کانون مدافعان حقوق کارگر - بیش از دو دهه است که نظام سرمایه‌داری، چه در سطح جهانی و چه در سطح منطقه‌ای در بحران فزاینده‌ای قرار گرفته است و برای گذر از این بحران و تداوم سودهای کلان، از به کارگیری شیوه‌های بسیار غیرانسانی و وحشیانه ابا
ندارد؛ در این دوره ما شاهد کارگرانی هستیم که شرایط زندگی و کار آنان به مراتب بدتر از زندگی بردگان قرون وسطی است و استفاده از کار کودکان از نظر شدت و سبعیت، بسیار وسیع‌تر از روزهای آغازین سرمایه‌داری است و...

نسل دوم كارگران صنعتي پروژه‌هاي نفتي، مدت‌هاست كه از محيط كار حذف شده اند یا با ليست‌هاي سیاه پيمانكاران غيرمذهبي یا عدم استخدام پيمانكاران نوكيسه ی مذهبي و يا با دستور و فرمان از بالا. استخدام 60 و 50 ساله‌ها ممنوع شده و آن‌هايي كه مشغول به كارند، اخراج مي‌شوند. مسلما اين جماعت پيمانكاران و كاسبكاران كه سر در آخور رانت دارند و با قانون‌گذاران نشست و برخاست دارند، هرگز از خود نمي‌پرسند چرا يك 60 ساله هنوز مجبور به كاركردن است. وجود يا عدم وجود اين زحمتكشان كه در ساخت ده‌ها پتروشيمي و پالايشگاه و كارخانه سيمان و ... نقش كليدي داشتند، اهميتي ندارد.

نیروهای لباس شخصی در تاریخ ٩١/٣/٢٦ به مجمع عمومی "کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری" یورش آوردند و ۵٧ تن از اعضای این کمیته را دستگیر و به زندان "رجایی شهر" کرج انتقال دادند. من در نوشته قبلی توضیحاتی در رابطه با دستگیری ها دادم که در تاریخ ٩١/۴/٢ انتشار یافت و در دسترس خوانندگان قرار گرفت. (١) نوشته حاضر به خلاصه ای از بازجوی هایی می پردازد که از من و در مدت ٣٢ ساعت بازداشت، بدون تفهیم اتهام به عمل آمده است.

بیش از یک سال از برگزاری پنجمین مجمع عمومی کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری که در تاریخ پنجم فروردین ١٣٩٠ برگزار شده بود، می گذشت. برابر اساسنامه، مجمع عمومی عادی را باید سالیانه تشکیل داد تا فعالیت های هیئت اجرایی، بازرسان و امور مالی در فاصله بین دو مجمع، توسط اعضای حاضر در نشست کمیته هماهنگی مورد ارزیابی قرار گیرد و هیئت اجرایی و بازرسان جدید نیز انتخاب شوند. به این ترتیب کمیته هماهنگی در اسفند ماه ١٣٩٠ با ارسال نامه ی رسمی، از وزارت کار تقاضا کرد تا یکی از سالن های آن وزارتخانه را جهت برگزاری مجمع عمومی در اختیار ما قرار دهد. ...

بیائید با این پیش فرض شروع کنیم که : همه‌ی اندیش مندان و کارشناسان و محققین و متخصص‌های عرصه‌ی کار و سرمایه هر چه گفته و نوشته‌اند غلط است و به درد خودشان می‌خورد و گره‌ای از مشکلات کارگری ما باز نمی‌کند. با داشته‌های عینی و ذهنی خودمان به اوضاع کارگری‌مان نگاهی داشته باشیم. گفتیم عرصه‌ی کار و اوضاع کارگری‌مان، پس قبل از هر چیزی مدعی تعلق داشتن به دنیای کار هستیم و کارگر بودن‌مان و با این ادعا ناچار باید ابتدا عنوان خودمان، یعنی واژه‌ی «کارگر» را معنی کنیم