حقیقت این است که به اصطلاح افشاگری هایی که در مورد آمریکا در عراق و افغانستان انجام گرفته بسیار سطحی و پیش پا افتاده است و در گذشته اطلاعاتی به مراتب هولناک تر انتشار یافته است. برای نمونه محمد اقبال، نماینده پارلمان عراق که سنی و از مخالفان مالکی است و جزو گروه آقای علاوی و صالح مطلق می باشد، طی نوشته ای در سایت iraqina.com چنین اظهار داشت:”آنچه که امروز به نام افشاگری از طرف ویکی لیکس انتشار یافته برای ما عراقی ها تازگی ندارد و اکثر ما ملت عراق سالها وضعیت فوق را تجربه کرده ایم”. او علیرغم اینکه مخالف نخست وزیری مالکی است، اضافه می کند:”اما آنچه در مورد مالکی نوشته اند عاری از حقیقت و سخیفانه است”.

پذیرش اتهامات، که به توصیه وکلای مدافع عمرخدر و درپی یک توافق و معامله با دادستانی نظامی امریکا انجام شد، به همان اندازه که موجب خشنودی دستگاه قضایی-نظامی ایالات متحده شد، انزجار و ناخرسندی محافل و سازمان های مدافع حقوق بشر را برانگیخت و تقریبا همه براین باورند که دستگاه بیدادگر قضایی-نظامی امریکا با 8 سال زندان بدون محاکمه، عملا عمرخدر را در وضعیتی قرارداده بود که راهی جز پذیرش اتهامات نداشت.

اگر کارتر دور دوم ریاست جمهوری خود را می دید شاید جنگ عراق علیه ایران، تهاجم عراق به کویت و بسیاری از رخدادهای نامطلوب جهان رخ نمی داد. تهاجمی که نه تنها منطقه را عقب راند بلکه پای کشورهای خارجی را به منطقه باز کرد. تجربه و درایت عملی به ما می گوید که «اوباما با ماست» و این با ما بودن به معنی طرفدار ما بودن نیست بلکه به این معنی است که جهان سوم در حال توسعه از حاکمیت کبوتر ها در آمریکا بیشتر سود می برد.

سفر نیمه رسمی و مهمان ناخوانده بود. رئیس جمهور لبنان برای استقبال احمدی نژاد حضور نمی یابد. "فارس سعید"، دبیر جناح اکثریت حاکم بر لبنان، به این سفر معترض بود. 250 نفر از سیاسیون و نمایندگان مجلس لبنان، ناخشنود هستند. دولتیان لبنان، این سفر را دخالت رژیم تهران در مسائل داخلی بیروت می دانند. روزنامه های لیبرال عربی سرمقاله های کوبنده می نویسند و احمدی نژاد را به عنوان "آتش بیار معرکه" معرفی می کنند...

مسافرت احمدی نژاد در شرایطی صورت گرفت که اوضاع سیاسی در منطقه به ضرر آمریکا رقم خورد؛ شکست نظامی و سیاسی آمریکا در عراق و تن دردادن به نخست وزیری مالکی، به بن بست رسیدن مسئله ی فلسطین در پرتو سیاست های به غایت راست دولت اسرائیل، شکست سیاست های راست سنتی در لبنان طی سه دهه ی گذشته، اما همه اینها به معنی پایان کار و موفقیت ایران و سوریه در لبنان و منطقه نیست.

برگزاری انتخابات میان دوره‌ای آمریکا در روز دوم ماه نوامبر و ظهور پدیده‌ای موسوم به جنبش حزب چای می‌تواند چهره سیاست داخلی آن کشور و همچنین روند مناسبات خارجی واشنگتن را با تغییرات اساسی روبه‌رو سازد.
تغییر اکثریت کنونی در مجلس نمایندگان و احتمال شکل گرفتن تحول مشابهی در مجلس سنا و همچنین زمینه‌سازی برای پیروزی یک نامزد حزب جمهوری‌خواه در انتخابات ریاست جمهوری دو سال آینده آمریکا از جمله نتایج قابل وقوع انتخابات سراسری دو هفته آینده به شمار می‌روند.

برخی مفسران لبنانی گفتند: احمدی نژاد با حضور در کشور آنان و حملات شدید لفظی علیه اسرائیل و ایالات متحده، که به حد دهن دریدگی رسیده بود، کوشید این کمبود حکومت شیعه ایران در برابر ترکیه اهل تسنن را جبران کند – ولی هنوز نمی توان ارزیابی کرد که این حملات لفظی تا چه حد حکومت ایران را در رسیدن به هدف خود یاری می دهد. درباره علت لغو دیدار چهارگانه، به اعتقاد من چنین ارزیابی کرد که نخست وزیر ترکیه زیر فشار ایالات متحده از دیدار با احمدی نژاد و حضور در چنین همایشی روی گردانیده است.

سی کشور جهان، متعهد گشته اند که موشک های دور بُرد را ساخته و در اختیار گیرند. در روز چهارشنبه چهاردهم اکتبر، بیست و هشت کشور عضو پیمان ناتو در بروکسل گردهم آمده که به استراتژی مشترک و انعقاد پیمانی که قرار است در اجلاس لیسبون در ماه نوامبر امسال نهائی گردد، دست یابند.

نه آمریکا و نه ایران مالکی را نمایندگان سیاست خود نمی دانند، اما هیچکدام گزینه ای بهتر از وی ندارند. همانطور که شاهد بودیم مالکی بیش از شش ماه بدون مجلس به کار خود ادامه داد و همه ی دستگاه های حکومتی با وی همکاری می کردند، انفجارها عمدتاً از طرف جریانات بنیادگرا وابسته به عربستان انجام می گیرد و چند روز پیش وزیر کشور عراق آقای جواد بولانی در مصاحبه ای اظهار داشت که هم اکنون ما یکصد نفر تروریست اهل عربستان در زندان داریم و قرار است آنان را از طریق مرز به دولت عربستان تحویل دهیم.

رژیم ایرن بهمراهی حزب اله لبنان با صرف هزینه های هنگفت تبلیغاتی تلاش کردند که این سفر را سیاسی و با اهمیت نشان دهند. بیشترین سهم از این تبلیغات سیاسی را حزب اله لبنان به عهده گرفته است. این سازمان که هدفش بهره گیری از این بازی سیاسی است، قصد دارد به اسرائیل نشان دهد که می تواند با حمایت ایران، جنوب لبنان را به دروازه پیروزی مبدل سازد.

امروز منطقه وسیع و ژیوپولیتکی خاورمیانه – اقیانوس هند به میدان اصلی تلاقی و مبارزه ای کلیدی بین راس نظام جهانی سرمایه و موتلفین اصلی (کشورهای جی 8) و همد ستان کمپرادور بومی اش از یک سو وقربانیان نظام به ویژه در کشورهای پیرامونی در بند از سوی دیگر تبدیل گشته است. به نظر نگارنده ،شکست پروژه جهانی آمریکا در آن منطقه بزرگ به ویژه در افغانستان (که احتمالا به "ویتنام اوباما" تبدیل خواهد گشت) شرط لازم برای ایجاد موفقیت و شرایط مناسب در جهت ترقی ،رفاه و استقرار عدالت اجتماعی در مناطق دیگر جهان است.

اسرائیل صلح را باور ندارد و با وجود صلح به کشوری کم اهمیت در خاورمیانه تبدیل می شود. اما مسئله مهم اختلاف فلسطینی هاست که نتوانستند نشان دهند یک ملت هستند. تشکیل حماسستان و فتحستان از ناتوانی در ملت سازی فلسطینی پرده برداشت. عرب فلسطینی نتوانست فلسطینی عرب شود. تشکیلات خودگردان به رهبری محمود عباس ناتوان است و حماس نیز مرحله پختگی را طی می کند. پختگی که هزینه بردار است.

نجات معدنچیان شیلیائی را جهان لحظه به لحظه نظاره می کند. جهان با شور و امید و هراس، چشم انتظار نجات آنان تا آخرین نفر است. آخرین نفر آنان، بنا به گزارش خبرگزاری ها مدیر گروه است که مدیری نام اور گشته است. او در سیاه ترین روزهای زندگی گروهش، طی هفده روزی که هموطنانش دیگر از نجات آنان نا امید می شدند، گروه را امیدوار و سرزنده نگه داشت. «لویس ارزوئا»، 54 ساله، مدیر سی و سه معدنچی، آخرین فردی خواهد بود که از معدن بیرون کشیده خواهد شد. او مرگ را در پشت سر خواهد گذاشت و به زندگی روی زمین خاکی، لبخند خواهد زد.

برکنار از موقعیت ویژه کنونی لولا و حمایت وی از خانم روسف، پیروزی بی دردسر حتمی نیست. در شهرهای بزرگ بویژه در جنوب و سائوپولو(پایتخت)، برنامه‌های اجتماعی حکومت لولا چندان محسوس نبوده است. این برنامه‌ها بیشتر به اقشار بسیار فقیر جامعه کمک کرده است تا به زحمتکشان و طبقه متوسط شهری، که از پیش هم شغل ثابتی داشته و هم از خدمات اجتماعی بهره‌مند هستند. بویژه کارگران و کارمندان صنعتی-خدماتی و بخش دولتی که به یقه سفیدها معروف هستند کمتر از برنامه‌های اجتماعی لولا بهرمند شده‌اند، اگر چه بدلیل توسعه اقتصادی برزیل ، وضعیت اقتصادی این اقشار نیز غیر مستقیم بهبود نسبی یافته است.

انتخاب روز 12 سپتامبر یک تاکتیک فریبکارانه تمام عیار بود، زیرا چنین القاء می کرد، که گویا حکومت AKP مخالف کودتا و قانون اساسی دست پخت آن کودتاست، ولی واقعیت تماماً عکس آن است، زیرا برنامه اقتصادی کودتای1980که در قانون اساسی 1982 منعکس شده، با شدت وحدت بی سابقه ای در 8 سال حکومت AKP پیگیری شده است.
حجم خصوصی سازی ها و حجم امتیازاتی که حکومت AKP به شرکت ها و کشورهای اروپائی و آمریکا داده ـ که سبب ازهم پاشیدگی اقتصاد ملی ترکیه گردیده ـ بیش از تمام دوران حیات جمهوری ترکیه است.

موضوع مهم این است که در اغلب کشور های اروپایی کسب حق شهروندی پروسه انتگراسیون را تسریع می کند و امکان شرکت مهاجرین را در زندگی سیاسی اجتماعی فراهم میکند تنها در اتریش این استدلال خنده آور حاکم است که افراد اول باید در جامعه میزبان اینتکریره شوند تا به توانند حق شهروندی را کسب کنند.

مشکل اساسی در زمینه انتگراسیون در حال حاضر گره خوردن آن به مساله امنیتی است. باید به این وضع خاتمه داده شود. خواست ما جدايی مساله مهاجرت از مساله امنیتی و جنائی است. مهمترین و درست ترین قدم برای موفقیت وین در آینده، شرکت فعال مهاجرین در سرنوشت و سیاست این شهر است. متاسفانه در حال حاضر مهاجرین دخالت فعالی در سیاست ندارند. ب

در انتخابات اخیر ریاست جمهوری در برزیل دو زن با کارنامه‌ای پرفراز و نشیب به مصاف یکدیگر رفتند. یکی به دلیل فقر در سن ۱۶ سالگی به مدرسه رفته، ولی به وکالت و وزارت رسیده و یکی هم از فعالیت در گروه‌های چریکی به معمار رشد اقتصادی و رفاه در بزرگترین کشور آمریکای جنوبی بدل شده است.
حال روز ۳۱ اکتبر قرار است که خوزه سرا از حزب سوسیال دمکرات برزیل که بر خلاف اسمش تشکل اصلی محافظه‌کاران برزیل است و دیلما روسف که به ترتیب ۳۴ و ۴۷ آرا درصد آرا را به دست آورده‌آند در دور دوم به مصاف هم بروند. قرار است در روزهای آینده مارینا سیلوا و حزب سبز و سایر حامیان او معین کنند که رایشان را به کدام‌یک از این دو رقیب خواهند داد.

بالاخره روزی اين شانتاژی که بيش از پنج سال است مداوما بر سرمان است، بايد پايان گيرد. بفرما که باز دوباره اگر مطالباتِ سياسیِ کمپِ ايرانی – سوری فوری برآورده نشوند، به ما قولِ بلوا و آشوب می‏دهند، آن‏هم اين دفعه در رابطه با رويایِ «دست کشيدن» از دادگاهِ ويژه‏ برای لبنان1. کافی است بازنگریِ کوتاهی به تحولات از 2005 تا کنون بکنيم، تا ببينيم که اين تهديد و شانتاژ از زمانی که اشغالِ کشور توسط سوريه پايان يافته، همواره رویِ سرمان بوده است.

این روزه ها موضوع انتگراسیون ، مسئله داغ مبارزات انتخاباتی در وین است. در نگاه کلی همه جا صحبت از انتگراسیون است. اما اگر کمی عمیق تر زیر پوست شهر رانگاه کنیم ، مشاهده می کنیم که موضوع بحث انتگراسیون در چهار سطح و به گونه ای موازی با همدیگر در جریان است. این سطوح عبارتند از: حوزه آکادمیک، حوزه سیاست و سیاستمداران، حوزه رسانه های جمعی و حوزه زندگی روزانه مردم

در اتریش که موضوع کارگران مهمان در قالب قانون خاص خود در حوزه وزارت کار قرار داشت به مسئله امنیت وصل شد و به وزارت کشور محول شد از این پس کارگران مهمان تبدیل به خارجی شدند و در پی آن قوانین متعددی برای خارجی ها یکی پس از دیگری برای محدود کردن حقوق آنان وضع شد. و این داستان هم چنان تاکنون ادامه یافته است و در شرایط فعلی با وزارت خانم «فکتر» به شکل هیسترک در آمده است.