میلیونها شهروند کردتبار بزرگترین شهر ترکیه، از امکان برقراری صلح، که در هفته های اخیر مطرح شده استقبال کرده‌اند. اما بسیاری هم‌چنان دربارۀ احتمال تحقق این صلح ، آینده و محتوای آن تردید دارند.
روز شنبه ۱۷ می، در هوای استانبول که برای جشن و شادی چندان مناسب نیست، زیر باران شدید، گروهی در خیابان معروف استقلال و کنار دبیرستان فرانسوی زبان "گالاتاسرای" جمع شدهاند و سعی میکنند با چترهای گشوده از گلهای میخک سرخ (نماد سوگواری در ترکیه) و عکس‌هائی که در دست دارند محافظت کنند؛ تصاویری از برادران، پدران و همسرانشان.

ابتدا با اصلاحات قضایی می‌خواستند دولت قضات را انتخاب کند و هر زمان اراده کرد قضات دیوان عالی را برکنار کند! سپس برای اعضای دولت مصونیت قضایی خواستار شدند که اگر مسئولی جرمی مرتکب شد تحت پیگرد قرار نگیرد! سپس استقلال پلیس را از بین بردند و وزارت امنیت ملی را ناظر بر پلیس کردند! در گام بعدی نخست‌وزیر نتانیاهو خواهان نظارت دولتی بر رسانه‌ها شد که با واکنش تند انجمن روزنامه‌نگاران اسرائیل روبرو شد و اکنون هم در تضاد با حکم دیوان عالی کشور به میدان آمده است!

دانشجویان خارجی در سراسر آمریکا خودسانسوری می‌کنند و کارگران مهاجر از ترس اخراج از کشور، جرات افشای سوءاستفاده‌های کاری را ندارند. همزمان، دولت ترامپ شروع به ارائه فرصت مهاجرت به آمریکا برای خارجی‌های ثروتمند کرد — مشروط به پرداخت پنج میلیون دلار برای دریافت آنچه «کارت طلایی» نامیده می‌شود، جایگزینی برای «گرین کارت» که مخصوص ثروتمندان است.
این دقیقاً همان الگویی است که در امارات برای نسل‌ها برقرار بوده است. این کشور عربی حوزه خلیج فارس نه تنها به نوزادان متولد شده از والدین مهاجر در خاک خود تابعیت نمی‌دهد، بلکه دارای یک سیستم گسترده نظارت پلیسی است که کارگران خارجی را در حالت دائم ناامنی و ترس ؛ از اعتراضات سیاسی گرفته تا فعالیت‌های صنفی کارگری نگه می‌دارد.

ترامپ در طی اولین۱۰۰ روز آشفته، دوره دوم ریاست جمهوری، با لغو حاکمیت قانون برای دولت خود، به سرعت یک جانبه گرائی قوه اجرايی را به اوج جدیدی رساند. ترامپ ، قبل از انتخاب شدن به ریاست جمهوری، در چهار پرونده جداگانه متهم به ۳۴ فقره جنایت محکوم شده بود. اما، او پس از انتخاب مجدد، همه این پرونده ها را مسدود یا رد نمود.
علاوه بر آن ، پس از آنکه دادگاه صدها محکومیت کیفری برای کسانی که قوانین امنیت ملی را نقض کرده و در شورش ۶ ژانویه ۲۰۲۱ در ساختمان کنگره ایالات متحده شرکت داشتند، صادر کرده بود، ترامپ با استفاده از قانون « عفو سفید کردن یا پاک کردن جرم »، برای حتی خشن ترین مجرمین آن حادثه عفو صادر کرد.

از ماه آوریل در شهر من الفخاری، در جنوب غزه، ما می دانستیم که این لحظه فرا خواهد رسید. دقیقا زمانی که ارتش اسرائیل به طور سیستماتیک شروع به پاکسازی و تسطیح زمین های بین خان یونس و رفح کرد تا به اصطلاح «محور موراگ» خود را برپا کند. در ۱۹ مه، فرمان نظامی رسید. سخنگوی ارتش اسرائیل، آویچای آدرایی، با یک ضربه روی صفحۀ کلید زیر انگشتانش، زادگاه ما را از نام خود محروم کرد و یک جامعه کشاورزی پر جنب و جوش متشکل از ۷۰۰۰ نفر را به یک عدد در یک شبکه نظامی - "بلوک ۷۶" تقلیل داد.

قدرت های میانه مانند ترکیه باید منافع خویش را دنبال نمایند، برای بقا در جهانی که درآن آشوب بصورت یک هنجاردر آمده است برنامه هایش را به خوبی محافظت نمایند، نمی توان بر قدرت های بزرگ حساب کرد، روابط جهانی به طور فزاینده مبادله گرانه شده است. دو دهه قبل، مسیر موفقیت های سیاسی خارجی این کشورها در تبدیل شدن به یک شهروند پسندیده در نظم بین المللی لیبرال بود، اما امروزه « خودمختاری استراتژیک»، نام بازی است. اگر ترکیه و کشورهای دیگر که مواضع مشابهی دارند، از رویکردهای مبادلاتی درک درستی نداشته باشند، این خطر موجود است که شراکتشان را آسیب پذیرتر، منابع دیپلماتیک خودرا پخش تر، و اولویت های اقتصادی خود را تضعیف نمایند. ایده ای که معتقد است مبادله کرائی، ذاتا برای قدرت های متوسط خوب است ، توهمی بیش نیست.

ـ «تا زمانی که حافظۀ مردم فلسطین پاک نشود، در چارچوب نظام حاکم بر جهان جائی نخواهند داشت و هیچ صلحی ممکن نخواهد بود. نوعی ترقیخواهی سطحی و ظاهری که در فرانسه سعی در حفظ توهم تقارن دارد و از فلسطینی‌ها می‌خواهد در مورد "نکبت" سکوت کنند، در پوشش کلمات «گفتگو» یا «همزیستی»، میخواهد صهیونیسم را تطهیر کند و قابل اعتماد جلوه دهد».

از نگاه دونالد ترامپ، «تعرفه» (حقوق گمرکی) باید زیباترین واژه‌ی فرهنگ لغت‌ها باشد. و از نگاه چپ، چطور؟ امروز، چپ که در اثر جهت‌گیریِ ملی‌گرایانه‌ای که رئیس جمهور آمریکا به آن می‌دهد، سراسیمه شده، در زمانی نه چندان دور به خاطر دفاع از دیدگاه خود در حمایت‌گرایی به خود می-بالید.

خوزه البرتو موخیکا کوردانو یکی از صادق‌ترین، مردمی‌ترین و شریف‌ترین سیاستمداران دوران ما، در ۸۹ سالگی بر اثر سرطان مری درگذشت.
او نه فقط برای کشورش، بلکه برای جهانیان، نماد فروتنی، انسان‌دوستی و مبارزه بی‌وقفه با تبعیض و مصرف‌گرایی بود.
«پپه» موخیکا از دهه ۱۹۶۰ به عنوان یکی از رهبران جنبش چریکی توپامارو، با الهام از چگوارا، علیه بی‌عدالتی در اروگوئه جنگید. او شش بار گلوله خورد، شکنجه شد، و ۱۴ سال در زندان انفرادی زندگی کرد؛ اما روحش را نفروخت و تفنگ را با کلمات عدالت‌خواهی عوض کرد.

واشنگتن منتظر نمی‌ماند. طرحی برای غزه در حال حاضر با قاهره، دوحه و ابوظبی در حال تدوین است و حماس به قاهره فراخوانده شده است. همانطور که استیو ویتکاف، فرستاده آمریکا، رک و پوست‌کنده به مطبوعات اسرائیل گفت: «ما می‌خواهیم گروگان‌ها را برگردانیم، اما اسرائیل نمی‌خواهد جنگ را تمام کند.» در همین حال، توافق هسته‌ای عربستان سعودی ، که زمانی مشروط به عادی‌سازی روابط با اسرائیل بود ، بدون دخالت نتانیاهو در حال پیشرفت است.

همانطور که از وقایع آغازین اعتصابات کارگری در کارخانه‌های اتومبیل سازی مشهود است، طرح «مسئلۀ مسلمان» تنها مسئولیت راست افراطی فرانسه نیست، که از دهۀ ۱۹۶۰، این ایده را که اسلام با «سنتهای فرانسوی ما» ناسازگار است، تبلیغ کرده و به «مسئلۀ» اعراب و مسلمانان پرداخته است. تصاویر منفی از اسلام که امروز بطور گسترده در جامعۀ فرانسه منتشر شده، پیش‌ از هر چیز توسط گفتمان سیاسی، قوانین دولتی و رسانه‌ها تقویت شده است. در مقیاس وسیع، و در میان اختلافات حزبی، اظهارات تکان‌دهنده و تیترهای خبریِ فزاینده‌، در به حاشیه راندن مسلمانان بسیار مؤثر بوده است.

در واقع آمریکا با معلق کردن حمایتش از اوکراین پس از تنش بین دو دولت منجمله بر سر شرایط صلح با روسیه، اوکراین را بر سر یک دو راهی گذاشت: اوکراین یا باید شکست در جنگ را می‌پذیرفت و بدین ترتیب تن به خواست‌های روسیه می‌داد و یا می‌باید قرارداد پیشنهادی آمریکا را می‌پذیرفت تا بتواند با بهبود روابطش با آمریکا عملا امکان ادامه‌ی جنگ را داشته باشد و بدین ترتیب در روند آتی مذاکرات صلح، که در این لحظه به طور مشخص ممکن گشته است، شرایط «بهتری» تحصیل بکند. بر بستر این وضعیت اوکراین مجبور شده است، قرارداد را بپذیرد. به عبارت دیگر شرایط اقتصادی و منطق بازار منجر به بستن قرارداد نشده‌اند، بلکه اجبار عمدتا نظامی پایه‌ی این قرارداد است

به سمت خانه‌مان ادامه دادیم، در حالی که ترس در دلهامان موج می‌زد. تصمیم داشتم این ویرانی را ثبت کنم، می‌خواستم جنایات اشغالگر را که با سکوت جهانیان روزبروز شدت می‌گرفت، افشاء کنم. تلفنم را در جیب کت پنهان کردم، مبادا پهپادهای شناسایی آن را ردیابی کرده و ما را هدف قرار دهند. چند متر جلوتر از پدر و خواهرم، سماء، حرکت می‌کردم که صدای فریاد او را شنیدم: «غیداء! وایسا! جلوت جنازه‌ست، پا نذاری روشون!» سر جایم خشکم زد. حتی نتوانستم به زمین نگاه کنم. می‌ترسیدم چشمانم با اجساد متلاشی شدهٔ جوانانی که به شهادت رسیده‌اند، مواجه شود.

راه برون‌رفت در گرو نقد رادیکال پیوند نهادهای نظامی با سرمایه‌داری جهانی است. ”چپ” اروپای امروز در دوراهی تاریخی ایستاده‌است: یا باید به آرمان‌های ضدامپریالیستی و ضدجنگ خود بازگردد، یا باید به بخشی از دستگاه ایدئولوژیک سرمایه‌داری قرن 21 غرق شود. با توضیح صبورانه برای جمعیت متاثر از بمباران تبلیغاتی اتحاد راست لیبرالی،راست محافظه کار و راست افراطی تبعیض گرا هنوز می توان خطر جنگ سلاح های هسته ای و سلاح های «کلاسیک» بسیار مدرن و مخرب پیشگیری کرد.

در قرن بیست‌ویکم، در عصر پیشرفت‌های علمی و شعارهای حقوق بشری، یکی از فجیع‌ترین جنایات معاصر در برابر چشمان خاموش جهان رخ می‌دهد: نسل‌کشی تدریجی از طریق گرسنگی.
نوار غزه اکنون به زندانی بی‌در و پناه بدل شده؛ جایی که کودکان، سالمندان، زنان باردار و بیماران در انتظار امدادی هستند که هرگز نمی‌رسد. تنها یک مرکز جراحی کوچک در شمال غزه باقی مانده و بنا بر گزارش خبرگزاری صفا، بیش از ۱۰۰ هزار عمل جراحی فوری نیازمند رسیدگی است. در حالی که امدادگران به دلیل توقیف خودروها و بازداشت توسط ارتش اسرائیل، عملاً از فعالیت بازمانده‌اند.

آوریل، دهها هزار شهروند ارمنستان، شمار وسیعی از ارمنیان کشورهای دیگر، هم چنین شهروندان، کنشگران حقوق بشر و شخصیتهای برجسته از کشورهای دیگر در گرامیداشت یاد قربانیان نسل کشی ارمنیان در ۱٩۱٥در قلمرو دولت عثمانی، در بنای یادبود نسل کشی در ایراوان، پایتخت ارمنستان، به راهپیمایی می پردازند. راهپیمایی نمادی است از «رژه مرگ» قربانیان نسل‌کشی، که ۱۱٠ سال پیش توسط نظامیان عثمانی گروه گروه از خانه و کاشانه خود تبعید و به سوی بیابان‌های سوریه، به سوی مرگ و هلاکت حتمی، هدایت می شدند تا ارکان امپراتوری عثمانی، مرد بیمار اروپا، سرپا بماند. در میانه این بنا شعله‌ای جاودان در بزرگداشت قربانیان این نسل کشی، برپاست.

بدون شک رشد روز افزون احزاب و گروه های راست افراطی – ناسیونالیست و بیگانه ستیز – به ویژه در پیشرفته ترین و صنعتی ترین آنها، همچون آلمان، فرانسه سوئیس، اطریش و غیره و همچنین کسب قدرت توسط ترامپ و باند او در آمریکا و سرانجام گرایش به راست احزاب سوسیال دمکرات اروپایی و امثال اینها را بایستی به عنوان نشانه های دیگری از بحران جهانی و فراگیر نظام سرمایه داری و نظم جهانی امپریالیستی موجود به شمار آورد.

آمریکا اکنون آنچه را که پژوهشگران «فرا-نرمال‌سازی»(۱) می‌نامند تجربه می‌کند — کودتایی خاموش علیه واقعیت که در آن واقعیت با نسخه‌ای مصنوعی و مهندسی‌شده جایگزین می‌شود و شهروندان را در وضعیتی گیج‌کننده و غیرواقعی گرفتار می‌سازد. این توهم گسترده اجتماعی که میلیون‌ها نفر در نتیجه رسانه‌های تبلیغاتی و اطلاعات نادرست در مقیاس صنعتی به «واقعیت‌های جایگزین» باور دارند، برای آمریکایی‌ها پدیده‌ای نوظهور است. اما سابقه تاریخی دارد: ساختن واقعیت جعلی در اتحاد جماهیر شوروی.