دلار امریکا به‌عنوان ارز غالب جهان جدا شوند. با این ترتیب آنها به دنبال ایجاد ارز جایگزین خود برای کاهش نفوذ امریکا در تجارت جهانی هستند. در این راستا "دلارزدایی" تجارت بین‌المللی تبدیل به واژه و چالشی کلیدی برای این مجموعه شده است. با این حال، تصمیمات به نفع یک ارز مشترک بریکس هنوز پایه محکمی ندارد. تلاش‌های نخستین در این مسیر می‌توانند توافقات دوجانبه باشند. به‌عنوان مثال، در مارس ۲۰۲۳، برزیل و چین توافق کردند که با ارزهای ملی خود، یوان چین و رئال برزیل تجارت کنند. این روش دوجانبه هم‌اکنون توسط چین و روسیه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

از آن زمان که به نوشتن کتاب «واقعیت آرمانشهر» پرداختم، سعی کردم ارتباط اندیشه ی بنیامین را با نوشتن وقایع ِ ناپیوسته ای که میتوانند مشخصه ی جنبشی را نشان دهند که هنوز ناشناخته مانده اند، بیان کنم. در‌واقع ایده ی شکستن و منفجر کردن تداوم تاریخی که او به ما می فهماند، نباید به سادگی از کنارش گذشت، بلکه او در تعریف گذشته ی تاریخی، انقلابی ایجاد کرده است.«مبارزات آزادیبخش، توسط احزابی که ایدئولوژی آنها با پیشرفت یک قیام قوت میگیرد، استوار می گردد، به تدریج از آن حمایت می‌شود و میتواند رهبری شود.» . تداوم همیشه پس از ساختِ یک ایده در جامعه بوجود می‌آید. و آنگاه، تضاد واقعی بین آنچه که اتفاق می‌افتد و پس از واقع شدن معنا پیدا می کند، پدیدار می گردد.

گفتمان مسلط را باور کنید، سیاست خارجی غربی عبارت است از صدور دموکراسیِ لیبرال و قانون به بقیه کشورهای جهان. درحالی که همان طوری که جان مییرشیمر نظریه پرداز عمده ی واقع گرایی در روابط بین المللی توضیخ می دهد، مناسبات مابین قدرت ها بیش از اینکه از ایده آل ها تبعیت کند، از ملاحظات راهبردی پیروی میکند.

آخرین موارد بارز و علنی این مداخلات را باید اشغال عراق و افغانستان نام برد. عراق هنوز بطور غیر رسمی تحت کنترل تمام عیار آمریکا بوده و هیچ گونه ثباتی در این کشور وجود ندارد. در مورد افغانستان ، وضعیت حتی بدتر از عراق است. خروج ناگهانی نیروهای آمریکایی و متعاقب ان متحدان اروپائیش و تحویل آن کشور به طالبان ، شرائط غیر قابل تحمل و ضد انسانی برای ملت افغانستان به بار آورده است که تا کنون هیچ جوابی از آمریکا در رابطه با این تصمیم شنیده نشده است.

ماه ها است جنگ بین دو کشور همسایه، با فرهنگ مشترک و نزدیکی های فراوان همچنان ادامه دارد و در افق و آینده نزدیک پایانی برای آن مشاهده نمی شود، از یک سو اوکراین با سلاح های مدرن پیمان نظامی ناتو و کشور های همسوی دیگر آن مجهز می شود و از « زلنسکی » قهرمان ساخته و تقدیر می کنند ، و حتی پا فراتر گذاشته فدراسیون روسیه را در گرداب جنگ گرفتار نشان می دهند و از سوی دیگر به تحریک روسیه با گسترش ناتو به مرز های آن با سلاح های پیشرفته تهاجمی ادامه می دهند.