سال ها ، فلسطینیان تلاش کردند ،که به عنوان کشور عضو در سازمان ملل هویت یابند .که این امر سودا وخیالی بیش نبو د.
امروز محمود عباس با ابتکاری دیگر وارد صحنه شده است. با دیپلماسی زیرکانه ای از مجمع عمومی سازمان ملل متحد می خواهد که جایگاه فلسطین را از یک «نهاد ‌ناظر» به یک «کشور ناظر غیرعضو» ارتقاء دهد.

چرا کشتی استبداد ستیزی و دموکراسی خواهی "بهارعرب" که آنهمه باد در بادبان داشت و آنهمه امید برمی انگیخت، درحالی که هنوزحتی دوسال ازآغاز آن هم نگذشته، چنین درگل نشسته که شخصی مانند محمد مرسی، رییس جمهوری مصر، برای آن شمشیرازرو می بندد و "حکم حکومتی" ولایت مطلقه فقیهی یا فرمان "فرعون وار" صادر می کند؟ چرا؟ چرا؟ چرا؟

امروز در ایتالیا ، اِشغال خیابانها و میادین ، حربۀ موثری در اعتراض و کنترل دولت و پارلمان از کار درآمده است. این همه انرژی را کارگران ، زحمتکشان ، دانش آموزان ، دانشجویان ، زنان ، از چه منبعی بدست می آورند که هنوزردّ پاها از مسیرهای رفته پاک نشده ، مجددا، در خیابان اند؟
24 نوامبر، مجددا میادین شهر رم و سایر شهرهای ایتالیا، شاهد به میدان آمدن مردمی شد که همچنان ، با صبر و حوصله و در نهایت منش دموکراتیک ، علیه ریاضت اقتصادی دولت ماریو مونتی ، نیازها ی خود را پی می گیرند. اعتراض می کنند ، جلسات مشترک تشکل هایشان با دولت مردان را تعقیب می نمایند و بن بست ها را با به خیابان آمدن ، با راهپیمائی و تحصن در میادین رنگی دیگر می بخشند.

اسرائیل، احتمالن با حمله‌های گسترده‌ای که علیه شهر غزه شروع کرده است، اهداف زیادی در سر دارد. یکی از این اهداف، تقویت موضع «نتانیاهو» نخست‌وزیر اسرائیل است در انتخابات پیش رو. به این ترتیب او نشان می‌دهد که هم توان گفتمان دارد و هم نیروی نظامی. از سوی دیگر، دولت اسرائیل به خاطر تقاضای فلسطین برای داشتن جایگاه نظارتی یا عضو ناظر سازمان ملل، همچنان زخمی است. وزیر خارجه‌ی اسرائیل در تفسیری اعلام کرده است که اگر دولت فلسطین تقاضای خود در سازمان ملل را پس نگیرد، آنها در پی سقوط دولت «محمود عباس» هستند.

بلایی که سیاست بازان جنگ افروز برسر مردم غزه می آورند، یادآور حکایت ملانصرالدین است: ملانصرالدین با شنیدن سروصدایی در کوچه ازخواب پرید. برای این که بفهمد چه خبرشده لحاف را دورخود پیچید و به کوچه رفت. رندان از تاریکی و شلوغی کوچه استفاده کردند و لحافش را ربودند و فرارکردند و طرفین دعوا هم هرکدام به سویی رفتند. فردی که تازه از راه رسیده بود ازملا پرسید: دعوا برسر چه بود؟ و او پاسخ داد: سرلحاف ملا!

شروع چنین جنگی نه فقط از این جهت که تمرکزمنطقه و جهان به مسأله سوریه معطوف است بیشترین فرصت را برای دولت اسرائیل جهت پیشبرد اهداف امپریالیستی و تؤسعه طلبانه خود فراهم می نماید، بلکه هم چنین با توجه به چشم انداز تغییرات خاورمینه جدید برآن است که تا ضمن آزمون کارآئی سپردفاع موشکی خود با نام گنبد آهنین، بیشترین بهره برداری سیاسی و نظامی را ز این فرصت برای تأمین اهداف خود و ایجاد مرزهای باصطلاح امن در قلمرو سرزمین های اشغالی به عمل آورد.

اسرائیل در آستانه انتخابات قرار دارد. دولت نتانیاهو با فشار های داخلی و خارجی روبروست. به ویژه به دنبال اعتراض های گسترده خیابانی . مبارزات اجتماعی که مستقیما دولت اسرائیل را نشانه گرفته و با وجود نشیب و فراز ها، فروکش نکرده است، مردم اسرائیل بیشتر به فکر «گرانی قیمت نان و پنیرند. کمتر کسی به سیاست ملی می اندیشد». دولت های متوالی اسرائیل، سیاستی مشابه در قبال مردم فلسطین و نمایندگان سیاسی او داشته و آن چه که مهم است، ادامه اشغال و ساختمان مستعمره نشین هاست که سال هاست با تخطئه از هر اقدام صلح امیزی جلوگیری کرده است.

تصمیم اسرائیل در بارش مرگ و تخریب غزه، استفاده از سلاح‌های مرگ‌بار و مدرن در میدان جنگ علیه مردمی بی‌دفاع، مرحله‌ی پایانی در ده‌ها سال تلاش برای پاک‌سازی فلسطینی‌ها است.
"آن‌گاه که اسرائیلی‌های ساکن سرزمین‌های اشغالی مدعی دفاع از خود می‌شوند، در این معنا است که هر اشغالگر نظامی باید از خود در برابر مردمی که به اصطلاح بر آنها پیروز شده، دفاع کند. شما نمی‌توانید از خود دفاع کنید، وقتی که به زور سرزمین دیگری را اشغال کرده‌اید. این دفاع از خود نیست. هر چه دوست دارید آن را بنامید، اما دفاع از خود نیست".

عوامل اصلی ماندگاری حکومت اسد بدین گونه می باشد
۱- بهم ریختگی ، اختلافات گسترده و ناهمگون اپوزیسیون ( هر چند که گروها های مخالف سوری روز 11 نوامبر توافقنامه ای را امضا کردند که هدف آن متحد کردن تمام جناح های ضد اسد زیر یک چتر ائتلافی بود )
۲- مرافعات فراوان گروهای سنی و شیعه در سوریه و حضور گسترده گروهای غیر سوری و افراطی ( بخوانید تروریست ) در جبهه مخالفان اسد .

در این کشور، قدرت در شش بخش شهرداری، استان، منطقه، جوامع زبانی، فدرال و اروپا تقسیم شده است. در کشور کوچک بلژیک در حدود ۵۳۷ نماینده در سطح کشور در پارلمان های ملی، منطقه ای و جوامع زبانی فعالیت می کنند. این بخش های شش گانه هر کدام در حوزه فعالیت خود با محدودیت های مختلفی برای اجرای برنامه ها و سیاست هایشان مواجه هستند. در بلژیک سمتگیری برای تغییرحکومت غیرمتمرکز به حکومت فدرال ۲۳ سال طول کشید.

به باورنگارنده این نامه سرگشاده یکی از راههای موجود که برای کشورمان و علاوه بر آن هم برای منطقه خاورمیانه و نزدیک حتی آینده ساز نیز میتواند باشد، پیگیری جدی وسازنده جمهوری اسلامی در راستای ایجاد منطقه خالی از تسلیحات هسته ای میباشد. لذا تصمیم کنفرانس ن پی تی در مه 2010 برای شروع کنفرانس منطقه ای با هدف ایجاد منطقه خالی از تسلیحات کشتار دستجمعی که به همت کشورهای مصر وفينلاند علیرغم بی علاقه گی ایالات متحد و اسرائیل بتصویب رسید را بایستی به فال نیک گرفت و آنر به نوعی هدیه آسمانی تعبیر نمود که برای جلوگیری از خطر جنگ و حفظ فرهنگ وتمامیت ارضی ایران در اختیار بشریت قرار داده شده است.

هر بار كه فرصت دیدار سرزمین های اشغالی فلسطین دست می دهد٬ آنچه را كه به وضوح می توان مشاهده كرد وسعت گرفتن حوزه قلمرو اسرائیل و تحلیل رفتن فضای فلسطینی ها است. دیوار حالا دیگر تقریبا تمام شده و در نقاطی بیش از ٢٠ كیلومتر به داخل زمین های فلسطینی كرانه غربی رود اردن نفوذ كرده و گاه یك یا چند دِه فلسطینی را با همه خانه ها و مزارع و آدم هایش بلعیده است.

هر روز که می گذرد پیش تر از قبل موج بهار عربی به نفع اسلام سیاسی و بنیاد گرایان اسلامی، و بطور مشخص به سود اخوان المسلمین فروکش می کند. طی دو سال گذشته، حکومت های سکولار و دیکتاتور مصر، لیبی، تونس و یمن جای خود را به طرفداران اسلام سیاسی داده اند. صحنه گردان اصلی و مرکز ثقل نیروهای اسلام گرا جریان ضد دمکراتیک و ارتجاعی اخوان المسلمین است، که خود مولود آمیزش وهابی گری خشک اندیش با سلفیه بوده و اساساً در سال 1928 بر علیه حزب وفد و کمونیستهای مصر و از مجرای نبرد با نیروهای چپ و ملی بخصوص در دانشگاه ها بنا نهاده شد.

مطمئنا عاجل ترین چالش سیاست خارجی آمریکاست: در ماههای آخر پیش از انتخابات این نگرانی افزایش یافت که اسرائیل به تنهائی به ایران حمله کند. در مقابل اوباما همواره بر این موضع پا می فشرد که تحریم های سنگین اقتصادی بهترین وسیله برای واداشتن ایران به کوتاه آمدن در برنامه اتمی اش می باشند هر چند همزمان حمله نظامی را هم نباید به خاطر اعمال تهدید و فشار بیشتر از نظر دور داشت.

کارگران و مزد وحقوق بگیران و بیکاران یونان چندروز قبل از زمان برگزاری اجلاس پارلمان، با اعتصاب سراسری یونان را فلج ساخته بودند، حتی کارکنان پارلمان هم به اعتصاب پیوسته و تشریفات تصویب برنامه ریاضت اقتصادی را با اختلال مواجه ساخته بودند. دانش آموزان و بسیاری از سایرلایه های اجتماعی هم به اعتصاب پیوسته بودند.

شب نهم به دهم نوامبر در سال ۱۹۳۸ در آلمان نقطه تاریخی مهمی است. در این شب راهی که از سال ۱۹۳۳ با روی کار آمدن دولت رایش آغاز شده بود ، یعنی راه فشار بر یهودیان و سرکوب آنان، در مسیر هولو کاست افتاد. این شب را وقتی بخواهند چنان ساده بیان کنند که کشتار و وحشیگیری کمتری را بروز دهد، "شب کریستال رایش" هم می گویند.

سه دهه از کشتار مردم صبرا و شتیلا می‌گذرد و ستیز میان اسرائیل و فلسطین از هر وقت فراگیرتر است. از طرف دیگر اما، دخیل شدن دیگران در حل این دشواری حتا در کشورهایی که تا دیروز خود را بی‌طرف می‌خواندند، بیشتر شده است.
در این مورد با دوست نروژی‌ام «ترولس لی» که خود نیز یهودی است و کارگردان سینما و منتقد مسایل سیاسی می‌باشد، در مورد کنفرانس دو روزه‌ای که به همین مناسبت در شهر اسلو برگزار شده بود، به صورت نوشتاری صحبت می‌کردم که حاصل این گفتگوی نوشتاری، متنی است که در زیر می‌خوانید.

درحالی که ضرورت تغییر بنیادین در جامعه امریکا به خوبی مشهود است و باراک اوباما در 4 سال پیش با تأکید براین ضرورت و شعار «تغییر» - که مانند «اصلاحات» سیدمحمد خاتمی حدود آن مشخص نبود – به کاخ سفید راه یافت، مجموعه نتیجه انتخابات ریاست جمهوری، کنگره و سنای امریکا نشان می دهد که هیچ چیز – جز میزان بدهی ها که روزبروز بر آنها افزوده می شود – نسبت به گذشته تغییری نکرده است. باراک اوباما برای 4 سال دیگر رییس جمهوری است، اکثریت کرسی های کنگره را همچنان جمهوری خواهان در دست دارند و حزب دموکرات همچنان در مجلس سنا از اکثریتی شکننده برخوردار است. انگار نه انگار که انتخاباتی چند جانبه برگزارشده است. دریغ از کمترین «تغییر»، حتی یک ذرّه!

منافع ملی ما این است که کوشش وتلاشهای ما در درجه اول برای توسعه اقتصادی و پیشرفت کشوربرای بهبود روز افزون زندگی مردم ما باشد ، منافع ملی ما این است که در سیاست خا رجی درگیری وجنگ را از میهن خود دورکنیم رابطه دوستی را با کشورهای هرچه بیشتری گسرش داده و همکاریهای اقتصادی و فرهنگی را پایدار نماییم. بدون داشتن روابط خوب با کشورهای پیشرفته صنعتی دستیابی به پیشرفت در جهان کنونی غیرممکن است،

علی رغم آن هم اشتباه است که جمهوری خواهان را جنگ طلب و دمکراتها را صلح طلب و یا چپ بنامیم. دمکراتهایی چون هری اس. ترومن، جان اف. کندی و لیندون جانسون بودند که جنگ هند و چین را آغاز کردند و جمهوری خواهانی چون دی. آیزنهاور و ریچارد نیکسون بودند که به این جنگ ها پایان دادند و حتی رونالد ریگان که از دیدگاه چپ اروپایی همزمان مسئولیت شر و مسخرگی سیاست آمریکا را به عهده دارد با معیارهایی که امروزه بدان عادت کرده ایم مردی صلح جو است. او فقط گرانادا را تسخیر نمود.

جدال ها پیرامون طبقه متوسط آمریکا به یکی ازمسائل مهم و کانونی مبارزات انتخاباتی تبدیل شده است. در این رابطه شماری از رسانه های وابسته به این یا آن جناح تمایل دارند که به تحریف ماهیت و بزرگ نمائی این اختلافات پرداخته و آن را با عبارات پرطمطراقی هم چون جنگ بین طبقه متوسط و اشراف توصیف نمایند. درحالی که این اختلافات در میان دوجناح سیاسی متعلق به "یک صدی ها" وسرمایه داران بزرگ جاری است و اساسا برای جلب آراء "طبقه متوسط" صورت می گیرد.

محمد مرسی، رئیس جمهوری مصر موفق شد ارتش را به انزوا بکشاند. اما، او که باید با مخالفت های دیگری دست و پنجه نرم کند، با طرد اخوان المسلمین از سوی بخشی از جامعه نیز روبروست.

پیداست که از اتحاد اخوان المسلمین، سلفی ها و امیران خلیج [فارس]، موج قدرتمند اسلامگرائی به راه افتاده که جهان عرب را فراگرفته است. با وجود این، با نگاهی ژرف، درمی یابیم که قرآن قطب نمائی نیست که صحنه سیاست منطقه را راهنمائی می کند.

طبق قانون اساسی، بلژيك داراي حكومت مشروطه و فدرال است كه از جوامع و مناطق مختلف تشكيل شده است. ‌بلژيك از سه جامعه فرانسوی زبان، فلامان زبان و آلماني زبان تشکیل شده است. در ضمن بلژيك دارای سه منطقه والوني، فلاندر و ‌ بروكسل می باشد. ‌علاوه بر موارد فوق كشور بلژيك متشكل از چهار منطقه زبانی، فرانسوی،‌ هلندی، دو زباني در بروكسل و آلماني است. هر بخشي در كشور جزء يك منطقه زباني است. بنابر این قدرت در سه منطقه قومی- زبانی و جغرافیائی (بروکسل، فلاندر و والونی) تقسیم شده است.

یکی از مسائل مهم و تنش آفرین در منطقه، زندگی واحد ها و اقوام گوناگون در یک واحد جغرافیایی با دولت های مرکزگرا است، این دولت ها با پیشبرد سیاست های یگانه سازی، در راستای ایجاد دولت، ملت های ساختگی با تاریخ و فرهنگ واحد، به انکار دیگر گروه ها، اقوام و ملل با تاریخ، فرهنگ و زبان های گوناگون پرداختند و برای پیشبرد آن در طول تاریخ به خشونت دست زدند. حال دوران این سیاست به پایان رسیده است، ملل ساکن در گستره هر کشوری حق تعیین سرنوشت خود را دارند.