تبعیض در مورد زنان در جامعه هندوستان امری عادی است، با وجودیکه مقام های بلند پایه دولتی به زنان تعلق دارد.در حال حاضرسیاستمداران زن در پارلمان هند برای بالا بردن درصد زنان در کار های سیاسی و پارلمانی مبارزه ومردان هم مرموزانه ومشکوکانه از آنان دفاع می کنند .

مادامی که سلطه مردان وجود دارد ، تجاوز و خشونت جنسی وجود خواهد داشت. اما تنها زنانی که از خود دفاع می کنند و مردانی که مسئولیت شان در مبارزه علیه سلطه جنسی برایشان روشن شده است میتوانند متحدا به تجاوز و خشونت پایان دهند.

طبیعی است که در هر کشوری وقتی قانونی برای مردم وضع می شود، چون قانون برای مردم است پس نظر آنها هم مهم است و حکومت آن را در نظر می گیرد. این نظر مسلمأ به صورت توده ای بیان نمی شود بلکه از طریق روشنفکران، نهادهای مردمی و جنبش های فعال مدنی بیان می شود. در واقع دولت با این نهادها گفتگو می کند و در تصمیم سازی این عامل را مهم و دخیل می داند.

لایحه­ حمایت خانواده، یک بار دیگر موج اعتراض فعالان مدنی را برانگیخت. فعالان جنبش زنان تصویب این لایحه را سبب متشنج شدن نهاد خانواده می دانند در حالی که آمار پرونده های اختلافات خانوادگی و به خصوص طلاق بخش وسیعی از آمار نگران کننده پرونده های وارده به دادگاه ها را تشکیل می دهد طیف موافقان با این استدلال که در قانون موجود هيچ محدوديتي براي ازدواج مجدد وجود ندارد، اما دولت با گنجاندن ماده 23 در لايحه حمايت از خانواده با دشوار كردن شرايط ازدواج مجدد به دنبال محدود كردن آن است،در راستای تصویب این لایحه تلاش می کنند. آن چه می خوانید نگرش فائزه­ هاشمی ،نماینده پیشین مجلس، به لایحه­ حمایت خانواده است:

زمينه هاي بروز خشونت در پهنه جامعه كه گاه در اشكال دلخراش و تكان دهنده اي روي مي دهد به باور من ابتدا از كلام نامهربان آغاز مي شود. کلمات ، واژه ها، و تفسیرهای تند و خشن، بسترساز خشونت های گسترده تر و ای بسا جبران ناپذیر در روابط شهروندان هستند.

حوادث بعد از انتخابات و حضور چشمگیر زنان در این اعتراضات باعث شکل گیری یک سلسله مباحث در میان فعالین جنبش زنان شد. در این مباحث هر یک از این فعالان چه در داخل ایران و چه خارج از ایران سعی کرده بودند با توجه به تجربیات خود و درکشان از جنبش زنان و مطالبات آن، رابطه این جنبش با مناسبات قدرت و همچنین رابطه این جنبش با دیگر جنبش های اجتماعی به این سوال مهم و کلیدی پاسخ دهند که وظایف اصلی پیش روی این جنبش کدامند؟

مجموعه حوادثی که سال گذشته در ایران رخ داد، مختصات سیاسی و اجتماعی این سرزمین را دستخوش تغییراتی جدی نمود. چیدمان قدرت در جامعه تغییر کرد و الگوی جدیدی برای کنش سیاسی و مدنی بوجود آمد. با اینکه به تدریج از تلاطم امواج کاسته شد، اما وضعیت همچنان متضاد و متزلزل باقی ماند: از یک طرف، جنبش اعتراضی متکثری در جامعه فرا رویید که هویت مدنی نوینی را بشارت می دهد؛ در طرف مقابل، سلطه زورمداران عریان تر شد و جریان اصلی قدرت شمشیرش را از رو بست. همه این ها، بر حرکت ها و جریان های سیاسی و مدنی پیش از انتخابات تاثیراتی جدی نهاد. طوری که دیگر نمی توان بر مبنای قواعد پیشین دست به عمل زد.

گفتگوی ما به فیلم محدود نشد و موضوعات زیادی را در بر گرفت. گفت و گو در فضایی صمیمی و بی تکلف صورت گرفت. سلما الا تاسی، (عکاس) که خود اهل سوریه است و علاقه زیادی به کارهای شیرین داشت، در طرح کردن بعضی سئوال‌ها و موضوعات نقش داشت، که سپاسگزار او هستم هم به خاطر عکس هایش و هم کمکش در شکل گرفتن این گفت وگو.

فکر می کنم مهم ترین نکته، مطرح کردن این سوال است که چرا ما به زنی که کنار خیابان می ایستد، می گوییم: زن ویژه یا به عبارتی فاحشه، ولی برای مردی که با پولش این کالا را می خرد، چنین لغاتی را به کار نمی بریم؟ در حالی که عمل مرد هم عین زن است و فرقی ندارد وهر دو به رواج فساد کمک با این تازه ممکن است زن از سر فقر وجبر تن به این کار بدهد، ولی این رفتار برای مرد، زنگ تفریح است و حق مسلم خودش می داند. مسئله ی مهم دیگری که به آن پرداختم بی پناهی زنان بزه کار است. این زنان پس از این که دوران متنبه شدنشان تمام شد، چه بر سرشان می آید؟

تصورات فمینیستی هرگز به این ایده خلاصه نمی شوند که تنها در این ماه و این روز به یک مشکل حل نشده اجتماعی اشاره گردد و در این ماه و این روز درباره زنان و وضعیت آنها فکر شود و یا در این ماه و این روز زنان و نقش اجتماعی آنان ارج گذاری گردد.

در آلمان سالانه دو تا سه دوجین بچهکشی کشف ميشود. متخصصین میزان واقعی بچهکشی را صدها عدد تخمین ميزنند. چه ميتوان کرد؟ آیا به دنیا آوردن نوزاد بدون مدرک و یا "گهواره نوزاد" ميتوانند یارا باشند؟ گهواره نوزاد، محلی است که هر مادری ميتواند نوزاد خود را مخفیانه و بدون این که شناسایی شود، تحویل دهد.

در شرايطي كه اقدام براي تصويب لايحه حمايت از خانواده در مجلس شوراي اسلامي در سايه برداشت هاي تنگ نظرانه و قرائت هاي مردسالار در كانون بحث و جدل قرار دارد، به نظر رسيد اطلاع رساني در مورد نگرش هاي متفاوت بازتاب يافته در مقررات برخي از كشورهاي اسلامي در پرتو شرايط جديد و البته در بافتار تاريخي، فرهنگي و سياسي هر جامعه و نيز عكس العمل فقهاي اسلامي (شيعه و سني) در مقابل اين تحولات بسيار مفيد خواهد بود.

قصد این نوشته، این نیست که اعتراض کنم چرا قاتلان سعیده، مانند قاتلان دعا، اعدام نشده اند. قطعا من هم مثل سایر معتقدین به حقوق بشر، با اعدام مخالفم اما این به معنای مخالفت من با مجازات مجرمان نیست. عدالت و برقراری عدالت، نقطه مرکزی حقوق بشر است زیرا در صورت تحقق عدالت است که می توانیم بگوییم حقوق بشر، تضمین شده است. وقتی خبر به مجازات رسیدن قاتلان دعا را، که دیگر تبدیل به یک موضوع فراموش شده در ذهنم شده بود خواندم، بلافاصله، موضوع سعیده، و بی مجازات ماندن قاتلان او برایم زنده شد.