جنبش کارگری ایران در عین حال یکی از ستون های اصلی مبارزه برای دمکراتیزه کردن کشور است. هیچ جنبشی بدون مشارکت فعال کارگران قادر به موفقیت در برابر استبداد نیست.
کارگران کشور ما امروز بیش از همیشه، از فقدان آزادی ها و تعرض حکومت به تشکل های مستقل کارگری و عدم امکان ایجاد تشکل های صنفی برای دفاع از حق حیات خود صدمه می بینند. این واقعیت، حضور هر چه پر توان تر جنبش کارگری ایران در بطن جنبش سبز را نوید می دهد.

بی گمان حضور مستقل و متشکل طبقه کارگر با خواست‌ها و مطالبات خود در پیشروی جنبش آزادیخواهانه و عدالت طلبانه مردم ضرورتی انکارناپذیر است. بکارگیری همه اشکال مبارزه از سوی کارگران و بویژه گسترش اعتصابات کارگری برای تحقق مطالبات خود و از جمله برای برپائی تشکل‌های مستقل کارگری، دستمزد بالاتر از خط فقر، امنیت شغلی، لغو قراردادهای موقت کار و دیگر مطالبات می‌تواند در تقویت و سراسری شدن جنبش اعتراضی توده‌ها نقش مؤثر و تعیین‌کننده ای ایفاء کند.

کارگران و زحمتکشان ایران،
خواست های صنفی و اجتماعی بحق شما مواردی نیستند که نیازی به پایبندی ایدئولوژیک داشته باشد. ایدئولوژیزه کردن جنبشهای کارگری هیچگاه به نفع کارگران تمام نشده است. شواهد تاریخی گویای اینند که خواست های شما تماما در چهارچوب یک نظام دمکراتیک با مبارزات مسالمت آمیز قانونی و رسمی بدست آمدنی هستند. بر این مبنا شرکت فعال کارگران و زحمتکشان ایران در مبارزات جاری ملت ایران، البته با طرح خواسته های خود و دیگر شعارهای شهروندی نه تنها در سوی رشد و پیروزی جنبش رنگین دمکراتیک مردم ایران است، بلکه بویژه بنفع اقشار ستمدیده زحمتکش نیز میباشد.

اتحاد جمهوری خواهان ایران هشدار می دهد که چنانچه اصولگرایان به توطئۀ انحلال جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب تمکین کنند، در گام بعدی، به طور قطع، فرمان انحلال احزاب و گروه بندی های وابسته به آن ها نیز صادر خواهد شد.
اتحاد جمهوری خواهان ایران موکدا خواستار آن است که همۀ نیروهای سیاسی کشور، قطع نظر از هر طرز فکری که دارند، در برابر یورش به احزاب اصلاح طلب بی تفاوت نباشند و واکنش نشان دهند. سکوت در برابر حکم انحلال احزاب اصلاح طلب، سکوت در برابر تداوم سیاست حذف مخالفان حکومت در ایران است.

کارگران و مزدبگيران سنديکای مستقل خود را تشکيل دهيد، مطالبات خود را به گوش مردم ايران و جهان برسانيد، بر همبستگی بين‏المللی کارگران پای بفشاريد، برای تامين آزادی‏های سياسی در کشور مبارزه کنيد، در اعلاميه‏ها و شعارها، در تظاهرات و گردهمائی‏ها، همبستگی خودتان را با جنبش اعتراضی اعلام کنيد و روز اول ماه را به روز برآمد جنبش کارگری و همبستگی با جنبش سبز تبديل کنيد.

آیا خیزش مردم در سال ۱۳۵۷ برای این سرانجام بود؟ که کشور در خشونت و فساد دولتی رتبه اول را بدست آورد و در مدارج علمی و ورزشی سقوط کنیم؟ که اقتصاد فروپاشد و خط فقر به پنج برابر افزایش یابد؟ که صنعت و کشاورزی کشور نابود شود و بازار کشورهای درجه سوم دنیا شویم؟ که در زندانی کردن و اعدام رتبه اول و در فرار مغزها و سرمایه ها نیز رتبه اول را کسب کنیم؟ که جزو کشورهای تروریست جهان بشمار آورده شویم؟ که یکی از بزرگترین تولید کنندگان نفت دنیا بزودی وارد کننده آن شود؟

نزديکی و پيوند بين دو جنبش امری است ضرور و مبرم. شما کارگران و مزدبگيران در اعلاميه‏ها و شعارها، در تظاهرات و گردهمائی‏ها، در مراسم روز اول ماه مه و قطعنامه‏ها، همبستگی خودتان را با جنبش اعتراضی اعلام کنيد و از فعالين جنبش اعتراضی بخواهيد که در جشن اول ماه مه مشارکت کنند و از مطالبات شما پشتيبانی نمايند. امروز، جنبش اعتراضی برای تداوم حيات خود به همبستگی و مشارکت فعال شما نياز دارد و حمايت جنبش اعتراضی از مطالبات شما می‏تواند به توانمندی جنبش کارگری بيافزايد.
استبداد حاکم بر کشور مانع تحقق مطالبات شما و جنبش سبز است. بايد دست در دست هم گذاشت و کشور را از سلطه هيولای استبداد رهائی بخشيد و راه را برای استقرار دمکراسی گشود.