احکام اعدام و اعدام ها در سال ۲۰۲۲ نشان میدهد که ۸۸۳ مورد اعدام در ۲۰ کشورثبت شده که نسبت به سال قبل ۵۳ درصد افزایش یافته و بالاترین رقم از سال ۲۰۱۷ تاکنون می باشد. تعداد واقعی اعدام ها احتمالاٌ بیشتر از آنچه که گزارش شده می باشد زیرا تعداد دقیق اعدام ها در چین، کره شمالی و ویتنام به دلیل اقدامات مخفی کاری نامعلوم است. دلیل اصلی این افزایش در سطح جهانی، بالا رفتن ۵۹ درصدی اعدام ها در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا میباشد که ۹۳ درصد از اعدام های ثبت شده جهان در آنجا رخ داده. تنها در این منطقه و با نوعی قوانین متفاوت نسبت به بقیه دنیا، دو کشور ایران (۷۰ درصد) و عربستان سعودی (۲۴ درصد) ، ۹۴ درصد از ۸۲۵ اعدام را به خود اختصاص داده اند.

پس از سقوط دیکتاتوری و شهادت بازماندگان در دادگاه، آشکار شد که ادواردو جزو گروهی از پلیس، ژاندارمری و افسران نظامی بوده که مرتکب نقض فاحش حقوق بشر شده اند. آن‌ها در شبکه‌ای از سه بازداشتگاه مخفی در بوینس آیرس، به نام‌های اتلتیکو، بانکو و اولیمپو فعالیت می‌کردند. این گروه سرکوب، بخشی از قربانیان را گاهی ماه‌ها در اسارت نگاه داشته و در بسیاری از موارد قبل از قتل، زندانیان را به طرز وحشیانه ای شکنجه می کردند.

در دومین سالگرد اعتراضات سراسری کشور، هیات حقیقت یاب بار دیگر از مقامات ایرانی درخواست می کند که: تمام احکام اعدام مرتبط با اعتراضات جنبش زن؛ زندگی و آزادی لغو شود و بطور کلی استفاده از مجازات اعدام در ایران ملغی گردد. همچنین تمامی قوانین و سیاست های مربوط به حجاب اجباری لغو شود و حقوق زنان و دختران برای آزادی بیان و استقلال آنان تضمین گردد. هیات حقیقت یاب همچنین از دولت ایران می خواهد رفتار خشونت آمیز مرتبط با اجرای قوانین حجاب اجباری را متوقف سازد و با انحلال « گشت ارشاد» از حقوق آزادی بیان، تجمعات مسالمت آمیزو باورهای دینی و دیگر باورها محافظت کند.

همان‌طور که بر سر احکامِ مرگ صادره می‌ایستیم؛ همان‌طور که در صورت عدم اعزامِ هم‌بندیان‌مان برای درمان، در کنارشان می‌ایستیم؛ همان‌طور که وقتی کسی در اعتصاب غذاست در کنارش و برای هدفش حتا هدفی شخصی به اعتراض برمی‌خیزیم؛ همان‌طور که دو نوزادِ در بند و دیگر نوزادِ در شکمِ هم‌بندی‌مان را، فارغ از نگاه سیاسی و عقیدتیِ مادر، فرزند خود می‌دانیم؛ همان‌طور که برای سربه‌دار شدن «رضا رسایی» فریاد حق‌خواهی‌مان و شعارهای‌مان در نفی اعدام را به آن‌سوی دیوار رساندیم؛ همان‌طور که برای بیرون راندنِ قضات و معاونان و محافظان‌شان از بند، دیوارِ انسانی تشکیل دادیم؛ بر سرِ اداره‌ی بند، بدون دخالت زندان‌بان که حق‌مان و امانتِ رفقای قدیمی‌ست نیز می‌ایستیم

ما باید ببینیم قوانین پزشکی در این زمینه چه موضعی گرفته‌اند؟ اولين دليلی که مخالفان شرکت پزشک در مجازات به آن استناد می‌کنند، سوگند نامه بقراط است. در سوگند نامه بقراط، حکیم یونان باستان، آمده است: «من برای کمک به بيماران، بر اساس توانايی و قضاوت خودم، درمان می‌کنم و هرگز به دنبال آسيب‌زدن و انجام کار خطا نيستم، نه سمی را به درخواست کسی تجويز می‌کنم و نه بر این اساس چنین کاری را پیشنهاد می‌کنم.