آمار دقیق و درستی از تشکل‌های زرد کارگری ایران در دست نیست. اما ایسنا از زبان یکی از مدیران پیشین وزارت کار مدعی است که در ایران ۱۱۷۰۰ تشکل کارگری فعالیت دارند. ناگفته پیداست که این ۱۱۷۰۰ تشکل کارگری همان‌هایی هستند که تحت عنوان‌های انجمن اسلامی، شورای اسلامی کار و یا بسیج کارگری در سطح کشور به فعالیت اشتغال دارند. حتا حضور تشکیلات و شعبه‌های دولتی خانه‌ی کارگر را نیز می‌توان در چنین آمارهایی از دولت نشان گرفت. وگرنه حکومت هرگز تشکل‌های مستقل کارگری را در هیچ جایی از آمارهای خود به حساب نمی‌آورد. چنان‌که ایسنا در گزارش خود مدعی است که تمامی این ۱۱۷۰۰ تشکل، همگی به عنوان بازوی عملیاتی وزارت کار عمل می‌کنند.

نزدیک به ۶۰ درصد از کل زغال‌سنگ مصرفی جهان در چین سوزانده می‌شود. زغال‌سنگ آلوده‌ترین سوخت فسیلی است و بیشترین دی‌اکسیدکربن را در ازای هر واحد انرژی آزاد می‌کند. آلودگی ناشی از زغال‌سنگ یک بحران بزرگ سلامت عمومی است. به گفته سازمان بهداشت جهانی، سالانه دو میلیون نفر در چین بر اثر آلودگی هوا جان خود را از دست می‌دهند. با وجود پیشرفت چشمگیر چین در انرژی‌های تجدیدپذیر، این کشور هنوز ۵۹.۶ درصد از برق خود را از زغال‌سنگ تأمین می‌کند و مصرف زغال‌سنگ آن در سال ۲۰۲۳ به رکوردی جدید رسید. منافع قدرتمند درون حزب کمونیست و استان‌های خاصی که وابستگی زیادی به زغال‌سنگ دارند، مانع از کنار گذاشتن آن می‌شوند. سال گذشته، ۹۵ درصد از ساخت نیروگاه‌های جدید زغال‌سنگی جهان در چین بود.

آخرین گزارش درباره دستمزدهای واقعی که پرداخت‌ها را از نظر قدرت خرید اندازه‌گیری می‌کند، امیدوارکننده نیست. برای کارگران تولیدی و غیر سرپرست در طول یک سال، دستمزد ساعتی واقعی فقط ۱.۴٪ افزایش یافت و دستمزد هفتگی واقعی تنها ۱.۱٪ افزایش داشت. این مثبت است، اما برای بهبود وضعیت ده‌ها میلیون کارگری که باید با دستمزد در سطح فقر زندگی کنند، نیاز به افزایش بسیار بیشتری داریم. در پنج ماه گذشته، دستمزد ساعتی واقعی برای کارگران متوسط در سه ماه ۰.۱٪ افزایش و در دو ماه بعدی ۰.۱٪ کاهش یافت. جمع کل افزایش واقعی: ۰.۱٪. این دقیقاً نشانه‌ای از تقاضای بالای نیروی کار نیست. و وضعیت چگونه خواهد بود وقتی کشور پر از کارمندان دولتی اخراج شده شود؟ از کارگرانی که در بخش خصوصی به دلیل لغو قراردادهای دولتی اخراج می شوند دیگر چیزی نمی گوئیم.

تا به امروز، سرکوب و خشونت نتوانسته‌اند کارگران در صنایع مختلف را از اعتصاب برای حقوق خود و بهبود شرایط کاری باز دارند. همانطور که در ۱۳ اوت ۲۰۲۴ دوباره در یانگون شاهد بودیم. ۲,۸۰۰ کارگر در یک کارخانه تولید لوازم ورزشی وارد اعتصابی نامحدود شدند. این اعتصاب موفقیت‌آمیز بود. در نهایت، مدیریت این شرکت مستقر در تایوان با افزایش دستمزد، تعطیلات در روزهای تعطیل و ده درخواست دیگر از کارگران موافقت کرد.
بسیاری از نشانه‌ها نشان می‌دهند که ارتش دیگر قادر به بسیج نیرو برای مقابله با کارگران اعتصابی نیست. رژیم به طور فزاینده‌ای از گروه‌های سیاسی شورشی که به شکل زیرزمین فعال هستند، تهدید می‌شود که مکرراً درگیر درگیری‌هایی با دیکتاتوری نظامی هستند و در حال حاضر بخش‌های وسیعی از کشور تحت کنترل آنهاست.

اگر درسی از فرهنگ‌سازی طبقه توسط راست‌گراها باید آموخته شود، این است که وضعیت و شناسایی اهمیت دارد. شاید چپ باید کمی بیشتر شبیه جانی کش باشد و کمی کمتر شبیه باب دیلن—بیشتر با واقعیت‌های زندگی غیر بورژوایی و غیر شهری هماهنگ باشد. اما مسائل واقعی همچنان مادی هستند. روزنامه‌نگار آزاد با موهای آبی در برلین و کارگر کارخانه در لیدز ممکن است از نظر فرهنگی متفاوت باشند، اما هردو یک قایق اقتصادی را شریک هستند. کار نیروهای چپ این است که این نکته را یک باردیگر روشن کند.