منطقه سکونت ارامنه از قرن نوزدهم در ترکیه (که آن زمان امپراتوری عثمانی بود) و روسیه قرار داشت. ارامنه از همان اوایل خواستار اصلاحاتی برای دستیابی به برابری در داخل امپراتوری عثمانی بودند. امپراتوری عثمانی در حال زوال عمدتاً با سرکوب و نخستین کشتارها واکنش نشان داد.
در ۲۴ آوریل ۱۹۱۵، دولت جوان‌ترک‌ها، نخبگان ارمنی در قسطنطنیه را دستگیر، تبعید و کشت. نیروی محرکه این اقدامات، وزیر کشور، طلعت‌بای بود. این تاریخ به‌عنوان آغاز نسل‌کشی شناخته می‌شود و امروز توسط ارامنه به‌عنوان روز یادبود نسل‌کشی گرامی داشته می‌شود.

اعدام یا قصاص عضو را از دو منظر می‌توان بررسی کرد: یکی از نظر علم پزشکی، شخصی که دست به اعمالی می‌زند که منجر به مرگ یا نقص عضو دیگری می‌شود در بسیاری از مواقع کنترلی بر اعمال خود ندارد و از نظر روحی و تشخیص نتایج عمل خود در زمان ارتکاب جرم در شرایط مناسبی به سر نمی برد، پس اعدام یا قصاص چنین فردی عمل بازدارندگی محسوسی بر جامعه نمی‌گذارد. و دیگری در علم روان‌شناسی ثابت شده است که با تنبیه‌کردن خصوصاً در این گونه مسائل از نظر آماری تاثیر عملی ندارد و جرایم کم نمی‌شوند. انجام چنین احکامی تنها اجرای قانون میباشد.

جمهوری اسلامی در کمتر از ۱۰ ماه که از سال جاری میلادی می‌گذرد، دست‌کم هزار تن را اعدام کرده است. سازمان حقوق بشر ایران از یکم ژانویه ۲۰۲۵ تا امروز موفق به تایید یک‌هزار اعدام شده است. دست‌کم ۶۴ اعدام تنها در هفته‌ای که گذشت ثبت شد؛ یعنی میانگین بیش از ۹ اعدام در روز! شایان ذکر است که این رقم حداقلی‌ست و به دلیل مشکلات و محدودیت‌های گزارشگری از ایران، گمان می‌رود که آمار حقیقی بیش از این‌ها باشد.

اتهام یک کمیسیون تحقیق مستقلِ شورای حقوق بشر سازمان ملل مبنی بر اینکه اسرائیل در نوار غزه مرتکب نسل‌کشی می‌شود، بار دیگر بحث بین‌المللی را برانگیخته است. آنچه در ادامه می‌آید مروری ناتمام بر نسل‌کشی‌های تاریخی است که تا امروز در حافظه جمعی نقش بسته‌اند.
در امپراتوری عثمانی بیش از ۱.۵ میلیون زن و مرد ارمنی به‌صورت سیستماتیک مورد آزار و قتل قرار گرفتند. تبعیدها، «مارش‌های مرگ» و قتل‌عام‌ها از ویژگی‌های این خشونت بودند. ترکیه تا امروز این حادثه را به‌عنوان نسل‌کشی به رسمیت نمی‌شناسد، اما بسیاری از کشورها و تاریخ‌نگاران آن را نسل‌کشی می‌دانند.

بابک شهبازی، ۴۴ ساله و پدر دو فرزند، پیش از دستگیری تکنسین دستگاه‌های گرمایشی و کولرها بود که در ۱۶ دی ۱۴۰۲ دستگیر شد. بنا بر گزارش منابع مطلع، نامه‌ بابک شهبازی به ولودیمیر زلینسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، که در آن بابک از آمادگی خود برای جنگیدن کنار اوکراینی‌ها علیه روسیه سخن گفته بود، دلیل دستگیری و سپس شکنجه و نگهداری او در سلول‌های انفرادی زندان اوین و خانه‌های امن برای ۹ ماه بود؛ آن‌جا او تحت فشار قرار گرفت تا به جاسوسی برای اسرائیل اعتراف کند.

بیشتر تحقیقات مرتبط با نگرشهای عمومی نسبت بە اعدام در کشورهای خاص و بە ویژە در ایالات متحدەی آمریکا انجام شدە است. بررسی تفاوت در میزان حمایت شهروندان از مجازات اعدام در سطح بین المللی و بە ویژە در قارەهایی متشکل از کشورهای دارای این مجازات ( مثل آسیا) کمتر مورد توجە قرار گرفتە است. در این مقالە، از مجموع دادەهای گردآوری شدە از ١٣٥٠٠٠ نفر در ٨١ کشور برای تحلیل تفاوت ها در حمایت از مجازات اعدام استفادە می کنیم. بر اساس یافتەها، حمایت ساکنان از مجازات اعدام در کشورهای دارای این مجازات بیشتر از کشورهایی است که این مجازات را لغو کرده اند.

طبق نظر آدولف هیتلر، هر پسر آلمانی باید چنین ویژگی‌هایی می‌داشت: چابک همچون سگ‌های شکاری، مقاوم همچون چرم، سخت همچون فولاد کروپ. برای تضمین «پاک‌سازی نسل سالم مردم»، نازی‌ها در ۱۴ ژوئیه ۱۹۳۳ «قانون پیشگیری از تولد فرزندان مبتلا به بیماری‌های ارثی» را تصویب کردند. این قانون زمینه را برای آزار، تبعیض و در مراحل بعد، قتل افرادی با بیماری‌های روانی فراهم کرد.

بی‌شمار انسان در «رایش سوم» آدولف هیتلر قربانی پژوهش‌های پزشکی اجباری شدند. در میان آنان قربانیان برنامه اوتانازی بودند، اما همچنین اسیران جنگی و سربازان و غیر نظامیانی که اعدام شده بودند و مغز، چشم و دیگر اندام‌هایشان برای مقاصد پژوهشی برداشته شد. یک پایگاه داده آنلاین که از سوی «لئوپولدینا» و «انجمن ماکس پلانک» منتشر شده، سرنوشت ۲۹ هزار نفر را ثبت کرده است. در اینجا به یاد برخی از آنان پرداخته می‌شود.