majid-sedghi.jpg
مجید صدقی

مرگ یک بانوی سالخورده

امانوئل ریوا , بازیگرتئاتروسینمای فرانسه که در ۸۵ سالگی نقش یک زن سالخورده درشرف مرگ را درفیلم (عشق) ساخته ی میشل هانکه فیلمساز اتریشی بازی کرده بود ۲۷ ژانوبه درسن ۸۹ سالگی دیده از جهان فروبست . این فیلم به این دلیل که ا ز زاویه ای تازه به موضوع عشق و مرگ نگریسته بود در زمان نمایشش درسال ۲۰۱۲ بسیار مورد توجه قرارگرفت ولی آنچه که بیشتر فیلم را متمایز میسازد علاوه برکارگردانی سنجیده هانکه, بازیهای فوق ا لعاده دو بازیگراصلی فیلم امانوئل ریوا و ژان لویی ترین تینیان بود که درآن سال به ترتیب ۸۵ و ۸۱ ساله بودند .



ینس ریدگرن، سارا وان در میدن

آیا سوئد حالا دیگر کشوری مانند دیگر کشورهاست؟
راست افراطی و پایان دوران استثنا بودن مدل سوئد


برگردان: محمود شوشتری

ینس ریدگرن استاد جامعه‌شناسی دانشگاه استکهلم، در سال ۲۰۰۸ در کتاب "پوپولیسم قرن بیست و یکم – شبح دموکراسی اروپای غربی "به ویراستاری دانیل البرتازی و دونکن مک‌دونالد، دلایل عدم موفقیت احزاب راست افراطی را تشریح کرد وی اینک در مقاله زیر به توضیح دلایل موفقیت‌های اخیر حزب راست افراطی سوئد که ریشه در یک حزب فاشیستی دارد می‌پردازد. چه تغییراتی در جامعه به رشد احزاب راست افراطی کمک کرد؟ چرا تاکتیک احزاب متعارف سوئد در مقابل حزب نژادپرست دمکرات‌های سوئد با شکست مواجه شد. ...



کوروش گلنام

تابویی بنام فلسطین!

سخن گزافی نیست اگر گفته شود، امروز برخورد به مسئله فلسطین و چرایی چنین سرانجامی که سازمان های فلسطینی یافته اند، در میان کوشندگان سیاسی ایرانی مخالف حکومت به ویژه چپ های ایران به"تابویی" بدل شده است و تا آن جا که نگارنده آگاه است، همه دیدگاه ها چون گذشته یک سویه و بر روال نیم قرن پیش می چرخد گویی زمان در درازای این دهه ها بی جنبش و ایستا بوده است .هیچ یک از آنان نمی خواهند در باره سرنوشت آن اتقلابی گری ها بحث و گفت و گویی داشته و آن را به میان آورند.



Abbas-Shokri2.jpg
عباس شکری

ترامپ از حرف تا عمل

برخی از محققان در تردید هستند که ترامپ را به عنوان یک «فاشیست» توصیف کنند یا در عوض او را نماینگر «پوپولیسم» (عوام فریبی) بدانند. با این همه، صرف مفاهیم فاشیسم و پوپولیسم نمی‌تواند ما را در فهم دونالد ترامپ یاری کند. به طور مشخص مفهوم «خودکامگی» در معنایی که نزد فیلسوفان یونان باستان مراد است- کارا است. ممکن است «خودکامگی» همچون توهینی از اهانت‌های حزبی علیه ترامپ به نظر برسد. اما این اصطلاح همیشه واژه‌ای سخیف نبوده است. اساساً این اصطلاح به حاکمانی اشاره دارد که قدرت را از مجرایی فرا قانونی (همچون لابی‌گری و دست‌های پشت پرده) توأم با حمایت فقرا به دست آورده‌اند. اما این بدان معنا نبوده که حاکم را بد بدانیم.



Michael KLARE

جهان از دید دونالد ترامپ

برگردان: شهباز نخعي

آمریکا در درجه اول» شعاری است که ماه هاست ورد زبان رئیس جمهوری منتخب آمریکا است. این شعار بیانگر این است که سیاست خارجی رئیس جمهوری جدید چگونه خواهد بود : آمیخته ای از یکسونگری – بدبینی نسبت به توافق های بین المللی – خشونت – افزایش بودجه های نظامی – تاجرمآبی و اهمیت فرعی یافتن اغلب هدف های دیگر دربرابر منافع بازرگانی آمریکا. البته مقداری غیرقابل پیش بینی بودن را هم نباید فراموش کرد...




تقی روزبه

آمریکا و نقل مکان سیاست به خیابان!

یکی از مضحک ترین و طنزآمیزترین سخنان فراموش نشدنی ترامپ هنگام ادای سوگندوفاداری، این ادعای او بود که گویا عروج او به قدرت بیش از آن که انتقال قدرت از حزب و دولتی به حزب و دولتی دیگر باشد، و برای اولین بار، بیانگرانتقال قدرت (فاسد) و متمرکز در واشنگتن به مردم است. مردم! اکنون قدرت در دستان شماست. اما هیچ چیز رسواکنده تر و البته حماقت آمیزتر از رفتارشیاداتی نیست که بخواهند به نام و اراده آنها بویژه وقتی که خودمردم در صحنه باشند، سخن بگویند. در چنین حالتی مردم نه به عنوان سوم شخص غایب که همواره دستمایه سوءاستفاده شیادان و صاحبان قدرت بود



تقی روزبه

درنگی به چندویژگی گزارش امسال آکسفام

این گزارش در شرایطی است که بحران سرمایه داری اوج تازه ای پیداکرده است و از آن جا که عمده شرکت کنندگان را صاحبان شرکت های فراملیتی و سیاستمداران و کارشناسان مدافع جهانی سازی تشکیل می دهند، از یکسو می توان سایه سنگین بحران را- از جمله عروج ترامپ، برگزیت وموج روبه گسترش حمایت گرائی در نقاط دیگر را در گزارش آکسفام، در خلال سخرانی ها و گفتگوها مشاهده کرد، و از سوی دیگر درست به همین دلیل توجیه و برخورفرافکنانه و گریز از پرداختن به ریشه ها، و دفاع از جهانی سازی مثل همه نشست های سابق روح حاکم برنشست را تشکیل می دهد.



trump3.jpg
ژاک فتح

جهان از نظر ترامپ چگونه است؟

ترجمۀ بهمن آزاد

تا محرک اساسی پیروزی انتخاباتی دونالد ترامپ را درک نکنیم نمی‌توانیم تصورّی از اینکه سیاست خارجی و دفاعی ترامپ چه خواهد بود – یا ممکن است چه باشد – داشته باشیم. بنابراین باید از محدودۀ جدلی خارج شده، عملکرد منطق‌ها را بسنجیم. تشخیص این منطق‌ها واقعاً مشکل خواهد بود زیرا دونالد ترامپ فرمول بندی‌های بی‌معنی و اظهارات ضد و نقیض بسیار دارد. او برخی از پرونده‌‌ها را کنار گذاشت (مثلاً آفریقا و بسیاری از مسائل مربوط به ‌قاره‌های دیگر...). به‌ تناسب منافع انتخاباتیِ مورد انتظارش، از سخنرانی‌های ضد نظام و کاملاً عوام فریبانه فروگذار نکرد. بدین ترتیب، سیاست اعلام شده‌‌اش به ‌دشواری قابل تشخیص بود ... چیزی که درها را به ‌سوی یک وضعیت بین‌المللی بی‌سابقه باز می‌کند.



آلن گرش،

عربستان سعودی غرقه در شن های روان خاورمیانه

از جنگ یمن تا جنگ بر سر جانشینی
ترجمه بهروز عارفی

اگر دیپلمات های ساکن ریاض بر روی نکته ای توافق داشته باشند، اینست که رهبران سعودی هر مسئلهء مربوط به اوضاع منطقه را از نگاه «تهدید ایران» بررسی می کنند. یک دیپلمات با حفظ هویتش می گوید: «رهبران سعودی در همه جا دست ایران را می بینند و اظهارات مطبوعات ایران را خیلی جدی گرفته و همه جا جار می زنند که ایران چهار پایتخت عربی (بغداد، صنعا، بیروت و دمشق) را زیر کنترل خود دارد.» دیپلمات دیگری دورتر هم می رود: «ایران همه فکر آن ها را اشغال کرده. اینان فراموش می کنند که ایران، به هرحال همسایه آن هاست و مستقل از هر نظری که درباره سیاست آن داریم، این کشور با یک حرکت انگشت از بین نخواهد رفت ». همه آنان نخستین دلیل مداخله عربستان در یمن را در همین مشغله فکری خلاصه می کنند.