امروز شهر رم با آسمانی خاکستری، روز ملی ایتالیا «۲۵ آوریل» را به دعوت «انجمن ملی پارتیزاتهای ایتالیا» و همۀ احزاب چپ و مترقی و تشکل‌های کارگری برگزار کرد.
۶۸ سال «باهم برای صلح و آزادی» این یادگار بر جای مانده حاصل تلاش ایتالیای دیگر، در دست‌های میراث داران، با مقاومتشان، و زندگی در تشکل‌های خاص خویش همچنان با صدائی دیگر در ایتالیا، حیات دارد.
موزه آزادی در خیابان «تاسو» مقر افسران ویژه اس. اس و شکنجه گران فاشیست ایتالیا که برای درهم شکستن مقاومت مردم در مقابل اشغالگران نازی و نیروهای فاشیست، از هیچ جنایتی رویگردان نبودند، امروز مورد بازدید رئیس جمهور «ناپولیتانو» قرار گرفت.
ایتالیا مدت دو ماه است با انتخاباتی که انجام داد نتوانست دولت خود را تشکیل دهد با انتخاب «انریکو لتا» از جبهه متحد چپ، با سخنان رئیس جمهور که اظهار داشتند: ما در لحظات حیاتی، نیازمند یادگیری از مقاومت، شجاعت، امید و وحدت، هستیم. و نشانه‌هایش را در سرتاسر ایتالیا می‌توانیم ببینیم. او امروز با آسودگی بیشتر مراسم تجلیل از روز ملی ایتالیا را برگزار کرد.
امروز همه شهروندان عادی و سیاستمداران به خیابان آمدند تا بار دیگر، درمسیر طی شدۀ راه مادران و پدران خود، سرود‌هایشان را بخوانند و از دشواری هائی که به جان خریدند و ایتالیائی دیگر را بر پا داشتند دست در دست هم میثاقشان را پاس بدارند.
از لحظات آغازین صبح، گرو‌ها و دستجات مختلف با نماد‌های حزبی و تشکل‌هایشان، با سر دادن سرود «بلاچائو» که ۷ دهه، مقاومت نیروهای مترقی و چپ را تداعی می‌کند، از میدان «کولوسوئه» به سمت «میدان سنت پائولو» سرازیر می‌شوند. پیشاپیش این خیل عظیم، گروه رقصنده‌های جوان سرخ پوش هماهنگ با ضربات طبال‌ها، سرور و شادی را به جمع بهم پیوسته، می‌دهند. آنان آوازهائی را در «میدان سنت پائولو» برزبان جاری می‌کنند که در سمت چپ آن نماد فلزی اعدام پارتیزانهای ضد فاشیست ایتالیا قرار دارد. بی‌شک این آئین سرور و شادی ارمغان، آن زنان و مردانی هست که دلیرانه مقابل اشغال گران نازی و نیروهای وفادار فاشیست ایستادند تا نسل‌های بعد بتوانند فارغ از هر رنجی زندگی کنند. امروز آن‌ها هم در میدان حضور دارند.
پارتیزانهای ایتالیائی با دستمال گردن‌های سرخ و انجمن ملی پارتیزانهای ایتالیا که بعضی از آن‌ها به سختی راه می‌روند، اما توانستند، راهی برای سعادت و حیات ایتالیای دیگر بگشایند، امروز آمده‌اند، تا در این سرور ملی، شرکت فعال داشته باشند.
ساعت ۱۱ میدان سنت پائولو مملو ازجمعیت شده است. این مراسم تا ساعت ۲ بعد از ظهر ادامه دارد. در بین شرکت کنندگان، از همه نیرو‌ها و افشار بدون سقف سنی بچشم می‌خورد. تشکیلات کردهای ترکیه در رم (پ. کا. کا)، جوانانش با پوشیدن تی شرت هائی با عکس رهبر کورد‌ها، عبدالله اوجالان، به جمع آوری امضا برای آزادی رهبرشان.....
جوانان سوری و فلسطینی‌ها با پرچم‌هایشان، مصری‌ها با زنان و کودکانشان که عمدتا توسط احزاب چپ، سازماندهی و همراهی می‌شوند امروز حضورشان بر جسته است.
ساعت ۱۲ گروه دوچرخه سواران با پرچم‌های سرخ بدون آرم خاصی خود را به میدان می‌رسانند. به هر طرف نگاه می‌کنند موج نفرت از فاشیسم، این خاطره دردناک تارخ ایتالیا را می‌توانید ببینید. امروز سرتاسر ایتالیا مردم به استقبال برگزاری از روز ملی آزادی کشورشان اقدام نموده‌اند. این عزم ملی، نشان از وجود پتانسیلی است که این مردم را قادرمی سازد از بحران امروز هم عبور کنند. در این ۶۸ سال، ۶۳ دولت بر سر کار آمده است. آن‌ها این را از بی‌ثباتی نمی‌دانند، آن‌ها معتقدند که این نشانه حیات دمکراسی در میهن است.
آن‌ها امروز از زنان و مردانی یاد می‌کنند که با مقاومت خود توسط فاشیست‌ها در شهر تورینو، در خیابان «چرنایا» از تیرهای چراغ برق آویخته شدند. آنان با جان‌های شیفته آزادی، شعله به حیات نسل‌های بعد دادند.
آن‌ها امروز از ۸۰۰۰، زن و مرد و کودک یهودی ایتالیائی که توسط فاشیست‌ها دستگیر و در لیست انتظارتا با واگن‌های قطار به اردوگاه آشوویتس لهستان انتقال یابند یاد می‌کنند.
آن‌ها امروز، از لحظات پایانی رهبر فاشیست‌های ایتالیا، «بنیتو موسولینی» که در حال فرار تزدیک دریاچه کومو، شهر مرزی سوئیس به دام پارتیزان‌ها افتاد و بلافاصله با نیروهای حامی‌اش تیرباران شد یاد می‌کنند و برای اینکه همگان باور کنند، «دوچه» و فاشیسم پایان یافته است، اجساد را به میلان منتقل کردند و در همان مکانی که پارتیزان‌ها را پس از کشتار، روی هم انباشتند، میدان «لــورّتو» شهر میلان جنب پمپ بنزین از پا آویزان نمودند. کسانی که تا آخرین لحظات از فاشیسم دفاع می‌کردند نمی‌توانند، آن را انکار کنند و بگویند از جنایات اطلاع نداشتیم. نیروهای مقاومت ضد فاسیست، با درهم کوبیدن قدرت مهیبشان، نه تنها ایتالیا را ازاین انحراف اجتماعی رهائی بخشیدند، فاشیست‌ها را هم از یوغ بندگی، جاه طلبی، جنگ طلبی و اصاعت کورکورانه، آزاد کردند.
۶۸ سال، از آن روزهای تلخ و وحشتناک را ایتالیا از سر گذرانده است. در این مدت هم علیرغم اینکه قانون اساسی ایتالیا با فعالیت فاشیسم در ایتالیا مخالفت صریح دارد، آن‌ها با حیل و توسل جستن به انواع شیوه هائی که مولود شرایط دمکراسی است، با انواع ترفند‌ها چهره می‌نمایند و از حیات خویش سخن می‌گویند. جنگ پایان نیافته و همچنان بستر خویش را در مقاومت این مردم متعهد و معتقد به آزادی‌های دمکراتیک نشان می‌دهد.. این را امروز در میدان‌های مختلف در سر تاسر ایتالیازنان و مردان فریاد زدند. پارتیزان دیروز، ضد فاشیست امروز.
کاوه بنائی ــ رم
