نتانیاهو تلاش می کند همزمان با از بین بردن هنجارهای لیبرال مورد توافق مشترک در جهان، مردم اسرائیل را متقاعد کند که پروندۀ دیوان کیفری بین المللی فقط علیه او نیست، بلکه علیه همۀ اسرائیلی ها است. در همین حال، اسرائیلی ها همچنان در مورد آنچه به نام آنها در غزه انجام می شود، خود را به نفهمی می‌زنند.
کسانی که با نخست وزیر بنیامین نتانیاهو از نزدیک کار کرده اند می دانند که او همیشه از رسیدن این روز چقدر می ترسید. او در طول ادوار متعدد صدارت خود چند بحث در مورد سناریوهای مختلف در رابطه با "رسیدگی علیه اسرائیل و اسرائیلی ها" در دادگاه های بین المللی برگزار کرد؟ چند جلسۀ طولانی در مورد راههایی - برخی قانونی و برخی غیرقانونی یا کمتر قانونی- برای مبارزه با آنها در مسیرهای قانونی، دیپلماتیک و غیره تشکیل داد؟

رهبر ترکیه یکی از اولین کسانی بود که به «دوستش» ترامپ، «برندۀ یک مبارزۀ بزرگ» تبریک گفت. او در ماه می ۲۰۲۳، در جریان انتخاب مجدد خویش، پیام مشابهی از رئیس جمهور سابق ایالات متحده به دلیل این «پیروزی بزرگ برحق» خود دریافت کرد. دونالد ترامپ در آن زمان افزود: «من او را به خوبی می شناسم، او یک دوست است». در دوران ریاست جمهوری جو بایدن، این دو سیاستمدار، که همیشه احترام متقابل از خود نشان می دادند، از طریق مشاورانشان با هم در تماس بوده اند.

من نمی گویم که حقوق بین المللی نمیتواند دگرگون شود، همانطور که اقدام آفریقای جنوبی علیه اسرائیل در صحن دیوان بین المللی دادگستری، در مورد آنچه در غزه میگذرد، نشان داد. اما واقعیت این است که نخبگان کشورهای غربی برای دفاع از موضع اسرائیل چنان متحد شده‌اند که می‌توانند مرگ پانصد نفر، از جمله ده‌ها کودک را در یک بمباران چنین توجیه کنند که از آن ها به عنوان «سپر انسانی» استفاده کرده اند.

قبل از هر چیز باید نگران تأثیر‌گذاری عدم خشونت بود، چرا كه باعث فهم و حمایت همه كسانی كه در دنیا مخالفین سركوب هستند، میشود. تفكر تولیدگرا، كه غرب پرچم دار آن می‌باشد، دنیا را وارد بحرانی كرده است كه باید با یك چرخش رادیكال نسبت به فرار به جلوی «باز هم بیشتر » از آن خارج شد. در زمینه مالی، و همچنین در زمینه علم و صنعت. دیر وقتی است كه زمان رعایت اصول، عدالت، تعادل طولانی مدت جای اصلی را بگیرد. چرا كه خطرات وخیمتری ما را تهدید میكنند. این تهدیدات میتواند به ماجرای انسان بر روی كره ای كه میتواند بدینوسیله غیر قابل زیست شود، پایان دهد.

تعداد قربانیان فوق‌العاده بالاست. و این ارقام چیزهایی درباره شیوه جنگیدن طرفین نشان می‌دهد. در سمت اسرائیل، علاوه بر قربانیان غیرنظامی ۷ اکتبر، چند صد سرباز کشته شدند. اما در سمت فلسطینی‌ها، ده‌ها هزار غیرنظامی و جنگجو جان باخته‌اند. همراه با گرسنگی، نبود دسترسی به آب و بهداشت، و تخریب سیستماتیک خانه‌ها، مدارس و بیمارستان‌ها، این تصویر می‌تواند به‌عنوان قصد نسل‌کشی تفسیر شود. در سال ۲۰۲۲، زمانی که بمب‌ها بیمارستانی را در ماریوپول اوکراین هدف قرار دادند، واکنش جهانی شدید بود. اما در غزه تقریباً تمام بیمارستان‌ها به‌صورت سیستماتیک تخریب شده‌اند.

سازمان «اسرائیل جاودانه است» برای تأکید بر همبستگی‌اش با سیاستِ نسل‌کُشیِ بنیامین نِتانیاهو، مراسمِ شامِ مجلل و پرهزینه‌ای برگزار می‌کند که مهمان پُرآوازهاش بتسلل اسموتریچ، یهودی برتری‌طلبِ نژادی است. در برابر موج اعتراضی که جضورِ وی برانگیخته، گویا اسموتریچ از سفر به فرانسه منصرف شده و از طریق ویدئو‌کنفرانس صحبت خواهد کرد. این چهره‌ی بارز راست‌افراطیِ استعمارگر با رئیسِ فرانسوی-اسرائیلیِ این انجمن همراه است. برنامه‌ی او را بررسی کنیم.

مسئله فقط این نیست که اسرائیل احساس شرم را از دست داده است. بلکه به کارهای خود افتخار نیز می‌کند. موضوع این نیست که اسرائیلی‌ها جنگ را به عنوان یک شرارتِ ضروری می‌دانند که ظاهراً ما را محکوم کرده است که با آن به زندگی کنیم. اکنون جنگ به الگویی برای ارزش‌ها و «شعری آموزشی» تبدیل شده است. جا به جا کردن ساکنان در شمال باریکه غزه و کشتار در جنوب آن میراث ملی تلقی شده و بزودی موزه هایی را با آلبوم‌های عکس آن ها پر خواهند کرد.

مدتی است که تراژدی‌ها، یکی پس از دیگری، بر سر اسرائیل فرود می‌آید. مورد قریب الوقوع بعدی در ۲۰ ژانویه رخ خواهد داد، زمانی که دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور سوگند یاد می کند. اگر منتخبین جدید او؛ وزرای امور خارجه، دفاع، مشاور امنیت ملی و سفیر آمریکا در اسرائیل به سخنان خود پایبند باشند، سال‌های آینده برای اسرائیل فاجعه بار خواهد بود. دورۀ بعدی، سرنوشت کشور را، به لطف این دوستان ظاهری، به عنوان یک دولت آپارتاید دائمی، که چیزی بیش از سوداگران خون نیست، تعیین خواهد کرد. اینان دلالانی هستند که اعتیاد مزمن اسرائیل به اشغال، خونریزی و قدرت را به طور غیرقابل برگشتی عمیقتر خواهند کرد.

ـ اخیراً در بخشهائی از نوار غزه وضعیت مشابهی برقرار است: ارتش اسرائیل در حال گسترش جاده ها، ساخت پاسگاه های بزرگ وایجاد نصب زیرساختهای ماندگار است، از جمله در جاده هایی که قبلا به شهرک های اسرائیلی پیشتر تخلیه شده منتهی می شد. به گفته یکی از افسرانی که در غزه خدمت می کند: «ارتش اسرائیل قبل از سال ۲۰۲۶ عقب نشینی نخواهد کرد»
کار به سرعت در حال پیشرفت است. منطقه ای که چند ماه پیش یک تپۀ بزرگ از آوار ساختمانهای ویران شده بود، اکنون یک کارگاه ساخت و ساز بسیار فعال است. جاده های عریض احداث می شود، آنتنهای مخابراتی مستقر می شود، شبکه های آب، فاضلاب و برق ایجاد می شود و البته ساختمانهای پیش ساخته ای نصب شده که برخی کاملاً قابلیت حمل و نقل دارد و برخی دیگر کمتر.

نشانه‌ای که به عنوان «نماد جنگجویان صلیبی» شناخته می‌شود، در ابعاد بزرگ روی سینه راست هگست قرار دارد. این نامگذاری به این دلیل است که در دوران قرون وسطی توسط «جنگجویان صلیبی» که مبارزان مسیحی بودند، مورد استفاده قرار می‌گرفت. این افراد از سال ۱۰۹۵ در چندین جنگ صلیبی با شور و شوق به سرزمین‌های مقدس می‌رفتند تا اورشلیم را از سلطه حکام مسلمان آزاد کنند. صلیب به عنوان نمادی از شهادت شناخته می‌شد و همچنین به عنوان بیانیه‌ای از اراده برای جنگیدن و در صورت لزوم در راه مسیحیت جان دادن.

بسیاری از غربی‌ها این را نمی توانند درک کنند : چرا در جهان به اصطلاح «مسلمان» و یا «عرب - مسلمان»، ما این همه نگران ِ فلسطینی ها هستیم نه قربانیان جنگ در دیگر نقاط دنیا؟ و از خودمان نمی پرسیم که چرا سودانی ها کفیه Keffiyeh [ چفیه یا کفیه دستمال سفید و سیاه ی نقش دار که به سمبلی برای پشتیبانی از فلسطین بدل شده است.] ندارند؟ و چرا یمنی هایی که قتل عام می‌شوند از همین همدلی بهره نمی برند؟ چرا این نفرت از یهودی باعث می‌شود که فقط جنازه های فلسطینی ها بیش از همه آزار‌دهنده باشند؟ فراتر از یهود هراسی، ما به یک مجموعه «علت ها» در پشت این اعمال، مشکوک می‌شویم که در اکثر موارد، بدون تعریف مشخص رهایش می کنیم؛ و اکنون ببینیم که آن‌ها کدامند؟

بارها خانه‌ها بدون هیچ‌گونه اخطار قبلی توسط بولدوزرهای ارتش اسرائیل ویران می‌شوند. اغلب خانواده‌ها حتی فرصت ندارند که قابلمه‌ها، ماهی‌تابه‌ها و فرش‌ها را نجات دهند پیش از آنکه خانه‌شان به تلی از خاک تبدیل شود. در این مواقع، غارهای متعدد منطقه پناهگاهی موقت ارائه می‌دهند و برخی خانواده‌ها مدت‌هاست که در آنها سکونت کرده‌اند. برخی دیگر از ساکنان مسافر یطا با گذر زمان مهاجرت کرده‌اند و عده‌ای مقاومت کرده و خانه‌های ویران شده را دوباره می‌سازند، زیرا «سرزمین دیگری ندارند».

نامه‌ای سرگشاده از جامعه علمی، موضع‌گیری دولت آلمان در قبال اسرائیل را به شدت مورد انتقاد قرار می‌دهد. گروهی از روشنفکران از آلمان و دیگر کشورهای جهان، با عباراتی تند از دولت آلمان خواسته‌اند که در سیاست خود نسبت به اسرائیل تغییر مسیر دهد. در این نامه سرگشاده که برای نمایندگان بوندستاگ (مجلس آلمان) نیز ارسال شده است، آمده است: «بیش از یک سال است که این دولت با حمایت سیاسی، مالی، نظامی و حقوقی از اسرائیل، به کشتار و غیرانسانی کردن فلسطینیان کمک می‌کند.» نویسندگان این نامه، از «همدستی آلمان در جنایات اسرائیل علیه حقوق بین‌الملل» سخن می‌گویند و خواستار پایان فوری آن هستند.

استدلال اسرائیل برای کشتن مردم، تحت عنوان  تعقیب تروریست ها از آن جهت مضحک و غیر قابل قبول است که با تکیه برآن  می توان در هر جا و تا هر زمان به جنایت ها  ادامه داد. به راستی اسرائیل که بر هدفمند بودن بمبباران هایش تاکید دارد تا کنون نام چند نفر تروریست از ۴۳ هزار کشته غزه را اعلام کرده است. اسرائیل به گواهی بالاترین مراجع حقوق بشری دنیا بیمارستانها، مدارس، سکونتگاه‌ها و حتی سازمانهای شناخته شده خدماتی، رسانه‌ها و روزنامه نگاران را هدف حمله های ویرانگر خود قرار می دهد و ضمن قتل‌عام تعداد کثیری غیرنظامی، بدون ارائه هر گونه شواهد و سند، ادعا می کند عددی از تروریست ها را نیز کشته است.

بنیامین نتانیاهو با ترور حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌ الله در ۲۷ سپتامبر، فکر کرد که به جنبش شیعه ایی خاتمه داده و به پیروزی سریعی دست یافته است. اما چنین نیست. بمباران های لبنان متوقف نگردیده اند و حتی با شدت بیشتری هم ادامه دارند.اگر نیروی هوایی اسرائیل منطقه جنوب لبنان را تماما هدف قرار میدهد، به شمال هم که در انجا بیش از یک میلیون آواره پناه برده اند نیز حمله می کند. بیروت نیز مورد حمله وحشیانه ای قرار گرفته است. دره بقاع هم در امان نمانده است. مناطق مسیحی نشین که فکر می کردند در امنیت زندگی می کنند، نیز مصون نمانده اند. نخست وزیر اسرائیل به بهانه ریشه کردن هرگونه حضور حزب الله به همان رفتاری دست می زند که با غیرنظامیان در غزه عمل کرده است.

کنفرانس بین‌المللی تغییراقلیم (آب وهوا) کاپ ۲۹ در روزهای ۱۱ تا ۲۲ نوامبر ۲۰۲۴ در شهر باکو پایتخت آذربایجان برگزار می گردد. هدف این کنفرانس نجات کره زمین است در برابر افزایش دمای حاصل از گازهای گلخانه ای و تغییر رادیکال آب و هوا که منجر به آب شدن یخهای قطبی و بارندگی های زیاد همراه با سیل، که باعث تلفات و خسارات انسانی و مادی میشود. در این کنفرانس سران و رؤسای کشورها مستقیما و یا از طریق نمایندگان خود به گفتگو و تبادل نظر در این باره می‌پردازند. در روزهای مختلف کنفرانس موضوعات زیر در دستور کار قرار دارد: در زمینه مالی، سرمایه‌گذاری و تجارت. در زمینه انرژی و صلح و کمک برای بازسازی.

در پی ۲۰ سال تلاش حکومت اردوغان برای تزریق بیشتر آموزه های دینی به ارگانیسم جامعه و مقابله با رشد سکولاریسم و لیبرالیسم، آشکار شده که آن سیاست نه تنها به هدف های خود نرسیده بلکه جامعه گام هائی در جهت خلاف آن برداشته است. بررسی این منظره، آن هم در کشوری چون ترکیه، فقط برای پژوهشگران و مشاهده ورزان آنجا جالب نیست. همین که توجه مطبوعات اروپائی به آن موضوع و آن تحولات معطوف گشته، نشان دهنده آن است که مطالعه چنان روندی برای دنبال کنندگان آزاد در دیگر کشورها هم می تواند با پاره ای آموخته ها و تجارب نوین همراه باشد.

مبارزه چند دهساله فلسطینیان برای آزادی، یکی از عادلانه‌ترین مبارزات در جهان امروز است. اما روش‌هایی که برخی از آن‌ها به کار می‌گیرند، از فجیعترین روشهاست. فلسطینی‌ها از تروریسم نفرت‌انگیز به عنوان وسیله‌ای برای رسیدن به هدفی عادلانه استفاده می‌کنند؛ حزب‌الله و حماس، آن را برای رسیدن به هدفهایی آشکارا غیرعادلانه به کار میبرند ؛ هدفهایی که ریشه در بنیادگرایی دینی دارند. تروریسم، سلاح ضعیفان و ناامیدان است، اما لزوماً به آن مشروعیت نمیدهد.
اسرائیل از قدرت نظامی هولناکِ خود برای سرکوب حقوق و مقاومت آن‌ها استفاده می‌کند. این که این کار را از طریق ارتش و نه یک سازمان تروریستی انجام می‌دهد، به این معنی نیست که کارکردِش موجه است. بیشتر عملیاتی که اسرائیل در سال گذشته انجام داده، مشروع نبوده است.

اسرائیل، موجودیت و آینده لبنان را به عنوان یک کشور و یک مردم هدف قرار می دهد. ما بر حق خود برای مقاومت پافشاری می کنیم. این یک وظیفه (مبرمی) است که برای مقابله با پروژه توسعه طلبانه (اسرائیل) باید به طور گسترده بسیج گرا باشد. کل دولت لبنان باید واکنش نشان بدهد و این مقاومت را، از جمله با بسیج ارتش عهده دار گردد. در صورت مذاکره، لبنان نه باید حتی یک سانتی متر از خاکش را در کنار مرزها از دست بدهد. بازگشت آوارگان به روستاهایشان باید بدون قید و شرط صورت گیرد. ما باید باز سازی کنیم. جنگ افروزان باید به آوارگان غرامت بدهند.