در تریبون کارگری این هفته ، علی دماوندی با علی رضا نوایی ، ستار رحمانی و ایوب رحمانی در باره جنبش کارگری وخیزش ژینایی زن ـ زندگی ـ آزادی ، موقعیت جنبش کارگری ورابطه آن با جنبش های خیابانی ، رویکردهای فعالان جنبش کارگری و آینده وچشم اندازهای این جنبش گفتگو کرده است.

اگر اعتصابات توسط تشکل ها، سندیکاها و نهادهای اجتماعی و حقوق بشری در نتیجه ی سازماندهی شکل بگیرد و بصورت گسترده انجام بشود می تواند گروه های سازمان نیافته را هم با خود همراه کند، افکار عمومی را هم به سوی خود بکشاند و آنان را نسبت به آنچه که در بطن جامعه و در پشت پرده ی قدرت می گذرد آگاه کند. در اینجا همراهی خانواده ها با اعتصاب کنندگان هم باعث تقویت روحیه ی اعتصاب کنندگان می شود و هم افراد دیگری را به سوی خود می کشاند. در نتیجه ی همراهی شمار بیشتری از افراد، حکومت تحت فشار قرار می گیرد و اعتصاب کنندگان هم می توانند بر خواست های خود پافشاری کنند.