لازم است بدانیم که مردم سوریه مردمی اهل مدارا هستند و پذیرش تنوع مذهبی در بین پیروان همه مداهب و ادیان آن کشور از سابقه تاریخی طولانی و درخشانی برخوردار است. علاوه بر اینها، کشور سوریه در نیم قرن گذشته دارای یک حکومت سکولار بوده که دستکم از لحاظ مذهبی هیچ گروهی از جمعیت آن کشوربا سرکوب و یا تبعیض مدهبی مواجه نبوده است. ولی از آنجایی که حکومت اسدها دارای ایدئولوژی پان عربی(حزب بعث) بود، همواره کردهای آن کشور از ستم و سرکوب قومی رنج برده اند.

شورش هدایت‌شده از بالا و بیرون توسط یک طبقه متوسط ایدئولوژیک به شدت متعصب، شکلی عجیب و غریب به خود گرفته است: در کنار صدها تظاهرات اعتراضی علیه دولت رؤیای گرجستان تحت کنترل اولیگارش بیدسینا ایوانیشویلی، افرادی مانند «شرکت‌کنندگان در برنامه‌های تبادلی ایالات متحده»، «فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های بریتانیا»، «طراحان، کارشناسان بازاریابی و روابط عمومی»، «فرزندان کشیش‌ها و دیگر روحانیون»، «طرفداران یوگا»، «دوستان حیوانات»، «طرفداران ایتالیا و بسکتبال» و حتی «هواداران هری پاتر» به این اعتراضات دعوت شده‌اند. جایی که طبقه کارگر تقریباً به‌طور کامل غایب است، باید جوامع میکرو، سیاست‌های هویتی فرقه‌ای و دنیای فانتزی صنعت فرهنگ این خلا را پر کنند.

ترکیه و ایران در تقسیم بندی کنونی قدرت سیاسی جهانی در دو سوی مختلف قرار دارند. ترکیه در سمت امریکا، اسرائیل، غرب و ناتو و ایران در سمت مخالف، اما اشتراکات آنها در جهاتی از امنیت ملی، منافع ملی و بهره وری اقتصادی و حجم تبادلات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی مردم دو کشور، رویاروئی آنها را نه بعنوان دشمن که بعنوان رقیب چهره نمایی می‌کند. ازنگاه یک سیاست ژئواستراتژیک آینده بين ترکیه برای ایران مهمترین همسایه است، با انبوهی از پتانسیل ها، چه برای رفاقت و چه برای رقابت!

وزارت کشور جمهوری اسلامی برای برگرداندن مهاجران افغانستانی اصطلاح "رد مرز" را باب کرده است. چنان‌که می‌گویند تا ‌کنون بیش از صد هزار نفر افغانستانی را از ایران اخراج نمودهاند. حتا برنامه‌ای را پیش می‌کشند که رقم این تعداد از رد مرز شدگان را تا پایان سال جاری به حدود دو میلیون نفر برسانند. اما مستندات غیر قابل انکاری در دست است که بسیاری از همین رد مرز شدگان صد هزار نفری از نو به ایران بازگشته‌ا‌ند. گفتنی است که قاچاقچیان مرزی در دو سوی مرز برای این جابه‌جایی‌ها تا حدود پنجاه میلیون تومان پول می‌گیرند و سیاست‌های جمهوری اسلامی هم دانسته یا نا‌دانسته به رونق کار همین قاچاقچیان یاری می‌رساند.

تنها ارتش اسرائیل نبود که به سرعت به فروپاشی رژیم بشار اسد واکنش نشان داد [شاید بخاطر هماهنگی اش با ترکیه از طریق ناتو. ح.]، بلکه سازمانها ونهادهای مشوق اسکان در مناطق اشغالی هم که خواستار اسکان یهودیان (در بلندیهای جولان، از جمله فلات سوریه و در تمام منطقۀ کوه حرمون) هستند، هم همینگونه بودند. شش خانواده به سرعت محلی برای سکونت خود در نزدیکی مارون الرأس، در خاک لبنان برپا کردند. رهبر (جنبش برای اسکان) در لبنان در گفتگو با سایت «داغ ترین مکان» می گوید: «تا رود لیطانی بخشی از الجلیل است».

در تابستان گذشته سه سازمان سیاسی- مدنی در ارمنستان ابتکاری را شروع کردند که "طرح عضویت ارمنستان در اتحادیه اروپا" نامیده می شد. نیروهای سیاسی مبتکر این طرح در واقع، نیروهای اپوزیسیون خارج از پارلمان بودند که عبارتند از "حزب جمهوری" به رهبری آقای آرام سرکیسیان، از نخست وزیران سابق، "حزب اروپایی ارمنستان" و حزب "به خاطر جمهوری"․

نگاهی نشانه شناسانه به روندهای جاری حاکی است که با نقش یاد شده، سرمایه داری جهانی در حال ورود به فازی تازه است. رفاقت ترامپ و ماسک در آن راستا، تنها تجلی فردی ( پرسونیفیکاسیون ) آن نقش و آن روند آغاز شده است. و این به هیچ رو تصادفی نیست. زیرا، گذشته از وجود دلایل عملی برای نزدیکی این دو فرد، عامل دیگری نیز آنها را به هم پیوند می دهد: پوپولیسم راست ترامپ و تفکر آزادخواه ( = لیبرتارَین ) ماسك هدف مشابهی را تعقیب می کنند. و آن عبارت است از لغو نهادهای موجود. چیزی که برای راستگرایان به معنای آزاد شدن از کرست های تنگ قانون گرائی و موازین دولت حقوقی و برای لیبرتارین ها به مثابه موتور نوجوئی و موفقیت اقتصادی است.

الجولانی گام به گام تلاش کرد تا نیروهای خود را به یک ارتش مدرن تبدیل کند. او حکمرانی بر ادلب پرجمعیت را فرصتی برای اداره‌ای منظم‌تر درک کرد. مراکز خرید (مال‌ها) در ادلب و شهرهای کوچک‌تر ساخته شدند و نزدیک مرز یک منطقه آزاد تجاری ایجاد شد تا شرکت‌هایی در آنجا مستقر شوند که در ادلب با هزینه کمتر تولید کرده و محصولات خود را به ترکیه صادر کنند. در سراسر استان، تأمین برق و آب برقرار است و یک شبکه مستقل تلفن همراه نیز نصب شده است. در شهر ادلب، چراغ‌های خیابان‌ها وجود دارد و به درستی کار می‌کنند.

ترکیه اکنون قصد دارد نقشی را که پیش از این ایران و روسیه به عنوان حامی اصلی سوریه داشتند، ایفا کند. این فراتر از روابط "خوب همسایگی" بین کشورهائی با مرز مشترک است. ترکیه در این میان منافع استراتژیک مهمی هم دارد: تبدیل سوریه به سنگری در برابر نیروهای کرد، که ترکیه دهه‌ها با آن‌ها جنگیده است. ترکیه در حالی تهاجم اسرائیل به خاک سوریه را محکوم می کند، که خود بخشهایی از شمال غرب سوریه را به زور اشغال کرده است. هفتۀ گذشته، شبه‌نظامیان متحد آن، شهر منبج در غرب فرات، یکی از پایگاه‌های کردها را تصرف کردند. بدین سان ترکیه برنامه‌های خود را برای گسترش عملیات در شرق فرات پنهان نمی‌کند.

در درازنای این سال‌ها، اسرائیل با خطرها و چالش‌های امنیتی قابل توجهی روبرو بود. کسی این موضوع را نادیده نمی گیرد. اما تناسبی میانِ آنچه که ما را از آن می ترساندند و آنچه که در واقعیت رخ داد وجود نداشت. اسرائیل یک قدرت نظامی منطقه‌ای بدون رقابت واقعی است. و این امر پیامدهایی دارد. یکی از این پیامدها این است که زمان آن فرارسیده است که سرانجام خود را از ترس بی‌اساس نسبت به موجودیت خود رها کنیم، هراس بی دلیلی را که هر اسرائیلی از روز تولد تا روز مرگ با آن زندگی می‌کند. هرگاه که خود را از دست از این ترس آزاد کردیم، ممکن خواهد بود به شیوه‌ای متفاوت فکر کنیم.

سقوط رژیم اسد همچنین می‌تواند الهام‌بخش گروه‌های مسلح در دیگر کشورهای عربی باشد. به عنوان مثال، مسیحیان و مسلمانان سنی در لبنان ممکن است تلاش کنند حزب‌الله را خلع سلاح کنند؛ گروهی که از اسرائیل ضربه‌ای ویرانگر خورده و این امر لبنان را در آستانه موج جدیدی از درگیری‌های فرقه‌ای قرار داده است. مسیحیانی که خواستار ایجاد نظام فدرالی در لبنان هستند، احتمالاً مطالبات خود را با صدای بلندتری مطرح خواهند کرد. در عراق، سقوط اسد می‌تواند امیدهای معترضان ضدحکومتی را زنده کند؛ معترضانی که جنبش آن‌ها در سال ۲۰۱۹ توسط شبه‌نظامیان مورد حمایت ایران سرکوب شد. در مصر نیز، عبدالفتاح السیسی، رئیس‌جمهور این کشور که در سال ۲۰۱۳ با یک کودتا به حکومت اخوان‌المسلمین پایان داد، دلایل موجهی برای نگرانی دارد.

پیت هگست، گزینه پیشنهادی دونالد ترامپ برای وزارت دفاع (پنتاگون)، با جنجال تازه‌ای روبه‌رو شده است. شبکه CNN گزارشی درباره مواضع او نسبت به حضور افراد همجنس‌گرا در نیروهای مسلح ایالات متحده منتشر کرده است. در این گزارش، نگاه هگست به این مسئله به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است.
به گفته این شبکه، اظهارات هگست در مورد سربازان همجنس‌گرا بخشی از دیدگاه گسترده‌تر او نسبت به تغییرات فرهنگی در ارتش آمریکا بوده که او آن‌ها را «بخشی از یک دستور کار مارکسیستی» توصیف کرده است. این دیدگاه‌ها باعث نگرانی‌ها و انتقاداتی در میان مخالفان انتصاب او شده است.

وضعیت سوریه تفاوتی بنیادین با افغانستان تحت سیطرۀ طالبان دارد. هتش تنها بخش‌هایی از خاک سوریه را در کنترل خود دارد، و این سیطره در قسمتهایی از این مناطق، به ‌ویژه پیرامون دمشق، بسیار شکننده است. مناطقی که پیش از رسیدن هتش به آن، نیروهای «اتاق عملیات» جنوب کنترلش را به دست گرفته بودند. اتاق عملیات جنوب (یا آنگونه که در زبان عربی می گویند: غرفة عمليات الجنوب) به ائتلافی از گروه‌های مسلح مخالف دولت سوریه اطلاق می‌شود که عمدتاً در جنوب سوریه، به ویژه در استانهای دعا، قنیطره و السویداء فعالیت داشتند. این گروه‌ها در دوران جنگ داخلی سوریه با هدف مقابله با نیروهای دولتی بشار اسد و متحدانش تشکیل شدند.

روزبه‌روز، بر شمار قانون و بخشنامه‌های وزارتی علیه فلسطینیان افزوده می‌شود. مانند همه نظام‌های آپارتاید، قانون‌هایی مجزا برای آنان و اسرائیلی‌ها، کاملاً به طور رسمی تدوین شده است. ولی از این پس، این تصمیم‌ها شامل یهودیان اسرائیلی نیز می‌شود. امکان دارد زنان و مردانی را که با کشتارها و جنگ مخالفت می‌کنند، به خیانت متهم کرد. در‌این راستا، روزنامه‌نگاران و روزنامه‌ها نظیر هَآرِتس، کارگردانان سینما، مدیران سازمان‌های غیر‌دولتی (NGO) و مبارزان صلح‌طلب در تیررسِ حمله‌ها قرار دارند...

هر دو اسد، حافظ و بشار، استادان بزرگ سیستم زندان‌های شکنجه بودند. سوریه از سال ۱۹۴۹ به‌طور استبدادی اداره می‌شود. در ابتدا، نازی‌های آلمانی سابق به ایجاد یک سازمان اطلاعاتی کمک کردند و بعدها آلمان شرقی و اتحاد جماهیر شوروی نقش داشتند. حافظ اسد یک دولت پلیسی مبتنی بر نظارت با تعداد زیادی سرویس‌های اطلاعاتی مختلف ایجاد کرد. بشار اسد این سیستم را به ارث برد و با آغاز جنگ در سال ۲۰۱۱ فشارها حتی بیشتر شد. در زندان‌های شکنجه‌ای مانند صیدنایا، هزاران زندانی تحت شکنجه قرار گرفتند و اعدام شدند. این خانواده کشور را با دستگاه سرکوبی کاملاً سازمان‌یافته پوشش دادند.

چرا بیش از ۷۰ میلیون آمریکایی چنین شبحی را بدون قید و شرط در کاخ سفید و در مرکز قدرت سیاسی و اقتصادی می‌خواهند؟ این‌که به‌وضوح این مرد نه از نظر شخصیتی و نه از نظر مهارتی برای این شغل مناسب نیست، نشان‌دهنده این است که موضوع فقط یک تغییر مقام یا قدرت نیست، بلکه تغییر فرهنگی است. حتی اگر همه چیز به نحوی قابل‌کنترل بگذرد و "نیروهای خودترمیمی" دموکراسی آمریکا، که تقریباً ناامیدانه فراخوانده شده‌اند، عمل کنند، همچنان پیامدهایی باقی می‌ماند.

حزب جمهوری خواه ِ سنتی ی به خشم آمده از راه و روش گذشته، می‌بیند که میتواند از خشم ِ رأی دهندگانی که نمی‌خواهند دیگر در رَده ی حزب دموکرات باقی بمانند، به خوبی بهره برده و آن‌ها را دور خود گرد آورد : کارگران، کارمندان، طبقه ی متوسط پائین، جوانان و بخش زیادی از امریکائی های وابسته به اقلیت‌های قومی. دیوید بل David Bell، تاریخ نگار در دانشگاه پرینستون می‌نویسد : ترامپ مظهر « دگردیسی حزب جمهوری خواه است : از این نظر، رئیس جمهور تازه، یکی از سه چهره ی مهم سیاسی آمریکا در صد سال گذشته پس از فرانکلین روزولت، (دموکرات) و رونالد ریگان (جمهوری خواه) است.

پیروزی ترامپ کسانی را مورد سؤال قرار می‌دهد که امیدوارند نکوهش نژادپرستی، خشونت‌های پلیسی و راستِ‌افراطی، کلیدِ بیداریِ کسانی شود که در انتخابات شرکت نمی‌کنند. این تِم‌ها فی‌نفسه یک هویت سیاسی و رفتار انتخاباتیِ ناشی از آن را تعیین نمی‌کنند، زیرا ترامپ رأی غیرقابلِ‌انتظاری در میان سیاهان و به‌ویژه هیسپانیک‌ها کسب کرد. زمان درازی است که می‌دانیم که بخش چشمگیری از رأی‌دهندگان مردمی به خاطر اعتقاد مذهبی، تاریخ خانوادگی‌شان، سازگاری با جامعه محلی و غیره به راستگرایان رأی می‌دهند، بااین‌که از نظر اقتصادی از آن بهر‌ه‌ای نمی‌بَرَند. به‌همین روال، آمریکای‌لاتین‌تباران می‌توانند به یک رئیس جمهری ضدِخارجی رأی دهند، چرا که به رقیب او خُرده می‌گیرند که موجب بالارفتن شدید قیمت‌ها شده یا می‌ترسند که به جنگی کشانده شوند، آن‌ها حتی می‌توانند... با سیاست لیبرالیِ مهاجرت مخالفت کنند.

در این اقدام دو هدف دنبال می شود. اولین ، شرکت در یک حمله منطقه ای با هدف تضعیف هرچه بیشتر قدرت بشار الاسد میباشد. وی دیگر در وضعیت ده سال پیش قرار ندارد و هدف دیگر نه سرنگونی او بلکه وادار کردن سوریه به کنار گذاشتن اتحادش با ایران و حزب‌الله و (قطع) تسلیحاتی که حزب‌الله از طریق سوریه از تهران دریافت می‌کند می باشد.

شرایط فعلی سوریه و پیامدهای احتمالی سقوط آن، در کنار بازگشت دونالد ترامپ به قدرت در آمریکا، خاورمیانه را در معرض دوره‌ای از بی‌ثباتی، تغییرات ژئوپلیتیکی و تنش‌های پیچیده قرار خواهد داد. سقوط احتمالی دولت بشار اسد می‌تواند توازن قدرت در منطقه را به شدت متزلزل کرده و زمینه‌ساز تشدید رقابت‌های منطقه‌ای میان ایران، عربستان سعودی، ترکیه و اسرائیل شود. در این میان، حضور قدرت‌های جهانی مانند آمریکا، روسیه و چین نیز می‌تواند وضعیت را پیچیده‌تر کرده و منطقه را به عرصه‌ای برای رقابت‌های ژئوپلیتیکی گسترده‌تر تبدیل کند.

اگر ایلان ماسک را به‌عنوان تجسمی از سرمایه‌داری اخیر آمریکا در نظر بگیریم، می‌توان چندین خط هم‌گرایی را ترسیم کرد. از یک سو، تسلط سرمایه‌داری مالی وجود دارد، همان چیزی که اقتصاددانان آن را «مالی‌سازی» اقتصاد می‌نامند؛ فرآیندی که بدون شبکه‌های دیجیتال و فناوری اطلاعات قابل تصور نیست. از سوی دیگر، سرمایه‌گذاری روی ماده خامی به نام «اطلاعات» قرار دارد، که شرکت‌های پلتفرمی و رسانه‌های اجتماعی بر پایه آن رشد کرده‌اند. این دو جنبه – دیجیتالی‌سازی امور مالی و سرمایه‌گذاری روی اطلاعات – زیرساخت‌های اقتصاد کنونی را تشکیل می‌دهند و، اگر بخواهیم استعاره‌ای به کار ببریم، شبکه سیمی پشت ماسک‌های گچی را آشکار می‌کنند.

کودک دچار آسیب شدید مغزی و جمجمه‌ای بود و تقریباً هیچ شانسی برای زنده ماندن نداشت. اما مادر بدون توقف، بی‌وقفه پمپ می‌زد و همزمان موهای فرزندش را نوازش می‌کرد، تقریباً با حالتی خونسرد، در حالی که اطراف او پر از گریه و فریاد بود.
کودک به دستگاه نوار قلب متصل بود و ما دیدیم که در انتها فشار خون او به دلیل تورم مغز برای لحظه‌ای بالا رفت و سپس به‌شدت کاهش یافت تا جایی که قلب ایستاد. مادر همچنان به پمپ کردن ادامه می‌داد تا اینکه یکی از اعضای کادر پزشکی به او گفت که می‌تواند متوقف شود، زیرا کودک او از دنیا رفته است. ما به آن مکان نیاز داشتیم تا بیماران دیگر را درمان کنیم. آن زن گریه می‌کرد، تقریباً بی‌صدا.

از نظر تاریخی، رهبری [فلسطینی] همیشه در خارج بوده است. یکی از اشتباه های بزرگ یاسر عرفات این بود که کل سازمان آزادی‌بخش فلسطین را وارد قفس اشغالگری کرد. چه کسی این کار را می‌کند؟ وقتی آزاد می‌کنید، شاید بخشی از رهبری را منتقل می‌کنید – [اما] او چیزی آزاد نکرده بود. آن‌ها آنقدر ناامید بودند که از تونس و دیگر جاهایی که به دلیل اشتباهی که در حمایت از صدام حسین در سال‌های ۱۹۹۰-۱۹۹۱ انجام دادند ، رفته بودند، خارج شوند که حاضر بودند از ماهی تابه به درون آتش بپرند. این یک اشتباه مرگبار بود. چه کسی کل رهبری را تحت کنترل نظامی و امنیتی اسرائیل قرار می‌دهد؟ این شگفت‌انگیز است.