کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران بر این باوراست که آنچه در تابستان ۱۳۶۷ در زندان های ایران رخ داد، جنایتی است که در عرف مراجع و نهادهای مدافع حقوق بشر و نیز حقوق بین الملل، جنایت علیه بشریت نام گذاری شده است. از اینرو هر اقدامی که به روشن کردن ابعاد این فاجعه کمک کند، مثبت دانسته و از هر گامی که در این جهت و برای سپردن جنایتکاران به دست عدالت برداشته شود، پشتیبانی می کند.

ما به ویژه سپاسگزاریم از اینکه رئیس جمهور برزیل، که حکام ایران نمی توانند او را متهم به دشمنی با جمهوری اسلامی ایران کنند، به سرنوشت یک زن ایرانی توجه کرده است، زنی که خطر اعدام او را تهدید می کند، بدون اینکه در محاکمه‏ای عادلانه به پرونده او رسیدگی شده باشد، به اتهامی که از نظر جامعه بین‏المللی هیچ پیگردی را توجیه نمی کند.

ارزیابی از اوضاع سیاسی، چشم انداز و سیاست های ما یکی از مهم ترین موضوعات کنگره بود. این کنگره اولین کنگره بعد از جنبش اعتراضی و آزادیخواهانۀ مردم بود و سخنرانی شرکت کنندگان از این جنبش و مطالبات و سرنوشت آن متاثر بود. اسناد پیشنهادی به کنگره و مباحث تدارکاتی آن، نشان دهندۀ اهمیت اتخاذ موضع در این عرصه بود. برخورد فعال شرکت کنندگان در کنگره، در تدقیق بحث ها و تنظیم نهائی قطعنامه سیاسی کنگره که به تصويب رسيد، نقش موثر و بسزائی داشت.

لازم است گزارش‏های مربوط به بازداشت، شکنجه و بدرفتاری با زندانیان سیاسی ایران را با ذکر موارد مشخص به اطلاع مدافعان حقوق بشر در سراسر جهان رساند و از آنان خواست دولت‏ها را برای طرح موضوع حقوق بشر در گفتگوها با دولت جمهوری اسلامی ایران تحت فشار بگذارند. باید اخبار سرکوب در ایران، بازتاب گسترده‏تری در رسانه‏های جهان بیابد تا افکار عمومی دنیا بداند در ایران سکوت گورستانی برقرار نشده است و کسانی هستند که جرأت شکستن این سکوت را به خود می‏دهند، کسانی که شایسته حمایت هر چه وسیع تر آزادیخواهان سراسر جهان اند.