زنان هیچ نفعی در پیروزی هیچ سویی را در این جنگ ندارند. در شرایط حاضر و با توجه به پراکندگی مزمن نیروهای اپوزیسیون، خاتمه‌ی فوری تجاوز نظامی خواستی معقول و قابل‌تحقق در جهت بهبود شرایط سیاسی و امنیتی در داخل کشور است تا نیروهای دموکراتیک امکان تحرک و سازمان‌دهی بیشتر را برای زیر وزبرساختن بنیادین نظام سیاسی ایران و استقرارجامعه‌ای آزاد از استبداد، از فساد، از خرافه و زن‌ستیزی به دست آورند. زنان که در سخت‌ترین شرایط سیاسی و امنیتی از طلب عدالت و دگرگونی ساختارهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی واخلاقی زن‌ستیزانه پا پس نکشیده‌اند، همواره در صف مقدم نیروهای دموکرتیک جامعه‌ی مدنی قدم برمی‌دارند.

بمباران تهران و به آتش کشیدن آن، حمله به نیروگاه‌ها، پالایشگاه‌ها، زیرساخت‌ها و خانه‌های مردم، تفاوتی با حملات حکومت جمهوری اسلامی به خانواده‌های سیستان و بلوچستان و کردستان ندارد. هر کودکی که کشته می‌شود و هر منطقه‌ی اقتصادی که نابود می‌شود، ادامه‌ی همان احکام جمهوری اسلامی در سرکوب زندگی و معاش مردم است. حضور نظامی دولت فاشیستی اسراییل با حمایت همه‌ی جناح‌های سرمایه از شرق و غرب بر فراز سر ما مردم به هیچ‌وجه پذیرفتنی نیست. ما اجازه نخواهیم داد به غزه و لبنان دیگری تبدیل شویم. ما بساط همه شما را برخواهیم چید. «زن، زندگی، آزادی» در صدد برچیدن همه‌ی نیروهای ارتجاعی و فاشیستی داخلی و خارجی است که سد راه رهایی، برابری، عدالت و شادی مردم بوده و هستند.

جمع هم‌اندیشی زنان که متشکل از گروه‌های مختلف زنان بود و پس از آنکه شیرین عبادی جایزه نوبل صلح را دریافت کرد، تشکیل شد، فراخوان تجمع ۲۲ خرداد را منتشر کرده بود. خواست اصلی برگزارکنندگان این تجمع تغییر قانون اساسی بود. در این فراخوان "از همه زنان و مردانی که به نقض حقوق زنان در قانون اساسی و ناديده گرفته شدن حقوق گروه‌های مختلف زنان و تحقير آنان در قوانين اعتراض دارند" خواسته شده بود تا روز یک‌شنبه ۲۲ خرداد از ساعت ۵ تا ۶ بعدازظهر مقابل در اصلی دانشگاه تهران گردهم آیند.
کانون هستیااندیش، مرکز فرهنگی زنان، سایت زنان ایران و بسیاری گروه‌های دیگر زنان از جمله در شهرهای مریوان و سنندج این فراخوان را امضا کرده بودند.

در آستانه روز جهانی مبارزه با کار کودکان (۱۲ ژوئن) هستیم و می رویم که در این روز که در اصل یک جنبش جهانی برای عدالت برای کودکان و نیاز فوری به حذف کار کودکان در تمام اشکال آن است را هر چه بیشتر یادآوری کنیم و به‌ تلاش هایمان برای اهداف زیر بیافزاییم
توجه بین‌المللی را به این حقیقت دردآور که بیشتر از ۲۵۰ میلیون کودک در سراسر جهان برای گذران زندگی مجبور به کار هستند را جلب کنیم و آگاهی جهانی را افزایش دهیم .

مطالبه‌ی رانندگان در مقطع کنونی، در یک کلام «معیشت و رفاه» است: سهمیه‌ی سوخت، لوازم یدکی استاندارد با قیمت مناسب ، جاده‌های امن و استاندارد، دستمزد، بیمه و درمان مناسب و.... مگر می‌شود بدون این امکانات زندگی کرد؟ مگر می‌شود سهمیه‌ی سوخت نداشت ولی حق بیمه‌های سنگین برای بیمه‌های ناکارآمد پرداخت کرد؟ مگر می‌شود بیمه و بیمارستان نداشت ولی هر روزه جاده‌های مرگ‌آفرین را طی کرد؟