او ادعا می‌کند که «هیچ فلسفه‌ای جز زندگینامه وجود ندارد:فلسفه چیزی نیست جز بیان زمانه ما در مفاهیم. او در کتاب خاطراتش، رسالت فیلسوف را بیان استالینیزاسیون ِ خزنده در مجارستان می‌داند که در سال‌های ۱۹۴۰-۱۹۵۰ رخ داد. « چون ما نمی توانستیم از سیاست حرف بزنیم، مجبور شدیم این کار را به شکل دیگری انجام دهیم.» ولی کار او را نمی‌توان تنها منحصر به شرایطی کرد که او در آن به دنیا آمده بود. زیرا اَنیس هِلر آثار فلسفی قابل توجه فراوانی از خود به جا گذاشته است؛ هر چند که در ایتالیا بیشتر از فرانسه آثارش شناخته و ترجمه شده است.

کتاب «حکایت ناگفته‌ی گولاگ انگلیس در کنیا» نوشته‌ی کارولین الکینز این بار تاریخ‌نگارانه همان سیستم منضبطگر روسی اما نسخه‌ی انگلیسی آن را بررسی می‌کند. در مقام مقایسه سیستم انگلیسی یک تفاوت با سیستم روسی دارد. سیستم انگلیسی در عین حال راسیستی است. اگر در روسیه موضوع این سیستم سرکوب تولید انضباط عمومی بوده است، همه‌ی فرودستان بدون تبعیض در سرکوب برابر بودند و برای کار و مفید شدن تربیت مجدد می‌شدند، انگلیسی‌ها سیستم منضبطگر مذکور را فقط در مورد انسان‌های درجه‌ی دوم اهالی (غیر انگلیسی) کلونی‌ها به کار ‌بستند. نحوه‌ی مراقبه و تنبیه در انگلیس و ایضا آمریکا برمی‌گردد منجمله به ملیت و تمایز راسیستی بین اهالی جهان.

با ۶۲ درصد رای در همه پرسی اخیر، مردم شیلی، بدون چون و چرا،  قانون اساسی جدید را  که باید جایگزین قانون اساسی آگوستو پینوشه می شد را رد کردند و به آن "نه" گفتند.
این اتفاق یک ضربه شدید به رئیس جمهور، گابریل بوریچ بحساب می آید. او امیدوار بود که از قانون اساسی جدید، به عنوان پایه ای  برای انجام رفرم هایی که قول داده بود، بهره ببرد. اما دمکراسی شیلی از این رای گیری قوی تر از قبل بیرون آمد.

انتخاب خانم لیزتراس با توجه به‌برنامه و رویکرد اعلام شده اش، سیاست کاهش مالیات با هدف ایجادرشداقتصادی، کاهش هزینه‌های‌اجتماعی دولت و دفاع از به‌اصطلاح دولت کوچک ‌است که در عالم واقع جز سبک کردن هرچه بیشتروظایف خدمات اجتماعی و عمومی دولت و تبدیل آن به خادم تمام عیارسرمایه‌داران نیست. به‌این ترتیب دفاع قاطع از اقتصادبازاربنیاد، آن‌هم در شرایطی که نظام سرمایه داری در مقیاس جهانی با شدیدترین بحران‌ها و شکاف‌های‌ خود مواجه شده‌است، بنیان برنامه او را تشکیل‌ می‌دهد. پیشینه وی به‌عنوان عضوحزب لیبرال دموکراسی و مخالف برگزیت و حتی در جوانی مخالف نظام سلطنتی مانع از چرخش‌های بزرگ سیاسی او به‌سوی حمایت دوآتشه از برگزیت و دیگرمواضع راست و محافظه کارانه نشده‌است.

انتخابات ریاست جمهوری برزیل در دوم اکتبر برگزار می شود. انتظار می رود لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا، رئیس جمهور سابق جناح چپ و ژایر بولسونارو، رهبر راست افراطی، به دور دوم انتخاباتی راه یابند که برای ۳۰ اکتبر برنامه ریزی شده است. ممکن است که استراتژی اتخاذ شده توسط سندیکالیست سابق به او اجازه دهد که در همان دور اول پیروز شود. اما به چه قیمتی ؟

امروز‌، وقتی خبر درگذشت میخائیل گورباچف را شنیدم، بی‌اختیار به یاد مادرم افتادم. سی‌ و از سه سال پیش، وقتی بالاخره توانستم برای دیدنش به فرانسه بروم، باورش نمی‌شد که از شوروی جان سالم به ‌در برده‌ام. خودش و نسل‌های قبلش در آذربایجان بنا را بر این گذاشته بودند که برای جوان‌هایی که به شوروی می‌‌روند برگشتی در کار نیست. ناباورانه در آغوشم گرفت و گفت: «امروز سر نماز برای گورباچف هم دعا کردم.» بعد از آن بارها به یادم ‌انداخت که «تو و دوستات که زرنگ تر از بقیه نبودین، اگه گورباچف سر کار نیامده بود شما هم مثل همه‌ی اون قبلی‌ها تا ابد در منجلاب شوروی گرفتار بودین.»

سی سال پس از توافق های اسلو، راه حل دو دولت کوچکترین بختی برای تحقق ندارد. در حالی که نوار غزه از یک محاصره ی کامل رنج می برد، در اثر اقدامات تبعیض آمیز، دشواری های اهالی کرانه باحتری روز به روز شدت می یابد. گرچه رهبری سیاسی فلسطین دچار آشفتگی کامل است، مردم فلسطین سرتسلیم فرود نمی آورند.

انتخابات آینده ی مجلس اسرائیل برای بار پنجم در اندکی بیش از سه سال، در اول نوامبر ۲۰۲۲ برگزار خواهد شد. نظرسنجی ها رُشدِ راست ناسیونالیست و متحدانش، یعنی حزب های صهیونیست مذهبی را تأیید می کند. این پدیده به ویژه در میان جوانان ۱۸ تا ۲۵ ساله نمایان است. تخمین ها نشان می دهد که ائتلاف به رهبری بنیامین نتانیاهو خواهد توانست ۷۱ کرسی از ۱۲۰ کرسی مجلس را به دست آورد. در درون این ائتلاف، حزب هایی چون «صهیونیست مذهبی» با رهبری بِزالِل اسموتریش Bezalel Smotrich و «اوتزما یِهودیت» («نیروی یهودی») با سرکردگیِ ایتامار بِن گویر بین یازده تا چهارده کرسی کسب خواهند کرد. یکی از دلیل های این تحول ، ریشه دواندن ایدئولوژی ناسیونالیستی مذهبی در میان بخشی از جامعه اسرائیل است.