فکر می‌کنم تفاوت بنیادینی بین فمینیسم آلمان و فمینیسم افغانستان وجود دارد. برای بسیاری از فمینیست‌های آلمانی، به‌طور استعاری، موهای زیر بغل نشانه‌ی مقاومت است، چون موضوع این است که خود را به معیارهای زیبایی مردان تحمیل نکنند. اما برای من مقاومت معنای دیگری دارد: رژ لب، آرایش یا خط چشم. این روش من برای گفتن این است که من یک زن هستم و حق دارم آرایش کنم، دامن کوتاه بپوشم و هر طور که می‌خواهم لباس بپوشم. بسیاری از زنان جوان افغان برای همین مرا تحسین می‌کنند؛ برای آن‌ها این نمادی از آزادی و خودمختاری است.

«آه، هنوز جودیت باتلر می‌خوانی؟» – این جمله را یکی از همکاران با نگاهی تمسخرآمیز به جلد صورتی رنگ انتشارات سورکامپ روی میز من گفت. واکنشی که نشان می‌دهد فیلسوف آمریکایی هنوز هم بسیار برانگیزنده است. با نظریه‌های خود درباره کوئرنس و جنسیت، باتلر در دهه ۱۹۹۰ چارچوب‌های فکری را به‌طور رادیکال گسترش داد. حلقه‌های محافظه‌کار و مذهبی مسیحی، از پیام اصلی او که جنسیت بیشتر اجتماعی است تا زیست‌شناختی، چنین برآشفته شده‌اند که او را به‌عنوان «شیطان در قالب انسان» می‌بینند.