رسم بر آن است که آتش‌سوزی و حوادث کارگری را در واحدهای پتروشیمی کشور هرگز رسانه‌ای نکنند. اما آن‌گاه که چنین خبری به حد کافی در شبکه‌های اجتماعی بازتاب یافت، تنها مهار آن در رسانه‌های دولتی بازتاب می‌یابد. نمونه‌ای از آن در بیست و چهارم مرداد در پتروشیمی مارون ماهشهر اتفاق افتاد که مدیر روابط عمومی این شرکت خیلی زود مهار آن را رسانه‌ای کرد. سی و یکم فروردین ماه سال جاری هم نمونه‌ای از همین آتش‌سوزی‌ها در پتروشیمی مارون روی داد. گفته شد که یکی از کمپروسورهای واحد الفین شرکت آتش گرفته است. همین ماجرا در سی و یکم اردیبهشت ماه هم پیش آمد که باز نمونه‌ای از همان آتش‌سوزی پیشین تکرار شد.

خبر جديدي از پروژه پتروشيمي ميانكاله نيست و اين بيشتر از روزهاي پرخبر اين پروژه نگران‌كننده است. پروژه‌اي كه حالا توانسته دورتادور زمين‌ دلخواه را فنس بكشد و آن‌طور كه محلي‌ها مي‌گويند به محض نزديك شدن به فنس‌ها تنش آغاز مي‌شود. اما اين سكوت خبري در اوايل اين هفته با نشستي شكست؛ نشستي كه با حضور نماينده دامداران و مردم محلي، حر منصوري، فعال حوزه ميانكاله و محمد درويش، فعال محيط زيست برگزار شد. ‌در اين نشست پيمان حاج محمود عطار هم از بعد حقوقي پروژه ميانكاله را بررسي كرد. اما مساله‌اي كه در اين نشست پررنگ شد نقش جامعه محلي در چنين پروژه‌هايي است. مردمي كه از سويي تحت فشار اقتصادي هستند و از سويي وعده‌هاي كارفرماهاي چنين پروژه‌هايي براي آنها اغواكننده است.