این مسأله که برای کار خانه‌گی دست‌مزد تعیین شود، تنها به آن مفهوم است که کار خانه‌گی را به رسمیت بشناسیم و آن‌را به‌عنوان یک کار که تنها از عهدهٔ زنان بر می‌آید به‌حساب آوریم و فرهنگ سنّتی و جامعهٔ مردسالار را تأیید کنیم. درحالی‌که با انکشاف و گسترش سرمایه‌داری وظیفهٔ بزرگ‌کردن کودکان، تهیّهٔ غذا و... نه بر عهدهٔ زنان که بر عهدهٔ کل جامعه است. با تهیّهٔ غذاهای آماده در دورهٔ انکشاف سرمایه‌داری دیگر غذاپختن و آماده‌کردن موادِّ خام برای مصرف اهمّیت خود را از دست می‌دهد و با گسترش مهدکودک‌ها و مکان‌های پرورش کودکان نیز کار خانه‌گی اهمّیت سابق را ندارد.

اینکه منصور اسانلو بعد از مصاحبه‌اش با مجری تلویزیون‌‌ رها که در پی اظهارات جهانشاهی و در‌‌ همان برنامه پخش شد، به سه هفته زمان نیاز داشت تا به یک «یک سوء تفاهم» اشاره کنند، هر ضمیر آگاهی را پیش از هر چیز به غیر واقعی بودن آن مظنون می‌کند. اسانلو چهرهٔ تازه کاری نیست که بعد از گذشت بیست روز تازه به ماهیت آقای جهانشاهی و سازمان و تلویزیونش پی برده باشد. اینکه چهرهٔ برجسته و کهنه کاری مانند اسانلو از جوهر فعالیت‌های سیاسی جهانشاهی و سازمان سیاسی و مدیایی‌اش بی‌اطلاع بوده، و از کنار خبر پیوستن خودش به «موج سبز» از زبان خود جهانشاهی مدت‌ها با بی‌اعتنائی گذشته است، مورد باور هیچ ناظر حقیقت جوئی نیست.

هجدهم آذرماه امسال آن موقع که هوای تهران می‌رفت تا در جابجایی پاییز و زمستان روی سرد خود را نشان دهد، کارگران نساجی مازندران برای چندمین بار شاکی از خلف وعده کارفرمای خارجی خود به تهران آمدند تا تحقق وعده‌های مسئولان مبنی بر پرداخت ۲۸ ماه مطالبات و بازگشایی دوباره کارخانه را دوباره پیگیر شوند.
هرچند آن زمان این کارگران بدون نتیجه‌ای خاص دوباره به شهر خود بازگشتند اما اکنون این کارگران از پرداخت بخشی از مطالبات معوقه خود توسط نماینده کارفرمای خارجی خبر می‌دهند

عتراضات کارگران در سال ٩٢ حتما گسترده تر می گردد ، چراکه مسولین هیچگاه از هزینه کردن برای پروژه هسته ای ، فساد بی پایان ، بحران سازی و سود سرشار دلالی خود نمی گذرند و همواره آماده اند تا از حقوق ناچیز کارگران و دیگر اقشار بدزدند . بنابراین تاکید می گردد که وحدت گروههای مستقل با همه کارگران آگاه و فعالین کارگری نیاز مبرم است تا به ایجاد تشکلهای مستقل افزوده گردد .

برای من، به عنوان فعالی که سال‌ها در راه احقاق حقوق همکاران خود در شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و سندیکای کارگران شرکت واحد تلاش کرده‌ام، موجب اندوه است که نوروز امسال را دور از وطنم و همکاران و همراهانم در این تلاش و خویشان و عزیزانم در ایران می‌گذرانم.
امیدوارم سالِ پیشِ رو سالی باشد برای سخن گفتن بیشتر پیرامون آینده جنبش کارگران و زحمتکشان ایران و نقش و تاثیر گذاری سندیکا‌ها و دیگر تشکل‌های کارگری آزاد، مستقل و دموکراتیک از جمله تشکیل فدراسیون‌های دموکراتیک سراسری کارگران و سهمی که در تقویت جنبش آزادی و عدالت خواهی مردم ایران دارد.

سرانجام مبلغ تعیین دستمزد‌ها برای سال پیشرِوی بعد ازهیاهوهای مزورانه، قیام وقعودهای رندانه برای هیچ، بمانند سال‌های پیش دراسفند ماه ازدرون شیشه تنوره کشید وخود رابه بیرون صحنه درمیان حیرت همگان پرتاب کرد. امسال نیزازجانب کارگزاران نظام درمعیت نمایندگان دولت امام زمانی، بمثابه بزرگ‌ترین کارفرمای کشورونمایندگان کارفرمایان وکارگرنماهای اعضاء کارگری شورای عالی کار، روزدوشنبه رویکرد دولت احمدی‌نژاد دررابطه با تعیین نرخ دستمزدهای کارگران سراسرکشوراعلام بیرونی یافت.

درروزشمارکارگری لیست پرشماربیکاری وتعطیلی صنایع، تعطیلی پروژه ها ی گوناگون وبیکارشدن کارگران درسطحی وسیع گزارش شده است.تقریبا کمترروزی است که ما با تعطیلی،بیکاری واخراج کارگران روبرو نباشیم . نابهنگامی این وضعیت دربرابرگرانی وتورم ونبود بیمه بیکاری وصندوق یاری رسانی به کارگران بیکارشده ،بی پاسخ ماندن نقش سازمان تامین اجتماعی دربلبشویی مدیریت واختلاس های میلیاردی موجود دراین موسسه ،دودش به چشم کارگران وآنانی که چشم به یاری چنین موسساتی دارند، می پاشند.

نوروز باستانی فرا می رسد و کارگران بخاطر فرزندان خود بجای جشن و شادمانی همچون سایر اقشار از تاریخ کهنی که رسیده ، باید همچون سالهای گذشته در التهاب فریبنده ای باشند که سرمایه دارانی در قالب روحانی ، سپاهی و سیاسی مرتجع برای افزایش حقوق ایجاد می کنند . افراد عقب مانده و لمپنی که در طول سلطنت و کمک شاهانی که از شبح سوسیالیسم می ترسیدند ، به تعدادشان افزوده شد و تنها گروه متشکلی شدند که با کسب قدرت در طول ٣٤ سال گذشته جیبهایی را پر از ریال و ارز کردند که در سابق به خمس و زکات و تعدادی هم به نان جویی قانع بودند .

صفهای طولانی نان"، "كارگران به شدت عصبانی"، "شرایط كاری بسیار بد و طاقتفرساتر"، "مبارزه برای دستمزد مكفی و برابر"، "مبارزه بر علیه خشونت و وحشیگیری پلیس"، "مبارزه برای حقوق برابر زنان با مردان"، "مبارزه بر علیه شرایط فلاكتبار زندگی زنان"؟! امروزه در ٨ مارس ٢٠١٣، انگار فیلمی تكراری از شرایط زندگی كارگران، زنان و مردان كارگر را به نمایش گذاشته اند. اما این فیلم نیست؛ شرایط واقعی و عینی زندگی طبقه كارگر است. طبقه كارگری كه مبارزه برای تغییری بنیادین این شرایط همچنان بر دوش اوست.

باید که تک تک ما با اعضای خانواده، همسایه، دوستان، فامیل، همکاران، هم محلی‌ها، به گفتگو بنشینیم و درباره شرایطی که هر روز برای مردم عادی بد‌تر می‌شود و در این بین چند درصد رانت خواران و دلالان و سرمایه داران وابسته به حکومت سودهای میلیاردی می‌برند، مذاکره کنیم و راه‌های پیوستن به یکدیگر را با استفاده از تجربه‌های دیگر مردم در دیگر کشور‌ها که شرایط بهتری پیدا کرده‌اند را مورد بررسی قرار دهیم. و راهکارهای عملی سازمان دهی و همبستگی را برای جلوگیری از بد‌تر شدن بحران پیدا کنیم و برای نجات زندگی و آینده خود و سرزمینمان بکوشیم.