فمینیست‌ها و سازمان‌های زنان بر این عقیده‌اند که مجازات اعدام برای تجاوز، نه از تجاوز جلوگیری کرده و نه از حقوق قربانی محافظت می‌کند. به گفته فعالان حقوق زنان و کودکان در هند، «تداوم این افسانه که اشد مجازات یا حکم اعدام در خدمت منافع قربانیان می باشد، خطرناک و نا بجا ست». از جمله دلایل کلیدی که توسط فمینیست ها در بی اثر بودن پاسخگویی مجازات اعدام در مورد تجاوز جنسی ارایه شده ، موارد زیر است. اولاً، محکوم کردن متجاوزان به اعدام و اجرای اعدام آنها، تنها باعث انحراف اذهان مردم از علل واقعی خشونت جنسی می باشد- تعصبات جنسیتی تبعیض گرایانه، خشونت نهادینه علیه زنان را تداوم می بخشد.

آن‌ها می‌دانستند اندیشه‌ی چپ در ایران، که پیش از انقلاب مشروطه پدیدار شد، به سادگی از بین نخواهد رفت اما دلنگرانی‌شان این بود که چگونه می‌توانند از رشد و گسترش جنبش چپی که در ایران، بُن و ریشه‌ای صد ساله دارد پیشگیری کنند و به آن مهار زنند. چگونه می‌توانند این اندیشه و جنبش را که بالقوه می‌توانست مشکلات بنیادینی برای‌شان ایجاد کند، رفته‌رفته، «وحدت کلمه‌» خمینی را در هم بشکند و نظام ولایت فقیه را براندازد، در نطفه خفه کنند. به ویژه آنکه می‌دیدند امکان این را که شمار شایان توجهی از کارگران، زحمتکشان، تهی‌دستان، لایه‌هایی از طبقه‌ی متوسط، روشنفکران و دگراندیشان، خود را با این جنبش هم‌هویت می‌دانند و به آن می‌پیوندند.

افراد در سلول های انفرادی بطور محدود یا اساساٌ هیچگونه فرصت ارتباط با دیگران را ندارند. آنها در همان منطقه غذا می خورند، می خوابند و از توالت استفاده می کنند و دسترسی محدودی به امکاناتی مانند مطالب آموزشی دارند. سلول های انفرادی اکثراٌ پنجره ندارند و فرد زندانی بطور متوسط بین ۲۰ تا ۲۲ ساعت در سلول تنگ انفرادی محبوس هست. مدت زمانی که افراد در سلول انفرادی به سر می برند از یکد یگر متفاوت می باشد، برخی از افراد ساعت ها یا روزها در سلول انفرادی محبوس می شوند، در حالی که بعضی از زندانیان هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها در انزوای سلول انفرادی به سر می برند.

کاظم مجاوریان متولد ۱۳۱۰ در مشهد بودند. بهجت سالیانی، همسرشان نیز متولد ۱۳۱۰ بودند. این دو یار جدا ناشدنی دارای پنج فرزند، سه دختر و دو پسر بودند که متأسفانه یکی از دختران نازنین‌شان میترا مجاوریان را در دی‌ماه سال ۱۳۶۰ در مشهد در سن بیست سالگی اعدام کردند. هم‌زمان ماندانا مجاوریان دختر برادرشان که نوزده سال بیشتر نداشت را نیز در دی‌ماه ۱۳۶۰ در مشهد اعدام کردند. هر دوی این عزیزان هوادار سازمان مجاهدین خلق ایران بودند. روز بعد از اعدام میترا، ِآقای مجاوریان را صدا زدند تا اعدام دخترش را به او اطلاع دهند و به او گفتند:«دخترت به درک واصل شد». آقای مجاوریان که در دلش خون بود، ولی با روحیه‌ای مقاوم به پاسداران گفت:«به وجود دخترم که برای عقایدش ایستاده و شهید شده است، افتخار می‌کنم.».

طرح بحث «نه به اعدام» و اعتراضات اخیر مردم برای جلوگیری از اعدام های دولتی در ایران، مقاومتی است به حق برای قطع سرکوب و ترورهای دولتی. برای برقراری قوانین عادلانه و عاری از شکنجه و اعدام در آیندە ایران، این اعتراضات نیاز مند تعمق بیشتر، ارتقاء سطح آگاهی عمومی و رفع ریشه های اقتصادی- اجتماعی می‌باشد.