در سده ۲۱ آمریکا با فنآوری دیجیتال بر سرمایه جهانی سلطه دارد. در مقابل و بسیار ضعیفتر از ج ج ۲ بویژه از دهه ۱۹۷۰ خاورمیانه از منابع مذهبی با درآمد از خمس، زکات، سفر زوار، نذر بقاع متبرکه نوعی سرمایه بومی انباشت شد- عمدتا در ۴ کشور ایران، ترکیه، عربستان، قطر. این سرمایه بومی در کنار سرمایه وابسته با سرمایه داری جهان نهادها و ابزار آن را نیز بکار برد. به برخی خدمات مهمانداری، بساز بفروش، تجارت محدود- سرمایه بومی رشد کرد.

در جریان شبیخون ارتش ترکیه به جرابلس، نیروهای جهادی تحت حمایت این کشور جایگزین جهادی های داعشی شدند. توجه به ترکیب نیروهای جهادی که ارتش ترکیه آن ها را در جرابلس مستقر کرد بسیار روشنگر است. بر اساس گزارش خبرگزاری رویتر و سایر منابع خبری، وابستگی سازمانی این نیروی به اصطلاح معتدل جهادی شامل جهادی های "احرار شام" (بخشی از القاعده سوریه که اخیراً نام خود را به "جبهه فتح شام" تغییر داده است )، جهادی های "فلق الشام"، جهادی های ترکمن" لشکر سلطان مراد" و از جمله اعضای میلیشای "حرکه نورالدین آل زنگی"( گروه تروریستی که یک پسر دوازه ساله را در برابر دوربین سرزدند) و نیز جهادی های ترک می باشد. با ورود نیروی های ترکیه ، داعش شهر جرابلس را بدون جنگ و مقاومت حتی نمادی ترک کرد و ارتش ترکیه آن ها را با جهادی های تحت فرمان خود تعویض کرد.

نقطه ضعف دمکراسی، که تنها در ذهن انسانها وجود دارد، در عین حال نقطه قوت آن است. به چیزی بیشتر از اندیشیدن دمکراتیک و اشتراک دمکراتیک برای حفظ آن نیاز نیست. شرکت در انتخابات بر پای دارنده دمکراسی است؛ و نیز: کاندید شدن، بحث بدون کینه ورزی، مدارا بدون ساده لوحی، آشنایی با فاکت ها، تشخیص راست از دروغ. دمکراسیی را که از خود لبریز است کسی نمی تواند ملغی کرده و از بین ببرد.

نوشته حاضر قصد ندارم به هیچیک از موارد فوق پرداخته و به افراد دخیل در آن بپردازم. مقاله به کسانی التفات دارد که بیش از آنکه اهل نگرانی ها باشند، آدمیان ِامیدواری و اشتیاقند. نه برای عکسبرداری از مرزی می شتابند، نه قصد جویدن دارند، و نه نگران جوندگانند، نه در پی پایگاهها یند نه خود را با پایگاه سازان کوک میکنند. این مقاله رو به آنها دارد. و به از سایه در آوردن و اهمیت دادن به آنانی التفات می ورزد که بجای احساس خطر نابودی زمین، یقین به تحقق یک جهان واقعاً گلوبال در دلشان شعله ور است. جهانی که در آن هیچ "اَبَر زبان و اَبَر لباس و آبَر نژاد واَبَر فرهنگی به کسی قالب نمیشود. آفریقائی خیابانهایش را با لباسهای گلدار رنگارنگ آواز خوان در می نوردد. ژاپنی با کیمونو و هندی با ساری و هیچکس از دیگری بخاطر لباسش و زبانش سر افکنده نیست.

سال گذشته سفری به قرانسه و شهر استراسبورگ داشتم. روزی در میدان مرکزی و پر از جنب و جوش شهر، چندین جوان دختر و پسر اعلامیه هایی پخش می کردند که یکی نیز به دست من رسید. در این دوران پر آشوب که ترور زیر نام"الله و اکبر" در سراسر جهان و به ویژه در همین فرانسه، هر روز دامنه بیشتری یافته است، با شگفتی دیدم که متن اعلامیه علیه اسراییل است و از مردم خواسته شده است که از خرید آن چه که تولید اسراییل است خود داری کنند و در این باره لیستی نیز از برخی کالاهای تولیدی اسراییل ارائه داده بودند. به یاد جوانی های خود افتادم که بدون هیچ گونه آگاهی درستی از آن چه در دورانی دراز از تاریخ، بر یهودیان گذشته است، تنها به سبب پشتیبانی احساسی از فلسطینی ها، ضدیتی کور با کشور اسراییل داشتم.

بالای شهر برلین هستیم و هواپیما شروع میکند به فرود آمدن. چهل تکه های رنگارنگ پدیدار میشوند. قطعاتی از سبزی و گُل و خاک که به جعبه کبریت مانند هائی متصّلند با طاق هائی برّاق، از ترکیب فلز و شیشه و سفال. رشته های آب و حوضچه ها به دیدار می آیند. با خود می گویم در برابر گستردگی سطح زمین، انسان هنوز فقط بخش بسیار کوچکی را مسکونی کرده است. نگاهم همراه راه درازی که از دل همۀ این قطعات به دور دست کشیده شده، به حرکت در می آید. جاده! جاده ای که انسانها برای ارتباط بین خود ساخته اند

کسری بودجه با وام و بهره آن و افزایش بودجه نظامی، از بودجه عمرانی و رفاهی زده؛ فشار بر مردم را بیشتر می کند. آمریکا به ناتو و دوستان همیشه برای تسلیحات بیشتر فشار می آورد که در خدمت صنایع نظامی آمریکاست. با رشد علم، توان تخریب جنگ افزونتر شده؛ مقایسه خرابی جنگ کره با سوریه کنونی. در خاورمیانه آمریکا به ایجاد پروژه های عمرانی و توسعه برای تقلیل بیکاری جوانان نمی کوشد؛ به فروش اسلحه اولویت می دهد. اکنون گروههای جهادی این منطقه طغیان کرده؛ راه حلی جز کلنگی کردن شهرها در پیش ندارد.

در سالهای اخیر تشخیص این دو قشر روشنفکر از یکدیگر بوسیلۀ دانش پژوهان روشنتر شده است. آنها اصطلاح نا متعارف "روشنفکران- ارزش محور" را برای قشری از روشنفکران بکار میبرند، روشنفکرانی که " دولت های دمکراتیک را با همان جدیتی که فرقۀ ارسطوئیان، نهضت های فاشیستی و احزاب کمونیست بیان میکردند، به چالش میکشند". همچنین در میان دیگر اندیشه های ناشایست روشنفکران- ارزش محور "پدیدۀ خطرناکی جهت بزیر کشیدن رهبران دولت ها" و نیز مقابله با نهاد ها و موسسات مسئول " ارشاد و آموزش جوانان" بچشم می خورد. اما با این وجود بعضی از این روشنفکران مانند بورن، اصالت جنگ را زیر سئوال برده اند.

تلویزیون نمی تواند جهان را تغییردهد ولی برخی فیلمها قادر به بهبود هرچند اندک شرایط ناگواردر جهان امروزهستند این مستند یکی از نادر آثار ساخته شده در زمینه ی ساخت چنین فیلم هایی است که توسط دو زن مستند ساز فرانسوی ساخته شد : سسیل الگرا و دلفین دلوژه. سسیل که پدرش ایتالیایی ومادرش فرانسوی هستند درحال حاضربه پنج زبان زنده دنیا صحبت می کند : ایتالیایی , فرانسوی , آلمانی , انگلیسی و اسپانیایی .