|
فلیپ ویدلیه کارت انصراف
(سرگذشت یک بلشویک از سفر به ایران تا مرگ در فرانسه مترجم : سعید مهراقدم فئودور راسکولنیکوف در نوامبر ۱۹۲۳ تحت فشار بی‌وقفه بریتانیا از طرف مسکو فراخوانده شد و مجبور به ترک کابل گردید. وزیر امور خارجه، لرد کرزن، دائماً به او حمله می‌کرد و چیزهای بدی درباره‌اش گفته و او را محکوم می‌کرد. انگلیسی‌ها راسکولنیکوف را به حمایت و تأمین مالی شورشیان هند متهم می‌کردند. راسکولنیکوف خشمگین بود. او نظر خود را در پراودا بیان نموده و نوشت «اولتیماتوم گستاخانه و وقیحانه لرد کرزن تنها منجر به نزدیک‌تر شدن افغانستان به اتحاد جماهیر شوروی خواهد شد. تاریخ به نفع ما عمل می‌کند.»
سوسن العجوری «این بار کجا فرود خواهم آمد»
یادداشت روزانه از غزه از آوارگی و جابه‌جایی‌های پیاپی خسته‌ایم. فرسوده‌ایم از ترس، از بی‌پایانی ناامنی و بی‌ثباتی. به جان آمده‌ایم از این‌که هر بار باید از نو آغاز کنیم. اکنون که این سطرها را می‌نویسم، تک‌تک لحظات آوارگی‌های گذشته را دوباره مرور می‌کنم: از شمال تا جنوب تمام استان‌های غزه را زیر پا گذاشته‌ام. از خودم می‌پرسم این بار کجا فرود خواهم آمد؟ آیا در میان همسایگان تازه‌ام احساس خانه‌بودن خواهم کرد؟ آیا وضعیت «نسبتاً» امن خواهد بود؟ آیا ضروری‌ترین نیازهای زندگی در دسترس خواهند بود – آب، غذا؟ بازاری در نزدیکی؟ جایی برای شارژ تلفن همراه یا اینترنتی قابل استفاده؟
در تصرف شهر غزه «برویم و بمیریم، یا بمانیم و از گرسنگی جان بدهیم» گزارش: سو هالاس پیش از جنگ در یک کارخانه لبنیات محلی در غزه کار می‌کردم؛ در بخش بازاریابی و توزیع. ما پنیر و شیر تولید می‌کردیم و به مغازه‌ها می‌رساندیم. با وجود مشکلات اقتصادی، زندگی در مقایسه با امروز نعمتی بود. مثل بهشت بود. از ۷ اکتبر تاکنون ۳۵ کیلو کم کرده‌ام، حالا ۵۰ کیلو هستم. اما شاید وضع من از دیگران بهتر باشد. بعضی‌ها هر دو روز یک وعده غذا می‌خورند. من توانسته‌ام روزی یک وعده داشته باشم. می‌توانم غذا بپزم، ارتباطی با دوستانی در خارج دارم. اینجا پروژه‌های کوچک امدادی راه انداخته‌ایم تا زنده بمانیم و به مردم اطرافمان کمک کنیم.
اران یاشیو و دانیل سیدون مسیر نتانیاهو اسرائیل را به سمت نابودی سوق می‌دهد برگردان: شریف زاده و آزاد آنچه در پاسخ به حملات حماس در ۷ اکتبر آغاز شد، به کارزار کشتار جمعی، قحطی و آوارگی مردم غزه تبدیل شده است. اگر اسرائیل طرح خود را برای فتح شهر غزه کنار نگذارد و جریان کمک های بشردوستانه را از سر نگیرد، ادامه آن طرح خطر پیامدهای فاجعه بار اقتصادی، تعمیق انزوا، و زوال ملی کشور اسرائیل را به همراه خواهد داشت.
تل آویو - دولت فعلی ایتالیا یکی از دوستانه ترین دولت های اسرائیل در تاریخ این کشور است، به همین دلیل است که اظهارات اخیر گیدو کروستو، وزیر دفاع ایتالیا در مورد جنگ جاری در غزه، باید زنگ خطر را در میان اسرائیلی ها، به ویژه در داخل دولت به صدا درآورد.
تفسیری از فلیکس ولیش قحطی در غزه، فاجعه ای با پیامدهای بین‌المللی پزشکان و امدادگران در محل از انسان‌های لاغر و نحیف و کودکانی پنج‌ساله خبر می‌دهند که به دلیل کاهش وزن، چند سال کوچک‌تر به نظر می‌رسند. ساکنان، در تماس‌های تلفنی، از روزهایی بدون غذا می‌گویند. اما نخست‌وزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو، همه اینها را «دروغ» می‌خواند. او مدعی است که کشورش اجازه ورود کمک‌های کافی به غزه را می‌دهد. این ادعا تقریباً با تمام گزارش‌ها از نوار ساحلی در تضاد است و حتی با ارقام منتشرشده از سوی نهاد اسرائیلی «کوگات» نیز ناسازگار می‌نماید. طبق همان ارقام، تنها حداقل ضروری وارد غزه شده است.
گزارش از غاده الکرد (غزه) و توره شرودر، (تل‌آویو) شهر غزه در وحشت امروز شهر غزه، پایتخت پیشین حماس، بیش از هر زمان دیگری به شهری شبیه است که از دل یک فیلم آخرالزمانی بیرون آمده باشد. برج‌های ویران‌شده همچون دندان‌های پوسیده و توخالی به‌سوی آسمان دم‌کرده و سوزان تابستان سر برآورده‌اند. میان اردوگاه‌های عظیم چادری، کوه‌هایی از زباله انباشته شده و فاضلاب جاری است. حشرات در هوا پرسه می‌زنند، گله‌های سگ‌های ولگرد بارها به مردم حمله می‌کنند و شب‌ها موش‌ها ظاهر می‌شوند. چون مردم مدت‌هاست برای پخت‌وپز پلاستیک و زباله می‌سوزانند و برخی دلالان نیز می‌کوشند از مواد پلاستیکی بنزین تولید کنند، دود سمی و متعفن همه‌جا را فرا گرفته است.
گیدئون لِوی جایگاه دونالد ترامپ در دیوان کیفری بین المللی است، و نه در مراسم اهدای جایزه نوبل برگردان بهروز عارفی برقراری پیوند میان ترامپ و جایزه صلح نوبل، مترادف با تبدیل شب به روز و دروغ به حقیقت است. این کار، عامل وحشتناک ترین جنگ این قرن را به ترکیبی از کشیش مارتین لوتر کینگ جونیور و دالایی لاما تبدیل می‌کند که هر دو جایزه صلح را دریافت کرده‌اند. و قصد دارد تلقین کند که ترامپ و نلسون ماندلا همسان هستند. مضحکه و بی معنایی هیچ حدی ندارد. و این کاملاً به ضرر ماست.
اگر نتانیاهو و ترامپ شایسته جایزه‌ای باشند، جایزه‌ای است که خوشبختانه هنوز وجود ندارد: جایزه نسل‌کشی.
فانتزی زندانِ ترامپ
زندان آلکاتراز به‌عنوان زندان فوق‌امنیتی امروز هرکس در موزه وهم‌انگیز آلکاتراز قدم بزند ــ موزه‌ای که از دهه‌ها پیش در ویرانه‌های زندان جای گرفته ــ به‌سختی می‌تواند تصور کند چگونه می‌توان در اینجا زندانی مدرن برپا کرد. از بعضی ساختمان‌ها تنها چند دیوار سنگی باقی مانده، علف‌های هرز همه جا روییده، جزیره از فضولات پرندگان پوشیده شده و انبوهی از مگس‌های کثیف آن را فرا گرفته است. آب لوله‌کشی موزه باید با کشتی آورده شود. نیروگاه دیزلی پیشین هم تا حد زیادی با یک نیروگاه کوچک خورشیدی جایگزین شده است.
فلیپ ویدلیه کارت انصراف - بخش دوم
(سرگذشت یک بلشویک از سفر به ایران تا مرگ در فرانسه) مترجم : سعید مهراقدم در ۱۶ آوریل ۱۹۲۱راسکولنیکوف به همراه لاریسا رایسنر کشور خود را ترک کرد و عازم افغانستان شد. برای هفته‌های طولانی، تقریباً یک ربع سال. این زوج از ترکستان، ازبکستان، قرقیزستان، استپ های متروک که زمانی زیر سم اسبان تیمور لنگ می‌لرزیدند، و امارت بخارا ،جایی که وضعیت برای سرخ‌ها هنوز متزلزل بود، عبور کردند. در امارات بخارا باندهای بسماچی به رهبری راهزنان و آخوندهایی که به نام دین عمل می‌کردند، شورش و ناآرامی را گسترش می‌دادند. لاریسا رایسنر در این مناطق گله‌های الاغ‌های نحیف و پر از انواع متاع را با مردان ریشدار عمامه به‌سرِ چمباته‌زده و زنانی سر تا پا محجبه، مشاهده می‌کرد.
عصام حجاج زندگی روزمره در نوار غزه
با ضربه و بمب بزرگ شدن یادداشت روزانه‌ای از غزه در چادر من هوا بسیار سرد است. پس کودکان چطور از سرما جان سالم به در می‌برند؟ صدای نفس‌کشیدن‌های سنگین اطرافیانم را می‌شنوم. این روزها ویروسی در حال شیوع است، به‌ویژه در میان کودکان. از علائم این بیماری تنگی نفس و سرفه است. صندوق کودکان سازمان ملل، یونیسف، نمونه‌هایی از آب در غزه گرفته و در آن ویروس فلج اطفال (پولیو) را یافته است؛ ویروسی که تنفس را دشوار می‌کند.
امیرا هِس اروپا و کشورهای عربی در خواب غفلت اند. به زودی، هر جنبنده‌ای در شهر غزه ، کشته خواهد شد ... برگردان: بهرو زعارفی قدرتِ تخیّل محدود من اجازه نمی‌دهد که دوستانم و خانواده‌های لاغر، بیمار و داغدارشان را تصور کنم که دست کم برای هشتمین بار، تلوتلوخوران، به سوی آینده ای نامعلوم، سرزمینی باریک تر و پرجمعیت تر اخراج می‌شوند. سوار بر گاری؟ یا با پای پیاده در مسیری بیست کیلومتری؟ در حال دویدن، نفس‌نفس‌زنان، در حالی که در پشت سرشان گلوله شلیک می‌کنند، و ستون‌هایی از دود سیاه و گرد و غبار بر آسمان بلند می شود؟
تاریخ فلسطین
ملتی بدون دولت مستقل در سپتامبر ۱۹۴۷ بریتانیا قیمومیت فلسطین را واگذار کرد. دو ماه بعد، مجمع عمومی سازمان ملل به تقسیم فلسطین به دو دولت، یکی یهودی و دیگری عربی، رأی داد. این طرح «دو دولت» به‌طور کلی بر اساس وضعیت موجود سکونت‌ها طراحی شده بود. جامعه یهودی آن را پذیرفت، اما دولت‌های عربی آن را رد کردند. به گفته موریل آسِبورگ از «بنیاد علم و سیاست آلمان» (SWP)، تقسیم‌بندی پیشنهادی ناعادلانه تلقی شد: در آن زمان حدود ۳۰ درصد جمعیت فلسطین یهودی بودند، اما دولت یهودی قرار بود ۵۶ درصد از کل سرزمین را در اختیار داشته باشد.
توره شرودر، از تل‌آویو با همکاری میخال مارماری از حماس در این جنگ فرسایشی چه باقی مانده است؟ امروزه آن گروهی که زمانی همه‌جا حاضر بود، صرفاً به یک قدرت سایه‌ای بدل شده است ـ قدرتی که به گفته ناظران فلسطینی و اسرائیلی همچنان بخش‌هایی از نوار ساحلی را در اختیار دارد. ارتش تروریستی پیشین اکنون به یک نیروی چریکی تبدیل شده است. هرچند ۷۰ درصد از این محصورۀ ساحلی به ویرانه‌ای بدل شده و ۹۰ درصد جمعیت آن بارها آواره شده‌اند، حماس با این همه همچنان نیروی مسلط در غزه باقی مانده است. کارکنان ادارات آن کنترل همان اندک زندگی مدنی باقی‌مانده را در دست دارند؛ نیروهای امنیتی‌اش بخش بزرگی از حدود ۲۰ گروگان اسرائیلی را که احتمالاً هنوز زنده‌اند، در اختیار دارند؛ رقبای فلسطینی خود را مهار می‌کنند و اکنون آشکارا برای نبردی بزرگ دیگر با اسرائیل آماده می‌شوند.
سباستیان مول موزه‌ها در ایالات متحده زیر فشار
یک قاره جدید برای قلمرو خدا دخالت در تصمیمات کیوریتوری مؤسسات هنری دولتی تعجب‌آور نیست. ترامپ با تصاحب مرکز کندی و انتصاب وفاداران به هیئت مدیره آن، به‌وضوح نشان داده است که چقدر برایش مهم است که تعریف هنر آمریکایی را دیکته کند. او از ابزارهای قدرت در دسترس خود استفاده می‌کند تا جنگ فرهنگی آمریکا، که حداقل از دهه ۶۰ ادامه دارد، به نفع خود و نیروهای واپس‌گرای حامی‌اش یکبار برای همیشه حل کند.
محمود المصری یادداشت‌های غزه
چطور ممکن است حماس همه‌ی اینها را اجازه داده باشد؟ پرسش اصلی من این است: چطور حماس همه‌ی این تحقیرها را تحمل کرده است؟ حماس باید غزه را ترک می‌کرد. تنها برای این‌که دروغ‌های اشغالگران اسرائیلی را رسوا کند که می‌گویند: «ما همه‌ی این کارها را فقط به خاطر حماس می‌کنیم.»
من باور دارم حقیقت این است: اشغال، مردم را گرسنگی می‌دهد و می‌کشد، زیرا می‌خواهد آنان را از سرزمین‌شان براند و آن را برای خود و جمعیت خود تصاحب کند. در کرانه‌ی باختری تقریباً هیچ فعالیتی از سوی حماس وجود ندارد، با این حال فلسطینیان همچنان به دست شهرک‌نشینان و سربازان اسرائیلی کشته می‌شوند. حماس باید مدت‌ها پیش غزه را ترک می‌کرد – حتی برای این‌که به جهان نشان دهد هدف واقعی اشغالگران چیست.
فلیپ ویدلیه کارت انصراف (سرگذشت یک بلشویک از سفر به ایران تا مرگ در فرانسه) آنچه در زیر می‌خوانید، زندگی راسکولینکوف، از فعالین بلشویک در انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ است که به شکل نوشته بلندی در مجله "لتره بین‌المللی" (Lettre International) شماره ۱۴۷ منتشر شده است. زندگی راسکولینکف که سودای انقلابی جهانی در سر داشت، به علت حضور او در تاریخ ایران (جنبش جنگل) و سرانجام مرگ مشکوک او در فرانسه، در پی مخالفت با استالین، می‌تواند برای خواننده ایرانی نیز جالب باشد.
امیرا هس در این میان، در کرانه باختری، هر سرباز اسرائیلی «هر کاری که دلش بخواهد انجام می‌دهد» برگردان از انگلیسی : بهروز عارفی فقط در ماه ژوئیه، ارتش اسرائیل بیش از ۱۳۰۰ حمله به محله‌های فلسطینی انجام داد. ساکنان دائماً مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند، زیرا می‌دانند که هر سربازی با مصونیت از مجازات عمل می‌کند و هیچ کس مداخله نخواهد کرد. «ما می‌بینیم که هر سرباز مانند یک فرمانده رفتار می‌کند، هر کاری که دلش بخواهد انجام می‌دهد، بدون ترس از مقام های بالاتر.»
سرژ حلیمی و پییِر رَمبِر مانعی برای مجازات‌ها
لابی طرفدار اسرائیل در فرانسه ترجمه بهروز عارفی و تقی تام در حالی که اسرائیل غزه را به اردوگاه مرگ تبدیل کرده و به الحاق کرانه باختری ادامه می‌دهد، فرانسه یکبار دیگر، به‌رسمیت شناختن دولت فلسطین در ماه سپتامبر آینده را اعلام کرد. فرانسه که در گذشته در خاور نزدیک دارای نفوذ بود، بدین ترتیب یک سد و چهل و نهمین کشوری خواهد بود که این گام را برمی‌دارد. این تأخیر تا حد زیادی مدیون نقش یک ساختار خوشه‌ای قدرتمند سیاسی و رسانه ای است که به‌سود تل آویو عمل می‌کند.
توره شرودر با همکاری میشال مارماری «نتانیاهو علیه مردم»
مردم اسرائیل بیگانه با رنج فلسطینی‌ها نتانیاهو مدت‌هاست که به‌شدت با یک توافق جامع برای آزادی گروگان‌ها مخالف است، زیرا حماس برای چنین توافقی پایان قطعی جنگ را شرط می‌داند. با این حال، بیش از ۷۰ درصد مردم اسرائیل خواهان پایان درگیری‌ها و دستیابی به توافق هستند. نخست‌وزیر، با سیاست جنگ‌طلبانه‌اش، در جامعه تا حد زیادی منزوی شده است. گفته می‌شود که هنوز ۵۰ گروگان در اسارت حماس هستند که حدود ۲۰ نفر از آنها زنده‌اند. سرنوشت آنها برای اکثریت بزرگی از جامعه مهم‌تر از هر چیز دیگری است؛ اما نتانیاهو بارها نابودی حماس و دستیابی به «پیروزی کامل» را به‌عنوان هدف اصلی خود مطرح کرده است.
یادداشتی به قلم اسماء عبده دفتر خاطرات غزه
در این جهان بی‌رحم، «حتی هوا هم علیه ماست»
امروز روزم را با سه ساعت تدوین صحنه‌های رنج و درد برای ساخت یک ویدئوی کوتاه آغاز کردم، ویدئویی که می‌خواستم در شبکه‌های اجتماعی منتشر کنم تا شاید به گوش جهان برسد—اگر اینترنت یاری می‌کرد. سپس راهی شدم تا در شهر غذا توزیع کنم.
در مسیر بیمارستان، از پشت شیشهٔ خودروی توزیع، به چهرهٔ همشهریانم نگاه می‌کردم. چطور ممکن است یک چهره این‌همه اندوه را در خود داشته باشد؟ مردم زیر آفتاب قدم می‌زدند، گویی خورشید به آنان مدیون است. دبه‌های آب و بسته‌های هیزم بر دوش داشتند؛ گران‌بها همچون طلا.
سهام تنتش دفتر روزانه غزه
«دریا تیره و غم‌انگیز به نظر می‌رسد – نه خنده‌ای، نه صدای آب‌بازی‌ای» ابتدا خیلی‌ها به این دستور توجه نکردند و برخی ماهیگیران ادامه دادند، انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. اما صبح سه‌شنبه ۱۵ ژوئیه همه چیز فرق داشت. دوازده کشتی جنگی اسرائیلی با اندازه‌های مختلف در نزدیکی بندر غزه ظاهر شدند. در آن زمان دریا پر از مردم بود — کودکان، بزرگسالان، ده‌ها قایق ماهیگیری که حداقل می‌توانستند چند نفر را سیر کنند. قایق‌های ماهیگیری فوراً عقب نشستند — شاید این‌گونه از حمله‌ای نجات پیدا کردند. کشتی‌های جنگی مانورهای خود را در نزدیکی ساحل اجرا کردند و چند تیر هشدار به آب شلیک کردند.
استیون ای. کوک ترامپ بر همسایگان سوریه اهرم فشار دارد
او چگونه باید از آن استفاده نماید برگردان: آزاد ـ شریف زاده در اینجا جایی است که ترامپ می‌تواند وارد عمل شود. او در هفته‌های منتهی به آغاز ریاست‌جمهوری‌اش، اعلام کرد که جنگ سوریه ، جنگ آمریکا نیست — و حق با او بود. اما این بدان معنا نیست که آمریکا هیچ نقشی نباید ایفا کند. ترامپ قرار نیست روابط اسرائیل و ترکیه را احیا کند — هیچ‌کدام از دو کشور تمایلی به این کار ندارند. اما چون اردوغان برای ترامپ احترام خاصی قائل است و نخست‌وزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو، بابت بمباران تأسیسات هسته‌ای ایران به او بدهکار است، ترامپ می‌تواند کاری کند که رؤسای جمهور پیشین نتوانستند: برخوردی قاطع و مستقیم با طرف‌های درگیر. او می‌تواند طرحی را روی میز بگذارد پیشنهادی که بطور مشخص «همین است که هست» برای اسرائیلی‌ها، سوری‌ها، ترک‌ها و کشورهای حاشیه خلیج فارس تلقی شود.
کازوئو ایشی‌گورو: «من وضعیت کنونی را خطرناک می‌دانم» مصاحبه کننده: پاتریک هایدمان اکنون هشتادمین سالگرد بمباران اتمی ژاپن فرا رسیده است و در این هشتاد سال – دست‌کم در مقیاس کلی جهان – صلح برقرار بوده است. اما این صلح امروز به‌نظر من بیش از هر زمان دیگری در خطر است؛ حتی بیش‌تر از اوایل دههٔ هشتاد، زمانی که تنش‌های جنگ سرد بین شرق و غرب به نقطهٔ حساسی رسیده بود. نهادهای مهم و ارزشمندی مانند سازمان ملل متحد، صندوق بین‌المللی پول و اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر – که تا چندی پیش آنها را بدیهی می‌پنداشتیم – امروز زیر سؤال رفته و به شکلی که هرگز پیش‌تر ندیده بودم، در معرض آزمون قرار گرفته‌اند. همین‌طور توافقات بین‌المللی اقتصادی و تجاری که تاکنون پایه‌ای برای جلوگیری از جنگ‌ها بوده‌اند. به‌عنوان کسی که عملاً تمام عمر خود را در دوران صلح گذرانده‌ام، وضعیت کنونی را به‌شدت خطرناک احساس می‌کنم.
عصام هانی حجاج روزمرگی در غزه
صدای موسیقی و راکت‌ها امروز صبح، مثل همیشه، از محل خواب در مدرسه راهی بیمارستان اروپایی شدم، جایی که پدر زخمی‌ام بستری است. بیمارستان، مثل مدرسه، در الفخاری، بین رفح و خان‌یونس قرار دارد. تقریباً پنج دقیقه طول کشید تا از خیابان بازار بیمارستان عبور کنم و یاد فروشنده‌ای افتادم که هر روز در آنجا موسیقی پخش می‌کند. به سمتش رفتم و با او صحبت کردم.
جک نیکاس هیچ‌کس مانند رئیس جمهور برزیل، ترامپ را به چالش نمی‌کشد برگردان شریف زاده و آزاد آقای لولا ۷۹ ساله گفت که این "شرم آور" است که آقای ترامپ تهدیدهای خود را در سایت رسانه های اجتماعی خود، «تروث سوشیال» صادر کرده است. او گفت: "رفتار رئیس جمهور ترامپ از همه معیارهای مذاکرات و دیپلماسی منحرف شده است. "وقتی یک اختلاف تجاری ، یک اختلاف سیاسی دارید ، تلفن را برمی دارید ، یک جلسه را برنامه ریزی می کنید ، صحبت می کنید و سعی می کنید مشکل را حل کنید.،کاری که شما انجام نمی دهید ، اما، شما مالیات می گیرید و اولتیماتوم میدهید."
| 
