نمایش انتخاباتی حکومت ولایت فقیه در شرایطی اجرا خواهد شد که میهن ما بیش از گذشته در دریائی از انواع بحران‌های اجتماعی، اقتصادی، معیشتی، فرهنگی و زیست محیطی غوطه‌ور است. ده‌ها میلیون نفر از زحمتکشان همه خلقهای ساکن کشورمان به زیر خط فقر رانده شده‌اند. اعتراض‌های حق‌طلبانه کارگران و بازنشستگان و معلمان و پرستاران و دانشجویان و دختران و زنان بشدت سرکوب می‌شود. شرکت کنندگان در تظاهرات مسالمت‌آمیز اعدام می‌گردند. افزایش میزان تورم و فساد ساختاری و اختلاس بشکل افسارگسیخته‌ای درآمده است. وضعیت منابع آبی و خاکی، دریاچه‌ها، رودها، جنگل‌ها و تمام محیط زیست ساکنین کشورمان از وخامت گذشته و به سطح فاجعه‌آمیزی رسیده است.

در حالی که خون دلاوران شرکت کننده در «جنبش زن، زندگی، آزادی» هنوز بر روی آسفالت خیابانهای کشور خشک نشده و هزاران نفر از شرکت کنندگان این جنبش هنوز در سیاهچالهای رژیم اسیر هستند، شرکت در این «نمایش خیمه شب بازی» مهر تائید بر اقدامات ضد انسانی و ضد آزادی این رژیم جهل و جنایت محسوب می شود.

تنها راه برای نجات میهن، خلع ید ازغاصبین حاکمیت ملی وباز یافتن حقوق شهروندی با توسل به جنبش های اعتراضی فراگیر و حرکتهای مدنی خشونت پرهیز و خشونت زدا است. یکی ازاین حرکتها عدم شرکت در"انتخابات فرمایشی" و مهندسی شده است. با هم، در روز ۱۱ اسفند،در حرکتی سراسری، با خلوت گذاشتن خیابانها و حوزه های رای گیری، انزوای نظام استبدادی ولایت مطلقه را به نمایش جهانی بگذاریم ونیز، به جنایات و چپاول ثروتهای ملی توسط مافیاهای نظامی-مالی، فرصت "توجیه قانونی" را ندهیم .

سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) با باور عمیق به مبانی حقوق بشر و قائم به ذات بودن این حقوق در مورد هر فرد انسان و با توجه به جایگاه تعیین‌کنندهٔ زبان مادری در هستی هر یک از آحاد بشر، تأمین و تضمین و تحقّق حقّ قانونی هر ایرانی در دست‌رسی و قوام و دوام بخشیدن به زبان مادری خود را از حقوق بنیادین بشر می‌داند و همۀ نیروهای میهن‌دوست و ترقی‌خواه کشور را به حمایت فعّال از حفظ و زنده‌داشت این میراث گران‌قدر ایرانی فرامی‌خواند.

سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) با باور عمیق به مبانی حقوق بشر و قائم به ذات بودن این حقوق در مورد هر فرد انسان و با توجه به جایگاه تعیین‌کنندهٔ زبان مادری در هستی هر یک از آحاد بشر، تأمین و تضمین و تحقّق حقّ قانونی هر ایرانی در دست‌رسی و قوام و دوام بخشیدن به زبان مادری خود را از حقوق بنیادین بشر می‌داند و همۀ نیروهای میهن‌دوست و ترقی‌خواه کشور را به حمایت فعّال از حق آموزش زبان مادری و حفظ و زنده‌داشت این میراث گران‌قدر ایرانی فرامی‌خواند.

حزب چپ ایران معتقد است رفع انواع تبعیض و از جمله تبعیضات ملی و قومی ، از الزامات محوری ایران دموکراتیک فرداست. به باور ما به رسمیت شناختن و پذیرفتن تنوع ملی و قومی برای ساختن یک جامعه واقعاً فراگیر و دموکراتیک ضرورت تام دارد. آموزش به زبان مادری نه تنها وسیله‌ای برای حفظ میراث فرهنگی بلکه ابزاری قدرتمند برای ارتقای همبستگی ملی است. تنوع زبانی در ایران یک ثروت عمومی است که باید از آن انواع بهره‌های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی به سود همه‌ی مردم کشور برد. برعکس، تک زبانی تحمیلی بر کشور، جز جلوگیری از شکوفایی فرهنگی و هنری سرمایه ملی این یا آن بخش از مردم و از همین طریق جز تضعیف ثروت عمومی مردم ایران نیست. تبعیض در حق یک زبان، فقط در ستم آشکار بر مردمان آن زبان محدود نمی‌ماند، بلکه علیه خود آن زبان هم است که یک دارایی تاریخی و فرهنگی بشمار می‌آید.

انتخابات در جمهوری اسلامی سالهاست که از تب و تاب اجتماعی افتاده و نظام برای اجرای جهان پسند این نمایش تلاش زیادی می کند. درواقع از سال ۱۳۸۸ به صورتی آشکار حاکمان نظام به مردم اعلام کردند که ما تعیین می کنیم چه کسی در این کشور رئیس جمهور باشد و امورات کشور زیر نظر چه کسی باشد . شکسته شدن فضای اصلاح طلبی در کشور و امید به تغییرات از درون رفته رفته از میان مردم رخت بست، و مسئله سرنگونی و رژیم جایگزین در دستور کار قرار گرفت.

کرامت و خسرو دو جوان روشنفکر انسان‌دوست چپ بودند و غم مردم فقرزدهٔ میهن و جهان به دل داشتند. آنان شیفتۀ جنبش فداییان خلق بودند. خسرو گلسرخی در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «من یک فدایی خلق ایران هستم و شناسنامهٔ من جز عشق به مردم چیز دیگری نیست. ... شما آقایان فاشیست‌ها که فرزندان خلق ایران را بدون هیج مدرکی به قتل‌گاه می‌فرستید، ایمان داشته باشید که خلق محروم ایران، انتقام خون فرزندان خود را خواهد گرفت». تأثیر ایستادگی جانانهٔ آنان در برابر نظام حاکم و پشتیبانان جهانی آن موجی از شور و ایمان در جنبش فداییان پدید آورد.

سیامک ستوده سالها به جرم فعالیت سیاسی در زمان شاه زندانی و شکنجه شد و پس از آزادی نیز تا زمان درگذشتش به مبارزه علیه جمهوری اسلامی ادامه داد. کتاب‌ها و مقالات زیادی علیه جمهوری اسلامی و مذهب و اسلام و علیه ناسیونالیسم نوشت و در برنامه‌های تلویزیونی مختلفی نیز حول اهداف آزادیخواهانه‌اش آگاهگری میکرد. انتشار نشریه روشنگر نیز یکی از فعالیت‌های او بود که با همکاری تعدادی از فعالین کمونیست منتشر میشد.
درگذشت این انسان شریف و این مبارز قدیمی را صمیمانه به خانواده‌ و یاران و همرزمانش تسلیت میگوییم و یادش را گرامی میداریم.

همگامی» از مردم شریف ایران دعوت می کند که با دوری جستن از صندوق های رای فرمایشی، اراده خود برای تغییرات بزرگ و ساختاری سیاسی، تداوم اعتراضات جنبشی و رویکرد جامعه‌محور را نشان داده، اجازه ندهند که حکومت از رای آنها برای احيا مشروعيت از دست رفته سوء استفاده کند.
به نظر «همگامی» ماندن مردم در خانه و خالی کردن خیابان‌ها و اماکن عمومی و همچنین مستند سازی حوزه‌های رای‌گیری خلوت به هر شیوه ممکن، روش‌های مناسبی برای شکست صحنه‌‌آرائی انتخاباتی حکومت و عددسازی برای بالابردن تقلبی نرخ مشارکت هستند.

حزب چپ ایران از هم‌وطنان می‌خواهد که با تحریم فعال انتخابات فرمایشی و نرفتن پای صندوق‌های رای، «نه» به رژیم را پر‌طنین‌تر کنند. تحریم فعال این انتخابات با شعار «نه» به جمهوری اسلامی، فرصت دیگری برای  برآمد مشترک و گسترده‌ی نیروهای جمهوریخواه چپ و دموکرات ایجاد می‌کند، تا در جهت برکناری رژیم فاسد و تبهکار و سرکوبگر جمهوری اسلامی گام بردارند. نه به انتخابات نمایشیی رژیم در این دوره، آری به جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» است. با خالی گذاشتن حوزه‌های رای‌گیری، مبارزه برای برکناری جمهوری اسلامی را پرتوان‌‌تر سازیم.

سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) نیاز میهن و جامعهٔ عمیقاً سیاسی و متعهد خود را برگزاری انتخابات آزاد با رفع همهٔ موانع و قوانین تبعیض‌آلود حکومت جمهوری اسلامی می‌داند. به باور ما تعیین چارچوب نظام، تعیین ساختار سیاسی کشور و انتخاب نمایندگان مجلس و مدیران اجرایی ایران حق بلامنازع مردم است و باید با مشارکت عموم مردم ایران تحقق پذیرد. ما برای تأمین و تضمین این حقوق بنیادین مبارزه می‌کنیم.

حزب کمونیست کارگری، به همه نهادها و فعالین علیه تبعیض، در داخل و خارج از کشور فراخوان میدهد به هر شکل ممکن از جامعه جهانی و نهادها و سازمان‌های بین‌المللی بخواهند که به ستم سازمان‌یافته علیه بهاییان در ایران اعتراض کنند؛ بایکوت همه جانبه حکومت اسلامی را به خاطر جنایات بیشمارش علیه اقشار مختلف مردم، از جمله رفتار فاشیستی و ضد انسانی‌اش علیه شهروندان بهایی در دستور بگذارند.

رای گیری در ۱۱ اسفند ۱۴۰۲ اولین بساط رای پس از بزرگ‌ترین و گسترده ترین حرکت انقلابی مردم علیه جمهوری اسلامی در ۱۴۰۱ است. حرکت انقلابی مردم ایران در ۱۴۰۱ علیه کلیت رژیم تاکید مجددی بود بر اینکه مردم ایران برای دستیابی به خواست های خود باید رژیم اسلامی را بشیوه ای انقلابی سرنگون کنند. هیچ یک از خواست های جنبش های اجتماعی و طبقاتی مردم ایران در چارچوب رژیم اسلامی بدست نمی آید. حتی رسیدن حداقل دستمزد کارگران به خط فقر که معنایش پنج برابر شدن دستمزدهاست هم نیاز به پایان عمر جمهوری اسلامی دارد.

انقلاب سال ۵۷ در شرایطی شکل گرفت که رژیم شاه عملاً دشمن خارجی فعالی نداشت، اما خیزش انقلابی کنونی در حالی همه گیر شده که جمهوری اسلامی عملاً متحد و حتی دوست قابل اتکایی در میان دولت های دیگر ندارد. بنابراین نیروهای چپ وظیفه دارند که روشنگری لازم درباره نقش مخرب قدرت های خارجی در رهبر تراشی های تحمیلی برای خارج کردن پیکار همه جانبه مردم با رژیم از مسیر واقعی را در دستور کار فعالیت های خود قرار دهد.

انقلاب بهمن نه بروز صاعقه‌ای خلق‌الساعه در جامعه‌ای در آرامش و به دور از تبعیض طبقاتی، که پاسخ نیروهای اجتماعی وسیعی از مردمان ایران به حکومت شاهی بود که به تدریج و در ادامهٔ حکومت پدر خود، با پشت کردن به آرمان‌های انقلاب مشروطه و کودتا علیه ارادهٔ استقلال‌طلبانه و آزادی‌خواهانهٔ مردم در جریان جنبش ملی شدن نفت، حکومتی مبتنی بر استبداد فردی را بر میهن ما مستولی کرده بود، حکومتی که در آن مردم کمترین حقوق را در حیات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور داشتند و اندیشه و مطالعه و فعالیت سیاسی ممنوع و مستوجب پیگرد، شکنجه و زندان بود. انقلاب بهمن ۱۳۵۷ پاسخ مردم به این استبداد فردی بود.

تجربه به ما آموخته است که هر روز ادامه حیات رژیم ولایت مطلقه خسارات جانی و مالی و نیز بر طبیعت ایران وارد می سازد که در بسیاری از موارد جبران ناپذیرند. بیماری مزمن استبداد (شاه و فقیه) بنیه و توان ایران را بسیار ضعیف کرده است و ایران نیازمند درمان و تحول است. این تحول اما تنها به دست مردم ایران و در درون کشور با حفظ هویت و استقلال و آزادی توسط جنبش‌های مدنی و اعتراضی در خشونت زدایی ممکن می شود. از جمله، کوشش همگانی در محدود کردن دایره امکان رژیم، از قدرت آن می کاهد. محترم شمردن حقوق خویش و دیگری در این راستا است.

حزب چپ ایران، با درس آموزی از نتایج انقلاب بهمن ۵۷، این بزرگ‌ترین و پردامنه‌ترین رخداد تاریخ معاصر ایران، بر این باور است که باید از گذشته‌ی تلخ بعد از انقلاب بهمن ۵۷ آموخت و در فکر ساختن آینده‌ای بهتر برای کشور و مردم ایران در تحولات پیش‌ِ رو بود. انقلاب‌ها زمانی به وقوع می‌پیوندند که همه‌ی راه‌ها برای تحول در جامعه مسدود شده‌باشد. امروز هم جامعه‌ی ما بعد از چهل و پنج سال در بن‌بست دیگری گرفتار آمده‌است و ما با سیر تحول انقلابی دیگری مواجهیم که در راه است و می‌تواند بنیان جمهوری اسلامی را از جای‌برکند. از انقلاب نباید هراس داشت، بلکه باید از تداوم حیات حکومت‌های خودکامه و مستبد و فجایعی که برای مردم و کشور به بار می‌آورند، بیمناک بود. ما از مبارزات مردم ایران برای برقراری حکومتی دمکراتیک و سکولار، در شکل جمهوری و آرمان‌های جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» در تحقق آزادی و عدالت در ایران، پشتیبانی می‌کنیم و برای تحقق این اهداف تلاش می‌کنیم.

امروز ۴۵ سال پس از انقلاب،شان و حیثیت تاریخی ملت ایران به عنوان یکی از اولین و پیشرفته ترین تمدن های بشری فرو ریخته و جایگاه کشور ما در جامعه جهانی نه تنها تنزل یافته بلکه وطن ما کشوری ماجراجو،حادثه آفرین و گروگان گیر شناخته می شود.از اولیه ترین آزادی های جوامع انسانی مانند آزادی های احزاب،اجتماعات،مطبوعات و انتخابات اثری دیده نمی شود.استقلال ما به گونه ایست که کشورهایی مثل روسیه و چین علنا در شئون مختلف کشور ما مداخله می کنند. حتی برای پیشبرد منافع خود تمامیت ارضی وطن ما را هدف می گیرند و علیه پیوستگی بخش هایی از سرزمین ما بیانیه و حکم صادر می کنند.

انقلابی که قیام مسلحانه بیست و دو بهمن را در پی داشت و با شعار آزادی، استقلال و جمهوری اسلامی بر پا شد، نه آزادی به ارمغان آورد، نه استقلال واقعی متکی به اراده ی توده ها در یک نظام دموکراتیک باشد و نه حتا جمهوری اسلامی وعده شده، زیرا شعار جمهوریت بر روی کاغذ است و ولایت آخوندی در مقام نیابت الهی فراتر از استبداد شاهی، بر همه ی امور کشور چنگ انداخت و بدین ترتیب در بطن قیام بیست و دو بهمن، شرایط برای برقراری نظامی به مراتب خشن تر، خفقان آمیزتر و سرکوب تر از نظام شاهنشاهی فرا روئید و آن چه که از آن همه فداکاری، رشادت و جان بازی جان های شیفته ی دوران انقلاب و پیش از انقلاب در مبارزه با رژیم پادشاهی بر جای مانده، تداوم مبارزه از یک سوی و تداوم سرکوب از سویی دیگر، نشان از آن دارد که نه حاکمیت توانسته است مقبولیت عام پیدا کند و نه توده ها از پای نشسته اند.

در شرایطی که میهن ما در پی‌آمد استیلای حکومتی مستبد، غیرمردمی و نالایق از یک سو و فشارهای غیرانسانی و غیرقانونی امپریالیسم جهانی از سوی دیگر، در محاقِ بغرنج، ظالمانه و مهلکی روزگار می‌گذراند، در شرایطی که مردمان جان به لب رسیدهٔ میهن عزیز ما برای برداشتن هر گام هرچند کوچک و رسیدن به هر دستاورد کوچکی در راه تحقق حقوق حقّهٔ خود، با دشواری‌های صعب‌العبوری مواجه‌اند، اهمیت بازگشت به تلاش برای هم‌گرایی در صفوف نیروهای باورمند به سوسیالیسم بیش‌ازپیش برجستگی می‌یابد.عزم ما در راه حصول به این هم‌گرایی کارساز خجسته ناگسستنی و آغوش ما به روی همهٔ رفقای صدیق مبارز گشوده است.

تلاش برای سازمان یافتن کارگران و زحمتکشان بر متن این حرکت های اعتراضی و اعتصابات، حرکت به سوی همگرائی و ایجاد تشکل های سراسری اتحادیه ای و در نتیجه شکل دهی به کنفدراسیون تشکل های کارگری می تواند بر قدرت تاثیرگذاری حرکت های اعتراضی بیش از پیش بیافزاید. همگامی با دیگر بخش های جنبش های اعتراضی؛ جنبش زنان برای آزادپوشی، جنبش فراگیر دادخواهی با شعار "نه به مجازات اعدام"، جنبش زیست محیطی که خصلت توده ای پیدا کرده است ، می تواند پتانسیل رزمی جامعه را در شرایط عروج جنبش انقلابی به شکل جهش آسائی به میدان مبارزه بیاورد و راه یک تحول سیاسی ـ اجتماعی اساسی به نفع توده های کار و زحمت و عموم مردم ایران را هموارتر سازد.

حزب چپ ایران در پنجاه و سومین سالگرد ۱۹ بهمن، دیگر بار به تلاش و مبارزه‌ی بنیانگذاران جنبش فدائی که برای نظامی عاری از ستم و استثمار جانبازی نمودند، ارج می گذارد. ما با وقوف بر تلخکامی‌های سربرآورده از انشعابات، اختلافات و انحراف‌های گاه عمیق میان نحله‌های مختلف این جنبش تاریخی، وظیفه‌ی خود می دانیم از حرمت همه‌ی شاخه‌های‌ این درخت کهن‌سال، کە نسبت بە اهداف و آرمان های بنیانگذاران جنبش فدایی وفادار ماندند، پافشاری کنیم. حزب ما در پنجاه و سومین سالگرد «سیاهکل»، همه‌ی نیروهای برآمده از این جنبش تاریخی و نیز دیگر نیروهای چپ را به گفت‌وگو، هماهنگی و همکاری عملی در جهت یک اتحاد فراگیر و ایجاد بلوک چپ در دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان و تحقق آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی فرامی‌خواند. بگذار چپ امروز هم مثل چپ آغازگر در «سیاهکل» و بعد از آن، تحولی دیگر در سپهر سیاسی چپ و توانمندسازی آن ایجاد نماید.

به نظر ما، تجدید آرایش برای سوسیالیسم دموکراتیک، مسلماً به همکاری سیاسی، مراودات منظم فکری و نظری و اتحاد هرچه وسیع تر مدافعان سوسیالیسم انقلابی مبتنی بر دموکراسی فعال و مشارکتی و آزادی های بی قید و شرط سیاسی همه مردم، و پذیرش بی چون و چرای حق مردم در تاسیس نظام آتی نیاز دارد. همگرائی و همکاری هائی که پیکارهای همه هواداران سوسیالیسم دمکراتیک در سطوح و اشکال گوناگون را برای شکل دادن به یک بدیل مقبول با نفوذ توده ای در شرایط دورانساز کنونی را گسترش دهد.

در کشوری که مجازات اعدام بطور تقریبأ روزمره و به بهانه‌های موهوم، صورت می گیرد، «سیاست» اعدام شهروندان ناراضی یا معنرض ـ که در واقع یک سیاست به معنی صحیح آن نیست ـ تنها وسیله‌ای است که نظام آن کشور برای غلبه بر وحشت خود از شهروندان می شناسد؛ شهروندانی که می داند دیگر اکثریت بزرگ آنان نه تنها ناراضی، بلکه دشمن آن نظام اند و بدون «سیاست» اعدام‌های پی‌درپی بسیاری، و زندان و شکنجه ی شمار بزرگتری از آنان در کمترین زمانی آن را سرنگون خواهندکرد.

»  اطلاعیه درباره نشست مشترک حزب کمونیست کارگری ایران و حزب کمونیست ایران