انتگراسیون و کیفیت سیاست و سیاست ورزی

این روزها موضوع انتگراسیون، مسئله داغ مبارزات انتخاباتی در وین است. در نگاه کلی همه جا صحبت از انتگراسیون است. اما اگر کمی عمیق تر زیر پوست شهر رانگاه کنیم ، مشاهده می کنیم که موضوع بحث انتگراسیون در چهار سطح و به گونه ای موازی با همدیگر در جریان است. این سطوح عبارتند از: حوزه آکادمیک، حوزه سیاست و سیاستمداران، حوزه رسانه های جمعی و حوزه زندگی روزانه مردم. در روزهای انتخاباتی ارتباط تنگاتنگ بین سه حوزه سیاستمداران و رسانه ها و مردم بیشتر می شود. اگر در کشوری سیاست دارای کیفیت بالایی باشد در درجه اول نیروهای ذینفع در حوزه های درگیر از همدیگر می آموزند و حوزه آکادمیک از مجموعه این تحولات شناخت بیشتری حاصل می کند و در مجموعه علاوه بر انتخاب نمایندگان مردم، مسائل و مشکلات در حوزه های مختلف روشن تر می شود. اما متاسفانه در اتریش قضیه طور دیگری است.
برای این که کیفیت سیاست و سیاست ورزی به طور مشخص در انتخابات شهر وین روشن شود نگاه دیگری به تراکت انتخاباتی که از طرف سوسیال دموکرات ها به زبان آلمانی به سایت عصر نو فرستاده شده بود می اندازیم. در این تراکت بعد از صغرا و کبرای فراون نتیجه گیری شده بود که رای دادن به حزب سبز، باطل کردن آرا است صد البته اگر به راست ها و کریست دموکرات ها هم رای داده شود باطل شدن رای است و در نتیجه باید همه به سوسیال دموکرات ها رای بدهند تا آرای شان باطل نگردد. در اینجا این سوال پیش می آید آیا بهتر نیست همه احزاب دیگر در اتریش را منحل کنیم و از شر انتخاب و انتخابات نیز بگذریم. این گونه است که کیفیت سیاست و سیاست ورزی چنان تنزل پیداکرده که برای سوسیال دموکرات هایی که به درستی پرچم مبارزاتی آن ها در این دویست سال اخیر انتخاب و انتخابات بوده است، انتخابات تبدیل به شعبده بازی شده است.
اما داستان تنزل کیفیت سیاست و سیاست ورزی در انتخابات وین وخیم تر از آن است که آدم فکر می کند. سوسیال دموکرات های وین از یک سو با تئوری ترس از راست دیگران را تشویق به رای دادن به خودشان می کنند و از سوی دیگر ۱۵۰،۰۰۰ ایرو برای تبلیغ تراکت های انتخاباتی به روزنام حزبی Neu Freie Zeitungحزب دست راستی FPÖ می پردازند و در این جاست که می توان این تحلیل روزنامه نگار روزنامه استاندارد را فهمید که می نویسد سوسیال دموکرات ها برای جمع آوری آرا به FPÖ نیاز دارند.
نگاهی به مبارزات انتخاباتی احزابی مانند SPÖ, FPÖ, ÖVP در میان مهاجرین حقیقت تلخی را برملا می کند. در چند ماه گذشته نمایندگان سه حزب نامبرده به صربستان مسافرت نمودند تا از طرق دولت آنجا و لابیست های آن کشور آرای صرب ها را جذب نمایند. سوسیال دموکرات ها به دولت ترکیه متوسل می شوند تا از طریق آن ها آرای ترک های شهروند خودشان را به دست آورند. تا کنون آرای ترک ها از طریق آلراوی Omer AL-Rawiنماینده عراقی تبار در شهرداری وین و سخنگوی انتگراسیون از جانب islamische Glaubensgemeinschaft با رفتن به مساجد جمع آوری می شد اما به نظر می آید که ترک ها دیگر تن به رهبری عرب تباران در نمی دهند.
داستان الروای هم خود حکایتی است. لحظه ای چشم هایتان را ببندید و یک ایران دموکرات را در ذهن تان بیا ورید. شکی نخواهد بود که در این ایران دموکراتیک حزب سوسیال دموکرات خواهیم داشت و در آن حزب شخص X عضو حزب سوسیال دموکرات است و همجنین نماینده شورای شهر تهران است اما در این حال عضو شورای سیاست گذاری نماز جمعه تهران هم می باشد. چشم هایتان را باز کنید و تفکر کنید یا باید ایران در این رویا هنوز کشور دموکراتیکی نباشد و یا آن حزب سوسیال دموکرات، ارزش های سوسیال دموکراتیک را زیر پا گذاشته است.
ÖVP هم داستان خودش را دارد. هنوز پلارکارد های که همه باید به یک زبان و آن هم آلمانی صحبت کنند برسر دیوار است که در منطقه ده اطلاعیه های انتخاباتی به زبان ترکی آن ها دست به دست می گردد. جوانکی را که تا دیروز شناگر ماهری بود یک شبه سیاستمدار شد و حل و فصل امور مهاجرین به او سپرده شد و اعلام نمود که روسری باید ممنوع گردد. دو هفته بعد تراکت های کاندیدای ترکشان با روسری زینت بخش خیابان ها شد.