سعید محمدی

روي 2 پاي خود راه برويم

تمامي شواهد و مشخصات عيني دلالت بر فلاكت بي حد و اندازه در ميان كارگران و زحمتكشان داشته و بالطبع از يك مبارزه‌ی اقتصادي براي زنده ماندن حكايت مي‌كند. همه‌ی علائم حاكي از اين است كه كارگران نمي‌توانند وضع موجود را براي مدت طولاني تحمل كنند. اعتراضات پراكنده كارگري هم اكنون بيانگر همين وضع است افراد و جناح‌هاي مختلف حاكميت از سياسي و نظامي و امنيتي گرفته تا نصيحت‌كنندگان و مشاوران حاشيه‌نشين سيستم در اين باره صحبت و اعلام خطر كرده اند. به نظر مي‌آيد كه كارگران و ... نيز فعلا مايلند كه تمامي راه‌هاي ممكن را در اين روزگار دشوار در جهت تغيير اوضاع امتحان كنند كه شايد طبيعي باشد.



تقی روزبه


از جنبش ها بیاموزیم!:
دردفاع از فراخوان به کارگران برای چاره یابی
و اهمیت این نوع فراخوان ها!


هم اکنون شاهد موجی ولو نه هنوز بقدرکافی نیرومند ولی امید بخش از جانب بخش های مختلفی از جامعه اعم از کارگران و معلمان وزنان و دانشجویان و فعالین حقوق بشر و روزنامه نگاران و هنرمندان و ناشران و خانواده های زندانیان سیاسی برای رهائی زندانیان، اقلیت های مذهبی و تشکل های وابسته به آن ها هستیم که دورهم جمع می شوند و به طرح مطالبات خویش از دولت جدید می پردازند. دامن زدن به این موج و فراگیرساختن آن بسترمناسبی برای بالندگی جنبش مطالباتی و تعمیق و فراروی آن، از وظایف مهم فعالین سیاسی و اجتماعی کنونی و پاسخی به چه باید کرد بشمارمی رود.



گروه پژوهش کارگری

فقدان تشکل مستقل بمعنی فقدان جنبش کارگری

عدم ایجاد تشکل مستقل موجب جذب کارگران در تشکیلات وابسته می گردد

هیاهوی انتخابات رییس جمهوری منتخب حکومت با پوششی از آرای مردم باتمام رسید تا با فضای جدیدی که حکومت ایجاد کرد ، کارگران همچون دیگر اقشار در انتظار معجزه یک روحانی دیگر بنشینند ! اکنون تئوریسینهای طبقه سرمایه دار با بوق و کرنا از همه می خواهند که حداقل ١٠٠ روز به این دولت منتخب فرصت دهند تا ویرانیهای دولت پیشین را بازسازی کند ! چگونه است که جناحهای حکومت از پیش از انتخابات ودر ١٠٠ روز آینده حق دارند که در مقابله با یکدیگر سهم بیشتری را از قدرت سیاسی بدست آورده و به اموالی که از غارت منابع اقتصادی کشور کسب کرده اند ، دست درازی کنند و اما کارگران باید در انتظار تکه نانی باشند که احیانا از سوی آنها پرتاب خواهد شد ؟



س. حمیدی

قانون کار: اصلاح یا تغییر کلی

کارگران ایران فقط و فقط بر قانونی صحه می‌گذارند که در نوشتن و تصویب آن نمایندگان سندیکایی آنان ضمن گزینش در انتخاباتی دموکراتیک و غیر دولتی، حضور مؤثر و مشارکت فعال داشته باشند. همچنین دولت و مجلسی که بر پایه‌ی خواست رهبر و نیاز فقیهانه‌ی او شکل می گیرد نمی‌تواند مطالبات شهروندی و کارگری شهروندان خود را برآورده نماید. در فرآیند حاضر به انگیزه‌ی برون رفت از تنگناها و کاستی‌های پیش رو به حتم صف‌بندی بالنده و متشکل جدیدی از کارگران ضرورت می‌یابد تا از اصلاح قانون کار فراتر رود و بنا به خواست عمومی کارگران در فضایی از بالندگی، تصویب قانون کار جدیدی را با حضور و تعامل هدفمند نمایندگان واقعی آنان به دولت و مجلس تحمیل نماید./