Mohammad
محمد احمدیان(امان)

با خوبی و بدی هایش

تو آن چه هستی که خرید می کنی
با خوبی و بدی هایش

تو آن چه هستی که می اندیشی
با خوبی و بدی هایش



aref-pejman4.jpg
دکتر عارف پژمان

ریش « آقا» را باور کنیم یا فرهنگ پنج هزار ساله را؟

(طنز )

آقای میمدال ، یکراست، فضل فروشی میکرد، به استخوان مردگان ،فخر می فروخت ؛ناگهان دید، چشم دوست دختر فرنگی اش ، به تلویزیون رستوران ، خیره شده است؛ گویا تلویزیون، اخبارو تصاویری از ایران ، در یک برنامهء تفسیر خبر، به نمایش نهاده بود، تصویر آیت الله خامنه ای ،کمتر از یک دقیقه، در صفحه تلویزیون بود، گویندهء تلویزیون تورنتو، به زبان انگلیسی میگفت، رهبر ایران،با دوچرخه سواری بانوان ،در مجامع عمومی مخالف است ، زیراجلو چشم نامحرم است ؛ اما دوچرخه سواری زنان، در بیابان یا حیاط خانه ( که هیچ کس در آن نباشد) اشکال شرعی ندارد!



Nilofar
نیلوفر شیدمهر

سینه‌ات

سینه‌ات زمینِ
صلحی پایدار و من
اسبی که در قلب آن
در نسیمِ لبریزِ نفس‌هایش
یورتمه می‌رود.



بهمن پارسا

انگشت وسطی ِ حکومت اسلامی و انگشتهای مردم

پیش از ورود در متن خوبست بگویم نویسنده ی این متن بیش از سی و چند سال است که هرگز در ایران نبوده. این به معنای آن نیست که از ایران و گرفتاریهایش دور بوده باشد. در حدود امکانات موجود- که کم هم نیست -با حوصله و دقّت افت خیزهای سیاسی و اجتماعی ایران را پی گیری میکند ودلی میسوزاند و آهی میکشد. اگر بپرسند عملا چه کرده یی پاسخش به سادگی آنکه ، هرچه دیگران ِ از قبیل من میکنند و بیش از اینش فقط مدّعا است.



علی آشوری

شعر بود عباس


در مرزهای برفی آن سال‌ ها
تنها او بود که در موهای بور
همراه آبی آرزو ها یش
گل یخی را مي قاپيد كه در گرماي كلماتي بي توقع
نثار سوز زخم ها و تاول دل و دست ها شوند !



marzie-shahbazaz.jpg
مرضیه شاه بزاز

شکار موبی دیک در فلات

موبی دیک جانوری است غول آسا و ولگرد دریاها، وحشی و قوی، موبی دیک بی چهره است و به تعبیری بی هویت (بی گونه و همه گونه)، جانوری است بی تفاوت چون خدا، که با کسی دشمنی خاصی ندارد و بنا بر ذات خویش اگر در خطر بیفتد (و گاه بنا بر اقتضای طبیعتش یا که گویی از سر انتقام) می کشد و تخریب می کند (نیش عقرب نه از ره کین . . ). موبی دیک می تواند تبلور سمبلهای مختلفی باشد، انگار که چهره عوض می کند (شاید به این دلیل بی چهره است) گاه شبیه زئوس یا خدای دینهای ابراهیمی است، گاه یک ایده، گاه حقیقتی است غیرقابل انکار، ولی همیشه یک نیروی قوی مخرب است و بیشتر کور..



رضا اغنمی

تالان

نقد وبررسی کتاب

داستان با ادهم و فرزندش سلیمان شروع می شود واز سرکشی پسرش که عاشق دختری شده، در«تنگل». با دوستان قرار گذاشته که شبانه به آن محل رفته ودختررا بربایند و به محل زندگی خود بیاورند. مادر ازغیبت ناگهانی سلیمان و شنیدن خبر نگران جان فرزندش به وحشت می افتد. و پدر در حوادث همیشه ناگوار وخونین تنگل به فکر فرو می رود :
«کاش تنگل را ندیده باشی و ندانی که در پشت هرسنگش خون خواری درکمین است. اگر هیچی نداشته باشی و تریاکی درخورجینت نباشد تو را به خاطر اسب می کشند».



ا. رحمان

همپای بادها رفتیم؛

غروب خاکستری بی رمق -
چشم به پیشِ پای شب دوخته
آهسته تاریکی می آید
چترش را بالاتر از سرِ
باغچه ،
سراسر بر افقهای ناپیدا
می گسترد



Naser-Malek-Motiee1.jpg
رضا شکیبا

«برده دارانِ زمان ها» چوبِ حراجَم زدند!

*نمی دانم پچپچهِ نحسِ کدام گوشه تاریخ در گوشمان ثبت شده که وقتی امروز «ناصر» به مهمانی غریب مرگ رفت، او را با اسمِ نازیبِ «فرمان» یاد کردیم؟
*نمی دانم به چارچوب کدام درِ شکسته تاریخ تکیه زده ایم که وقتی امروز «ناصر» به سفر مرگ رفت او را با دشنه ای خونریز در دست دیدیم که به «جنگ نحس غیرت» می رفت؟



محسن حکیمی

قدردانی از کمیسیون پنجاه سالگی کانون نویسندگان ایران

به تک تک شما درود می فرستم و دستتان را به گرمی می فشارم. یاران و همراهان عزیز! با آن که سرکوبگران آزادی ستیز این فرصت را از شما گرفتند که حاصل یک سال تلاش و زحمت مدام و پیگیر خود برای گرامی داشت پنجاه سال مبارزه درخشان کانون نویسندگان ایران در راه آزادی بی هیچ حصر و استثنای بیان را به نمایش عمومی درآورید و کانون را بیش از پیش به مردم ایران و جهان بشناسانید، اما بدانید و تردید نکنید که این یورش سرکوبگرانه نه تنها سرسوزنی از عظمت تلاش شما نمی کاهد بلکه کار سترگ شما را برجسته تر و نمایان تر از پیش می سازد.



mehdi-estedadi-shad03.jpg
مهدی استعدادی شاد

غزالی و شرکا
در شرکتی با بی مسئولیتی نا محدود

"ایشان"،
یعنی غزالی و شرکا
که به درازای قرنها دخل و دمار ما را در آورده اند
نه به غزال شباهت میبرند
و نه حتا به بُزکوهی...



aliasghar-rashedan5.jpg

دو داستان کوتاه

ترجمه علی اصغرراشدان

نه ماه بعدازجداشدن مان وهشت ماه بعدازرفتنش، هنوزفکرکردن درباره اش راکنار نگذاشته بودم، تنهامنتظرش بودن راکنارگذاشته بودم. ناگهان بااندوه، توچارچوب درخانه مان ایستاده بودوپول می خواست. گفت:
« میتونی مقداری بهم قرض بدی؟ پول لازم دارم. فوری پول احتیاج دارم. »



reza-maghsadi-1s.jpg
رضا مقصدی

تنها ، صدای توست

سبزینه های جنگل
باور نمی کنند
باران ِ مهربان ِ نگاهت را
بر برگ برگ ِ من.



farrokh-Azbari.jpg
فرخ ازبرى

من هنوز زنده ام

اسب من تو چرا سم به زمين مى كوبى
مگرت هواى شبديز، كنار پيكر پرويز زده ست
نه نه اسب سحر خيز من
من هنوز زنده ام



gorji-bayani01.jpg
علي آشوری

لا به لای آن سال‌ها و سايه های افتاب بي رمق پاييزی اش

مي گفت :
"بچه ها علم و دانش را بايد گرفت و در روياي بهارانه ای پيچيدش و عطر سبزآنها را در كو چه پس كوچه هاي لخت منجمد شده اين ديار سو خته
افشاند"



Ahmad-Miralaie1.jpg
علی صدیقی

یاد احمد میرعلایی و آن شعر شگفت انگیز!

اگر خواننده مجله ” مفید” در اواسط دهه ۶۰ شمسی در ایران بوده باشید، در”شماره ی آبان ماه شصت و شش” شعر اعجاب آوری از شاعری ناآشنا با برگردان مترجم نامدار احمد میرعلایی در چندین صفحه آن شماره به چاپ رسیده بود که با تمام بلند بالایی اش بی آن که شاخصه روایی منظومه را داشته باشد، سخت جذاب و در همین حال راحت خوان بود. شعری غضبناک و تکاندهنده که ” ایکور” نام داشت و نام شاعرش “گاوین بنتاک” بود.



marzie-shahbazaz.jpg
مرضیه شاه بزاز

راه برگشت نیست

وقتیکه باغچه را با دستان مردد و خمیازه شخم می زدی
و ستونهای خانه را از کاه و هراس پی می ریختی
وقتیکه محو آینه، از نقش خود، تندیس از خمیرِی فطیر پرداختی
و چندان به ستایش برنشستی
که در شب هرچه بادا باد



بهمن پارسا

پل ِ یوغ ِ دروغ

بر بلندای آوار نا دانستنها، در این بیراه
درختی است،
بارش همه بی برگ وباری.
از آن همه کسان
چهارتن،



majid-sedghi.jpg
مجید صدقی

جشنواره کن و برگزیدگانش

مراسم پایانی هفتادو یکمین جشنواره سینمایی کن شنبه ۱۹ مه درساعت ۱۹ و ۱۵ دقیقه در کاخ جشنواره برگزارشد، ضمن آن که شبکه تلویزیونی کانال پلوس فرانسه طبق روال همه ساله این مراسم را به طور زنده پخش کرد. امسال نیز فیلم های برگزیده هرچند دراکثر موارد با سلیقه منتقدان سینمایی همخوانی داشت، ولی در مجموع برخی از فیلم ها نادیده گرفته شد ( از جمله فیلم خوش بودن، دوست داشتن و دویدن سریع، ساخته‌ی کریستف اونوره) که علاوه بر ساختار مستحکم از بازی های فوق العاده بازیگران برخورداربود. اگر قرار نیست همه فیلم ها ی خوب جایزه بگیرند آیا بهتر نیست با گفتن ( با قدردانی از... ) که در بسیاری از جشنواره ها معمول است از فیلم ها و یا شخصیت های باارزش دیگر قدردانی شود.



Mohsen-hesam02.jpg
محسن حسام

به ياد داريوش كارگر
«پايان يك عمر»

اين اثر در نگاه اول شباهت به يك داستان بلند مي‌برد. اما با مرور دوباره مي‌بينيم كه نه تنها به رمان نزديك مي‌شود، بل ساختمان يك رمان را از جهت معماري در بطن خود دارد. همانطور كه مي‌دانيم جنبة اصلي رمان داستان‌گويي است. در اين اثر خاطرات گذشته بريده بريده همچون قطعات موزائيك روي هم سوار مي‌شوند. ما به تدريج شاهد شكل‌گيري اشخاص رمان هستيم. شخصيت‌هاي اصلي ساخته و پرداخته مي‌شوند. شخصيت‌هاي فرعي در ارتباط با نقشي كه نويسنده بر آنها مي‌زند، از پردة ابهام به در مي‌آيند و خودي مي‌نمايانند. نويسنده با ترفندهايي از اين دست به اشخاص رمان هويت مي‌بخشد.



Charles-Baudelaire.jpg
شارل بودلر

در ثنای زیبائی

برگردان از مانی

از قعر چاه یا زآسمان تو وجاهت
آئی که از جهنم و بهشتِ ونگاهت
ریزند خیر و شر بی تمیز و توئمان؟
زین روذو را قیاس به خَمر کرد میتوان



امید

ای که از خالِ لبِ دوست سخن می گویی!

(دراستقبال از غزلی از روح الله خمینی)


ما به تلبیسِ تو اِبلیس گرفتار شدیم
از ستم گستریت سُخرهء اغیار شدیم

فارغ از خود نشدی کوسِ اناالحق بزدی
زین سبب از تو و عُمّالِ تو بیزار شدیم



khaksar-mansour.jpg
اسد سیف

به یاد منصور خاکسار

دو شعر از او

به جزر دریا خیره‌ام
و آفتاب زمستان
برهنه‌ام کرده است
به دفتری ورق زده می‌مانم
که هیچ چیزم پنهان نیست
گذشته‌ای ویرانم
از قبیله‌ای دور
که نخلهایش
عریانم می‌کنند



س. سیفی

اسبِ ‌هزاره‌ای

در قصّه‌ها و افسانه‌های ایرانی از اسب به مثابه‌ی نشانه‌ای برای پیوند با مادر و آرزوی زادن فرزند سود می‌‌برند. در این قصّه‌ها اسب جهان‌های تاریك و ظلمانی را به دنیایی روشن و آفتابی پیوند می‌دهد و بر پایه‌ی همین داستان‌ها ملك جمشید روزی با اسبش خواهد آمد تا دختر دلخواهش را با خود به سرزمین رؤیاها ببرد.



Nilofar
نیلوفر شیدمهر

نهنگ در جنگل

جنگل مرا
خوانده و می‌خواند:
غرق غرق غرق شو ای غریب
چون آسمان
در موجگان شاخسارم
غرق شو چون آفتاب