تاکنون دو صندوق بازنشستگی تکمیلی با نام‌های آتیه‌ی مفید و کاریزما به صف صندوق‌های بورس افزوده شده‌اند. اما معلوم نیست که در نهایت چه سرنوشتی برای این گروه از شرکت‌ها (یا صندوق‌ها) رقم خواهد خورد. ولی دولت بخش‌هایی از کمبودهای نقدینگی خود را در واحدهای تولیدی کشور، از همین راه تأمین می‌کند. در واقع گستردگی دامنه‌ی ربای قانونی جمهوری اسلامی است که همه‌ی این شرکت‌های نیمه‌جان را هم‌چنان سرپا نگاه داشته‌است. صندوق‌های بازنشستگی تکمیلی در حالی پا به عرصه‌های مالی کشور می‌گذارند که سامانه‌ی بیمه‌ی عمر شرکتهای بیمه، دیگر نمی‌تواند رضایت مشتریان خود را برآورده نماید. چون مدیران اقتصادی دولت، ارزش پول ملی را همه ساله بیش از پنجاه درصد کاهش می‌دهند.

بحران امروز در صندوقهای بیمه های اجتماعی در واقع از دست دادن تعادل مالی است. از یک سو، دولت موظف است که سهم خود از حق بیمه این درصد از بیمه شدگان و همچنین سهم دولت از بیمه‌شدگان اجباری را به صندوق تامین اجتماعی پرداخت کند که تا کنون سر باز زده است. کاهش مستمر مالیات بر سرمایه، معافیت شرکتها ( شرکتهای خصوصی در دست مافیای دولتی) معافیت سرمایه داران از پرداخت حق بیمه یکی از دلائل کسری مالی این صندوقها می باشد. بدهی دولت در یک دوره هشت ساله، از سال ۱۳۹۲ که دولت حسن روحانی در راس قوه مجریه بود تا پایان سال ۱۳۹۹ نزدیک به شش برابر و تنها در سال ۱۴۰۰، ۱۲۰ هزار میلیارد تومان دیگر بر آن افزوده شد.