موج اخیر سرکوب زنان در مورد پوشش اختیاری بار دیگر تاریخچه‌ی ناامن کردن، سرکوب، اذیت و آزار، نفی و طرد حضور زنان در فضای عمومی، به ویژه خیابان را در خلال ۴۵ سال گذشته در اذهان زنده می‌کند. «طرح نور» که متجاوز از یک ماه است در راستای تحمیل حجاب اجباری و نادیده گرفتن سهم زنان از فضای عمومی و خیابان‌های امن اجرا می‌شود، بار دیگر آزموده‌های ناموفق قبل را می‌آزماید. طرح نور، طرحی امنیتی و سرکوبگرایانه در مورد خواست اکثریت جامعه‌ی ایران در مورد پوشش اختیاری است.

آمادگی نظری برای تدوین استراتژی رفرمیستی و هویت جدید جنبش زنان همزمان با تغییرات در رهبری حاکمیت، فرصت استثایی است تا جنبش زنان ۴ دهه طرح مستقل شدن خود را عملی سازد و این به معنای جدایی از استراتژی های افراطی و تدوین استراتژی و هویت رفرمیستی خود و بیان روشن آن به حاکمیت و جامعه جهت در هم شکستن ذهنیت نهادینه شدن جنبش زنان بعنوان ابزاری در خدمت استراتژی افراطی، است.

امسال در ادامه ی انقلاب «زن، زندگی، آزادی» در مصاف با تشدید سیاست سرکوب زنان در خیابان‌ها شاهد جنگ و پیشروی فزاینده ی مردم با حکومت در همه ی ابعاد اقتصادی و سیاسی هستیم. همبستگی بزرگی که در داخل و خارج علیه حکم اعدام توماج صالحی و برای آزادی او شکل گرفته پیام‌آور همان «بادکاشتن و توفان دروکردن» است .