حزب چپ ایران قتل‌عام و کشتار مردم فلسطین را مصداق جنایت علیه بشریت می‌داند. دولت‌های قدرتمند غرب و در راس آن‌ها آمریکا به خاطر پشتیبانی از اقدامات دولت اسرائیل در این کشتار‌ها مسئول هستند. مماشات آن‌ها با دولت اسرائیل و انتقادهای غیر موثر آن‌ها واکنشی برای آرام کردن افکار عمومی، اما در عمل، مشوقی برای ادامه‌ی این وضعیت توسط دولت اسرائیل است. جهان باید علیه این بیدادگری به‌پاخیزد. دولت نتانیاهو مسئول این کشتار فجیع و متهم به جنایت علیه بشریت است و باید سران آن به‌پای میز محاکمه کشیده‌شوند. ما ضمن حمایت از حکم دادگاە بین‌المللی علیە نخست‌وزیر و وزیر دفاع اسرائیل به‌عنوان جنایتکار جنگی و سه تن از رهبران حماس از نهادهای مدافع حقوق بشر و نیز از همه‌ی جریان‌های سیاسی می‌خواهیم که از هر طریق که می‌توانند نهادهای بین المللی را برای توقف جنگ و کشتار مردم فلسطین زیر فشار قرار دهند  و خود نیز علیە کشتار مردم بی‌پناە غزە اعتراض نمایند.

این اقدام شجاعانه دادستان و همکارانش در دادستانی دادگاه کیفری بین المللی باید توسط همه کسانی که خواهان پایان دادن به جنگ ضدبشری و جنایتکارانه جاری علیه مردم غزه هستند مورد حمایت قرار گیرد. همه کسانی که خواهان محاکمه شدن جانیان مسئول حمله ۷ اکتبر حماس به مردم اسرائیل هستند، کسانی که خواهان محاکمه مسئولین جنایات مدهش و نسل کشی و پاکسازی قومی هستند که هم اکنون توسط دولت اسرائیل در غزه جریان دارد، باید قاطعانه از بیانیه دادستانی دادگاه کیفری بین المللی حمایت کنند. حزب کمونیست کارگری حمایت قاطع خود را از خواست دستگیری و محاکمه سران جناتیکار حماس و دولت اسرائیل به جرم جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت اعلام میدارد.

حزب دمکراتیک مردم ایران، مانند سایر نیروهای آزادی خواه و انسان دوست، با همه‌یِ دادخواهان، از خانواده های قربانیان ۶۷ گرفته تا قربانیان جنبش "زن، زندگی، آزادی" و خانواده های آنان، و سایر قربانیانِ تبهکاری‌های خونبار رژیم، در این رأی همدل است که داوری تاریخ و ملت ایران دربارهٔ ابراهیم رئیسی همانی است که آیت‌الله منتظری در دیدار خود با "قاضیان مرگ"، حسینعلی نیری (حاکم شرع وقت)، مرتضی اشراقی (دادستان وقت)، ابراهیم رئیسی (معاون وقت دادستان) و مصطفی پورمحمدی (نماینده وقت وزارت اطلاعات در زندان اوین) در تاریخ ۲۴ مرداد ماه سال ۱۳۶۷ شفاف و صریح بیان کرد:
"بزرگترین جنایتی که در جمهوری اسلامی شده و تاریخ ما را محکوم می کند به دست شما انجام شده و [نام] شما را در آینده جزو جنایتکاران در تاریخ می نویسند."

با مرگ ابراهیم رئیسی، چه حادثه باشد و چه توطئه، نقطه پایان بر زندگی فردی گذاشته شد که با توجه به ویژگیهای بر شمرده در بالا، شاید بتوان با زبان هانا آرنت، او را «ابتذال شر» نامید. فردی که با همه ابتذال و حماقتی‌ که از خود به نمایش می‌گذاشت، مرتکب جنایات بیشماری علیه بشریت شده بود. در جامعه ایرانی، واکنش‌های توام با خوشحالی بازماندگان قربانیان جنایات او و به طور کلی بخشی از مردم به جان آمده از این حکومت مشاهده شده است.

سازمان ما به حکومت جمهوری اسلامی هشدار می‌دهد که پافشاری بر فاصله گرفتن بیشتر از جمهوریت شرایط خطرناکی را برای کشور رقم می‌زند. فرصت پیش آمده برای رفع عواقب سیاست‌های چندین دهه، برای گشودن فضای سیاسی، تأمین امکان مشارکت جمهور مردم و تأمین آزادی‌های اجتماعی، لغو فشارهای جنسیّتی، گسترش و پذیرش حق ایجاد تشکل‌های مستقل کارگران و مزدبگیران و مهارِ سوء‌استفادۀ رانت‌خواران اقتصادی، آن‌هم در شرایط بسیار خطیر منطقه‌ای و جهانی، فرصتی است بسیار مغتنم. اما هیچ امیدی برای بهره‌گیری از آن از سوی حکومت جمهوری اسلامی وجود ندارد.

سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور و جبهه ملی ایران اروپا از تمامی ایرانیان دعوت می‌کنند با عدم شرکت در انتخابات هشتم تیر بار دیگر فقدان مشروعیت جمهوری اسلامی را به نمایش بگذارند. همچنین از تمام سازمانهای سیاسی مخالف حکومت جمهوری اسلامی دعوت می‌نمایند که به تشویق مردم برای عدم مشارکت در این انتخابات بپردازند. برای جایگزین کردن جمهوری اسلامی با حکومتی که متکی به آرا مردم، مدافع آزادی و دمکراسی و حقوق بشر و حافظ منافع ایران باشد ضروری است نیروهای دمکراسی خواه با تجمیع تواناییهایشان خود را برای گذاری مسالمت آمیز و کنترل شده آماده کنند.

شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست ضمن پشتیبانی از فراخوان نهادهای همبستگی، در تجمع روز جمعه ۷ ژوئن در مقابل مقر سازمان ملل متحد در ژنو شرکت می کند. شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست حضور شوراهای اسلامی در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار، سرکوب جنبش کارگری و فقدان حق تشکل و اعتصاب طبقه کارگر ایران را محکوم میکند و خواهان آزادی فوری فعالین جنبش کارگری و دیگر زندانیان سیاسی است.

حکومت تلاش خواهد کرد تا از مرگ این «تدارکاتچی» بیشترین استفاده را برده و با راه انداختن مراسم خیمه شب بازی «عزای عمومی» وضعیت بحرانی کنونی را کنترل کند. اگر چه خامنه ای در اولین واکنش به خبر مرگ رئیسی اعلام کرد که « ملت ایران نگران و دلواپس نباشند، هیچ اختلالی در کار کشور به‌ وجود نمی‌آید» اما واقعیت بحران‌های کنونی چه در داخل ایران و چه در منطقه، و بویژه شکاف عمیقی که میان حکومت و مردم ایجاد شده است، هر تغییر کوچکی را می‌تواند به معضلی برای حکومت اسلامی تبدیل کند. اعلام 5 روز عزای عمومی و کنترل فضای مجازی و اقدامات بعدی، تماما برای کنترل أوضاع بحرانی است.

سناریوی های احتمالی این رویدادهر چه باشند، از نگاه جنبش مردمی، گسترش بحران درونی حاکمیت در بالا فرصت تازه ای در اختیار جنبش های مدنی، صنفی و اجتماعی قرار می دهد تا امر سازمانیابی و متشکل تر شدن را با قدرت بیشتری به پیش برند. شکست های حاکمیت در عرصه های گوناگون هدایت امور کشور، ریزش پایه حمایتی آن، کرنش حاکمیت در برابر قدرت های خارجی، امکانات پیشروی جنبش مردمی را روز به روز تقویت خواهد کرد و شکل گیری آلترناتیو مردمی و از پائین را بیش از پیش تقویت خواهد کرد. بر این بستر باید بر ضرورت همگرائی های گسترده تر جبنش های آزادیخواهانه ، برابری طلبانه و عدالت جویانه تاکید کرد.

این درست است که پرونده‌ی ریاست جمهوری رئیسی با فرجامی ویژه بسته شد و در این بسته شدن احساسات خاصی از سوی کسانی که از این منفورترین رئیس جمهور زخم‌هایی بر روان خود داشتند نیز دیده شد؛ اما رژیمی که او سالها در مقامات خرد و کلان قضایی اش قرار داشت و رئیس قوه قضاییه آن و سپس رئیس جمهورش بود. اما او هیچگاه نقش تعیین کننده‌ای در راهبری جمهوری اسلامی نداشت و به این سبب مرگ او جز تاثیرات ضروری در ترمیم قوه مجریه و انتخابات زودرس ناگزیر از خلاء مقام ریاستی این قوه؛ هیچ تعیین‌کنندگی در ادامه یا پایان جمهوری همچنان تا تکمیل فرایند عدم مشروعیت و فراهم شدن شرایط اعتلای انقلابی و یا نقطه عطف منجر به تغییر، این نظام سرمایه داری کهنه پرست همچنان پابرجا خواهد ماند!

مرگ رئیسی در زمانی صورت می‌گیرد که جمهوری اسلامی با بحران‌های عمیقی روبروست. فضا و گفتمان سرنگونی در ادامه انقلاب زن زندگی آزادی بسیار گسترده است. بحران و فلج اقتصادی صدای اعتراض بخشهای مختلف کارگران و بازنشستگان و معلمان و مردم محروم را بلند کرده است. حجاب اسلامی این پرچم حکومت اسلامی توسط زنان دور انداخته شده است. در سطح بین‌المللی نیز حکومت در معرض بحران و کشاکشهای تازه‌ای قرار دارد و مرگ رئیسی همه این بحران‌ها را تشدید میکند.

کارنامه عملکرد اجرائی وی در دوره سه‌ساله زمام داریش به‌عنوان رئیس دستگاه اجرائی در تمام عرصه‌ها فاجعه‌بار بود. بحران اقتصادی تشدید و با عمیق‌تر شدن بحران اقتصادی، وضعیت معیشتی مردم روزبه‌روز وخیم‌تر شد. رئیسی به علت جنایات بی‌شمارش به‌ویژه در قتل‌عام زندانیان سیاسی یکی از منفورترین مقامات جمهوری اسلامی بود. از همین رو مرگ او موجب شادی مردم ایران گردید. با این ‌وجود خواست مردم ایران این بوده و هست که این جنایتکاران قبل از مرگ در دادگاه‌های مردمی محاکمه شوند و اسرار جنایات آن‌ها و دولت دینی استبدادی بیشتر برملا گردد. نکته اصلی هم در همین‌جاست. مرگ یک مرتجع جنایتکار چیزی را تغییر نمی‌دهد.

مرگ رئیسی نه جای تاسف دارد و نه از نظر سیاسی مهم است. تنها دریغ این است که چرا زنده نماند تا از سوی دادگاه مردم محاکمه‌ شود و عمرش در  پشت میله‌های‌ زندان به پایان رسد. از نظر سیاسی نیز مرگ این کارگزار مطیع ولی فقیه که نقشی جز اجرای دستورات و عمل به تمایلات او نداشته، اهمیت خاصی ندارد؛ به ویژه این که او در مقام ریاست جمهوری میان همانند‌هایش ناکار‌آمدترین آن‌هاست. آن کس که مرگ او می‌تواند در روندهای سیاسی اثرگذار افتد، همانا خود خامنه‌ای است که در راس و مرکز نظام قرار دارد، نه رئیسی دست‌آموز خانه‌زاد او.

تغییر و تحولات كومەلە بعنوان حزبی سیاسی از آغاز تا كنون، به لحاظ سیاسی و چه از لحاظ سازمانی و انشعابات و بازنگری در سیاست و عملکردها و متدهای حزبی، یكی دیگر از مباحث محوری گزارش سیاسی بود. در این بخش علاوە بر تاكید بر مواضع برحق و تلاشهای درست كومەلە و وفاداری بە خط مشی كومەلە، ضرورت نگرش انتقادی و ارزیابی نوین و به روز رسانی ابزار و تاکتیک‌ها، مورد بحث و بررسی قرار گرفت. طی این مباحث کومەلە زحمتكشان كردستان و تاریخ و مواضعش مورد بررسی قرار گرفته و تلاشهایش در راستای تدوین سیاستی چپ و کردستانی درست و سازماندهی و تلاش در راستای آگاهگری و آماده کردنشان جهت انقلاب با اهمیت ارزیابی شدند.

جرم آسانژ! افشای جنایات ارتش آمریکا در جنگ افغانستان و عراق بود. بر اساس اطلاعات ارائه شده توسط چلسی منینگ، تحلیلگر اطلاعاتی ارتش ایالات متحده به ویکی لیکس که شامل حدود هفتصد و پنجاه هزار سند بود، فاش شد که چگونه ارتش ایالات متحده صدها غیرنظامی را در حوادثی گزارش نشده در جنگ افغانستان کشته است. پرونده های فاش شده نشان می دهند که در جنگ عراق شصت و شش هزار غیرنظامی کشته شدند. ویدیویی نشان می دهد که در سال ۲۰۰۷ یک هلیکوپتر مسلح، به غیرنظامیان عراقی غیر مسلح حمله می کند و خبرنگاران رویترز و ۹ نفر دیگر را می کشد و دو کودک را به شدت مجروح میکند. یکی دیگر از اسناد، رواج کامل شکنجه در خلیج گوانتانامو، در پایگاه دریایی کوچکی که ایالات متحده همچنان در کوبا دارد، را نشان میدهد.

جمهوری اسلامی از سر درماندگی تیشه به ریشه خود می زند. صدور حکم اعدام برای توماج صالحی و جنگی که در خیابان ها بر علیه میلیون ها زن براه انداخته ، مصداق همین واقعیت است. روشن نیست هدف تصمیم گیرندگان این حکم و دستور دهندگان آن چه بوده است؟ آیا می خواستند ظرفیت اعتراضی مردم را در شرایط جدید هم امتحان کنند، آیا اقدامی در چهارچوب سیاست سرکوب سازمانیافته برای مرعوب ساختن مردم و بویژه جوانان و زنان و جلوگیری از پیشروی آن ها بوده است؟

کشور ما آبستن انفجار‌های دیگری است. هر اقدام ضد مردمی رژیم می‌تواند جرقه‌ای در انبار باروت نارضایتی مردم باشد. اعتراضات مردم به اشکال مختلف ادامه دارند. سرکوب تنها وسیله‌ای است که حکومت با توسل به آن بر سرپاست. اما تنها با سیاست سرکوب نمی‌توان جامعه‌ای را که بالای هشتاد میلیون جمعیت دارد و مدام در تلاطم است، اداره کرد. فشار و جنایت رژیم، مبارزه را از خیابان عقب نشانده، اما به درون محل کار و زندگی مردم کشانده‌است. سرکوب جمهوری اسلامی، دیری است که دیگر در سطح جامعه ترس تولید نمی‌کند و حکومتی که برای ایجاد وحشت در دل جامعه سرکوب می‌کرد، امروز با ترس از سقوط خود مواجه است و برای حفظ موجودیت خود، دست به هر اقدامی می‌زند.

مبارزه کارگران در سراسر ایران و اقلیم اهواز جزء لاینفک مبارزه مردم و زنان ایران برای دستیابی به آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی است. جنبش زن زندگی آزادی ثابت کرده است که شرط اساسی به ثمر رسیدن هر خیزش انقلابی، همبستگی و اتحاد همه اقشار مردم و اتحاد مبارزاتی میان همه نیروهای انقلابی، ملی و دموکراتیک است که کارگران و زحمتکشان از مؤلفه های اساسی آن می باشد.

وز كارگر را باید گرامى داشت و ‌تلاش کرد که شرایط کارگران این چنین نباشد زیرا كه اين فقر برابر با مرگ تدریجی است. روزى كه رژيم فاشيستى مذهبى به همت تمامى كارگران ، دانشجویان و كارمندان ، پرستاران و تمامی زنان و مردان مبارز جامعه به پایین کشیده شود و سرنگون شود . آنروز ، نه تنها روز گرامي داشت بلکه جشن روز کارگر نیز خواهد بود

در ایران، در چند دهه اخیر، در دو حرکت و مبارزه استقلال طلبانه و آزادیخواهانه مردم، یعنی جنبش ملی کردن صنعت نفت و در پی آن انقلاب ضد استبدادی سال ۱۳۵۷، جنبش کارگری در کنار حرکتهای دانشجویی و دانشگاهی از عمده ترین و موثرترین نیروی محرکه برای خلع ید ازسلطه گر و مستبد بودند. با پیروزی انقلاب ضداستبدادی مردم، امید آن می رفت این بار، در سایه دو خواسته و شعار اصلی انقلاب یعنی استقلال و آزادی، با استقرار ولایت جمهور مردم، حق حاکمیت و تعیین سرنوشت از آن مردم بگردد تا رشد بر میزان عدالت اجتماعی، امکان پذیرشود. با کودتای ملاتاریا در خردادماه سال ۱۳۶۰این امید به محاق رفت.