متاسفانه هشدار ها شنیده نشد. وقتی گفته شد صدای پای فاشیسم می آید. وقتی بنی صدر هشدار می داد و می گفت با زور و چماق نمی شود حکومت کرد. وقتی او خطاب به امام قلابی گفت شکنجه و ترور در زندان های شما بیشتر از دوران شاه است. گفته شد ضد انقلاب و ارتجاع سياه آخوندی بر علیه انقلاب در حال کودتا می باشد و گفته شد و هشدارها داده شد. اما متأسفانه خمینی توانست استبداد سیاسی شاه را با استبداد دینی هماهنگ و یکی سازد و استبدادی بدتر و خونریزی تر از دیکتاتوری شاه بنام جمهوری اسلامی بنا نماید.

در ۸ تیر ۱۳۵۵ جنایتکاران ساواک شاه با حمله به خانه تیمی در تهران، رفقا حمید اشرف و همرزمانش جانباختند، ضربات پی در پی به سازمان چریک‌های فدایی خلق در سال ۱۳۵۵، با تدارکات دقیق و طولانی ساواک و با کنترل مکالمات تلفن‌های نیرو‌های سیاسی و کنترل قرار ها صورت گرفته‌بود‌. نفوذ به شبکه تلفن‌های سازمان فدایی‌، با جمعبندی برخی از رفقایی که در آن ضربات دستگیر شده بودیم، مشخص شد که حد‌اقل از سال ۱۳۵۴ ساواک برنامه ریزی کرده‌بودند‌.

همان روزها بود كه شاه تصمیم گرفته‌بود به شخصیت های ملی روكند. و اینجا من می‌رسم به دكتر صدیقی. شاه دكتر صدیقی را مأمور تشكیل كابینه كرده‌بود. آقای دكتر صدیقی وزیر مرحوم دكتر مصدق بود. مردی است دانشمند و وطن دوست، بنده مبالغه نمی‌خواهم بكنم ولی یك آدمی است كه گاهی می‌تواند بگوید نه. اصولاً مرد سیاستمداری كه بلد نیست نه بگوید نباید وارد سیاست بشود. ایشان سعی كرده‌بود كه كابینه‌ای تشكیل بدهد. بمحض اینكه خبر رسید بگوش سنجابی، شروع‌كرد به پخش اعلامیه بوسیله فروهر و فرستادن اشخاصی، با كمال عدم‌نزاكت، كه شما نباید قبول كنید.

در نگاه نخست، چنین بنظر می‌آید؛ بمیان نیآوردن مقوله برابری ناشی از بدیهی بودن آن باشد که شرط بنیادین دمکراسی بشمار می رود، شاید هم برخی از نویسندگان آن سند، دلیلی از این دست برای توجیه بی التفاتی خود به امر برابری ارائه کرده، و اشاره نمایند : برابری فراروی قانون، اصلی جاافتاده و پذیرفته شده است که در اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز بازتاب یافته، و دفاع از دمکراسی خود بمعنای جانبداری از برابری حقوقی افراد جامعه بشمار می رود، پس تاکید دوباره روی آن لازم نیست، بویژه آنکه دفاع از عدالت بجایش برجسته شده است، وافزون بر آن، سند هر گونه تبعیض را در جامعه نفی کرده است.

تراژیک و ناباورانه رفتی، آن هم رفتنی که بودنش معنی داشت، رفتن کسی که به خاطر بچه ها، به خاطر مردم زندگی و خلق می‌کرد، و تلاش شبانه روزی‌اش با معنا بود.
خودکشی یک اعتراض است اما آیا انتخاب دیگری برای"روبرو شدن با شرایط غیر قابل تحمل زندگی و گریز از آن" و اعتراض به شرایطی جانکاه و فرار از خودِ خُرد کننده و ویرانگر وجود ندارد؟ آیا تنها راه غلبه بر رنج نا امیدی ها و رنج اسارت به دست گورزادها مرگی خودخواسته است و اصلا آیا طرح اینکه این مرگ، مرگی خود خواسته است واقعی و درست است؟

تاریخ هر ملتی مملو از شخصیت ها و افراد تاثیرگذار است که پرداختن به آنها، معرفی و شناساندن آنها به نسل جوان، موجب بالا رفتن آگاهی این نسل شده در مجموع باعث غنای بررسی های تاریخی کشور می شود. وظیفه پژوهشگران و تاریخ نویسان است که با کالبد شکافی تاریخی و شناختن شخصیت هریک از این قهرمانان و عملکرد آنان از زوایای مختلف رفتاری، فرهنگی و اجتماعی، در آگاهی مردم از کُنه آرمان کوشندگان جنبش چپ یاری رسانند.

از ابتدای انقلاب، حکومت اسلامی بر خلاف اکثر کشورهای جهان و حتی کشورهای اسلامی منطقه،‌استفاده از مشروبات الکلی را ممنوع اعلام کرده  و مصرف کنندگان آن را به داغ و درفش محکوم کرده است.علاوه برآن این فضای سرکوب سبب شده که بازار مشروبات الکلی تقلبی در کشور رواج یابد و سالیانه بالغ بر چند هزار نفر را مسموم کند.سوگمندانه باید اضافه کرد که بنا بر اعلام مراکز رسمی اعم از مرکز آمار ، پزشکی قانونی و رسانه ها،  مرگ های ناشی از مصرف مشروبات تقلبی ، سالیانه بطور متوسط به ۵۰۰ نفر می رسد که در سالهای اخیر به میزان ۳۰ درصد هم افرایش پیدا کرده است.

برای برون رفت از بحران کنونی، رهایی از رژیم ارتجاعی، خودکامه، و ولایت یک ضرورت تاریخی است. هر روز بر تعداد گسل هایی که رژیم را به درون خود بکشد افزوده می شود، راه نجاتی برای رژیم ولایت در آینده متصور نیست، خیزش فراگیر و عمومی در راه است. کارگران و زحمتکشان باید سازماندهی شوند و گلوی اقتصادی رژیم را با قدرت بفشارند و امید مبارزه را به مردم بازگردانند. منشور آزادی بنویسند زیرا هیچ اراده ای بالا تر از اراده آنان نیست...

خیزش انقلابی زن زندگی آزادی که در آن رهایی کلیت زندگی از تاروپود مناسبات قدرت با نقش آفرینی زنان، درونمایه آن را تشکیل می دهد و تقاطع و درهم‌تنیدگی آن با دیگر تبعیض ها و ستم‌ها بویژه ستم طبقاتی و جنبش‌های مطالباتی- اجتماعی معطوف به آن با سوگیری‌‌ ضدسرمایه داری و افزایش هم افزائی آن‌ها، رژیم و ایضا لیبرال‌های راست کیش و همسو با رژیم را سخت نگران نقش آفرینی جنبش‌های اجتماعی و برآمد چپ اجتماعی ساخته است. ساختار اصلی خیزش زن زندگی آزادی بر پایه جنبش‌های اجتماعی گوناگون و پیوند‌آن‌ها با یکدیگر گره خورده است و گروه‌های سیاسی ترقی‌خواه موجود هم در بسترآن به کنش‌گری می پردازند.

جامعه یک تحول بزرگ را تجربه می کند، این گسست فقط برای نفی اسلام سیاسی نیست بلکه برای طرد اسلام قرآنی نیز هست. گسستی که به عنصر ایرانشهری و عنصر مدرنیته و پیدایش انسان مدرن و آزاد توجه دارد. زمانه ای برای تجربه ای بزرگ برای گسست که موجب وحشت مدافعان نظام کهن شده است. البته فقط جمهوری اسلامی نیست که در وحشت است. بسیاری از روشنفکران چپ و سیاسیون چپ در کنار نواندیشان دینی قرار دارند و از انتقاد به اسلام و قرآن وحشت دارند. چپ هایی که نوشتارهای نقد اسلام را سانسور می کنند و مشغول معامله با اسلامگرایان هستند فراوانند. آنها نیز مانند شیعیان اهل تقیه هستند و در کردار و اندیشه در برابر مدرنیته قراردارند.

باقر پرهام در کنار پرهام نویسنده، مولف و مترجم نقش مهمی در تداوم حیات و فعالیت "کانون نویسندگان ایران" داشت و تلاش کرد تا کانون نویسندگان در مسیری صنفی، دموکراتیک و روشنفکرانه فکر و عمل کند. پرهام منتقد آن دسته از اعضای کانون نویسندگان ایران بود که تلاش می کردند کانون را به زائده حزب و سازمان سیاسی بَدَل کنند و از این طریق ابزار و وسیله ای برای بهره برداری و سوء استفاده های حزبی و سازمانی و ایدئولوژیک دست و پا کنند.

این پرسش‌های کلیدی، پیش‌روی سازمان مجاهدین خلق ایران است هرگاه که بخواهد با بازنگری کلان در رفتار سیاسی خود به پاسخ آنها برآید. که اگر چنین کند هم به مصلحت جنبش مردم ایران در گذر از جمهوری اسلامی عمل خواهد کرد و هم صلاح خود را در آن خواهد یافت. غیر این اما، شک نباید داشت که بن بست در بن بست است. مقر مطلوب، جایی جز خود جامعه‌ی بیدار و جنبشی نیست. پناه را باید در قلب مردم بپاخاسته گرفت و بر همین متن هم بالید.

خیزش موسوم به زن زندگی آزادی خود‌انگیخته بود. دسته‌ای، حزبی، جریانی یا قدرتی، نه در داخل کشور و نه از خارج، به وجودش نیاورده بود. رهبری یا هدایتش نمی‌کرد. از پیش ‌سازماندهی یا برنامه‌ریزی‌اش نکرده بود. تئوری یا ایدئولوژی خاصی، جز امر آزادی، راهنمایش نبود. این خیزش در روند مستقل خود موفق به تشکل‌یابی نشد. اما توانست، با وجود سرکوب و ترور، شکل‌ها و شیوه‌هایی از هماهنگی، پیوند و سازماندهی میان خود را ایجاد کند. این خیزش در عین حال انقلابی بود چون کلیت نظام دیکتاتوریِ دینی و تبعیض را نفی می‌کرد.

تجربه نشان داده است که ایجاد فضای لازم و مناسب برای آنکه قربانیان، بدون آنکه هویت و رنج‌های خود را پنهان کنند، وارد کنش و واکنش با پیرامون خود شوند، حیاتی است. تجربه عدالت انتقالی در کشورهای مختلف، بنیادهای عملی و تئوریک بی‌نظیری را در این زمینه در اختیار ما قرار داده است. برای آنکه گروه‌های انسانی که به شکلی نظام‌مند و گسترده قربانی خشونت‌ها و تبعیض (دولتی) بوده‌اند بتوانند با جامعه به همزیستی برسند، وجود شرایط مساعد و حمایت جامعه حتی در شرایطی که هنوز حکومت دیکتاتوری مصدر امور است، ضروری است.

گفته بودیم که در پاریس دکتر سنجابی برای اینکه ملاقات دوم او با خمینی امکان‌پذیر شود، بجای سفر کانادا، آن اعلامیه‌ی سه ماده‌ای را به آیت‌الله خمینی ارائه‌داد و بعد از تأیید او نیز آن را منتشرکرد. و از یاد نبریم که این اعلامیه هم برخلاف برنامه‌ی جبهه ملی بود، هم بدون کمترین تماس و مشورتی با شورای جبهه ملی در تهران یا حتی یکی از اعضای آن نوشته و داده‌شد.

تاکید و تصریح بر «مناسب‌ترین» در رابطه با فدرالیسم، نشانه‌ی شفافیت و ارتقای برنامه‌ای حزب چپ ایران در زمینه‌ی رفع تبعیض ملی در کشور است و بیان از پایداری در برچیدن تبعیضات ملی دارد. صرف اعلام «مناسب‌ترین» در رابطه با فدرالیسم، نه پایان یک انتخاب که خیز برای گذار از نگاه ارزشی به برنامه و آغاز درنگ لازم بر کم و کیف اجرایی شدن آنست. تبیین فدرالیسم ایرانی و تدوین مشخصات آن وظیفه‌ی همین امروز است و کار کارشناسانه بر روی فدرالیسم ایرانی، امر مشخص و مشترک متخصصین و احزاب سیاسی باورمند به فدرالیسم، که از همین حالا باید پای تدارک آن رفت.

لازمه‌ی موفقیت هر جنبش در سطح فردی، تحول در درون انسان است و متحول شدن او از شخصیتی وابسته به شخصیتی مستقل و در سطح ملی، تغییر از ملتی وابسته به انسان‌ها و ملت‌هایی آزاد و مستقل. شخصیت‌ها و ملت‌های وابسته خود را ضعیف، ناتوان و درمانده می‌بینند و تصور می‌کنند که از پرورش توانایی‌های خود برای رویارویی با مشکلات عاجزند. در عوض، توانایی، مهارت و شایستگی را تنها ویژگی اصحاب قدرتی می‌پندارند که بدون حمایتشان از عهده‌ی کمترین‌ها برنخواهند آمد. بدین جهت به طور فعال و مداوم، در پی استمداد از آن‌ها هستند و رابطه‌ا‌ی از جنس اطاعت شدید با ایشان برقرار می‌کنند. جفای حامی یا خیانت او مانع از استمداد مجدد از او یا جست‌وجوی حامی جدیدی همچون او نیست.

یک لحظه چشم ها را ببندیم و تجسمی از در آمدی که در طول این سال ها به جای مردم و کشور نصیب این مافیا شده است به دست آوریم و عظمت این غنیمت ، که می‌توانست کشور و وضع مردم را بهبود بخشد، را سر انگشتی حساب کنیم. فرزندهای این مافیا خود را ژنی و نابغه می دانند چرا که به ثروت بی حساب دست یافته اند. دریغ که این ثروت نه از تولید و نبوغ آن ها بلکه حاصل منابع کشور است که از زیر زمین خارج کرده فروخته و ارز حاصل را با تحمیل تورم و گرانی در بازار آزاد فروخته و یک شبه میلیاردر شده و فخر میکند که چقدر آسان بوده این غارت. باید در نظر داشت که صنایع و تولید به شهادت آمار خودشان ،ورشکستگی صنایعی که روزگاری شکوفا بودند و به دست این ها به ورشکستگی کشانده شدند مانند صنایع خودرو سازی ، دیگر وجود ندارد و این درآمد ها غارت منابع عمومی است که کشور را به سرزمین سوخته تبدیل کرده و می کند ، آثارش را می بینیم .

اگرچه از همان روزهای نخست تسلط این نظام بر کشو، به مصداق دستورالعمل‌شان، النصر بالرعب، اعدام حربه‌ی اصلی این طایفه برای حکومت و مطیع ساختن مردم بود، اما از آنجا که کشتارهای بزرگ در خیزش‌های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۸ و ۱۴۰۱ اثر مورد انتظار در آرام ساختن نسل پرشور جوان کشور را نداشته، تبهکاران حاکم قصد دارند تا این نیت شوم خود را با افزودن بر آهنگ اعدامها بکرسی بنشانند.

مفهوم حکومت مبتنی بر نمایندگی از سوی مردم و یا شورایی در غرب از زمان یونان باستان و بعدا روم حضور پررنگی داشت در حالی که در ایران، چین و هند و کشورهای عربی جز مقاطع محدود چنین باوری وجود نداشت و شاهان حکومت خداگونه و مبسوط‌‌الید داشتند. به قول شاهنامه «چه فرمان یزدان چه فرمان شاه»!

خشونت زبانی، روانی و رفتاری نسبت به دیگران و مخالف خود در تمامی عرصه های حیات اجتماعی ما وجود داشته و دارد. در عرصه سیاسی و فرهنگی کنشگران سیاسی و فرهنگی بسته به تمایل و خواست ایدئولوژیک و سیاسی مان به درجاتی چنین رفتاری با مخالفان خود داشته ایم. در حال حاضر در خارج و داخل از کشور شاهد گسترش انواع خشونت ها در میان تشکل ها و سازمان های سیاسی و شخصیت ها و چهره ها و کنشگران سیاسی و فرهنگی هستیم و بی تردید این اختلال و مشکل تاریخی، فرهنگی و اجتماعی را به سرعت نمی توان حل کرد اما می توان آن را کاهش داد و کنترل کرد.

کتاب بر بال‌های آرزو (دفتر دوم)، به عقیده‌ی من دو کتاب است در یک کتاب. در یک کتاب، سرگذشتِ سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) را در مهاجرت و زندگی در شوروی سابق می‌خوانیم، و در دیگری مشاهدات و خاطرات یک انسان متمدن و مبارز ایرانی را از نظر می‌گذرانیم که همراه با رفقا و دوستان سازمانی‌اش، هفت سالی (۱۳۶۹ـ۱۳۶۲) را در آن جامعه زندگی کرد و سپس به شرح تجربه‌ی مبارزاتی‌اش در آن سامان پرداخت.

امروز که بیش از ۸ ماه از شروع قیام ملی ایرانیان سپری شده،علیرغم تمام تهدیدات و تمهیدات حکومت،بانوان ایران توانسته اند التزام به داشتن حجاب اجباری را پشت سر بگذارند.امروز شاهدیم که در سراسر کشور بسیاری از بانوان بدون پوشش روی سر در جامعه حضور پیدا می کنند.آنان با گردنی بر افراشته و نشان دادن غروری آشکار حاکی از ایستادگی در برابر زور و اجبار و کسب اولیه ترین حق انسانی خود در خیابان ها تردد می کنند.آنان با این حرکت ،نشان می دهند که برای حفظ این آزادی اجتماعی خود از هیچ تهدیدی نمی هراسند.در سوی دیگر حکومت بریده از مردم را می بینیم که جز تن دادن به خواست معقول و منطقی مردم به پا خاسته راهی ندارد.

این روزها، به بهانه مرگ خمینی تفاسیر و تعابیر متفاوتی از علل عروج یک گرایش حاشیه ای، به عنوان رهبر انقلاب ۵۷ ارائه شده اند. جناحی از طیف راست، از "نتیجه" انقلاب ۵۷، از اینکه چپ موجود در آن دوره را یک عامل مهم در به قدرت رساندن خمینی و اسلام نشان بدهند، فرصت را غنیمت شمرده اند. برخی که سعی میکنند قدری آکادمیک ظاهر شوند، خمینی را با "افکار" او و مستقل از زمینه مادی و اجتماعی تحولات آن دوره ارزیابی کرده اند.

راز و رمزهای رهبر کنونی طلبان در چیست؟ چگونه می توان نقبی زد به ابعاد تاریک یک دیکتاتوری خشن، بی رحم و اتوکراتیک ، که رهبر توهمی آن، با آن که معلوم نیست کیست، حکم می راند، دستور می دهد و برای جامعه سی میلیونی افغانستان، خط و مش ترسیم می کند.

»  برگهایی از زندگی سیاسی دکتر شاپور بختیار -بخش دهم *
»  چپ چیست و کیست؟
»  ایران : لائیسیته شرط دمکراسی
»  ویژگی‌ها و درس‌های خیزش انقلابی ۱۴۰۱
»  توهم برابری‌طلبی
»  تأملی بر پرده های پنجگانه‌ی میثم بادامچی!
»  خشونت مقدس و نامقدس شیرازۀ حکومت اسلامی
»  خیلی ناسیونالیست هستید و از امروز نگران فردای تجزیهٔ ایرانید؟
»  اندر حمایت مالی پهلوی‌ها از دانشجویان اعزام به خارج و ماجرای ناسپاسی آنان در بازگشت به وطن!
»  در باب اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی ایران
»  مواجهه اصولی با ریزش‌ عناصر مهم حاکمیت و اعتراف‌ها!