فراموشی و تعلیق پیگیری مطالبات معیشتی و حقوقی به جنبش زنان آسیب درازمدت وارد می کند. وارد شدن به مبارزات با اهداف سیاسی تغییر حاکمیت و غلبه هیجانات قهرمان سازی و شهید پروری، میلیون ها زنان با مطالبات معیشتی را منزوی می سازد.

در این داستان آمده بود که هر زنی دارای چنین "پرده‌ای" است. و این پرده نمادی است: از پاکی، دست‌نخورده بودن، معصومیت و ارزشمندی. گویی مُهری کیفیت‌بخش به شکل یک "روکش تازه‌نگهدار داخلی" که ارزش زن را تضمین می‌کرد. گفته می‌شد که این پرده باید در اولین تجربه جنسی پاره شود – و پس از آن، زن دیگر پاک نیست. پاکی فقط متعلق به مریم مقدس، مادر عیسی مسیح است. او قدیسه‌ای است، نمادی بزرگ، اما پیش از هر چیز: یک باکره.

بسیاری از فراخوان‌هایی که توسط کنش‌گران شبکه‌های بزرگ عمودی (با اثرگذاری بر رسانه‌های اصلی) منتشر می‌شد عملاً بر حرکت‌ها و نیروهای میدانیِ جنبش ژینا تأثیر چندانی نداشت. بلکه آن‌چه در کفِ خیابان پیش می‌رفت حرکت‌هایی بود که از همگرایی و همکاریِ شبکه‌های افقی کوچک زاده می‌شد. شجاعت نیز با دیدن افراد درون ویدئوکلیپ‌ها و تلویزیون‌ها و گزارش‌های احساسی و غلوآمیز تکثیر نمی‌شد بلکه چهره به چهره توانست گسترش پیدا کند. زیرا درون این شبکه‌های افقی است که افراد به خاطر آشنایی و اعتماد فی‌مابین، کنش‌های همدیگر را بازتولید و با یکدیگر همکاری می‌کنند. در واقع در این رویکرد، کنش‌گرانِ جدید هدف‌شان بسیج و اثرگذاری در بطنِ خودِ جامعه و گسترش نافرمانی مدنی در لایه‌های گوناگون است. به این ترتیب شبکه‌های افقی کوچک با توجه به هدف‌گذاری‌شان بر جامعه، به‌ضرورت می‌بایست در پی میزانی از جمع‌گرایی، اعتمادسازی، رواداری، همبستگی‌زایی، و همدلی‌ باشند تا بتوانند درون بافت رنگارنگ و بغرنج جامعه پیش بروند.

در کتاب «زن‌ستیزی: تاریخچه نفرت از زنان»، نویسنده ایرلندی و روزنامه‌نگار بی‌بی‌سی جک هالند به بررسی ریشه‌ها، تکامل و تأثیرات نفرت از زنان (زن‌ستیزی) از دوران باستان تا امروز می‌پردازد. او توضیح می‌دهد که چگونه زن‌ستیزی در فرهنگ‌های غربی ریشه دوانده و چه نقش‌هایی را دین، فلسفه و ساختارهای تاریخی در این میان ایفا کرده‌اند. هالند ارتباطی بین اسطوره‌ها و داستان‌های دینی قدیمی با مشکلات اجتماعی مدرن از جمله نابرابری دستمزد، خشونت علیه زنان و تبعیض نهادی برقرار می‌کند.

در طول این چند دهه ما شاهد بوده ایم، هر وقت سران مزدور حکومت در حل مسائل اقتصادی ناتوان و یا با اعتراضات و اعتصابات جنبشهای اجتماعی مواجه بوده اند برای منحرف نمودن افکارعمومی از مسائل و معضلات بنیادی جامعه اولین حمله وحشیانه خود را به زنان آغاز نموده اند. تا کنون با تصویب رساندن دهها طرح و قوانین ارتجاعی ضد زن و اعتراض و رد آن از طریق مبارزات زنان و توده های مردم هر بار مستاصل تر از دفعه قبل مجبور به تجدید نظر در اعمال جنایتکارانه خود شده اند. توده های مردم آگاهانه به این امر واقفند، در کشوری همچون ايران که حکومتی ايدئولوژيک و سرکوبگر در آن حاکم است اساسا پوشش و حجاب نه امر خصوصی بلکه امری سياسی است. بهمین دلیل در اعتراض به این جنایات سازمان یافته بدرستی حکومت و دولت نشانه گرفته میشود.

در واقع سرنوشت شخصیت این فیلم یعنی فهیمه اکبر، همان سرنوشت خود فیلم و کارگردان‌اش هم هست. یعنی همان‌طور که صدای فهیمه اکبر وقتی در ایران بود فقط در محفل‌های بسته شنیده شد، صدای فیلم آزاده در مورد او هم محکوم شده به شنیده شدن در محفل‌های بسته‌ای مثل اینجا و نه در اکران‌های عمومی و در سالن سینماها. در نهایت این فیلم مانند شخصیت محوری‌اش برای آن که بتواند اکران عمومی شود احتمالاً باید به «غرب» برود. یعنی هنوز که هنوز است و بعد از صد سال، سرزمین‌مان حاضر به گوش‌دادن به صدای زنان به شکل عمومی نیست و هنوز زنان باید برای دیده و شنیده‌شدن به همان به اصطلاح «غرب جنایتکار» بروند، خواه می‌خواهد این صدای آواز آنان باشد و خواه صدای تاریخ زنان. این قصه‌ی تلخ و دردناکی است که می‌تواند در آینده و برای سده‌های متوالی یک مملکت را شرمنده کند.