درهند قدرت زنانه میشود

تبعیض در مورد زنان در جامعه هندوستان امری عادی است، با وجودیکه مقام های بلند پایه دولتی به زنان تعلق دارد.در حال حاضرسیاستمداران زن در پارلمان هند برای بالا بردن درصد زنان در کار های سیاسی و پارلمانی مبارزه ومردان هم مرموزانه ومشکوکانه از آنان دفاع می کنند .
در هند زنان مقام های سیاسی بالائی دارند. بعنوان نمونه، خانم سونیا گاندی ، یکی از مقتدرترین سیاستمداران این کشور است؛ که حزب حاکم؛ حزب کنگره را رهبری می کند. خانم پراتیبها پاتیل؛ رئیس جمهور کشور یک میلیارد جمعیتی و بالاخره خانم ایندرا دوئی رئیس کارخانهً پپسی که شرکتی عظیم وجهانی است. ولی قریب به اتفاق زنان هند در رده بندی اجتماعی جایگاه بسیار پائینی دارند. چهارصد میلیون زن هندی از گرسنگی دائمی رنج می برند. میزان مرگ ومیر زنان در هیچ کشوری در دنیا در طول دوران بارداری وزایمان باندازهً زنان هندی بالا نیست ؛ روزانه سیصدزن.
بر اساس گزارش سازمان جهانی اقتصاد تا آنجائی که مسئلهً سلامتی و شانس زنده ماندن زن در نظر گرفته شود زنان هندی در آخرین ردهً لیست 134 کشور دنیا هستند.
ولی زنان به تازگی به یک پیروزی دست یافته اند که شاید این وضعیٌت را تغییر دهد.
14 سال است که زنان هندی برای بالابردن درصد نمایندگان زن و شرکت آنان در پارلمان در سطح کشوری ومنطقه ای می جنگند. برای این مسئله باید قانون اساسی تغییر داده شود.امٌا در طول این 14 سال گذشته در پارلمان اکثریتی برای این تغییر وجود نداشته است؛ تا 8 مارس امسال که بالاخره با توافقهائی این قانون به تصویب رسید.
اگر همه چیز خوب پیش برود، درصد زنان نماینده بزرگترین کشور دمکراتیک دنیا سی وسه 33 از کلٌ می شود . این بزرگترین برنامهً حمایت از زنان در سیاسته، که تا بحال در دنیا موجود بوده است. در آینده ما شاهد وجود صد وهشتاد نماینده زن درمجلس در دهلی نو پایتخت هند و بیشتر از هزار نماینده در سطح مجالس ایالتی و محلٌی هستیم.
درست روز هشت مارچ؛ روز جهانی زن؛ ساعت مبارک برای زنان هند به صدا در آمد. سونیا گاندی در حالیکه در این روز لایحهً تغییر قانون اساسی را به مجلس اعلای هند در دهلی نو ارائه می داد گفت : مجلس چه هدیه ای بهتر از تصویب این لایحه می تواند در سالگرد صدمین روز جهانی زن ؛ به زنان هند تقدیم کند. در ساعات اوٌلیه؛ کار مجلس مطابق معمول با مقاومت مردان نماینده روبروشد.
از سال 1996 که اوٌلین طرح این لایحه تقدیم مجلس شد؛ نماینده های احزاب کوچک که بیشترنمایندهً کاست های سنتی هند هستند تلاش کردند از هر گونه تغییری در قانون اساسی جلوگیری کرده و مانع از تصویب آن شوند. آنان هیچ دلیل ولزومی برای تصویب نمی دیدند زیرا در این احزاب اصولآ زنی بعنوان نماینده وجود ندارد وبیشتر هم می ترسند زیرا اگر این قانون تصویب واجرا شود در یک سوٌم حوزه های انتخاباتیشان کمتر بخت انتخاب شدن دارند وزنان جای آنان را می گیرند. بنابراین تا آنجائی که توانستند در طول زمان بحث وراًی گیری به عناوین مختلف کارشکنی کردند. میکروفون سخنگوی مجلس را درحالیکه مشغول نطق کردن بود ازدستش گرفته وسیم آن را پاره کردند. دستنوشته هایش ها پاره پاره، کاغذ های رنگی به هوا پرتاپ کرده ومانع کار نمایندگان شدند. ولی تمام این تلاش ها بی فایده بود؛ زیرا از ماه مای سال گذشته حزب سونیا گاندی به اندازهً کافی قوی است ؛ هر چند که هنوزبرای حکومت کردن احتیاج به اتحاد با سایر احزاب دارد ولی با این وجود تعداد احزاب کوچک آنقدر زیاد است که حزب طرفدار کاست ها نمی تواند تاًثیری چندانی داشته باشد.
روز سه شنبه اولیٌن دور راًی گیری انجام شد و نتیچه آن هم بسیار واضح بود. از 233 نماینده مجلس؛ 186 نفر برای تغییر قانون اساسی رای مثبت داده بودند وفقط یک رای منفی. نمایندگان احزاب مخالف قبل از راًی گیری با هیاهو وسر صدای فراوان سالن مجلس را ترک کرده بودند. علاوه بر حزب کنگره دو حزب بزرگ اپوزیسیون به نام هندوستان باراتی جاناتا با نام مخفف ب ج پ و حزب کمونیست مارکسیستی هند رای موافق دادند. نخست وزیر هند آقای مانموان سینگ در مجلس اعلای هند از یک پیروزی بزرگ تاریخی در رابطه با آزادی و رهائی زنان صحبت کرد. رهبر فراکسیون حزب ب ج پ آرون جایتلی حتی معتقد است که زنگ شروع یک انقلاب به صدا در آمده است؛ زیرااز این ببعد میلیون ها زن خودشان را متشٌکل کرده در فعالیٌت های سیاسی شرکت خواهند کرد. مبارزه وجنبش بزرگی از زنان به وسعت تمام خاک هند بوجود خواهد آمد که تمام سرزمین را در بر می گیرد.
این پیروزی چنان بزرگ است که مردان نماینده باورشان شده ، وجود آنان بوده تا چنین تصمیم تاریخی در رابطه با زنان در مجلس گرفته شودو خودشان را سردمدارو رهبر جنبش زنان بشمار می آورند.
ولی در واقع این زنان بوده اند که در طول سا ل های متمادی از پای ننشسته و در هر شرایطی مبارزه را به پیش برده اند. یکی از این زنان خانم یلاسیری نیرجاما؛ 46 ساله؛ کارمند سابق بانک از کاست نجس هاست. روز دوشنبه زمانی که نمایندگان پیرامون تغییر قانون اساسی در مجلس بحث می کردند برای خانم نیرجاما تلفن شد. دختری در شهر نایدوپت در جنوب هند در ایالت اندهارا پرادش از طرف چها رمرد مورد آزار و مزاحمت خیابانی قرار گرفته ودر اداره پلیس هیچ مامور دولتی حاضر نیست که به شکایت این دختر بر علیه مردان رسیدگی کند. بنابراین نیرجاما در همان روز با دختر به اداره پلیس رفت تا از مردان شکایت کند. نیرجاما رئیس انجمن خودیاری زنان است . او ماموران پلیس را تهدید کرد که اگر به شکایت دختر رسیدگی نکنند زنان اعتصاب همگانی راه خواهند انداخت. پلیس هم سریع شکایت دختر را ثبت کرد. نیرجاما که خیلی به این قانون جدید امیدوار است گفت :. ما زنان بر علیه فشارو زور از خودمان دفاع می کنیم این کاری است که من انجام می دهم. ما چهارده سال است که برای تصویب قانون وبالابردن درصد نمایندگان زن انتظار کشیده ایم. باید حتمآ نتیجهً خوب ومثبتی از این قانون بیرون آید. بالاخره باید روزی تمایزهای قانونی ؛ آزار جنسی ، اعمال زور وفشار بر زنان ومزاحمت های خیابانی پایان یابد. همه چیز باید تغییر کند.
بر اساس آمارهای دولتی تعداد تجاوزات و سایر جنایات بر علیه زنان در هند بین سال های 1996 تا 2007 چهل در صد، 40 درصد؛ افزایش یافته در حالیکه در مجموع، در صد بزهکاری در جامعه فقظ 16 در صد بالا رفته است. بر اساس تحلیل روزنامهً تایمز هند ؛ رشد و بالا بودن در صد جنایت وآزار بر علیه زنان نشانهً آنست که مردان نمی توانند زنان مستقل وآگاه به حقوق خود رادر جامعه تحمٌل کرده و با تهاجم و تعرض با این گونه زنان بر خورد می کنند.
خانم آرونا روی که در ایالت راجستان در غرب هند در راًس یکی از موفٌق ترین سازمان های حقوق شهروندی و مدنی است می گوید: قانون بالا بردن درصد زنان در مجلس تازه اوٌل کار است. این خانم توانسته است با پیروی از مبارزه بر اساس روش مهاتما گاندی فقید؛ یعنی از راه های مسالمت آمیزو بدون خونریزی وبا اتکا به مبارزات خارج از مجلس؛ در دهلی نو قانون جدید حق برخورداری از اطلاعات برای مردم هند را در سال 2005 به تصویب برساند. از این تاریخ خانم آرونا روی بعنوان یکی از سر شناس ترین زنان در میان سیاستمداران هند شناخته شده است. او یکی از پیشروان وپایه گذران فکر بالا بردن در صد زنان در هند است . او ادامه می دهد که: ساختار اجتماعی ما در هند اجازه نمی دهد که زنان بدون داشتن پشتوانهً حقوقی در فعالیت های اجتماعی شرکت کنند. جامعهً مردسالار همین گونه به زندگی خود ادامه می دهدو هیچ تغییری اتفاق نمی افتد.
با دیدن آمار ها در هند می توان به قدرت وقدمت این ساختار پی برد. در برابر هر 1000 هزار مرد فقط 933 زن به دنیا می آید. جنین دختران را اغلب در دورهً حاملگی سقط و از بین می برند.
خانم روی ادامه می دهد: فقط گروه کوچکی از زنان هند معنی این قانون یعنی بالا بردن درصد زنان را می دانند واهمیٌتش را درک می کنند؛ اکثریت زنان اغلب با سیاست بیگانه و در گیر مبارزه ای سخت وجانفرسا برای زنده بودن و ادامهً زندگی خود وخانواده هستند.
وقتی ازخانم روانکاو وروانپزشک؛ سودهیر کاکارکه از اهالی یکی از ایالت های جنوبی هند به نام گوا؛ در بارهً مصٌوبه در صد زنان بپرسید با عکس العمل مثبت او روبرو می شوید. او معتقد است که این قانون وتغییراتی که در وضع زنان در جامعهً هند بر اساس آن بوجود می آید؛ بزرگترین تحٌول و تغییری است که از سال 1947 ؛ سال استقلال هند اتفٌاق افتاده است. امروزه خانواده های هندی از هر طبقه و قشری تلاش می کنند که دختران خود را به مدرسه بفرستند. جامعه هند پذیرفته است که دختران در شغل هائی بجز شغل های سنتی مثل آموزگار ویا پرستار شاعل باشند. حتی پیروان مذهب هندو هم این مسئله را پذیرفته اند بهمین دلیل حزب آنان در رای گیری با رای مثبت شرکت کردند. این تغییرات نشان می دهد که کشور هند آمادگی پذیرش وشرکت فعٌال تعداد بیشتر زنان را در سیاست دارد.
خب حالا زنان با شرکت فعٌال و تعدادبیشتر در سیاست چه هدفی را دنبال می کنند و به چه دستاوردی می خواهند نائل شوند؟
خانم نیودیتا ممون؛ پروفسور علوم سیاسی در دانشگاه دهلی هراسش از این است که شاید بر تعداد نمایندگان افراد طبقهَ بالای هند در مجلس افزوده شود. او انتقاد احزاب کوچک کاست ها را منتقل می کند و با بد بینی فکر میکند که پشت سر این هیجان و حمایت ناگهانی احزاب بزرگ برای تصویب قانون در صدی ؛ همان مسئله همیشگی وقدیمی قدرت و تقسیم آن بین احزاب بزرگ است. با زیاد شدن تعداد نمایندگان احزاب بزرگ؛ احزاب کوچک در حقیقت ازمجلس محو می شوند وباعث می شود که اقلیٌت ها مثلآ احزاب مسلمانان هم از این قانون در صدی متضٌرر شوند. او به ادعا های به ظاهر فمینیستی این احزاب باور نداردو معتقد است که زنان نماینده هم در مجلس تحت قانون ومقررات مردسالارنه احزاب رفتارمی کند.
انتقاد تند تر از جانب خانم نویسندهً هندی، آروندهاتی روی است ؛ اومی گوید: قانون در صدی زنان معجون معجزه آمیزی نیست. در هند همیشه زنان سیاستمدار وفعٌال در سیاست موجود بوده است. مثلآ خانم ایندیرا گاندی. آیا در کارهای این خانم ذره ای از نشان فمینیستی می بینید؟ در حقیقت این سیستم بظاهر دمکراسی هند است که عمل می کندو در این سیستم، چه مرد و چه زن هیچ فرقی ندارد. شرکت های بزرگ فراملیتی با کمک همین سیاستمداران زن ومرد دمار از روزگار مردم هند در می آوردند. با همدستی این لباس مسخرهً دمکراسی که بر تن خود پوشیده اند رنج زنان هند را پنهان می کنند .
جالب است که هر چه انتقاد زنان فمینیست تند تر می شود بر عکس جشن وشادی افراد وقشر بالا وجا افتادهً سیاسی بیشتر و پر سر وصدا تر می شود. رسانه های گروهی هم با این قشر همراهی می کنند. آنها از رفتار وبایکوت احزاب کوچک انتقاد کرده وسونیا گاندی را بخاطر کارش تحسین می کنند.
قدم بعدی این است که بانوی قدرتمند سیاست هند، درمجلس عوام دوسوٌم آرا را بدست بیاورد وشاید هم مجبور شود که متحٌدان خود را دوباره تغییر دهد. برای این اتفاق فعلآ مشکلی وجود ندارد زیرا یک زن قوٌی در راٌس قدرت هند است.
روزنامه دی زایت
از جورج بلوم 15 مارس 2010
ترجمه زری طبائی