در پی تحولات اخیر میان استرالیا، اسرائیل و مسئله فلسطین، تصمیم ناگهانی دولت آنتونی آلبانیزی برای بستن سفارت جمهوری اسلامی در کانبرا را نمی‌توان صرفاً ناشی از دغدغه‌های حقوق بشری، حمایت از مردم ایران یا مقابله با تروریسم دانست. این اقدام بخشی از بازی قدرت‌های جهانی و معادلات ژئوپلیتیکی است و تحت تأثیر مستقیم لابی‌های صهیونیستی در استرالیا و نفوذ اسرائیل از طریق آمریکا اتخاذ شده است.

وقتی یک موشک بالستیک ایرانی از اصفهان به سمت اسرائیل شلیک می‌شود، اولین چیزی که با آن برخورد کند، ارتش آمریکا در عراق، هواپیماهای رافال فرانسوی در امارات متحده عربی (که عربستان سعودی اجازه استفاده از حریم هوایی خود را به آن می‌دهد) و ناو هواپیمابر کارل وینسون ایالات متحده در خلیج فارس است که کوشند با جدیدترین ناوشکن‌های موشکی آن را سرنگون کنند. اگر موشک ایرانی از همه این سلاح‌های مدرن بگرید، نیروی هوایی اردن و ارتش آمریکا در اردن و همچنین هواپیماهای تایفون و اف-۳۵ نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا از قبرس از راه می‌رسند.

در روز یکشنبه، دوم شهریور ۱۴۰۴، پیرمردی هشتاد و شش ساله که - بنابر میانگین درازای عمر در ایران یک پایش لب گور است - در مقام رهبر مطلقه یک کشور نود میلیونی در بالای صحن حسینیه خمینی نشسته و آغاز به سخنرانی می کند. او که ظاهرا از شور ذوب شدگان حاضر در جلسه به وجد آمده، با تبسمی بر لب، نخست آیه ای از قران به عربی را می خواند. سپس می گوید که دو جمله برای گفتن دارد، یکی در باره ی امام رضا به مناسبت «شهادت» او و دیگری در باره ی مسایل جاری ایران، گرچه در بخش آخر یک نکته هم می افزاید.

حیدرخان عمواوغلی در طول نوزده سالی که در ارتباط با تاریخ ایران در مشروطه و جنگل فعال بود، زندگی پرفراز و فرودی را پشت سر گذاشت و سرانجام هنگامی‌که در خرداد سال۱۳۰۰خورشیدی از جمهوری آذربایجان در شوروی برای هدایت انقلاب ایران به گیلان آمد، در یک حادثه‌ی تراژیک در روستای «ملاسرا»ی فومنات در روز ۷ مهر۱۳۰۰ خورشیدی دستگیر و پس از حدود دو ماه کشته شد. این مقاله با استفاده از پژوهش نویسنده در «جنبش و انقلاب جنگل»، کوشش کرده است نوری بر تاریکی این حادثه بیفکند.

جمهوری اسلامی طی ۲۲ سال گذشته با اصرار بر غنی‌سازی، هزینه‌های اقتصادی و سیاسی سنگینی را بر مردم تحمیل کرده‌است. کشور ما به‌ویژه در این دو دهه فرصت‌های زیادی را در منطقه از دست داده‌است و اقتصاد آن با گسست بیشتر از اقتصاد جهانی، لطمات جبران‌ناپذیری دیده‌است. زمان آن رسیده‌است که بر این چرخه‌ی معیوب و وارونه نقطه‌ی پایان گذاشته شود. غنی سازی اورانیوم تا زمان حل اختلافات باید تعلیق و حتی منتفی اعلام شود و مذاکره بر سر موضوعات دیگر آغاز گردد. هر چند انتظار چنین اقدامی از جمهوری اسلامی در حکم اعتقاد به معجزه است، اما در عین حال امکانی در جهت خلاصی از وضعیت کنونی است، هم‌چنان که امکان آغاز خلاصی از جمهوری اسلامی نیز.

به نظر این نگارنده نویسندگان کتاب در جست‌وجوی نیروهای انقلابی در میان دانشجویان آن ‏دانشگاه در آن سال‌ها، به خطا رفته‌اند. ایشان نیز در این کتاب متأسفانه اسیر توهم و کلیشهٔ رایج ‏هستند که گویا «چپ‌ها و کمونیست‌ها و روشنفکران بودند که انقلاب کردند و سپس قدرت را به ‏روحانیان سپردند». ایشان درد دل می‌کنند که در طول کار روی کتاب، این پرسش برایشان مطرح ‏می‌شده که: «چرا وقت خود را صرف مطالعهٔ دانشجویان چپ‌گرای ایرانی کنیم که سیاست‌های ‏سطحی و گمراه‌کننده‌شان به انقلاب ۱۹۷۹ منجر شد؛ یعنی انقلابی که رژیمی مرگبار و استبدادی ‏به وجود آورد که سرسختانه در قدرت باقی مانده است؟»

مردم جهان طی چند دهه ی اخیر به اندازه ی چند قرن گذشته باسیمای انسانی سرمایه داری' آشنا شدند و با چشمان خود تجلی آن را در نقاط مختلف جهان، در ایران تحت سلطه ی رژیم ولایت فقیه، در لیبی، عراق، افغانستان اشرف غنی و سپس طالبان، در سومالی و اوکراین، در بالکان و به ویژه در غزه مشاهده نمودند. بنابراین به چپ های بریده ای که برای کشف سیمای انسانی سرمایه داری به پستوهای نیمه تاریک کتابخانه های دانشگاه های اروپایی پناه برده اند بایستی خبر داد که بیرون آیید، مردم سیمای واقعی نظام سرمایه داری را در عمل کشف و مشاهده کردند و برای این کشف خود بهای بسیار سنگینی پرداختند.

انگلیسی‌ها به تهدید و تخویف مصدق از تمام راههای ممکن ادامه می‌دادند. در اواخر آوریل ۱۹۵۳ عوامل ایرانی ام آی ۶ سرلشگر افشارطوس رئیس کل شهربانی را ربوده به قتل رساندند. هدف آنها از این اقدام آن بود که اولاً ثابت کنند دولت مصدق وضع متزلزلی دارد و ثانیاً افسر قابلی را که احساس می‌کردند ممکن است بصورتی مؤثر جلوی اقدامات آنها را در اجرای کودتا بگیرد از سر راه خود بردارند. سرلشگر ،زاهدی همراه با بقایی و چند تن از افسران بازنشسته در اجرای نقشه‌ی این قتل دخالت داشتند.

به باور من، چالش کنونی اپوزیسیون ایران، کناره‌گیری شاهزاده رضا پهلوی نیست، بلکه ضرورت یک بازتعریف بنیادین در نقش سیاسی ایشان است. برای چهار دهه، شاهزاده رضا پهلوی به عنوان یک چهره ملی و نماد وحدت از سوی طرفدارانشان در اپوزیسیون مطرح بوده‌اند اما تا به امروز این استراتژی به موفقیت چشمگیری منجر نشده است. شوراهای متعدد، پیمان‌ها و ائتلاف‌هایی که با محوریت ایشان یا مشارکت فعالشان شکل گرفت، یکی پس از دیگری به بن‌بست رسیدند.

آَرشیو سياسی >>

ایران به کدام سو می رود و آینده کشور ما در میانه بحران های چند سویه چه خواهد بود؟ پرسش "چه خواهد شد؟" و "چه باید کرد؟ به مسائل اصلی جامعه و نیروهای سیاسی گوناگون تبدیل شده است. آیا می توان به همگرایی‌های جدید در میان نیروهای مخالف برای به وجود آوردن افق تغییر در ایران امیدوار بود؟ به پرسش‌های

۱- شورش زندانیان سیاسی در زندان قصر به روایت بزرگ علوی
۲- داستان پنهان کردن خبر طرح اشغال ایران از رضا شاه به روایت فریدون هویدا
۳- قیام پادگان هوایی قلعه مرغی درهشتم شهریور به روایت مرتضی زربخت

چرا باید به گردهم‌آیی مونیخ و «دفترچه دوران اضطرار» پرداخت؟ و آن را واسنجی (نقد) کرد؟ آیا برگزاری این دست گردهم‌آیی‌ها اهمیت دارد؟ دشووار است؟ و از عهده ی جریان‌های دیگر نمی‌آید؟ آیا خودخواسته و خودخوانده خود را «پدر ملت» یا «رهبر انقلاب ملی» نامیدن به فرآیند گذار کمک می‌کند؟ یا نوعی شرین‌عقلی و هخاگری است و یک دشواری دیگر در برابر فرآیند پیچیده و دشوار گذار می‌گذارد؟

آَرشیو مصاحبه >>

از آوارگی و جابه‌جایی‌های پیاپی خسته‌ایم. فرسوده‌ایم از ترس، از بی‌پایانی ناامنی و بی‌ثباتی. به جان آمده‌ایم از این‌که هر بار باید از نو آغاز کنیم. اکنون که این سطرها را می‌نویسم، تک‌تک لحظات آوارگی‌های گذشته را دوباره مرور می‌کنم: از شمال تا جنوب تمام استان‌های غزه را زیر پا گذاشته‌ام. از خودم می‌پرسم این بار کجا فرود خواهم آمد؟ آیا در میان همسایگان تازه‌ام احساس خانه‌بودن خواهم کرد؟ آیا وضعیت «نسبتاً» امن خواهد بود؟ آیا ضروری‌ترین نیازهای زندگی در دسترس خواهند بود – آب، غذا؟ بازاری در نزدیکی؟ جایی برای شارژ تلفن همراه یا اینترنتی قابل استفاده؟

آنچه در پاسخ به حملات حماس در ۷ اکتبر آغاز شد، به کارزار کشتار جمعی، قحطی و آوارگی مردم غزه تبدیل شده است. اگر اسرائیل طرح خود را برای فتح شهر غزه کنار نگذارد و جریان کمک های بشردوستانه را از سر نگیرد، ادامه آن طرح خطر پیامدهای فاجعه بار اقتصادی، تعمیق انزوا، و زوال ملی کشور اسرائیل را به همراه خواهد داشت.
تل آویو - دولت فعلی ایتالیا یکی از دوستانه ترین دولت های اسرائیل در تاریخ این کشور است، به همین دلیل است که اظهارات اخیر گیدو کروستو، وزیر دفاع ایتالیا در مورد جنگ جاری در غزه، باید زنگ خطر را در میان اسرائیلی ها، به ویژه در داخل دولت به صدا درآورد.

پزشکان و امدادگران در محل از انسان‌های لاغر و نحیف و کودکانی پنج‌ساله خبر می‌دهند که به دلیل کاهش وزن، چند سال کوچک‌تر به نظر می‌رسند. ساکنان، در تماس‌های تلفنی، از روزهایی بدون غذا می‌گویند. اما نخست‌وزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو، همه اینها را «دروغ» می‌خواند. او مدعی است که کشورش اجازه ورود کمک‌های کافی به غزه را می‌دهد. این ادعا تقریباً با تمام گزارش‌ها از نوار ساحلی در تضاد است و حتی با ارقام منتشرشده از سوی نهاد اسرائیلی «کوگات» نیز ناسازگار می‌نماید. طبق همان ارقام، تنها حداقل ضروری وارد غزه شده است.

آَرشیو بين الملل >>

نفسهای تند و سرگردان ساحل بود و
آنشب
دیدار آن قوی!
آه تپه های سبز
بازِ بال و پر ریخته را هنوز
بیاد می آرید؟

در حالی که به دهه‌ها درماندگی و استیصال به سایۀ جامعۀ ایرانی تبدیل شده، به‌طوری که شهروندانش با ترس و هولی مهیب روزگار گذارنده، امر بغرنج نیز پدید آمده‌است. گویی که همه به‌سوی پرتگاهی آخرالزمانی می‌ر‌وند. درست در همین لحظه بایستی اندرز قدمایی له شکیبایی را بازتاب داد و بر تداوم پایداری خونسردانه تاکید کرد.
به‌واقع این رهنمود، آن درسی است که از دل میراث نیاکانی ما بیرون می‌آید. آن عیاران و قلندرانی که دقیقا به‌وقت رجز‌خوانی بن‌بست و بی بدیلی، از امکان رهایی جمعی سخن گفته‌اند.

در آن طلوع که نور جلوه می‌کند فراز کوه
و می‌وزد نسیم به روی موج‌های رود
روان به سوی قله‌ایم
در آن وزش که رقصِ شاخه٘ غرقِ شور می‌شود
و ذهن خنده می‌زند به اوجِ هر سرود
ز جان، چو هم پیاله‌ایم

 ای مهربان، نگاه کن، خوب نگاه کن، از کنار قطعه ۴۱ که می گذری، آهسته قدم بردار، مواظب باش پا روی لاله‌ها نگذاری، هر سپیده دمان لاله‌های جوان سر از خاک بر می‌ورند. آری، مخاطب من، رنگ ارغوانی لاله‌ها سراسر قطعه را پوشانده است. قلب می‌زند، قلب جوان می‌زند. قلب جوانان زیر قطعه می زند. زمین می موید. می موید. هشدار، لاله‌ها خوشبو هستند. هم‌چون گل‌های یأس خوش‌بو هستند.

سَتّارِ من مادر تُرا چشم انتظارست
پیچیده در اندوه وُ جانش بیقرارست
فکر وُ خیالت راحتم کِی می گذارد
هر جا که باشی مادرت همراه وُ یارست

تا سده‌ی نوزدهم، واژه‌ها بودند که باید افکار عمومی را دگرگون می‌کردند – مثل «من متهم می‌کنم» نوشته‌ی امیل زولا در ماجرای دریفوس، «کلبه‌ی عمو توم» یا «ماکس هافلار»– اما در سده‌ی بیستم، عکاسی بیش از پیش این نقش را برعهده گرفت. در سال ۱۹۶۲، عکاس آلمانی «هلموت گرنزهیم»[۱۱] عکاسی را به‌عنوان «تنها زبانی که در همه‌جا قابل‌فهم است و بشریت را به هم پیوند می‌دهد» خواند؛ زبانی که به ما این امکان را می‌دهد تا به شکل ‌وفادار به حقیقت، امید و یأس را با یکدیگر در میان بگذاریم. او در کتاب عکاسی خلاق نوشت: «ما شاهدان عینی انسانیت و عدم‌انسانیت هستیم.»

....هدف بعدی، استفاده از خون و ادرار و مدفوع ميليون ها کارگر متخصص و غير متخصص و میليون ها آواره ای است که مثل سيل، از همه طرف به سوی شرکت سرازير شده اند. فقط ، اشکال اين شيوه، در آن است که بايد به شکل بسيار سری عمل شود!
اعمال شيوه ی سری در مورد کارگران متخصص و غير متخصص، چندان مشکل نيست، مشکل اصلی، آوارگان هستند و بازگرداندنشان به محل های پيشبينی شده و ساختن شهرک هايی برای اسکان دادن آنها و فروشگاه هائی که بتوانند ارزاق خود را از آن جا خريداری کنند!

در پشت سکوت بعد‌از‌ظهرهای باغ
در کنار قلمه‌های رو‌به‌رشد
و در دل خاک رازهای سر‌به‌مهر
دفینه‌های خاموش من انتظار می‌کشند.

میلادی سخت باید
تولدی ققنوس وار
تا افسانه را
بدل به حقیقت کنی
و نظاره گرِ خاکسترِ وجودت گردی

روزها، با تن لرزان و قلبی پر از ترس و امید، راهی مکتب می‌شدم. مُلای مکتب با بسم‌الله الرحمن الرحیم آیات قرآن را چنان می‌خواند که حیرت مرا برمی‌انگیخت. صدای تلاوت قرآن چون موجی آرام بر دلم می‌نشست و صلابت آن سقف کوتاه مکتب را می‌لرزاند. ظهرها، بوی کتاب‌های کهنه و عرق بدن ملا، فضای سنگین مکتب را پر می‌کرد که گاه تنفس را دشوار می‌نمود. کودک بودم، اما فرمانبردار؛ قرآن را با ملودی دلنشین تنوین‌ها، اَن، اِن، اُن، که مُلا به زیبایی می‌خواند می‌آموختم، تکرار می‌کردم و باور می‌کردم. [نظرات 1]

آَرشیو فرهنگ و ادب >>

شریفه محمدی یک زن است! زنی جوان، زنده، باهوش، با روحیه‌ی عدم تسلیم، با صدای بلند آزادگی، انسانی آگاه، مبارز و پیشرو با رویاهایی انسانی. همین رویاها برای حکومتی سرکوبگر، ضد زن و ضد کارگر تهدید محسوب می‌شود. جمهوری اسلامی برای بقای حاکمیت نکبت‌بار خود، زنان و مردانی را سرکوب می‌کند که سکوت نمی‌کنند، می‌ایستند و زندگی و عدالت را فریاد می‌زنند. این ساختار از زنانی که بپامی‌خیزند بیش از هر ارتشی می‌هراسد.

در جبهه مخالفان کودتا و حامیان جنبش ملی‌شدن نفت کنشگران حرفه‌ای و سازمان‌یافته زنان و زنان طبقه کارگر فعالیت می‌کردند. زنان حامی جنبش ملی‌شدن نفت در مخالفت با استبداد، استعمار/امپریالیسم و ارتجاع فعال بودند و هم‌زمان از مطالبات زنان شامل حقوق اجتماعی و حق رأی دفاع می‌کردند. درواقع، در جبهه مخالفان کودتا، عاملیت زنانه فراتر از منافع شخصی و در جهت منافع ملی، مبارزه طبقاتی و مبارزه با تبعیض جنسیتی بود، اما در میان زنان حامی کودتا آنچه آنها را به میدان آورده بود، بیشتر منافع شخصی و زودگذر بود.

اما تنها موردی که شخصاً تجربه کرده‌ام و در آن زنان را با درختان متفاوت یافته‌ام، این است: بریدن و بر زمین انداختن شاخه‌های تر و تازهٔ یک درخت، آن را نابود نمی‌کند؛ دوباره جوانه می‌زند و به حیاتش ادامه می‌دهد. اما کشتن یا مرگ فرزند، بخش بزرگی از جان و دل زن را خاکستر می‌کند، حتی اگر به ظاهر زنده بماند. چه بسیار زنان خاکسترشده‌ای که یک یا چند جگرگوشه را در خیابان یا زندان از دست داده‌اند؛ زنانی که در صف مقدم مبارزات مردم برای دادخواهی و برقراری عدالت ایستاده‌اند.

آَرشیو زنان >>

به سبب وجود قوانین تبعیض آمیز سیستماتیک در کل جامعه علیە زنان و بخصوص در دستگاه قضایی جمهوری اسلامی، زنان حتی در زندگی روزمره شان بیش از پیش از عدم آزادی و عدالت مورد ستم قرار می‌گیرند. تبعیض جنسیتی در تلاقی با ستم ملی و فقر اقتصادی بستری از بی عدالتی مضاعف و ساختاری را در مورد زنان رقم میزند. در همین راستا بر اساس گزارش سازمان حقوق بشر ایران، استان های آذربایجان غربی و سیستان و بلوچستان نسبت بالایی از پروندەهای اعدام در رابطە با مواد مخدر را بە خود اختصاص می دهند. همین مرکز گزارش می دهد بین سالهای ٢٠١٠ تا ٢٠٢٤، ٢٤١ زن إعدام شدەاند کە تنها ١٢درصد از این اعدام ها توسط رسانەهای رسمی اعلام گردیده اند. در هیچ کدام از استانهای سیستان و بلوچستان، کرمان، کردستان،آذربایجان شرقی و خراسان جنوبی اعدام زنان بە طور رسمی اعلام نشدە است.

پرونده شریفه محمدی به وضوح نشان می‌دهد که چگونه هویت‌های متعدد یک فرد فعال مدنی و یا سیاسی می‌تواند آسیب‌پذیری او را در برابر سرکوب دولتی در ایران افزایش دهد. او نه تنها به عنوان یک زن، بلکه به عنوان یک مدافع حقوق کارگران و زنان مورد هدف قرار گرفته است. این همپوشانی هویت‌ها به طور قابل توجهی آسیب ‌پذیری او را در برابر بازداشت خودسرانه، شکنجه و احکام سنگین، از جمله مجازات اعدام، تشدید کرده است. تائید حکم اعدام شریفه توسط دادگاههای فرمایشی، نشان‌ دهنده یک سیاست کلان رژیم برای سرکوب اشکال مختلف سازماندهی اجتماعی و سیاسی میباشد.

این موج جدید مصادره به موازات پرونده‌های موجود دیگر آغاز شده است. در یک پرونده، ۱۰ زن بهائی در اصفهان، نگین خادمی، یگانه آگاهی، یگانه روح‌بخش، ندا بدخش، مژگان شاه‌رضایی، شانا شوقی‌فر، آرزو سبحانیان، پرستو حکیم، بهاره لطفی و ندا عمادی، که در مهر ۱۴۰۳ مجموعاً به ۹۰ سال زندان محکوم شدند، نزدیک به یک سال بعد، هر یک از طریق پیامک و خارج از سامانۀ ثبت رسمی مطلع شدند که پروندۀ جدیدی تحت اصل ۴۹ علیه آن‌ها گشوده شده است. ارجاع پرونده‌های اخیر شتاب بیشتری گرفته و ظرف چند هفته پس از بازجویی یا یورش به خانه‌ها رخ می‌دهد.

آَرشیو حقوق بشر >>

دست کم در تهران موضوع هدایت فاضلاب به جوی خیابان چندان هم تازگی ندارد. چون شهرداری تهران نیز هر از چندگاهی درب چاه فاضلاب‌ها را در پارک‌های شهر می‌گشاید تا فاضلاب توالت‌های پارک به جریان جوی خیابان متصل گردد. چند ساعتی بیش زمان نمی‌برَد تا کار غیر بهداشتی خود را به انجام برسانند. در جوی خیابان نیز فاضلاب چاه توالت، در آمد و شد انواع و اقسام آب‌های سطحی گم می‌شود. موضوعی که اغلب از اطلاع و آگاهی مردم و رهگذران عادی خیابان جا می‌ماند تا فاضلاب‌ها چند ساعتی بعد به زمین‌های کشاورزی روستاهای ورامین برسند.

باورتان نمی‌شود که اکنون اقتصاد ساحل انزلی و غازیان به اجاره دادن موتور سیکلت و اسب سواری به گردشگران محدود باقی مانده‌است. ساحلی که در زمان‌های پیش از این، همیشه پذیرای بیش از بیست هزار نفر گردشگر بود، اکنون کارش به آن‌جا کشیده است که اسب و موتور سیکلت به مسافران اجاره بدهند. بدون شک چنین اقتصادی را مدیران پخمه و فکسنی جمهوری اسلامی به مجموعه‌ی شهر و مردم آن تحمیل نموده‌اند تا ضمن آن تنها بی‌عرضگی خود را در انظار عمومی به نمایش بگذارند. نوعی جاماندگی از اقتصاد پویای جهانی که هرگز از سوی جمهوری اسلامی ترمیم نخواهد شد. چون مدیران مافنگی آن دانسته و آگاهانه اقتصادی را آفریده‌اند که شهروندان کشور در هر جایی بگویی از جریان رشدی امروزی و پایدار جا می‌مانند.

ناگفته نماند که کانالیزه کردن ارز دولتی به سمت و سوی جیب زائران اربعین شرایطی را پیش آورده‌است تا قیمت کالاهای ضروری مردم طی روزهای اخیر صعود بیشتری را پشت سر بگذارد. تا آن‌جا که گرانی نان، برنج، حبوبات، لبنیات، گوشت و مرغ دیگر تاب و توانی برای مردم عادی باقی نگذاشته‌است. اما مردم این همه آسیب و تنگنا را به اجبار تحمل می‌کنند تا خودی‌های حکومت نمایشی نامردمی از اربعین را به اجرا بگذارند. ظرف همین مدت کوتاه حتا ارزهای خارجی بیش از بیست و پنج در صد صعود را در بازار تجربه کرد. ماجرایی که بدون هیچ گونه تغییری هم‌چنان ادامه خواهد داشت. دولت جدای از فروش نفت قاچاقکی، موضوع ارزآوری بسیاری از واحدهای پتروشیمیایی و فولادی را هم پشتوانه‌ای مناسب برای تأمین ارز زائران اربعین قرار داده است.

آَرشیو اجتماعی >>

کارفرما حق ضرب و شتم، تهدید و ارعاب کارگر را ندارد؛ هیات‌های تشخیص باید سریع به موضوع اختلاف روابط کار کارگر و کارفرما رسیدگی کنند؛ موضوع ضرب و شتم نیز باید در مراجع قضایی پیگیری شود. مقامات قضایی استان گیلان باید به سرعت به موضوع ضرب و شتم کارگر آب معدنی داماش ورود کنند و اجازه ندهند کارفرما از قدرتش علیه کارگر سوءاستفاده کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگر حق و حقوق قانونی‌اش را می‌خواهد. نمی‌تواند هر روز و هر روز سر کار برود ولی زندگی را بدون پول، بدون بیمه و بدون درمان اداره کند، پس به شرایط یک اعتراض کوچک می‌کند، اعتصاب و تحصن و راهپیمایی نه، فقط حقوقش را کلامی مطالبه می‌کند که ناگهان کارفرما و عواملش با او برخورد می‌کنند، برخورد قهری؛ کارگر مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد…

آَرشیو کارگری >>

بشریت اکنون وارد مرحله نوینی از تبادل و تبدیلات تعاملی خود گردیده‌است. این تعاملات نوین که بر بستر زمان مندی و علیت تاریخی نمود یافته؛ بیانگر گذر تاریخی نظام سلطه سرمایه‌داری به مرحلۀ نوینی از روابط و مناسبات اقتصادی و اجتماعی است که صرفا با تغییر ساختی امکان تداوم حیات وی مقدور می‌باشد. چپ به عنوان آلترناتیو قوی و غنی در برابر سقوط و نزول تاریخی سلطه سرمایه‌داری، بایستی آغازگر عصری باشد که با درک زمان‌مندی و علیت تاریخی کنونی، پایانی باشد بر مرحله‌ای از تحولات انقلابی سوسیالیستی که به علت نابهنگامی و ناهمزمانی با روندهای تکامل تاریخی فرو پاشید؛ و به مشروعیت سیاسی و هویت ایده‌ای چپ لطمه سختی را وارد ساخت. ولی اکنون با ورود بشریت به مرحلۀ نوینی از هویت‌یابی، ضرورت شکل‌گیری و باز آفرینی سازوکارهای نظری و عملی گرایشات چپ برای نجات بشریت به ضرورتی قطعی و گریز ناپذیر تبدیل شده‌است.

هلوتیوس دلیل دین خویی را گوناگون می دید از جمله: خرافات و نادانی یا فریب خوردگی، یا کوشش فرد برای سعادت، یا انگیزه‌های غریزی و فرد گرایی، یا نارضایی از شرایط زندگی و نبود رضایت و سعادت. هلوتیوس میگفت وظیفه روشنگران است که با اصول عرفانی و ماوراء الطبیعی برای توضیح ظواهر اجتماعی و طبیعی قاطعانه بجنگند و به منطق و علوم اجتماعی شانس بیشتری بدهند. اختلاف نظر انسانها با هم اغلب بدلیل اختلاف علائق و منافع و اختلاف در محیط اجتماعی و طبیعی آنها است.

می‌توان گفت که امروز، هم استالین و هم الکساندر سولژنیتسین یعنی بزرگ‌ترین دشمنان اتحاد شوروی، هر دو قهرمانان دولت کنونی روسیه‌اند. آیا روسیه یک قدرت امپریالیستی است؟ بله. اما قدرت آن عمدتاً منطقه‌ای است، نه مانند دهه‌ی ۱۹۵۰ که اتحاد شوروی قدرتی عظیم بود؛ هم از حیث نظامی، هم سیاسی و هم اقتصادی. همچنین برای برخی به‌عنوان الگو جذابیت داشت. امروز چنین چیزی وجود ندارد. با این‌حال، هرچند چین دومین قدرت اقتصادی جهان است، روسیه دومین قدرت نظامی است. گرچه فناوری‌اش قدری قدیمی است، اما هنوز زرادخانه‌ی کامل هسته‌ای و توانایی پرتاب آن‌ها را دارد.

آَرشیو انديشه >>

بسیاری از ما نسبت به آنچه در میهن ستمدیده ایران روی داده، اشراف نداریم بخصوص که شرح رویدادهای تاریخی، بویژه تاریخ سیاسی در کشور ما بیشتر اوقات در جهت کسب مشروعیت صورت می‌گیرد و وقایع‌نگاران، آشکارا یا پنهان به تحریف تاریخ دست می‌زنند. گذشته، نگذشته و کوله‌بارش همچنان روی دوش ما سنگینی می‌کند. گذشته، سرزمینِ غریبی است.

آَرشیو تاريخ >>

در بیانیه سازمان ملل متحد در مورد حقوق مردمان بومی، ماده ۲، به آزادی و برابری مردمان بومی و تک تک آنها، آزادی از«هر نوع تبعیض در اعمال حقوق خود» اشاره می کند. و ماده۳ حق مردمان بومی برای تعیین سرنوشت خود، حق تعیین موقعیت سیاسی خود و تحقق بخشیدن آزادانه به توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود اعلام می کند . در عمل همه این حقوق در عصر کشورهای با نظام بهره کشی تنها به صورت یک اعلامیه باقی مانده که به مثابه پوششی ریاکارانه برای اهداف واقعی صاحبان قدرت عمل می کند.

آَرشیو ملی/قومی >>