|
بهزاد كریمی در محکومیت ترور رهبر حماس در تهران و جنگ افروزی دولت اسرائیل! در چنین شرایطی مقدم بر هر چیز، می‌باید ارتکاب دولت اسرائیل به این ترور را که علیرغم سکوت طبق معمول آن در چنین مواردی، مسلماً هم فقط و فقط زیر سر آن‌است، محکوم کرد و ابراز بیزاری از جنایت ارتکابی آن نمود. این عملیات از هر جهت – چه تجاوز به خاک ایران، و چه جنبه‌ی عملیات جنگی بودنش در کشور ما و خطری که متوجه مردم ایران کرده، و چه عوارض سنگین این ماجراجویی بر بحران بس خونین فلسطین – جای محکوم کردن شدید دارد.
سیامک بهاریفاشیسم دولتی علیه مهاجرین افغانستانی اذیت و آزار مهاجران، بویژه در منطقه پارک بیسیم، منطقه اتابک و هاشم‌آباد سبب شده است که افغان‌های ساکن در این مناطق به دلیل تهدیدهای جانی حتی برای تهیه غذا و نیازهای روزانه خود جرأت نداشته باشند، از خانه‌ها خارج شوند. در شبکه‌های اجتماعی به نفرت پراکنی فاشیستی علیه افغان‌ها دامن زده می‌شود. رسانه‌های حکومتی مانند همیشه آتش بیار معرکه می‌شوند. با درج اخبار جعلی و ایجاد وحشت از افزایش جمعیت مهاجران در ایران، مشکلات معیشتی مردم، فقر و بیکاری و گرانی و ناامنی را به این قربانیان خاموش نسبت می‌دهند.
علی افشاریخامنهای، سعید امامی و دولت رئیسی چینش شورای نگهبان رقابت انتخاباتی را پیشاپیش به نفع پزشکیان کرد و در ادامه نیز خامنه‌ای مداخله‌ای برای ایجاد وحدت در صفوف اصول‌گرایان نکرد. حتی نشانه‌هایی در دست است که خامنه‌ای جلوی ائتلاف دو کاندید اصول‌گرا را نیز گرفت. مهمترین این نشانه‌ها، دو دسته شدن اعضاء بیت رهبری در حمایت از جلیلی و قالیباف بود. در ادامه در رقابت‌های انتخاباتی، نهادهای اطلاعاتی جلوی حمله شدید اصلاح‌طلب‌ها به مسئولان دولت رئیسی را نگرفتند و آنها فارغ‌البال تمامی مشکلات کشور را به دولت سیزدهم نسبت دادند. تنها یک توافقی ایجاد شده بود که به شخص ابراهیم رئیسی حمله‌ای انجام نشده و رعایت احترام ظاهری وی انجام شود که در واقع تعارفی بیش نبود.
اصغر شیرازیتاریخنویسی وارونه عنوان «آذربایجان» برای نامیدن «جمهوری آذربایجان» باشد. عنوان مقاله «مملکت فسیح‌المساحت آذربایجان از قافلان کوه تا دربند» است. نویسنده برای اثبات نظر خود قول برخی ازتاریخ‌نگاران و جغرافیا‌نویسان ازدوران حکومت عباسیان به بعد را نقل کرده و تعدادی از نقشه‌های جغرافیایی اعصار قدیم و جدید را بر آنها افزوده است. نویسنده نظر مخالفان خود را «همان تز آریایی ایرانشهری قدیمی»ای می‌داند که روس‌ها، فارس‌ها و ارمن‌‌ها در تولید و تبلیغ آن «بسیار فعال بوده‌اند». به نظر او برای «ابطال» این «تز روسی، فارسی و ارمنی» نه یک، بلکه ده‌ها و ده‌ها سند وجود دارد و هزاران بار هم در قالب مقالات علمی و کتب تاریخی قدیم و جدید ارائه شده‌اند. این کاری است که اردبیلی در این مقاله می‌خواسته تکرار کند.
شهاب برهان دو نوع المپیک! المپیک ها و ورزشکاران می آیند و می‌روند و قهرمانانِ شایسته، مدال می گیرند و می روند؛ اما در بیرونِ میدان های ورزشی، المپیک طبقاتی همچنان ثابت ادامه دارد و پارو کنندگانِ طلا و نقره و برنز اش همیشه از اقلیت معینی هستند و حذف شدگان اش اکثریت ثابتِ تولید کننده ی طلا و نقره و برنز. افق سیاسی- اجتماعی فرانسه و ایران و دنیا تاریک‌تر و مِه الود‌تر از آن است که چشمان کم سوی سیاسی من توان پیش‌بینی اش را داشته باشد، اما ما تا ابد بازنده ی این المپیک طبقاتی نخواهیم بود اگر .... اگر... اگر چه ؟ شما فکر کنید و پاسخ پیدا کنید بی آن که شعارهای خود گول زن و بی پشتوانه ی عملی بدهید.
نوشین احمدی خراسانی«دشمن مشترک» و آزادی زنان « اگر با رویکردِ زندگی‌ساز زنان جوان در جنبش زن، زندگی، آزادی بخواهیم در عرصه سیاسی پیش برویم، ناگزیریم خوانش تازه‌ای از امر سیاسی داشته باشیم یعنی به جای آن که امر سیاسی را عرصه‌ی «دوست/دشمن»، و سیاست را «امر سیاست‌مداران و نخبگانِ خاص خود»، و ائتلاف را حول «دشمن مشترک» تعریف کنیم، لازم است امر سیاسی را امر شهروندی؛ و عرصه سیاست را عرصه «بدیل‌سازی در برابر ارزش‌های رسمی و مسلط»؛ و ائتلاف را حول «پروژه مشترک با ارزش های بدیل و دموکراتیک» در نظر بگیریم. از این منظر است که پتانسیل ظهور جامعه آینده (نمایی از آنچه مردم می‌خواهند) پدید خواهد آمد....»
انزو تراورسو چهره‌های جدید فاشیسم (پوپولیسم و راست افراطی)
بخش سوم؛ فعالیت‌های ضدسیاست به نام سیاست مترجم: سعید مهراقدم پوپولیسم یا توده‌گرایی به عنوان تجسم «ضد سیاست»، منتقدان بی‌شماری دارد. منتقدان اما، عمدتاً در مورد علل واقعی آن سکوت می‌کنند. ضد سیاست نتیجه توخالی شدن سیاست است. در سه دهه گذشته، تناوب قدرت بین دولت‌های چپ میانه و راست میانه به معنای تغییر اساسی سیاست نبوده است. زیرا تناوب قدرت به معنای عدم هرگونه تغییر در سیاست‌های دولت بوده و در برگیرنده تغییر در نیروی انسانی است، که هر کدام از آنها، با در دست داشتن شبکه‌ها و ساختارهای حمایتی خود، منابع عمومی را اداره می‌کنند. این تحول با دو تحول مهم دیگر در جامعه مدنی و سیاست دولتی ترکیب شده است. از یک طرف، ما شاهد رشد چیزانگاری فضای عمومی هستیم، جایی‌که انحصارات رسانه‌ای و بخش ارتباطات در آن مسلط بوده و با استفاده انتقادی از خرد، اقدامات مقامات را مورد تجزیه و تحلیل انتقادی قرار می‌دهند. از سوی دیگر، تفکیک سنتی قوا زیر سؤال رفته و اختیارات قوه قانونگذاری به نفع قوه اجرایی مستمراً در حال کاهش است.
دکتر محمد حسین یحیایینگاهی گذرا به حق تعیین سرنوشت آنچه مسلم است تلاش بشر برای رسیدن به آزادی در طول چند قرن دستاوردهایی بهمراه داشته است، ولی هنوز رژیم های خودکامه و تبهکار همچنان به سرکوب و ظلم ادامه می دهند و در خیلی موارد واقعیت های جوامع خود را انکار می کنند. ایران از جمله کشور های کهن جهان است که در آن حقوق ملل و بشر هیچ انگاشته می شود و در حوزه حقوق فردی و اجتماعی رژیم پایبند هیچ اصولی نیست زیرا منشاء حقوق و حاکمیت را مردم نمی داند، در مقدمه قانون اساسی و در اصل ۵۶ از آن آمده است: حاکمیت مطلق بر جهان و انسان از آن خداست و هم او انسان را بر سرنوشت اجتماعی خویش حاکم ساخته است، هیچ کس نمی تواند این حق الهی را از انسان سلب کند یا در خدمت منافع فرد یا گروهی خاص قرار دهد.
منیره برادرانآیا تواب می‌تواند به شکنجه‌گر بدل شود؟ این واقعیت بر هیچ‌کس پوشیده نیست که در بین زندانیان سیاسی آن دوره، تواب‌ها در اقلیت بودند. با این حال نمی‌توان هنگام ترسیم چهره‌ی زندان‌های دهه‌ی شصت پدیده‌ی تواب‌ها را –که بخش ننگین زندان‌های جمهوری اسلامی بود— نادیده گرفت. حتی اگر نقش آنها را به اقلیتی پر سر و صدا یا ابزار تبلیغاتی و ویترین نمایش جمهوری اسلامی برای تخریب چهره‌ی زندان، تقلیل دهیم، چیزی از این حقیقت کم نمی‌کند که این ویترین، رسواتر از آن بود که حقانیتی برای دستگاه سرکوب فراهم آورد، چرا که دلیلی عریان، بر حضور شکنجه و شکنجه‌گر در زندان بود.
حسن نادریپسا «انتخابات» مهندسی شده حاکمیت ولایت فقیه قدرمسلم نیروی حاکم کنونی با عوامل و قدرت نظامی و مالی و سیاست های راهبری خود که هم تولید کننده بحران است و هم بحرانهای مزمن جامعه را عمده نمی داند، بلکه مسئولیت بحران و بحران ها را ناشی از عملکرد و تحریم «دشمنان » نظام اسلامی می داند. بلوک قدرت با راه اندازی «انتخابات» نیروهای چرخشی وفادار به نظام ولایت فقیه را برای تصدی قوه مجریه و مقننه مدعی مهار بحران از جمله از طریق سرکوب جنبش های اجتماعی اعتراضی، زنان و جوانان، کارگران، بازنشستگان و روشنفکران... است.
منوچهر تقوی بیاتبدون استقلال، آزادی و دموکراسی ممکن نیست تا آزادی حق رأی دادن و حق انتخاب شدن نباشد ملت نمی تواند نمایندگان واقعی خود و دولت منتخب و مستقل خود را انتخاب کند، در چنین حالتی استقلال معنا ندارد. پس نبود آزادی مطبوعات، رسانه ها، نبود آزادی احزاب، نبود آزادی بیان، یا به طور کلی نبود آزادی یعنی نبود استقلال و به معنای اسارت یک ملت است. داشتن شاه دیکتاتور، رئیس جمهور بی شعور و استصوابی، وزیر و وکیل حاکم فرموده، داشتن مجلس شورای ملی یا شورای اسلامی، دلیل آن نیست که یک کشور مستقل است.
مسعود نقره کارچرا نباید کشتارسال ۶۷ را فراموش کرد؟ فراموشی، سکوت، چشم فروبستن وانکار حقایقِ مربوط به کشتاردگراندیشان و مخالفان سیاسی و عقیدتی بی اعتمادی و بی عدالتی بیشتر و گسترش فرهنگ عدم تحمل دیگری و دگراندیش ستیزی، انتقامجوئی و کینه ورزی پیامد خواهد داشت. فراموش نکردن، می تواند آغازرویکردی پیشگیرنده از تکرار فجایع مشابه باشد، چنین رویکردی همراه با شناخت چرائی و چگونگی فاجعه امکان راه یابی و چاره جوئی جهتِ جلوگیری از تکرارفجایعی دیگر را فراهم خواهد کرد.
همايون مهمنشکارگزاران جمهوری اسلامی صاحب قدرت و ثروت اند، اما آیا امنیت و آینده روشنی هم دارند؟ اینکه غالب مردم ما امروز خسته و دچار استرس به نظر میرسند عموما نتیجه شرایط سخت زندگی در جمهوری اسلامی است. اما وقتی به چهره کارگزاران و مسئولان نظام هم که از قدرت و ثروت برخوردارند می‌نگریم به ندرت آرامش و آسایش خیال و احساس امنیت درونی را در آنها مشاهده میکنیم. اگر آنها تابع عقلانیت و دوراندیشی بودند، شاید یک زندگی عادی همراه با امنیت و آینده ای روشن را بر یک زندگی مملو از ترس از آینده و از دست دادن موقعیت خود ترجیح می‌دادند.
س. حمیدیتحریم کنندگانِ انتخابات ریاست جمهوری چه می‌خواهند آزادی کلیه‌ی زندانیان سیاسی و پذیرش روند دادرسی آزاد، علنی و مستقل؛ ۲- مشارکت پایدار مردم در ساختار حکومت و پذیرش حق ایشان در تعیین سرنوشت خویش؛ ۳- رسمیت یافتن آزادانه‌ی نهادهای مدنی و تشکل‌های سیاسی و صنفی؛ ۴- ساماندهی نیروهای مسلح در چهارچوب‌هایی از قانون و پرهیز از مداخله در امور کشورهای دیگر؛ ۵- دوستی با همه‌ی کشورها بر پایه‌ی منافع مشترک و احترام متقابل؛ ۷- پاسخ درست و دقیق به دادخواهی خانواده‌های کشتارِ سال‌های ۶۷، ۸۸، ۹۶، ۹۸، ۱۴۰۱ و هم‌چنین به خانواده‌های پرواز اوکراین؛ ...
یدالله بلدیمداحان، لمپن‌های میلیاردر و مبلغان خرافات مداحان معروف مانند خوانندگان مدیر برنامه دارند و از ۲۰ تا ۱۰۰ نفر پامنبری دارند که در تمام مداحی‌ها شرکت دارند و هنگامی‌که اشعار مداح به مراحل حساس می‌رسد بر سر خود می کوبند و شیون و زاری می‌کنند. جوانانی که باید در پشت میز دانشگاه‌ها و میدان‌های ورزشی باشند و درتولید اقتصادی کشور سهم داشته باشند، به‌خاطرکسب اندکی پول و صرف یک شام این‌گونه پا منبری می‌شوند و بر سر وروی خود می‌کوبند این جوانان نیازمند و ناآگاه دستاورد نظام خرافه پرست جمهوری اسلامی هستند.
عسکری پورحبیب نقش نظامیان در دوره گذار به دموکراسی در ایران
در مجموع سه مدل عمده در ارتباط با گذار به دموکراسی مطرح می باشد که عبارتند از الف- گذار از بالا (اختیاری) ب- گذار توافقی ب-گذار از پایین (اجباری). در مدل گذار از بالا این رهبران رژیم اقتدارگرا هستند که اصلاحات دموکراتیک را اجرا می‌کنند، زیرا متقاعد می‌شوند که اصلاحات برای بقای رژیم ضروری است. در مدل گذار توافقی از نظر قدرت سياسی دو طرف تقریبا برابر و متوازن می باشند. گذارهای توافقی در رژيم‌های اقتدارگرا محصول اختلافات عمده تندروها و ميانه‌روهای درون رژيم از يك‌سو، و ائتلاف اصلاح طلبان حاكم با دموكرات‌های خارج از حاكميت جهت كنار زدن تندروهای رژيم از سوی دیگر است. در مدل گذار از پایین گروه‌های اجتماعی مختلف در یک جنبش مردمی گسترده ابتدا رژیم استبدادی را از طریق اعتراضات گسترده تضعیف می‌کند و در نهایت رژیم را مجبور می‌کند قدرت را واگذار کند.
بهزاد كریمیچرایی پروژه‌ی میرباقری هراسی! لُبِ مطلب در رابطه با این کارزار را می‌توان نهفته در آن تَشَری جُست که بهزاد نبوی به اصلاح طلبان مطالبه محور زد. او با زبانی عتاب آلود هشدار داد که مبادا پُست خواهی و در واقع طرح مطالبات به میان آید و بار زیادی بردوش رئیس جمهور افتد! یعنی، سقف انتظارات را باید پائین آورد تا شرط «اعتدال» از دست نرود! کارزار میر باقری هراسی هم به همین منظور راه افتاده تا نیروی رای به پزشکیان همچنان در فضای روانی شکست جلیلی سوپر افراطی باقی بماند و مبادا از فراروئی به توقعات برنامه‌ی نابرآوردنی در ولایت سر برآورد و موجب یاس شود! آبروی سیاسی در میان است!
حیدر تبریزیرفع تبعیض و ستم اِتنیکی در ایران و راهبرد فدرالیسم بخش اول: فدرالیسم استانی در ایران فدرالیسم در ایران، عمدتاً در رابطه با رفع ستم و تبعیض‌های "اتنیکی" و یا به قولی "ملی" یا"ملیتی" طرح می‌شود. فدرالیسم در ایران عموماً به دو شکل اتنیکی و استانی طرح می‌شود. بخشی از طرح‌کنندگان فدرالیسم استانی، فدرالیسم استانی را مرحله‌ای برای گذار به فدرالیسم اتنیکی در نظر می‌گیرند. بخشی از طرفداران فدرالیسم نیز فدرالیسم را مرحله‌ای برای گذار به کنفدرالیسم و استقلال و حتی اتحاد با اتنیک‌های همسان در کشورهای همسایۀ ایران و ایجاد دولت اتنیکی بزرگ مستقل می‌دانند. بدین ترتیب طرفداران فدرالیسم، طیف متنوعی را تشکیل می‌دهند که راهبردهای بسیار متفاوتی را دنبال می‌کنند که نقطۀ اشتراکشان فقط روی کلمۀ فدرالیسم است.
محمود میرمالک ثانینقش اصلاح طلبان و صف آرایی دو نیرو آقای خامنه ای تنها به نرمش قهرمانانه چرخیده و هیچ تغییری در سیاست های کلان خود نخواهد داد. او تصور می کند که می تواند جبهه اصلاحات را در مقابل جبهه پایداری قرار دهد و از آب گل آلود به نفع مجتبی ماهی بگیرد. خامنه ای می بیند که جبهه پایداری شمشیر از غلاف بیرون آورده ولیکن هنوز آن را از رو نبسته است. خامنه ای تلاش دارد که درگیری های درونی حکومت خود را به سطح جامعه نکشاند، چرا که می داند حیثیت کمی که از او در میان هوادارانش باقی مانده است از میان خواهد رفت و بیشتر به نفع جبهه پایداری تمام خواهد شد تا خود او.
علی شاکری زنداپوزیسیون متحد جمهوری اسلامی
چیست و چگونه بوجود می‌آید بخش دوم بسوی تشکیل اپوزیسیون بالفعل اصیل فقدان آزادیهای سیاسی لازم برای کسب تجربه‌ی سیاسی سازمان‌یافته، که در دو دوره‌ی طولانی در کشور ما برقرار بوده سبب شده تا چندین نسل از امکانات کسب تجربه در این زمینه محروم بمانند. بطوری که نسل‌های پیشین نیز خود اکثراً از تجربه‌ی چندانی که بتوانند دراختیار نسل‌های جدیدتر بگذارند محروم بوده‌اند. اما، در هر حال، برای شکستن این دور باطل، چاره‌ی اساسی ایستادگی بر سر اصول در عین فروتنی و رفاقت صمیمانه است.
محمد تقی طیبنسل گم گشته من کسانی را که در سال هزار و سیصد و پنجاه و هفت حداقل پانزده سال سن داشتند، به عنوان مهاجرین داخل کشور می‌نامم. علت این تعریف به واسطه تجربه متفاوت این افراد از ارزش‌های مفاهیم یاد شده در قبل و بعد از نقطه عطف ایران زمین است. تفاوت عمده مهاجرین داخل کشور با خارج از کشور در محل زندگی آن‌هاست اما به‌هر حال همه در گروه مهاجران قرار می‌گیرند. در گروه مهاجران، قشر بین پانزده تا سی سال در آغاز نقطه عطف، هدف اصلی این مقاله می‌باشد. این رده سنی پس از نقطه عطف، در آغاز تشکیل زندگی و ورود به جامعه قرار داشتند.
مسعود نقره کارمهاجرانِ مهاجرستیز تراژدی هایی که کارشان به طنز و کمدی کشیده شده کم نیستند. یکی از کُمیک ترین ها ضدیت و دشمنیِ پاره هایی از کنشگران سیاسیِ و فرهنگی ایرانی مهاجر و تبعیدی و رانده شده از وطن با مهاجران است. تبلیغ و فعالیت علیه مهاجران و به سودِ مهاجر ستیزان لکه سیاهی در زندگی بسیاری از مهاجران ایرانی ست. خرشان که از پُل گذشت گورِبابای بقیه مهاجران.
انزو تراورسو چهره‌های جدید فاشیسم (پوپولیسم و راست افراطی)
بخش دوم؛ از پوپولیسم تا ترامپ مترجم: سعید مهراقدم ترامپ در عصر نئولیبرالیسم، در عصر سرمایه‌داری مالی، عصر فردگرایی رقابتی و ناامنی بومی، ظهور کرده است. او توده‌ها را بسیج نمی‌کند، بلکه توده‌ای از افراد جدا افتاده از دیگران، مصرف‌کنندگان فقیر و منزوی را جذب می‌کند. او سبک سیاسی جدیدی اختراع نکرده است. نمی‌خواهد شبیه یک سرباز به نظر برسد و یونیفرم بر تن کند. او سبک زندگی مجلل و به غایت پُرزرق و برق و کم‌محتوا را که شبیه پس‌زمینه‌های یک سریال تلویزیونی هالیوود است، به نمایش می‌گذارد. او مظهر یک مدل مردم‌شناسی نئولیبرال است.
نادر عصارهکه بر که!
در مداحی و نوحه و روضه های محرم سال ۱۴۰۳ این جنب و جوش رسانه ای و تبلیغات عوامفریبانه و پوپولیستی، بعد از نمایش انتخابات پایان یافته، دنبال بسیج نیرو است. پرسش این است که چنین بسیجی چه هدفی دارد؟ درست است که نمایش انتخابات تمام شده و یکی از کاندیداهای گماشته از صندوق های رای بیرون آمده است. ولی کار اصلی هنوز انجام نشده است. کاری که حتی شاید چینش نمایش انتخابات برای آن بوده است: تعیین جانشین خامنه ای.
ایرج فرزاداز «گفتمان اصلاحات» تا سناریوهای «تغییر رفتار» اشتباه محض است که کسی به این توهم دچار شود که اسلام سیاسی در شرایط ضعف و سرازیری، در سرکوب و کشتار ناتوان خواهد بود. برعکس، به باور من آن لایه وسیع پایه اسلام سیاسی، حتی در اشکال دار و دسته های غیر رسمی و غیر دولتی از دست زدن به هر جنایت غیر قابل تصور برای جلوگیری از "تحویل" حکومت اسلامی کوتاهی نخواهند کرد. اسلام سیاسی شبیه به ناسیونالیسم نیست که با از دست دادن یک رگه، مثلا سلطنت، نسخه های دیگری مثل جمهوری پارلمانی و غیر آن را جایگزین کند.
| 
