اسرائیل بنا دارد که به صادرکنندگان مهم گاز و بعد نفت تبدیل شود. در20 سال گذشته اسرائیل از یک وارد کننده به یک صادرکننده گاز تبدیل شده است. جنگ اکتبر 2023 , این فرصت را برای اسراییل ایجاد کرده است که بر نفت و گاز غزه چیره شود . و اکنون مصمم تر آهنگ پروژه چیرگی بر غزه را پیش می برد. طرح اسرائیل برای تسلط بر غزه و مهاجرت دادن دو میلیون اهالی غزه به مصر، مرتبط است با طرح‌های انرژی اسراییل . وزیر دفاع اسراییل ادعا می کند : «ما غزه را از همه چیز تخلیه می‌کنیم» و اخیراً نیز طرح محرمانه یک وزیر دیگر اسرائیلی برای انتقال دو میلیون فلسطینی ساکن غزه به صحرای سینای مصر فاش شد. نهایتاً اینکه هدف اصلی نتانیاهو نه ‌فقط نابودی حماس و تخلیه غزه از حماسیون و فلسطینی‌ها، بلکه افزون براینها دنبال سلطه بر میلیاردها دلار ذخائر گاز نوار غزه نیز خواهند بود.

کشتن یک مقام ارشد" یا تخریب یک تونل استراتژیک با احساس آرامش و شادمانی بازگرداندن کودکان و سالمندان به خانه، قابل مقایسه نیست. احساسات عمومی مردم اسرائیل، به درستی، به دولت دیکته می کرد که عملیات در غزه باید به نفع آزادی گروگانها، حتی برای یک دورۀ کوتاه، به حالت تعلیق درآید.
اما، با نزدیک شدن به پایان وقت آتش بس موقت و رسیدن به زمان تصمیم گیری و گزینه های مطرح شده ای که نمی توانند نتایج را در زمینۀ "قطعیت حذف حماس" تضمین کنند، باید گزینه هایی سوای از سرگیری جنگ و یا ادامه مذاکرات بی پایان را بررسی کنیم.

فهرست زندانیانی که قرار است در معامله ربوده شدگان ازاد شوند، عمدتا نقش اصلی وسایل بازداشت و زندان در پروژه اشغال را نشان می دهد. در حالی که یهودیانی که فلسطینی ها را می کشند کاملا معاف هستند، فلسطینی ها می توانند سال ها برای اسیب رساندن به یک وسیله نقلیه بازداشت شوند.

آقای مایلی از نوع ارتباطات گیری عوام فریبانه اما بسیار موثری استفاده می کند: ترتیبی می دهد که از او با اره برقی در دست فیلم گرفته شود، در حالی که وعده کاهش هزینه های عمومی معادل ۱۵ درصد تولید ناخالص داخلی را می دهد، یک شوک عظیم، او در این کلیپ وزارتخانه هایی را که می خواهد از شر آنها خلاص شود را به قرار زیر فهرست می کند: فرهنگ، محیط زیست، برابری جنسیتی.
پیروزی او بدون شک رای اعتراض مردم یک کشور شکست خورده است. امروز ۴۰ درصد آرژانتینی ها زیر خط فقر زندگی می کنند، در حالی که تورم ۱۴۳ درصد است و دولت نمی تواند بدهی های خود را بازپرداخت کند. پابلو استفانونی، پروفسور آرژانتینی و نویسنده مقاله‌ای با عنوان "آیا قیام از سمت راست می گذرد؟" می‌نویسد: " رأی به مایلی نوعی شورش انتخاباتی است که به دلیل بحران اقتصادی و نارضایتی اجتماعی فزاینده ایجاد شده است."

راه حل اساسی و نهایی مسئله فلسطین و اسرائیل تشکیل یک کشور دموکرات و عادلانه است، کشوری که فلسطینی ها و اسرائیلی ها بدون هیچ تبعیضی در کنار هم و بزیر یک دولت دموکرات با نمایندگان مساوی از طرفین اراده شود، تا چند نسلی بگذرد و تفاوتها کمرنگ بشوند و ذهنها روشن. اما در شرایط کنونی که منطقه و مردم به این درجه از آگاهی نرسیده اند، تشکیل دو دولت مستقل با برگرداندن زمینهای فلسطینی ها می تواند از تنشها بکاهد و کمی شرایط زیستِ فلسطینی ها را آسانتر و عادلانه تر نماید، هر چند امپریالیستها و دولتهای جنگ افروز برای تحکیمِ منافعِ خود مانع از این کار می شوند.

کشتار ۷ اکتبر در جنوب اسرائیل می‌بایستی به اتفاق آراء، از جنوب تا شمال، از شرق تا غرب از سوی دولت ها محکوم می‌شد. ما می‌توانستیم انتظار داشته‌باشیم که یک جبهه متحد از کشور هایی که همگی بهترین روابط را با دولت یهود دارند، تشکیل شود. ولی آن‌چه که دیده شد، تنها به مقایسه‌ی این رویداد و ضربه روحی قابل مقایسه آن با آسیب‌پذیری ناشی از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در ایالت متحده آمریکا بود. و فراتر از این گفتمان، چیزی از سوی کشورهای دوست اسرائیل شنیده نشد. و در جاهای دیگر- آسیا، آفریقا، آمریکای لاتین، تفسیرهای متفاوت به‌گوش می‌رسید.

آیا این بدان معنی است که راه حل دو دولت نه مطلوب است و نه ارزشمند؟ نه، به‌هیچ‌وجه! اتفاقاً لازم و مشروع است و حداقل عدالت را برای انسان‌هائی که میهنشان غصب شده و از آن رانده شده‌اند، برقرار می کند. اما راه حل دو دولت نبایستی آن‌طور که در حال حاضر عملا به چشم می‌آید، به یک کمدی مضحک یا ریشخند تبدیل شود. باید گفت که امر تشکیل دولت فلسطین اگر متحقق نشده نه به این دلیل است که گویا قوانین بین‌المللی آن را تصریح نمی‌کند، بلکه واقعیت این‌است که این هدف نه در یک بشقاب نقره‌ای، بلکه از طریق مقاومت در برابر اشغال به‌دست خواهد آمد، آن‌هم به‌طوری که توازن قدرت را به اسرائیلی‌ها و کسانی که پشت سر آن‌ها هستند، تحمیل کند. در غیر این‌صورت، این یک‌نوع خودفریبی و به خود دروغ گفتن است و به درد کسانی می‌خورد که مایل‌اند از همان سوراخی گزیده شوند که یک میلیون بارگزیده شده‌اند.

نخست، وقتی بطورکلی اصول را از چگونگی پیشبرد و تحقق آن جدا می کند، آن‌را به یک مفهوم انتزاعی بی‌یال و دم اشکمی تبدیل می کند که در آن اقدام اسرائیل به لحاظ اصولی موجه تلقی می شود. دوم، وقتی از مشروط بودن آن «اصل» به چند اصل دیگر در پیشبرد‌ش سخن می گوید، خود ناقض اصل نخستین می شود. یعنی وقتی از مشروط شدن اصل واکنش «دفاع از خود» به اصولی چون اصل تناسب مجازات، اصل عدم‌آسیب رساندن به غیرنظامیان و گشودن مسیر صلح سخن می گوید. و این در حالی است که درست همین اصول مشروط کننده «حق دفاع از خود» در این واکنش دولت اسرائیل نقض می شود.

رئیس جمهور گابریل بوریچ که به ویژه در امور خارجی همیشه معتدل تر بوده، اعلام کرد: “شیلی نیز سفیر خود را فرا خواهد خواند. با نگرانی بسیار مشاهده می‌ شود که این عملیات‌های نظامی به هنجارهای اساسی حقوق بین‌الملل احترام نمی‌گذارند و همانطور که سازمان ملل اعلام کرده است در هشت هزار قربانی غیرنظامی، بیشتر زنان و کودکان هستند. اسرائیل در این مرحله از توسعه جنگ، مجازات دسته جمعی مردم غیرنظامی فلسطینی در غزه را در دستور قرار داده است که شیلی بشدت آن را محکوم می کند." او در ضمن، در توییتی، همان ۳۱ اکتبر، بطور مختصرتر گفت: "هیچ چیز وحشی گری درغزه را توجیه نمی کند. هیچ چی".

مسأله فلسطین به موضوعی در حاشیه تبدیل شده بود. و در بیست و پنج سال گذشته سردمداران جهان آن را به عنوان یک موضوع ثانوی تلقی کرده اند. بویژه در خاورمیانه به علت سرگرم بودن در امور دیگری جز مسأله ی فلسطین، می‌توان گفت که این سوژه به کلی از ذهن‌ها پاک شده بود. و درگیری اسرائیل - فلسطین میرفت که بدست فراموشی سپرده شود. و گذشته از این، رویارویی بُعد فراگیر خود را از دست داده بود: دیگر نمی‌توانست جنگ جدیدی در منطقه ایجاد کند. ولی آن زمان به پایان رسیده است. مسأله ی فلسطین می‌تواند بار دیگر خاورمیانه را به آتش بکشد.نقش آفرینانی که بیشتر نگران هستند، مانند خوابگردها به سمت جنگی می شتابند که نمی‌خواهند، اما ممکن است در مهار آن مشکل داشته باشند.رویارویی بین این دو جناح در رده ی درگیری‌های منجمد قرار گرفته بود : به تازگی به شیوه ای فجیع دوباره ظهور کرده و تا حدی «مرکزیت» خود را باز یافته است.

بیایید با موضوع بصورت واقعی روبرو شویم، چند نفر اسرائیلی به وضعیت غزه تا زمانی که از انجا راکت شلیک نشود یا قاتلان از انجا بیرون نیایند کمترین اهمیتی قائل است؟ چه کسی به خود زحمت داد بپرسد که این چیزی که ما ان را زندگی در غزه محاصره شده می نامیم چه معنایی دارد؟ با نگاهی به گذشته، معلوم خواهد شد که تا انجا که به یهودیان در اسرائیل مربوط می شود، بیش از دو میلیون نفر انسان در غزه باید به گرسنگی در انجا ادامه می دادند و دهان خود را بسته نگه می داشتند. امروز، حتی این گزینه نیز دیگر اسرائیلی ها را راضی نمی کند. بنابراین عملا گزینه ها به دو مورد کاهش یافته است.

در ایران بیشترین میزان از افغانستانی‌های مهاجر به کارهای ساختمانی اشتغال دارند. چراکه بسازبفروش‌های ایرانی به عملکرد مثبت ایشان علاقه نشان می‌دهند. بسازبفروش‌ها در حاشیه‌ی ساختمان اصلی، آلونکی را برای این گروه از کارگران آماده می‌کنند، سپس کاری چند منظوره را به ایشان تحمیل می‌نمایند. چون کارگران ساختمانی افغانستان تنها نگهبان ساختمان نیستند بلکه از مصالح آن نیز نگهبانی به عمل می‌آورند. جدای از این، برای کارفرما کارهایی از کارگری تا استادی را نیز به پیش می‌برند. گفتنی است که در کارهای ساختمانی بیش از سی حرفه نقش می‌آفرینند. این گروه از کارگران در تمامی این سی حرفه مهارت خود را به کار می‌گیرند.

اسرائیل این اصل اخلاقی یک کارشناس آلمانی اواخر قرن نوزدهم را به کار می برد: «حقوق بین الملل به جز حرف نیست، اگر بخواهید این اصول را درباره مردم وحشی نیز به اجرا در آورید. برای تنبیه یک قبیله زنگی، باید دهکده های شان را به آتش کشید، بدون عبرت دادن به این شکل، هیچ چیز برآورده نخواهد شد». این ترور که غربی ها غالباً نمی بینند، که فقط وقتی متأثر می شوند که اسرائیلی ها کشته می شوند، تقدیر روزانه ی فلسطینی هاست. در گوشت و پوست آنان حک شده است. پس از ۷ اکتبر، ویدئوهایی در شبکه های اجتماعی می چرخد که رزمندگان را نشان می هد که فریاد می زنند «این برای پسرم است!

گرچه امروزه تلاش های دیپلماتیک جهانی جهت خاموش کردن این آتش خانمانسوز در نوار غزه با شدت تمام از طریق اردوگاه صلح جهانی ادامه دارد، کشورهای خاورمیانه ، کشورهای عضو اتحادیه بریکس و جهان روز به روز به میزان بیشتری به دادخواهی ملت فلسطین بلند شده و خواهان راه حل تشکیل کشور مستقل فلسطینی در کنار کشور اسرائیل می باشند، روند جاری اتفاقات در آینده میان مدت و بلند مدت در بدترین حالت آن میتواند برای ایران خطرات جدی به همراه داشته باشد.