درمراکش کشوری که اسلام درآن دین رسمی است شوراهای علمیه (یا به روایتی حوزه های علمیه) قدرت بزرگی دارند و البته گرایشات ملی و عربی و قومی هم به همان اندازه دراین کشوردارای قدرت هستند ولی دراین میان چیزی که فراموش میشود – مانند جمهوری اسلامی ایران - نقش یک ملت اعم از زن و مرد دریک جامعه اسلامی است که داعیه برادری و برابری دارد . دراین میان مشکلات زنان درکشورهای مسلمان خاورمیانه ای به دلیل سلطه ی ارزشهای سنتی و دینی بیشتراست . مشکلاتی که همواره آنان را از رسیدن به حداقل حقوق زندگی درجامعه باز می دارد .

آمریکا اکنون چندین جناح امپریالیست، گلوبالیزاسیون، مالیگرا، مجتمع نظامی-نفتی نظامیگرا، محیط دوست داشته؛ تنها ابر قدرت اقتصادی، نظامی، اجتماعی جهان است. سرمایه داری مرحله کنونی آمریکا سرمایه صادر نکرده؛ بلکه سالانه 3تریلیون دلار سرمایه مستقیم خارجی جذب می کند. دیگر به جنگ امپریالیستی با اعضای جی 7 نمی رود. رشد نظامیگری، ادغام فنآوری دیجیتال در سرمایه داری، جهانی شدن مراکز بورس سهام گذار از گلوبالیزاسیون به اولیگارشی را هموار کرده.

تا زمانی هم که تغییری بنیادی در فرایند جهانی شدن نئولیبرال ایجاد نشود که گسترش فقر، بیکاری و شکاف طبقاتی از جمله پیامدهای آن است؛ تا زمانی که در برخورد به حاشیه نشینی فزاینده، احساس ناامنی از آینده، موج پناهندگی، چالش های همپیوستگی و معضل "رویارویی و همزیستی فرهنگ ها"، یک سیاست تازه و مشترک دنبال نشود؛ بختی برای حل مشکل بی اعتمادی و سرخوردگی از سیاست و بی افقی ایجاد نخواهد شد. در فضای قطبی شده امروز به جای سیاست چندفرهنگی یا همگون سازی (اسیملاسیون)، پیگری سیاست ضد تبعیض و گسترش رفاه و عدالت اجتماعی مؤثرترین راه گسترش هم‌پیوستگی و مبارزه با خارجی‌ستیزی و راسیسم است!

آقای پاشینیان در صدمین روز به قدرت رسیدنش، در ١٧ اوت گذشته، مردم را به گردهم آیی در میدان جمهوری پایتخت فرا خواند تا به گفته خودش بیلان کار و برنامه‌های آتی اش را به مردم ارائه دهد.
طی سخنرانیی که بیش از یک ساعت و نیم طول کشید وی به کرات با دادن شعارهای انقلابی مثل مبارزه بی امان با فساد و تهدیدهایی مثل محاکمه و به زندان انداختن "جنایتکاران و کسانیکه اموال ملت را دزدیده اند"، به تهییج احساسات جمعیت حاضر پرداخت، که به نوبه خود با شعارها و فریادهای جمعی گفته های وی را تایید کردند. طی این سخنرانی، پاشینیان چندین مساله مرتبط با سیاست داخلی و خارجی دولت جدید را مطرح کرد، که در سطور بعد به آن خواهیم پرداخت.

جنبه‌ی بحث‌برانگیز «مداخله‌ی بشردوستانه» در عصر حاضر در این پرسش نهفته است که آیا چنین مداخله‌های نظامی، ورای تبلیغات اخلاقی و ظاهر عامه‌پسندش، هیچگونه منافع اقتصادی و سیاسی‌ برای کشورهای مداخله‌گر در پی ندارد؟ آیا به‌راستی همان‌گونه که خودشان ادعا می‌کنند مداخلات نظامی و جنگ‌های گسترده و خانمان‌سوز صرفاً برای حفظ «ارزش‌های جهان‌شمول حقوق بشر» و جلوگیری از «نسل‌کشی» مردم بی‌دفاع و غیرنظامی در دیگر کشورهاست و در عالم‌ واقع هیچ منافع دیگری در پسِ چنین مداخلاتی نهفته نیست؟ جا دارد پاسخ به این مجهولات را، به‌موازات ارائه‌ی استدلال‌های تئوریک و تحلیلی، به‌طور انضمامی و با اتکا به فاکت‌های عینی و تجربی ارائه دهیم.

امروز به چه معنا خصیصه‌‏‏ی کلاسیک آثار گرامشی برجسته می‏شود؟ اگر یک «نویسنده‏‌ی کلاسیک» نویسنده‌ای است که مفسر زمانه‌‏ی خویش است، اما برای ازمنه‏‌ی دیگر - برای نسل‏‌های جدید با تجارب دیگر و متفاوت نسبت به تجارب او- باشا می‌‏ماند و اگر یک «فرد کلاسیک» نویسنده‏‌ای است که به زحمتش می‏‌ارزد در پرتو نیازها و مسائل نو دوباره خوانده و تفسیر بشود، آیا می‌‏توان گفت که امروزه گرامشی سزاوار عنوان نویسنده‌‏ی کلاسیک است؟ چنانکه همه می‏دانند در این مورد شک وجود دارد. گفته می‏شود، برای اینکه گرامشی دچار بدفهمی نشود، لازم است، به او تاریخ خود او را نسبت داد، چرا که دخالت دادن یک نویسنده در گفتگویی در خارج از زمانه‌اش می‌‏تواند موجب گمراهی بشود.

نخستین فیلم بلند کامی ویدال ناکه, فیلمساز فرانسوی به نام ( وحشی ) تصویری غمباراز لئو, جوانی 22ساله با نقش آفرینی ستایش برانگیز فلیکس ماریتوست که به طوراساسی به مساله جوانان همجنسگرا که از راه تن فروشی امرارمعاش می کنند می پردازد. گرجه فیلمهایی درباره همجنس گرایی درسالهای اخیرنسبت به سالهای قبل رشد قابل توجهی داشته ولی لزوما کمترفیلمی چون فیلم اخیردراین زمینه - که همچنان دربسیاری از کشورها به عنوان یک مساله بزرگ و غامض تلقی می شود – موفق شده به نوعی به یک تحلیل اجتماعی هوشمندانه دست بزند.