۶۸ سال، از آن روزهای تلخ و وحشتناک را ایتالیا از سر گذرانده است. در این مدت هم علیرغم اینکه قانون اساسی ایتالیا با فعالیت فاشیسم در ایتالیا مخالفت صریح دارد، آن‌ها با حیل و توسل جستن به انواع شیوه هائی که مولود شرایط دمکراسی است، با انواع ترفند‌ها چهره می‌نمایند و از حیات خویش سخن می‌گویند. جنگ پایان نیافته و همچنان بستر خویش را در مقاومت این مردم متعهد و معتقد به آزادی‌های دمکراتیک نشان می‌دهد.. این را امروز در میدان‌های مختلف در سر تاسر ایتالیازنان و مردان فریاد زدند. پارتیزان دیروز، ضد فاشیست امروز.

مسئله سوریه که در آغاز بیش از دو وجه نداشت که یک وجه آن را اکثریت مردم سوریه و وجه دیگر را نظام خودکامه حاکم تشکیل می‌دادند با حمایت بی‌دریغ و همه جانبه حکومت اسلامی در زمینه‌های پولی و مالی، نظامی، تسلیحاتی و حتی نیروی انسانی، این دو وجه رودرروی هم قرارگرفتند و بی‌تردید اگر وضع به‌‌ همان گونه ادامه می‌یافت، حکومت بشار اسد دوامی بیش از استبدادهای حاکم بر تونس و مصر - یا دست بالا لیبی - نمی‌یافت.

مرسی آگبو چهار فرزندش را در کنار می‌گیرد و فریاد می‌زند «بریم بیرون». صدایش چنان بلند است که خودش را هم می‌ترساند. او تلاش می‌کند هر طور شده از کلیسا خارج شود ولی متوجه می‌شود که عده‌ای خودشان را به داخل ساختمان کلیسا می‌کشانند و زیر نیمکت‌ها قایم می‌شوند. مرسی اگبو چند لحظه معطل می‌ماند ولی ترس از ریزش سقف به علت انفجاری که رخ داده است او را وامی دارد از کلیسا خارج شود. در میدان جلوی کلیسا پسر کوچک او ترکش می‌خورد و مجروح می‌شود. مرسی آگبو که از ترس فلج شده است پسرش را در آغوش می‌فشارد. او حتی نمی‌داند بر سر شوهرش که سه ردیف پشت او نشسته بود، چه آمده است. اجساد مثله شده میدان را پر کرده‌اند و مردم وحشت زده به حال فرار از کنار آن‌ها می‌گذرند. گرما و دود.

ما دوران تازه سرمایه داری اطلاعاتی را تجربه می‌کنیم. این دوران کار خود را با تبدیل جهان به حالتی روحی و روانی آغاز کرده است. کارهای بزرگی انجام می‌دهد و برنامه‌های بزرگی در پیش دارد. افکار را می‌خواند، کنترل می‌کند و می‌فروشد. می‌خواهد مخاطرات را پیش بینی کرده، ارزیابی کند و از بین ببرد. مغز وی بی‌وقفه در تلاش است تا به آنچه آدمیان انجام می‌دهند، می‌گویند، می‌خرند و نیز حرکت بعدیشان در بازی پی ببرد. هر جا که آن‌ها به هم می‌رسند نظامی را در پیش روی می‌یابند که همیشه بر همه چیز بهتر از آن‌ها آگاه است. او اجازه نمی‌دهد که افراد خود را جور دیگری از آنکه هستند به اطراف معرفی کنند. او بر آن است که انگیزه همه اقدامات انسان‌ها تنها سود جویی شخصیشان است

هنگامی که حدود ۱۶ ماه پیش، ۱۷ دسامبر ۲۰۱۱، کیم جونگ ایل رهبرکره شمالی ازدنیا رفت و دوروز بعد پسر ۲۸ ساله‌اش کیم جونگ اون با لقب «وارث کبیر» جانشین اوشد، برخی با خوشبینی ابراز امیدواری کردند که رهبر جوان، که سال‌هایی را نیز در سوئیس تحصیل کرده بود، دست از ستیزه جویی اتمی دیوانه وار پدر - که بهای سنگین آنرا مردم نگونبخت کره شمالی با گرسنگی و مرگ و میر ناشی از سوء تغذیه و تن دادن به زندگی فلاکت بار زیرسلطه یک دیکتاتوری خشن نظامی- امنیتی می‌پرداختند - بردارد و امکان بازگشت کره شمالی به جمع کشورهای آزاد و درحال توسعه جهان را فراهم سازد.

آیا ونزوئلا در تقاطع راه‌ها قرار دارد؟ فرمول از پیش نشان می‌دهد که نا‌بهنگام برای این کشور به کار رفته است. با این همه سال‌هایی که در پی می‌آید برای آینده روند سیاسی که توانسته است آرزوی میلیون‌ها افراد در زمینه گفتگو در باره مضمون پروژه سیاسی آلترناتیو سرمایه داری باشد، جنبه اساسی دارد. ونزوئلا به پشتیبانی آشکار ما نیاز دارد. چپ باید در طرح ریزی این پروژه جدید سوسیالیستی که باید دور از آزمون استالینی و سوسیال دموکراسی باشد که به منافع توده‌های مردم پشت کرده‌اند، شرکت جوید.

روز آرامی است. در خط مقدم جبهه در ۸۰ کیلومتری جنوب کرکوک تنها یک نفر روی تپه‌های رسی به دیده بانی مشغول است. بقیه زیر یک سایه‌بان نشسته‌اند و چای می‌خورند و نمی‌دانند که آیا «سپاه دجله» که از بغداد به آنجا فرستاده شده و زیر فرمان مستقیم نوری مالکی قرار دارد، بالاخره حمله خواهد کرد یا نه.
سه ماه است که مبارزان کرد در حالت انتظار به سر می‌برند. بالای تپه سنگر کنده‌اند، اول تانک‌ها و ضدهوایی‌ها را مستقر کرده‌اند، بعد اجاق و تلویزیون و زیرانداز با خودشان آورده‌اند.

دولت ترکیه با اتخاذ این سیاست و نزدیکی به کرد‌ها قدم‌های بلندی به سوی دمکراسی بر می‌دارد، خود را به اتحادیه اروپا و نرم‌های آن نزدیک می‌کند. با پایان جنگ قدرت نظامی‌ها که از بنیان گذاری جمهوری نوین ترکیه، به صورت حکومت سایه بودند کاهش می‌یابد و در دراز مدت از بین می‌رود و فرماندهان به پادگان‌های خود بر می‌گردند و کار‌های نظامی خود را پیش می‌برند. در این راستا تغییرات قانون اساسی به سرعت پیش می‌رود، شانس انتخاب اردوغان با تغییر نظام پارلمانی به ریاستی که در پیش است بیشتر می‌شود.

می‌دان «سن پیترو» در واتیکان امروز شاهد گردهمائی باشکوه مسیحیان کاتولیک ایتالیا و دیگر ملیت‌ها بود. از ابتدای بامداد روز یکشنبه ۳۱ مارس، مردم دسته، دسته، پای پیاده و با اتوبوس خود را به «واتیکان» رساندند تا به پیام تبریک پاپ فرانچسکو گوش فرا دهند.
روز گرد همائی برای انتخاب ایشان که شهر رم زیر شلاق باران بهاری تن می‌شست، جمعیت کثیری در انتظار به هوا رفتن «دود سفید» ساعت‌ها چشم به آسمان دوختند و لحظه موعد را با مشاهده آن، با صدای خود به لرزه در آوردند. این صدا در آرژانتین، میهن پاپ هم انعکاس خود را یافت. در نقطه‌ای دیگر از «شهر رم» فمنیست‌ها با انتشار دود صورتی اعتراض خود را نسبت به تمایلات کلیسا و پاپ نسبت نشان دادند.