در شرایط فعلی که حکومتی رانت خوار، دزد و اختلاس‌گر و پول‌شوی، بر سر کاراست، سردادن شعار «یه اختلاس کم بشه / مشکل ما حل میشه» اشتباه است؛ چرا که اینطور برداشت خواهد شد که معترضان کف خیابان، مضمون اختلاس را پذیرفته‌اند اما به کمّیت آن اشکال دارند و ناراحت‌اند که ما چرا نتوانستیم این کنیم و مهم‌تر اینکه اختلاس، در دل یک حاکمیت نابکار و دزد، خودش مازاد فساد سیستماتیک شمرده می‌شود و کسی که فساد نهادینه را درک نمی‌کند، به طور منطقی به اختلاس و نتایج زیان‌بار آن توجه ندارد و برای همین درحد رفع مشکلات اکُونومیستی خود، خواهان کمتر شدن دامنه‌ی اختلاس است. اینگونه آدمیان به طریق اولی با فساد نهادینه شده هم کنار می‌آیند.

در معدنجوی طبس حدود هزار و هفتصد نفر کارگر به کار اشتغال دارند. معدنجو در واقع بزرگ‌ترین معدن زغال سنگ در ایران به شمار می‌آید و مدیران دولتی همواره بر پایبندی کارفرمای آن به ایمن‌سازی معدن پای فشرده‌اند. گفته می‌شود که از این معدن سالانه چیزی حدود ۴۰۰ هزار تن زغال سنگ راهی بازار می‌شود که آن را تا میزان تنی پنج میلیون و پانصد هزار تومان به فروش می‌رسانند. چنین قیمت نازلی برای فروش، از رنجی حکایت دارد که همیشه نسبت به کارگران آن روا می‌دارند. این موضوع در حالی اتفاق می‌افتد که دولت مازاد نیاز داخلی خود را از بازارهای خارجی تأمین می‌کند. دولت نیز ضمن دست‌اندازی به بازار داخلی زغال سنگ، سالانه میلیاردها تومان به جیب می‌زند. با این همه، حق و حقوق کارگران این واحدهای تولیدی را نمی‌پردازند و نسبت به ایمن‌سازی آن‌ها نیز سهل‌انگاری به عمل می‌آورند.