زنان تا وقتي «قيموميت پدر» را از زندگی‌شان حذف نكنند نمی‌توانند به «سوژگي» و «خودمختاري فردي» دست يابند. در واقع براي زنان و نيز مردان، «مرگ قيم» راه رهايي محسوب می‌شود و نه لزوماً انتخاب «قیم‌های بهتر». چرا كه حتی در زمينه پوشش هم اگر قرار باشد دستيابي به «حجاب اختياري» با جایگزین‌کردن يك «پدر/قيم بهتر» (و نه با «مرگ قيم/پدر در ذهنيت جامعه» و تحقق آن فارغ از هر «پدري») پيوند بخورد، ممكن است اين مسئله موقتاً حل‌وفصل شود ولي احتمال دارد باز هم دعواي تاريخي «پدران» هيچگاه بر سر اين موضوع خاتمه نيابد و در دوره‌ای ديگر باز هم امكان بازتوليد اين دعوا براي به‌قدرت‌رسیدن اين يا آن پدر در آينده و براي نسل‌های آتي زنان و نيز مردان وجود خواهد داشت.

کمپین توقف قتل های «ناموسی» هرگونه طرح وبرنامه ای مانند طرح "حجاب وعفاف" ، "طرح نور" و یا "سفیران مهر" ، گشت ارشاد وبا هر نامی که برای اجبار به پوشیدن حجاب زنان را مورد اذیت و آزار فیزیکی، روانی یا کلامی قرار دهند و اعمال هر گونه خشونت بر زنان و دختران و توهین به مقام و کرامت انسانی زنان را محکوم میکند.
کمپین توقف قتل های "ناموسی" بر این باور است که افزایش خشونت بر زنان و دختران در خانوادها بر آمده از همین سیاست ها و نیز قوانینی است که با مرتکبین برخورد قاطعانه ندارد.

“در خلال دهه‌ی گذشته شاهد موارد روزافزون از افشاگری و روایات آسیب‌دیدگان درباره‌ی اذیت و آزار در حوزه‌های گوناگون حضور زنان در جای جای زندگی روزمزه‌ی زنان و دختران در ایران بوده‌ایم. از روایات خشونت و اذیت و آزار و حتی برآمد و رسانه‌ای شدن قتل‌های ناموسی و خودکشی‌های مشکوک گرفته تا اذیت و آزار فیزیکی، روانی و کلامی در فضای خصوصی خانواده، فضای عمومی کوچه و بازار، فضای مجازی، محیط‌های کاری بخش خصوصی و عمومی و حتی برخی نهادهای مدنی، تا روایات آزارهای جنسی، فیزیکی، روانی و کلامی در زندان‌های جمهوری اسلامی، امروزه دختران و زنان در ایران با شجاعتی فزون‌تر از گذشته و با آگاهی از هزینه‌ای که در بسیاری از موارد باید با جان، سلامت و امنیت خود بپردازند، مهر سکوت را از لبان خود برداشته و روایات و افشاگری‌های خود را در همه جا و به ویژه در فضای مجازی مطرح می‌سازند.“

امروز ج. ا. در پناه هیاهوی جنگ ایی که به راه انداخته است در پی مطرح کردن خود در منطقه و در تلاش برای باز یافتن ثبات خود در درون جامعه است، ثباتی که با جنبش انقلابی زن زندگی آزادی لطمه های برگشت ناپذیری را متحمل شده است. نافرمانی مدنی زنان، در واقع، تبلوری از حیات و تداوم این جنبش انقلابی است که ج. ا. مصمم است برای بقای خود، آن را نابود کند. اما تحولات اساسی که در بافت های جامعه بوجود آمده اند بی شک برگشت ناپذیرند و سرکوب تنها زمان وقوع واقعه را به تاخیر می‌ا‌ندازد.