حق مردم ایران میدانیم که ازحقوق انسانی وشهروندی وملی برخوردارگردند. از اینرواز حقوق هموطنان خود با هر عقیده ومرام دفاع واخراج استادان دانشگاههای کشور که ناقض حقوق آنهاو جامعه است را شدیدا محکوم می کنیم. لازم است که جامعه در جنبش ایران، نسبت به این نقض حقوق و "قلع وقمع" استادان بی تفاوت نماند ومخالفت خود را به هر شکل بیان نماید.

در این شرایط حساس و متلاطم، لازم است از مبارزات زنان، فعالین جنبش‌های کارگری، بازنشستگان، معلمان، کنشگران سیاسی و اجتماعی و نیز دانش‌جویان و استادان تعلیقی، زندانی و اخراجی، همه جانبه دفاع کنیم. با سازماندهی و سازمانیابی مبارزاتی توده‌های مردم و در مرکز آن جنبش طبقاتی کارگران در ابعادی سراسری، تهدیدها و سیاست سرکوب رژیم را خنثی نموده و راه را برای به‌زیر کشیدن جمهوری اسلامی هموار کنیم. با همبستگی مبارزاتی امیدها برای برقراری جامعه‌ای آزاد و برابر و محو هر گونه ستم، تبعیض، استثمار و شکوفایی دانش، فرهنگ و حرمت انسانی را افزایش دهیم.

مسئولان حکومتی به جای اینکه با نابرابری جنسیتی مقابله کنند، تمام قد در برابر مطالبات زنان، بعنوان نیمی از جمعیت ایران، ایستاده و به آنها دهن کجی میکنند. یکی از نمونه های آن وضعیت زنان در لایحه “برنامه هفتم توسعه” است. در برنامه هفتم توسعه نه خبری از عدالت جنسیتی است، و نه گزارش‌ دهی مستمر پیرامون اجرای آن، موضوعی که بعد از تلاش فراوان کارشناسان حوزه زنان در برنامه ششم توسعه گنجانده شده بود، هر چند مفهوم عدالت جنسیتی ناظر به حقوق برابر زن و مرد و برابری جنسیتی نیست. نمونه دیگر لایحه جدید “حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب” است.

در میان ۱۱ کوهنورد از دست رفته، نام یاران و رفقایی از ما به چشم می‌خورد که سرکوب، شکنجه‌های دهشتناک دهۀ شصت و کشتار خونین سال ۶۷ را از سر گذرانده بودند. انسان‌هایی با تنی زخمی، اما اراده‌ای آهنین که پس از آزادی، در کنار کار و تلاش برای آیندۀ خود و عزیزان‌شان و در کنار دغدغه‌‌های مربوط به مردم و میهن، ستایش‌کنندگان طبیعت بودند، به کوه‌نوردی روی آورده و تن و جان‌شان را در دامنه‌های کوهستان‌های زیبای ایران صفا و گرمی می‌بخشیدند. از دست دادن این رفقا و یاران ما را در بهت و اندوهی عمیق فرو برده است.ضمن عرض تسلیت به خانواده‌ها، رفقا و نزدیکان و دوستداران عزیزان از دست رفته‌مان، یاد و خاطرۀ آنان را گرامی می‌داریم .

با تاسف فراوان مطلع شدیم که صبح روز سوم شهریورماه، مینی بوس حامل »گروه کوهنوردی عینالی تبریز» در جاده‌ی ورزقان - اهر، به دره سقوط کرده و طی این حادثه‌ی دردناک ۱۱ تن از کوهنوردان کشته و پنج یا شش تن دیگر زخمی شده‌اند، که حال برخی از آن‌ها وخیم اعلام شده‌است. بسیاری از جانباختگان این حادثه‌ی شوم از مبارزان راه آزادی و از رفقای قدیم ما هستند. این حادثه، فاجعه‌ای است که بر سر همه‌ی ما آوار شده و ما را در غم و اندوه فروبرده‌است.
حزب چپ ایران با ابراز تاثر از این حادثه، به خانواده‌ها و یاران جانباختگان و مردم آذربایجان، تسلیت می‌گوید و خود را در غم و اندوه آنان شریک دانسته، یاد عزیز یاران از دست‌رفته در این فاجعه‌‌ی دردناک را، گرامی می‌دارد.

"فقط توی خیابون به‌دست میاد حقمون" یکی از محوری‌ترین شعارهای اعتراضی بازنشستگان است که صدای آن چندی است در خیابان‌های اغلب شهرهای ایران طنین انداخته است. اگر در دوره‌های گذشته عموما بازنشستگان تامین اجتماعی تحت عنوان یکشنبه‌های اعتراضی مطالبات برحق خود را در کف خیابان‌ها فریاد می‌زدند، در هفته‌های گذشته بازنشستگان مخابرات و بازنشستگان کشوری(فرهنگی) نیز در روزهای دوشنبه و سه شنبه به اعتراضات پیوسته‌اند. توالی و تداوم روزهای یکشنبه، دوشنبه و سه‌شنبه‌های اعتراضی بازنشستگان و نیز حضور فزاینده زنان، نشانه اراده خستگی ناپذیر آن‌ها برای تحقق خواست‌های‌شان است.

با تاسف و تاثر فراوان مطع شدیم که دوست گرامی رضا سیاوشی از اعضای بنیانگذار اتحاد جمهوریخواهان ایران روز دوشنبه ۳۰مرداد ۱۴۰۲ (۲۱ اوت ۲۰۲۳) در گذشته‌است.
رضا سیاوشی انسانی پرتلاش، همراهی خوش فکر و اندیشه‌ورز بود که با اینده‌نگری خاصی هر بحثی را به یک طرح جامع ارتقاء داده، با تمام جزئیات آن‌را ترسیم و ارائه می‌کرد. او جست‌وجوگری بود که به ایجاد فضاهای جدید در مقاطع مختلف به‌ويژه در برهه‌های دشوار می‌پرداخت و یکی از اعضای پرتلاش اتحاد جمهوریخواهان ایران در آغاز شکل‌گیری آن بود.
اتحاد جمهوریخواهان ایران درگذشت رضا سیاوشی را به خانواده‌ و همه‌ی یاران او تسلیت می‌گوید و خود را در اندوه فقدان او شریک می‌داند و یاد او را گرامی می‌دارد.

حکومت کنونی در تداوم رژیم استبدادی قبلی است. کسانی‌که تنها به بحران‌ها در ۴۴ سال گذشته اشاره می‌کنند، واقعیت را پنهان می‌کنند، و نمی گویندکه وقوع انقلاب ۵۷ و بحران‌های کنونی ریشه در عملکرد رژیم گذشته به‌ویژه درکودتای ننگین ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ دارد.
جبهه ملّی ایران همان‌طور که بارها گفته است،راه برون‌رفت از بحران‌های هفتاد ساله را تحقق آزادی‌، استقلال ،عدالت‌ اجتماعی،جدائی دین از حکومت و استقرار حاکمیت ملی بر اساس انتخابات آزاد در نظام جمهوری می داند.

کودتای ۲۸ مرداد، برشی تلخ در تاریخ معاصر میهن ماست. تاریخ میهن ما به دورهٔ پیشا و پساکودتایی تقسیم شده است. سرکوب نظام‌مند و وحشیانهٔ نیروهای کمونیست و محدود کردن دامنهٔ کنش‌گری نیروهای موسوم به «ملی» و «ملی - مذهبی» در ایران پس از وقوع کودتای ۲۸ مرداد در کنار فراهم آوردن امکان گسترش دستگاه روحانیت و ساختارهای مرتبط مذهبی، یکی از عوامل نیروگرفتن نیروهای مذهبی متمرکز حول و حوش آیت‌الله روح‌الله خمینی و قدرت گرفتن آن‌ها در روندهای منجر به و متعاقب انقلاب بهمن ۵۷ بود.

یکی از امور واقع مستمر این است که هر بار، با ایجاد فکر جمعی جبار توسط زورپرستان که هدفی جز رسیدن به قدرت ندارند، نقش الگو‌های جانبدار حقوق مردم و استقلال و آزادی، در جنبش‌ها کم می شود، خطر بازسازی استبداد و دور شدن از حاکمیت ملی نزدیک و نزدیک تر می شود. اینک که نظام ولایت مطلقه در تعادل ضعفها گرفتار و نگران بروز یک جنبش همگانی فراگیر است، باید هشیار بود تا این دور باطل و مدار بسته ایجاد نشود و تلاش‌ها و خون کسانی که در راه استیفای حقوق و استقلال و آزادی به شهادت رسیدند به هدر نرود.

ما از همه آزادیخواهان و نیروهای دمکرات و برابری طلب می خواهیم تا ضمن تلاش برای آزادی بی قید و شرط کلیه زندانیان سیاسی و در اتحاد با همه کارگران و زحمتکشان به ایجاد و گسترش تشکل های مستقل در محیط کار و زندگی کارگران یاری رسانند و در کمک به سازمانیابی تشکل های مدنی زنان، دانشجویان، دانش آموزان و دیگر لایه ها و طبقات اجتماعی برای کمک به پیروزی مردم بپاخاسته فعالانه شرکت کنند تا زمینه های گذار به جامعه ای فارغ از سرکوب، استثمار و استبداد فراهم شود.

دولت ترکیه در چندین مورد پناهندگان ایرانی را به نظام جمهوری اسلامی در ایران، که پرونده سیاهی در برخورد با مخالفین خود دارد، تحویل داده است و همچنین در برابر ربودن فعالین ایرانی از ترکیه برخورد جدی از خود نشان نداده است. که این امر باعث نارضایتی و اعتراضات بسیاری از جمله سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر شده است. به طور کلی، سیاست‌های دولت ترکیه نسبت به پناهجویان و پناهندگان ایرانی در حال حاضر موضوع جدی ایجاد نگرانی و نارضایتی در بین مدافعین حقوق بشر در جامعه بین‌الملل شده است.

حزب چپ ایران عامل اصلی افزایش قیمت نان و سایر مایحتاج عمومی مردم را رژیم فاسد جمهوری اسلامی، سیاست‌ها و عملکرد ویرانگر آن می‌داند. رژیم با افزودن بر قیمت‌ها سفره‌های مردم را خالی‌تر می‌کند تا با دزدی از معاش مردم هزینە‌های سرسام‌آور دستگاە سرکوب خود را تامین نماید. استخدام حجاب‌بان برای سرکوب زنان مبارز مخالف حجاب اجباری یک نمونە‌ی کوچک از این سیاست ارتجاعی و ضد مردمی است. ما با تاکید بر مخالفت خود با افزایش قیمت نان و سایر کالاهای مورد نیاز مردم و هزینە‌کردن آن برای سرکوب جنبش انقلابی مردم، از اعتراضاتی کە علیە افزایش قیمت نان و برای ایجاد تناسب میان دستمزدها و قدرت خرید با هزینەها انجام می شود، خاصە از اعتراضات کارگران و عموم مزد و حقوق بگیران شاغل و بازنشستە حمایت می‌کنیم و آنان را بە ادامە و گسترش اعتراضات، اتحاد و همبسستگی در این راە فرا می‌خوانیم.

سازمانهای امضا کننده این بیانیه همچنان معتقدند که مبارزه برای حصول به اهداف جنبش آزادیخواهانه در درون کشور و در بطن جامعه صورت میگیرد. به اعتقاد ما جبهه ملی ایران، خانه باورمندان به ایرانی آزاد برای همه ایرانیان است. کنش سیاسیِ معطوف به دست یابی به سعادت ملت از دید سازمان‌های ما مبتنی بر گفتگو است و هر حرکتی باید با محوریت رعایت حقوق بشر صورت گیرد. عدم رعایت حقوق هموطنان، نقض حق شهروندی و بستن امکان گفتگو بین ایرانیان به هر بهانه‌ای باعث شکست تحول سیاسی در ایران آینده خواهد شد. به نظر میرسد که منتقدین متاسفانه درک درستی از دیالوگ و البته اهمیت حقوق بشر ندارند و ناسیونالیسم افراطی را به جای راه و اندیشه مصدق اشتباه گرفته اند. ناسیونالیسم افراطی هر‌ چند هنوز خریدارانی دارد ولی نه در اندیشه مصدق جایی دارد و نه رفاه و سعادت ایران را به دنبال خواهد داشت.

جبهه ملی ایران بر این عقیده است در شرایط کنونی،که بحران های متعدد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی کشور را فرا گرفته و حاکمیت درمانده ونا توان در دریای این بحران ها دست و پا می زند تا فقط خود را زنده نگهدارد،باید وطنخواهان و باورمندان به آزادی،استقلال،عدالت اجتماعی و جدایی دین از حکومت برای ساختن آینده ای روشن و سعادتمندانه در کنار هم قرار گرفته ، متشکل شده وبرای نجات وطن تلاش نمایند. البته باید دانست که شکل گرفتن یک «همه با هم» شبیه سال ۵۷ ،تکرار تلخ و تراژدیک تاریخ خواهد بود که انتهای آن مبهم و به سوی نا کجا آباد است.

همبستگی جمهوری‌خواهان ایران» معتقد است که آینده روشن ایران از مسیر بازگشت به اصول انقلاب مشروطه و روال‌های سیاسی و اجتماعی شکل‌گرفته پیش از حکومت‌های پهلوی و جمهوری‌اسلامی و بازسازی آن در چارچوب نیازها و تحولات زمانه می‌گذرد. اکنون بایستگی دارد تا بر اساس مقتضیات موجود و آسیب‌شناسی معضلات فعلی و سابق یک نوزایی ملی با تعریفی جدید از دولت-ملت شکل بگیرد که همبستگی ملی را ارتقا داده و باعث بهبود زندگی معیشتی، شکوفایی فرهنگی، رفاه اجتماعی و کرامت انسانی آحاد ملت ایران شود. در این تعریف جدید همه گرایش‌های مختلف هویتی مردم ایران احساس تعلق کرده و در چارچوب حقوق شهروندی تضمین‌شده از زیست در آزادی و عدالت بهره‌مند شوند.

رفیق علی با ادامه فشار و تهدید های سال های پس از زندان، ناگزیر به مهاجرت به فرانسه شد، مهاجرتی که هیچگاه نتوانست با آن سازگار شود. با آن که فارغ التحصیل امور اداری دانشگاه تهران بود و مقام بلند پایه اتاق اصناف تهران، به عنوان کارگر دوره دیدۀ تعمیرکار شوفاژ، مشغول به کار شد. رفیق علی در تمامی این سال ها، پای همیشگی سازماندهی تبلیغاتی و تظاهرات سازمان ما در پاریس بود. با این تاکید ویژه و دایمی اش بویژه در کنگره های سازمانی، که رهایی ما و مردمان زحمتکش و محروم کشور ما، تنها به دست طبقه کارگر امکان پذیر است و همه فعالیت های ما می باید در این راستا و بر این محور انجام گیرد.

به عنوان یک سازمان معتقد به برابرحقوقی انسان‌ها، دموکراسی و عدالت اجتماعی در تمام عمر سازمان، قبل و بعد از انقلاب، در اثر دژخیمِ اعدام و قتل دولتی، ما وارث سیاسی قربانیان بی‌شمار بوده‌ایم. شاید هیچ میثاق دیگری در این راه برای ما به پای تعهد برای لغو مجازات اعدام و کیفر قتل دولتی نمی‌رسد. هم از این روی در پاسخ دوستانمان در همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات به این میثاق می‌پیوندیم و بر این باوریم که حمایت از اهداف این میثاق در مقابله با حاکمیت سبعانهٔ مرگ و کشتار جمهوری اسلامی ایران که در بیش از چهار دههٔ اخیر مسبب ده‌ها هزار قتل ناشی از اعدام و سرکوب بوده است، وظیفهٔ عاجل هر نیروی مبارز در پیکار برای دموکراسی و عدالت اجتماعی است.

به دنبال انتشار فراخوانی (به صورت جداگانه و با متن و مضمون متفاوت از سوی اين يا آن امضاکننده) تحت عنوان "ميثاق حق زندگی"، مصاحبه‌ها و همچنين نوشته‌ای از طرف کميته‌ای به نام "کميته کارزار ميثاق حق زندگی" در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها در حال پخش هستند که در آنها برخلاف تعهد کسانی که به ما مراجعه نموده‌بوند، اسامی جريانات مختلفی در کنار هم درج شده‌ و يا اعلام می‌شوند.
صريح و قاطعانه اعلام می کنيم که ما دو ائتلاف سياسی هيچ ميثاق مشترکی با ديگر جريانات امضا ننموده‌ايم.

اتحاد جمهوری خواهان ایران فراخوان برای اعلام میثاق با هدف دفاع  از "حق زندگی" را در اقدامی مشترک و همزمان با جمعی از تشکل‌های سیاسی دمکراسی‌خواه امضا می کند. "میثاق حق زندگی" بر مبنای اصول مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون‌های الحاقی آن از جمله منع مطلق شکنجه جسمی و روانی و لغو کامل هر گونه مجازات اعدام در ایران تدوین شده است. ما از دیگر احزاب، سازمان‌ها و شخصیت های سیاسی و همه نهادهای مدنی دعوت می کنیم به این میثاق بپیوندند تا همگی در تلاشی مشترک، راه را جهت تحقق فردایی بهتر و توام با صلح و آرامش در ایران هموار کنیم.

ما تاکنون بارها تاکید کرده ایم که دو شعار محوری "نه به اعدام!" و "آزادی همه زندانیان سیاسی!" به مثابه دو خواست مشترک آزادیخواهان، می‌تواند پایه همکاری همه نیروها، گروهها و سازمانهای انسان دوست گردد. ما دست هم اندیشی و همکاری حول این دو شعار محوری را به سوی تمامی ایران دوستان دراز کرده ایم.
حزب دمکراتیک مردم ایران ضمن حمایت و پایبندی به اهداف میثاق دفاع از «حق زندگی» از همه مردم ایران و انسان دوستان می طلبد به این فراخوان بگونه‌ای پرشور پاسخ دهند و با حضور فعال در گردهمایی های اعتراضی، مخالفت خود را با صدور مجازات مرگ و حکم اعدام ابراز دارند.