رفیق توخی با درک ضرورت مبارزه علیه امپریالیسم و مزدوران کارگزارش در خاورمیانه، همواره در تظاهرات فعالین چریکهای فدائی خلق در تورنتو علیه رژیم جمهوری اسلامی شرکت می کرد. او مبارزه علیه رژیم وابسته به امپریالیسم حاکم بر ایران را وظیفه مبارزاتی و انترناسیونالیستی خود می دانست و به همین خاطر از رفقائی بود که در هر آکسیون مبارزاتی افشاگرانه علیه دشمنان مشترک توده های تحت ستم ایران و افغانستان در کنار فعالین چریکهای فدائی خلق در تورنتو حضور داشت و پای ثابت حرکت های مبارزاتی بود. رفیق توخی حتی زمانی که مجبور بود روی صندلی چرخدار بنشیند در صف برپا کنندگان تظاهرات در تورنتو بود و نشسته بر همان صندلی چرخدار با پرچم و پلاکاردهای چریکهای فدائی خلق در دست، شعارهای تظاهرات را فریاد می زد.

در سال ۲۰۲۱ بار دیگر این سئوال پیش می‌آید که چه معامله‌یی بین طالبان و آمریکا صورت گرفته است و دلیل عقب‌نشینیِ سریع آنها از آن کشور چیست. نطفه‌ی این طرز برخورد با طالبان در دوره‌ی دونالد ترامپ بسته شد و با شعار «اولویت با آمریکاست America First» و تغییر جهتِ سیاسیِ آن کشور از مبارزه با تروریسم، به سمت مهار کردن چین. جو بایدن عهد کرده است که «به جنگ‌های بیست سال آینده بپردازد نه بیست سال گذشته.‬» از شعار جو بایدن می‌توان اینگونه برداشت کردکه هدف اصلی از بازیِ امروز در افغانستان، بهره‌برداری از گروه‌های متنوع اسلامی بر علیه چین در مرزهای ایالت «جین-جانگ Xinjiang» باشد.

دخالت و حمله و اشغال افغانستان آنهم سه بار توسط انگلستان و مقاومت مردم افغان و بیرون انداختن انگلستان از سرزمین خود و یا حمله و اشغال افغانستان توسط اتحاد جماهیر شوروی ونیز امریکا ، هم تلفات جانی بسیاربرای مردم بیگناه افغانستان داشته است و هم به غارت منابع مردم افغانستان ختم گردیده وهم به ساخته شدن گروههای رادیکال انجامیده و خشونت گرایی را تقویت کرده و هم دخالت قدرنهای خارجی درپشتیبانی از دولتهای فاسد و دست نشانده، موانع بزرگی بر سر احقاق حق حاکمیت جمهورمردم افغانستان در اداره کشور خود قرار داده است.

پیشروی طالبان و تسخیر کابل توسط آنان نشان از قدرت طالبان ندارد که در واقع این شکست آمریکا است. آمریکا بعد از کشته شدن ۲۵۰۰ سربازش در افغانستان و هزینه کردن یک تریلیون دلار و کشتن دهها هزار افغانی بعد از ۲۰ سال عین انگلیس و اتحاد جماهیر شوروی با خفت و خواری پا به فرار گذاشت و کشور افغانستان و مردمش را دو دستی در ظرف طلایی تقدیم یک نیروی قرون وسطایی و جمود و ضد زن و ضد انسان و ضد ابنای بشر کرد.آمریکا شکست بزرگی در افغانستان متحمل شد.

پایان و آغاز یک دوره؟ رخدادهای این روزهای افغانستان همچون زمین لرزه ای ۸ ریشتری است که ارتعاشات آن نه فقط در منطقه که در دوردست های این دهکده جهانی هم احساس می شود. گوئی که براستی تاریخ در جهتی وارونه به تاختن در آمده است. آنچه که در افغانستان می گذرد بیش از آن که به عنوان یک واقعیت باورپذیربنظرآید، به کابوس وحشتناکی می ماند که در برزخ بین خواب و بیداری رخ می دهد. اما وقتی چشمان خود را باز می کنیم بجای که این کابوس لعننی و وحشت آفرین از مقابل دیدگانمان محوشود بیش از پیش واقعیت هولناک خود را به نمایش می گذارد. گوئی با چشمانی بهت زده به تماشای فیلمی نشسته ایم پیرامون وقایع آخرالزمان که در آن زامبی ها زنده شده از گور برخاسته و بسوی شهرها روانه می شوند!

اگر داعش نتوانست در سوریه یا عراق دولت اسلامی تشکیل دهد، طالبان ، پیرو مذاکره یکسال و نیمه خویش با آمریکا در دوحه قطر؛ دولت وحشی و تروریستی اسلامی خویش را در افغانستان مستقر میکند. طالبان این بار، بعنوان یک نیروی قهرمان و رزمنده ملّی که موفق شده است تمامی متجاوزین متحده عضو پیمان ناتو را شکست داده و از مرز و بوم افغانستان خارج نماید، در شرایطی که اشرف غنی فرار را بر قرار ترجیح میدهد، به فتح کابل نائل گردید. مفسرین رسانه های امپریالیستی، از جمله بی بی سی طالبان را با ویت کنگ ها مقایسه کرده و سقوط کابل را به سقوط سایگون تشبیه می نمایند. آنها هدفمندانه به ترویج قهرمان سازی از طالبان پرداخته اند.

باور دارم که در تفکر هیچ کدام از این دو رئیس جمهور !! دوستم، نور، والیان پروار شده از غارت اندک نان سفره مردم وملای طالب ساخت وپاخت کرده با بازیگران سیاست جهانی ومنطقه ای برای بر پا کردن خلافت اسلامی دستگاه چپاول و سرکوب جدید منافع مردم وکشور جائی ندارد!اندیشه و هراس از آینده ای که در انتظار این مردم است.
تمامی ذهن حکومتیان مشغول به یافتن راهی است برای کسب قدرت، پول ،جستجوی مفری برای بند بست با مراکز قدرت ، ماندن بر سر چوکی های لرزان به هر قیمت ! فرقی نمی کند که با چه کسی کنار بیایند ، مهم نیست که ملتی قربانی این سهم خواهی گردد! مهم سهم آن هاست از گوشت مردم قربانی شده ،در ضیافت و عزائی است که آنها هرروز در این سرزمینی که نامش "افغانستان" است بر پا می کنند.

اصل صلاحیت قضائی جهانی اجازه می‎دهد که مظنون را بدون در نظر گرفتن محل ارتکاب جرم یا تابعیت مظنون یا قربانی در دادگاه‎های داخلی کشورها تحت پیگرد قرار داد. یکی از محدودیت‎های مهم در اجرای این اصل، دامنهٔ جرایم کیفری قابل اعمال است.
در حال حاضر اتهام‌های به حمید نوری را نه تنها در سوئد بلکه در هیچ کشور دیگری نمی‎توان تحت عنوان کیفری "جنایت علیه بشریت" مورد پیگرد قرار داد. در کشوری مثل آلمان حمید نوری را احتمالا تنها می‎توان تحت عنوان کیفری "قتل عمد" تحت پیگرد قرار داد و در کشوری مثل فرانسه نیز احتمالا پیگرد او ممکن نیست.

خطر بزرگی که جهان را تهدید می کند، کم آبی است. خیلی از کارشناسان، جنگ های آینده را بر سر آب پیش بینی می کنند و اگر توجه کنیم، این جنگ ها در بین خیلی از کشورها، هم اکنون جریان دارد. مثلا سودان و اتیوپی بر رودخانه نیل سدهای بزرگی زده و مانع رسیدن آب رودخانه به مصر می شوند یا ترکیه بر روی رودخانه های دجله و فرات سد می زند و عراق با کمبود آب روبرو می شود یا برنامه سد سازی افغانستان بر رودخانه هیرمند که بلوچستان ما را دچار خشکسالی و بی آبی می کند.