تاکنون تلاش بدون وقفه‌ی حکومت برای پس راندن زنان از مشارکت آزادانه‌ی اجتماعی و سیاسی راه به جایی نبرده‌است. چون زنان جامعه توانسته‌اند علیرغم آزار و اذیت حکومت به هدف‌های بزرگی جامه‌ی عمل بپوشانند. پس راندن حکومت از عملیاتی کردن حجاب اجباری تنها یکی از همین دستآورد‌های بزرگ است. پیداست که دستیابی به چنین هدف سترگی بدون تحمل انواع و اقسام شکنجه‌های دولتی امری ناممکن می‌نمود. شکنجه‌هایی که چه‌بسا با اعدام کنشگران جامعه تکمیل می‌گردید. جان باختن زنان در نبردهای نابرابر خیابانی نیز بخشی پایدار از همین روشهای ایذایی حکومت به شمار می‌آید. اما جنبش همگانی "زن زندگی آزادی" نمونه‌های فراوانی از مقابله با خشونت دولتی را ارتقا بخشید.

ناقص سازی اندام جنسی زنان، حقوق جنسی و حقوق اساسی زنان و کودکان که از پایه ای ترین اصول حقوق بشر است را زیر پا می گذارد. وظیفه انسانی تمامی زنان، کنشکران حقوق زنان و حقوق بشر و تمامی مردمان ایران و جهان است که در مورد آن سکوت نکنند و این عمل انسان ستیز را محکوم کرده و با آن مبارزه کنند تا به سرعت به صفر رساندن این عمل افزوده شود و جوامع موفق شوند تا سال ۲۰۳۰ از این عمل شنیع رهایی یابند.