شورایعالی کار متشکل از نمایندگان دولت، سرمایه داران و تشکلهای اسلامی – کارگری وابسته به جناحهای رژیم، بر مبنای نرخ تورم رسمی و دستکاری شده دولت و بانک مرکزی، تصویب کردند که حداقل دستمزد کارگران تحت شمول قانون کار ایران فقط چهارده و نیم درصد افزایش یابد و به رقم ۹۳۰ هزار تومان در ماه برای سال جدید ۹۶ برسد. این درحالیستکه چند هفته پیش " کمیته مزد " شورایعالی کار، سبد معیشت یک خانوار کارگری را حدود دو و نیم میلیون تومان ارزیابی کرده بود. یعنی خود معترفند که برای نگه داشتن یک کارگر در حد خط فقر باید حداقل دو و نیم میلیون تومان در ماه حقوق دریافت کند. حال چگونه است که بر خلاف اعتراف رسمی کمیته مزد، باز هم حداقل دستمزد در حد ۹۳۰ هزار تومان تعیین می شود!؟

سال پیش رو اما، سال "انتخابات" فرمایشی در نظام ولایت مطلقه فقیه است.مجامع اسلامی ایرانیان مردم ایران به ویژه هموطنانی که هنوزدر گیر دو فریب بزرگ، انتخاب بین بد و بدتر و نیز چشم پوشی از حقیقت به بهانه مصلحت هستند را فرا می خوانند تا با ترک این دو رویه با تحریم گسترده "انتخابات" و خلوت گذاشتن حوزه های رای گیری به حق خود عمل کنیم تا به یمن عمل به استقلال و آزادی خویش و نه گفتن به مستبد و استبداد و خلع ید از آن، روز وطن نو شود وایرانی استقلال و آزادی و حق حاکمیتی که از او دزدیده شده را باز یابد،تا ایران راه رشد و ترقی در پیش گیرد تا که پیر و جوان شادابی و شادی و کشور سر سبزی و طراوت بیابند.

در آستانه رستاخیز طبیعت ، در آستانه سبزه و بهار ؛ در آستانه پرواز "نعره زنان" بلبل تا "سراپرده گل" ؛ در آستانه "نفس مشک فشان" باد صبا ، ایران ما نیاز سوزان به یک رستاخیز انسانی را فریاد می زند. این نیاز را باور کنیم و برای انسانی تر شدن هر چه بیشتر این رستاخیز در راه ، به تلاشی آگاهانه برخیزیم.

نهضت مقاومت ملی ایران پیش از شادباش به مناسبت فرارسیدن نوروز باستانی، روز فرخنده‌ی بیست‌ونهم اسفند را به قاطبه‌ی ملت ایران و بخصوص به تمام پویندگان راه نهضت ملی ایران و پیروان مصدق تبریک می‌گوید.
شصت‌وشش سال از روزی می‌گذرد که مصدق توانست با تصویب دو قانون ملی شدن صنایع نفت و خلع ید از شرکت نفت ایران و انگلیس که تا آن ایّام همچون اهرم اِعمال قدرت دولتِ استعماری انگلیس در ایران عمل می‌کرد، آزادی و استقلال ایران از نفوذ و تسلط بیگانه بر عرصه‌ی سیاسی و اقتصادی کشور را به ملت ایران باز گرداند.

نهضت مقاومت ملی ایران درگذشت استاد عبدالعلی ادیب برومند رئیس هیئت رهبری و شورای مرکزی جبهه ملی ایران و یکی از فعالان دیرینۀ نهضت ملی را به خانواده محترم ایشان و تمام ملیون ایران تسلیت میگوید.

روز دوشنبه ٢٣ اسفند ماه ١٣٩٥ رفیق ویدا حاجبی از مبارزان پر آوازه جنبش چپ و تاریخ معاصر ایران در شهر پاریس درگذشت و با ترک دوستدارانش بسیارانی را در سوگ فقدان خود نشاند. ویدا ٨١ سال زندگی سراسر غرور برانگیز خود را در شرافت و انسانیت زیست. او بلند آوازگی برحق خود را مدیون مبارزه آزادیخواهانه و عدالتخواهانه‌اش در درازای شصت و پنج سال فعالیت بود.

ادیب برومند در سال ۱۳۳۹ جزء بنیان گذاران جبهه ملی دوم بود. وی یکی از آخرین بازماندگان قدیمی ترین نسل جبهه ملی ایران بود که در اولین کنگره ی جبهه ملی ایران در سال ۱۳۴۱ نیز از اعضاء شورای مؤسس این کنگره بود، و سخنگویی کمسیون پیام های آن را بر عهده داشت. در طول دهه های اخیر وی همواره از طرف شورای مرکزی به ریاست هیأت رهبری و ریاست این شورا انتخاب می شد و با دلسوزی و پیگیری که در انجام وظائف خود نشان می داد وجود او به عنوان یکی از آخرین بازماندگان نسل نخست جبهه ملی ایران برای وحدت و حسن تفاهم میان اعضاءِ شورای مرکزی و هیأت رهبری ضامن و نماد پرارجی محسوب می شد.

زنان کشورما علاوه بر تحمل بارسنگین همه مظاهر پدرسالاری و مردمحوری که طی هزاران سال تاریخ جوامع طبقاتی به جوامع معاصر به ارث رسیده در کشوری زندگی می کنند کهآپارتاید جنسیتی خشن، عریان و رسمی را یکی از مهم ترین بنیادهای نظری و دلائل وجودی خود دانسته، فرودستی زنان را قانون مقدس و تغییر ناپذیر الهی قلمداد کرده و هر نوعمخالفت با آن را در حکم "محاربه با خدا" و سزاوار مرگ میداند.

در ایران، حاکمیت اسلام سیاسی بعد از انقلاب بهمن، "بسم تعالی" خود را با فرمان حجاب اجباری خمینی آغاز کرد که با اعتراض وسیع خیابانی زنان و مردان آزادیخواه در ۱۷ اسفند ۵۷ همزمان با روز جهانی زن مواجه شد. با این همه، علیرغم مقاومت درخشان زنان ایران در تمام این ۳۸ سال، شاهد آن بودیم و هستیم که رژیم ولایت فقیه همچنان در صدد تعمیق مناسبات مردسالارانه و به حاشیه راندن زنان باشد. به نحوی که اکنون سهم زنان شهری ایران در بازار کار کشور از چهارده درصد تجاوز نمیکند. هر چند حضور پر رنگ زنان در عرصه آموزش عالی و نیز فعالیتهای هنری – فرهنگی ، زیست محیطی و اجتماعی غیرقابل انکار است و همچون خاری در چشم حکام عصر شترچرانی محسوب می شود.