یکی از موفقیت های ترکیه در مدرن سازی خود بدون تردید پیشبرد لائیسیته در هر شرایطی است که می تواند مانع از نقوذ ارتجاع به شیوه های گوناگون در نهاد های دولتی و فرهنگی شود، مدرن سازی در اوایل قرن بیستم در سه کشور افغانستان، ایران و ترکیه همزمان شروع شد و افسران جوان و نوگرا خواهان پیشبرد آن بودند، ولی در ایران و افغانستان شکست خوردند، در ایران که انقلاب مشروطه را پشت سر گذاشته بود، رژیم ارتجاعی ولایت و در افغانستان رژیم امارات اسلامی بعد از سال ها کش و قوس ( افت و خیز ) برقرار شد، به نظر می رسد که باید تاریخ اجتماعی و سیاسی منطقه بار دیگر مورد ارزیابی قرار گیرد و علل برگشت به ارتجاع شکافته شود هرچند اینگونه رژیم ها پایدار نخواهند ماند و با خواست و ارده مردم به تاریخ خواهند پیوست...

دموکراسی بزرگ و زیبایی که اسرائیل است، به سرعت در حال تبدیل شدن به یک جمهوری تئوکراتیک فوق ارتدکس، بر اساس مدل ایرانی و یا سعودی است. به زودی کاست مردان ریشو با کلاه بزرگ می آیند تا ارتش خود را داشته باشند؛ مانند پاسداران در ایران یا حزب - دولت - ارتش حزب الله لبنان. آیا اسرائیلی ها نیز مانند اعراب در تسلیم مرگبار در برابرنظم دینی گرفتار شده اند؟ در اینجا ما مستقیماً به سمت جنگ واقعی ادیان پیش می رویم.ما این را برای برادران غزه و اسرائیلی خود نمی خواهیم. این جنگ‌ها برای باز سازی جهان، هیچ بازمانده ای را پشت سر نمی گذارند.

در یک جهانی تا بدین حد ازهم پاشیده ، این فقدان اعتماد متقابل و بی اعتباری همه جانبه با وجود رهبرانی فشل وشکست خورده که فاقد چشم انداز روشن و دوراندیشی لازم هستند ، رهبرانی که قادر به حمایت از قوانین بین المللی یا حفاظت از جمعیت غیرنظامی نیستند - در کوتاه مدت جلوگیری از گسترش درگیری ها و تنش ها را دشوار می کند و در دراز مدت هر گونه چشم اندازگذر از این اوضاع را دشوار می کند. حضور چنین رهبرانی فقط می توانند تصویر فاجعه سیاسی را تقویت کنند.

آن روز، جولان در کیبوتس با صدای آژیرها از خواب بیدار شد و بلافاصله زنگ زد تا با البیراوی شرایط آن‌ها را بررسی کند. می‌گوید: "هاشم به من گفت: من در چهارراه سعید هستم، زخمی شده‌ام، کارگر دیگری هم مجروح شده. فقط همین را گفت. به او گفتم از منطقه دور شوید، اما گفت نمی‌توانند حرکت کنند. ده دقیقه بعد دوباره با او تماس گرفتم، آن‌ها رسیده بودند به منطقۀ نیرعام، در حالی که ما صحبت می کردیم، دوباره به او شلیک شد و جان باخت."

ارتباط با خانواده تا پایان روز قطع شد. بعد فهمیدم آن موشک به خانۀ همسایه اصابت و آنرا بر سر ساکنانش آوار کرده بود. خواهرم نور گفت: "آنها خانه علاء را بدون هرگونه هشدارقبلی بمباران کردند" آن خانه چسبیده به خانۀ پدری منست. این امر در مورد تمام خانه های اردوگاه صادق است. از او می خواهم با جزئیات به من بگوید که چه اتفاقی افتاده است. از تصور صحنه ای که روایت می کرد بشدت وحشت زده بودم. من همۀ اعضای خانوادۀ ساکن آن خانه را به یاد می آورم. "بعد از شش ساعت که از فاجعه می گذشت مردم فقط جسد یک مرد و تنها یک دست را یافته بودند که حدس می زدند مربوط به زن همسایه باشد."

تمام اعمال وحشتناکی که این روزها شاهد آن هستیم به انسانیت ما آسیب می رساند، به نظر می رسد که همۀ ما در مدتی کمتر از دو هفته، انسان بودنمان خدشه دارشده و کسری از انسانیت خود را از دست داده ایم. اصلاً مهم نیست که چه کسی آنرا آغاز کرده و چه کسی بر حق است. بنابراین، دقیقاً اکنون، ورای اینهمه مرگ دلخراش و داغهائی که وجودمان را در خود گرفته، زمان پافشاری بر انسانیت ما و شما است، وقت تأکید روی اهمیت و قداست زندگی انسانها است در هر کجای این خاک که وجود دارند. درست همین حالا، زمان انتخاب زندگی است، نه جنگ. صلح را انتخاب کنید، نه انتقام را. تنها این کار می تواند چرخۀ خشونت را متوقف کند.‏

بسیار بزرگ. اگر چه به شیوه یک عملیات نظامی بسیار خوب سازماندهی شده بود، اما فقط یک قتل عام است. هدف اصلی این جنگ کشتن و ربودن هر چه بیشتر غیرنظامیان بود: مردان بی دفاع، و همچنین زنان، کودکان و افراد مسن. آدم ربایی و قتل عامی کاملاً بدون انتخابی مشخص، که معیارکافی برای نظامی نبودن آن می باشد. زیرااساس جنگ و قوانین آن تمایز بین سربازان و غیرنظامیان است.

اگر این عملیات انجام شود و اسرائیل نوار غزه را بر سر حاکمان و ساکنانش خراب کند، در وجدان های نسل‌های متعددی در جهان عرب، جهان اسلام و جهان سوم حک خواهد شد. فاجعه (نکبه) دوم موجب خواهد شد که صدها میلیون نفر در سراسر جهان را از پذیرش اسرائیل خودداری کنند. ممکن است برخی از رژیم های عربی در ابتدا میانه روی اتخاذ کنند، اما افکار عمومی این کشورها چنین اجازه ای به آنان نخواهد داد.
اسرائیل بهای آن را خواهد پرداخت و این هزینه بسیار سنگین تراز آن چیزی است که اسرائیل تصور می کند. اسرائیل در شرف درگیرشدن در یک جنگ فاجعه بار است – و چه بسا آن را آغاز کرده باشد.

این، یک جنایت جنگی را به جنایت جنگی دیگر اضافه می کند. اقدامات تلافی جویانۀ جاری منجر به فاجعه ای می شود که فراتر از کلمات است: قطع برق، تحمیل چنین محاصره ای بر جمعیت غیرنظامی و مهمتر، بمباران آنها، در حال حاضر، یک جنایت جنگی است. جای تأسف است! این کار می تواند منجر به بدتر شدن وضعیت و منجر به حمام خون شود. ما باید مذاکرات را آغاز کنیم نه این که تلافی کنیم.دثص،o-n.jpg باید دانست که جنایت شنیع حماس ناشی از یک زمینه است. این توجیه نیست ولی یادآوری سالهای اشغال، محاصره، تحقیر و سرکوب بیرحمانۀ فلسطینیان، در همه جا و به ویژه در غزه است، باید برای شما بدیهی باشد.

من این هفته از جنوب، از سدروت تا رِیم، دیدن کردم و کاملاً وحشت کرده بودم. غیر از این ممکن نبود. من با کسانی آشنا شدم که کابوسی فراموش نشدنی را پشت سرگذاشتند و با انان همدل بودم. اما نمی‌توانستم فکر کنم که فقط چند کیلومتر دورتر از آنها، فاجعه بسیار بزرگ‌تری در مورد ساکنان غزه در جریان است. تصاویرِ غزه در حال حاضر تکان دهنده است. شایعات حاکی از وجود فسفر سفید در خیابان ها است. اما مهمتر از همه، درماندگی مردمی است که نه جایی برای فرار دارند، نه راهی برای محافظت از فرزندان خود، نه جایی برای پنهان شدن. در غزه نه پناهگاهی است و نه راه خروجی.

مجهولات و نامعلومات مناقشه و جنگ خونین و ویرانگری که از بامداد ۱۵ مهر میان حماس و اسرائیل شروع شده، بیش از داده‌ها و اطلاعات آن است؛ چه به‌لحاظ چگونگی شروع آن و دلایل غافلگیری اسرائیل، چه از لحاظ نوع و نتایج واکنش اسرائیل و تأثیرات آن بر مناقشه‌ای ۷۰ ساله و بر مناسبات و معادلات در منطقه و چه در ارتباط با میزان نقشی که حکومت ایران در بحران کنونی داشته است.

حکومت اسراییل رسما وعلنا به فلسطینیان در غزه اعلام کرده است که از شهر خارج شوند چون میخواهد شهررابمباران کند.ازسوی وزارت دفاع اسرائیل اعلام شد که غره را چون جهنم درآتش بسوزانند. این درحالی است که اسراییل برق را قطع کرده وغزه را کاملا در تاریکی فروبرده , بیمارستانها را از کار انداخته و انترنت را نیز کاملا قطع کرده است. حکومت اسرائیل می داند که غزه در محاصره است و دو ونیم ملیون سکنه آن, زن و کودک و پیرو جوان, جائی ندارند که بروند!

اگر اراده سرسختانه این کنشگری که به مدت هشت سال از خانواده در تبعید اش محروم است، تحسین برانگیز است، اما پیام نوبل فراتر از شخص اوست. این جایزه صلح نوبل فراتر از روزنامه‌نگاری که قربانی دستگیر‌شدن های خودسرانه و پیاپی بوده است، و در حال حاضر هزینه مبارزه خستگی‌ناپذیر خود علیه وحشیگری های رژیم تهران را با محکومیت جدیدی پرداخت می‌کند، جنبش اعتراضی گسترده‌ای را خطاب قرار می دهد که با مرگ وحشیانه مهسا امینی آغاز گشت، مهسا زن جوانی که کمی بیش از یک سال پیش به دلیل آنکه حجابش ناکافی تلقی می شد، به دست گشت ارشاد جان باخت.

این خطر حزب چپ (آلمان ) را تهدید می‌ کند که با از دست دادن اهمیت خود، در صحنه ی اجتماعی دیگر اثری از او دیده نشود. آیا این حزب بیش از حد خود رابر محیط روشنفکری متمرکز واز تمرکز خود بر بقیه اقشار جامعه غفلت کرده است؟ مقاله زیر نظر و تفسیر برند اشتگه‌من می باشد که پنج سال پیش جنبش « به پا خیزید» را همراه با سارا واگن کنشت پایه گذاری کرد.

اینجانب به میهن پرستان ارمنی یاد آوری می کنم (گرچه خود بهتر می دانند )که : اگر برای تمامیت ارضی کشور خود نگران هستید که شواهد هم نگران کننده است آنگاه در کشور خود در محدوده مرزهای قانونی و بین المللی و از جمله درجنوب آن, به دفاع بپردازید, متشکل شوید و سازماندهی کنید. مردم ایران و همه آزادگان جهان پشتیبان دفاع شما و پشتیبان دفاع همه ملتهایی هستند که احتمالا از سوی عظمت طلبها مورد تهدید قرار می گیرند, عظمت طلبهایی که به سودای گرد آوری برای برتری دادن این یا آن "نژاد" می باشند.