ضدیت گسترده با فمینیسم در ترکیه ابعاد هولناکی به خود گرفته است. تنها در سال گذشته ۴۰۳ زن و در سال جاری ۲۹۶ زن در ترکیه به قتل رسیده اند که ۱۸۴ مورد آن "به دلائل نامعلوم" رده بندی شده اند. فقط در روز ۲۷ فوریه امسال، ۷ مورد زنکشی صورت گرفته است که بالاترین آمار آن در یک روز بوده است. قاتلین عمدتا همسران فعلی و یا سابق زنان و یا از مردان نزدیک به آنان بوده اند، مانند مورد عایشه نور خلیل و اقبال اوزونِر.
آمار زنکشی نشان از افزایش و همچنین وحشیانه تر شدن شکل قتل زنان دارد. بطور مثال مورد اِمینه بلوت را میتوان نام برد که همسر سابقش در سال ۲۰۱۹ در روز روشن گلویش را در مقابل چشمان دختر ده ساله اش در کافه ای برید.

در ایران، بسیاری از زنان مسن، هم‌چنان نقش مهمی در نگهداری از نوه‌ها و حمایت از خانواده‌ی خود ایفا می‌کنند. آن‌ها اغلب مسئولیت‌های زیادی در خانه دارند؛ اگرچه ممکن است به‌لحاظ جسمی و روحی برای انجام این کارها تحت فشار باشند. هم‌چنین تغییرات فرهنگی و اجتماعی در ایران باعث شده که نقش و جایگاه زنان مسن در خانواده و جامعه تغییر کند. زنان مسن اغلب به‌عنوان افراد شایسته‌ی احترام و شخصیتی کلیدی در خانواده‌ها شناخته می‌شدند اما تغییرات اجتماعی باعث شده که برخی از این زنان احساس کنند که نقش آن‌ها کم‌رنگ‌تر شده است.

جنگ بین اسرائیل و حزب‌الله جنگی است که به نظر می‌رسد پایانی بر آن متصور نیست و واقعیتی جدیدی را در منطقه ایجاد کرده که پیش‌تر سابقه نداشته است. این اولین درگیری بزرگ است که شامل جنبش‌هایی می‌شود که خود را مقاومت می‌نامند و به‌طور آشکار و مستقیم از سوی حکومت جمهوری اسلامی حمایت می‌شوند. در حالی که اسرائیل در چندین جبهه درگیر است، که برخلاف جنگ‌های بزرگ گذشته‌اش است که عمدتاً علیه ارتش‌های عربی بود. اکنون اسرائیل در چندین جبهه می‌جنگد.

ما «جمعی از زنان فعال داخل کشور» در کشوری که هشت سال گرفتار جنگ و بمباران شهرها بوده، دهشت جنگ را دیده و پیامدهای ان را هنوز می‌بیند، همواره خود را متعلق به جنبشِ جهانیِ ضدجنگ ... دانسته و می‌دانیم و با تمامی مردم ایران و منطقه که قربانی تنش‌ها هستند هم‌پیمان هستیم؛ جنگ و منازعاتی که تنها و تنها برای کسب پول، قدرت و سلطه‌ی سرمایه و ارتجاع بر مردم تحمیل شده و می‌شود و یکی دیگر از نتایج دهشتناک آن مسابقه‌ی تسلیحاتی و نابودی کره‌ی زمین است.

زنان برای رسیدن به حقوق خود پا از مبارزات مدنی فراتر گذاشته اند و جنبشی انقلابی و غیر ایدئولوژیک را پایه گذاری کرده اند که برای زندگی عادی، رفاه ، آزادی و برابری مبارزه می کند که همچنان ادامه دارد. در کنار زنان، جوانان که همان نسل زد یا دهه هشتادی ها هستند قرار می گیرند زیرا که اهداف مشترکی دارند و همانند زنان هیچ آینده ای برای خود را در شرایط ساخته و پرداخته شده رژیم نمی بینند. زنان و جوانان اعتراضات خود را از سطح خانواده به کوچه و خیابان ، مدرسه و دانشگاه برده اند و نهایتا در مقابله با نظام مبارزه کرده اند و می کنند.