« صدای سوم کمونیست ها در وهله ی اول باید بیان " نه این و نه آن " باشد. اما صدای سوم اگر محدود به " نه به این و نه به آن" در دوئل جنگی باشد، هنوز صدای سوم نیست، صدای انفعال و تماشاگری بیطرفانه است. صدای سوم پاسخ ِ این پرسش است: اگر نه این و نه آن، پس چه؟ شعار « نه به این و نه به آن» به معنای بی طرفی نیست به معنای طرفداری از جنبش های مترقی مردم ایران در برابر هم امپریالیسم و هم جمهوری اسلامی است. طرفداری از هرکدام از این عفریت ها یا بی طرفی یا فرعی کردن تاکتیکی یکی از آن ها با هر توجیهی ، به زیان حرکت مردم ایران برای رهائی و به دست گرفتن سرنوشت خودش تمام خواهد شد و به نیروهای مترقی و پیشرو در ایران ضربه خواهد زد.

بعد از یک جلسه چند ساعته در جمعی از رفقایی که همه به جریان چپ و فدایی تعلق داشته اند می نشینم. کسانی که اگر از سیاست صحبت شود، از جوانی خود نادم نیستند و به دفاع از ارزشهای جنبش چپ می‌پردازند. صحبت از یادآوری خاطرات است و شوخی کردن و آواز خواندن. صحبت از دوران جوانی می شود. یک ساعت به رفتار و اقدامات تند وکودکانه آندوران پرداخته می‌شود و همه می‌خندند. همه حرف‌ها و خاطراتی که گفته می‌شود واقعی است و جنبه هایی از افراط گرایی اعتراضات روشنفکران و جوانان انروز ایران را نشان می‌دهد و با تفکر و رفتار امروز آن جوانان چهل پنجاه سال مسن تر شده تمایز دارد ولی آیا در اروپا هم روشنفکران در یادآوری خاطرات جوانی خود آنگاه که می‌خواستند دنیا را دگرگون کنند و دنیای انسانی تری بسازند همین گونه سخن می‌گویند؟

شالوده جمهوری اسلامی با کودتاهای پی در پی و بحران سازی بسته شده است. بیش از یکماه است که صدای ناقوس تغییر دولت روحانی توسط برخی از عناصر اصلاح طلب و اصولگرا بصدا در آمده است. برخی خواهان خانه تکانی اساسی در دولت روحانی شده اند. برخی استعفای روحانی و انتخابات زودرس را پیشنهاد کرده اند. رحیم صفوی گفته اصلا ما نیازی به دولت نداریم. برخی مثل حسین الله کرم و شمخانی و حجاریان خواستار شده اند روحانی برود و یک نظامی قدرت را در دست بگیرد. برخی هم طرح کودتا علیه روحانی را آماده کرده اند.

یکی از خطرات جدی که الان جنبش مردمی را در شرایطی که از نظر روانشناسی سیاسی اجتماعی به این میزان از قدرت و باورمندی رسانده است که میداند میتواند نظام جمهوری اسلامی ایران را به تاریخ بسپارد، تهدید میکند ، ربوده شدن این جنبش برای چندمین بار در طول تاریخ توسط همان کسانی می باشد که کودتای رضاخان را پیاده کرده، کودتا بر علیه حکومت ملی مصدق را سازمان داده و حاکمیت آقای خمینی را بر جنبش آزادیخواهانه و دموکراتیک مردمی سوار کردند. گرگ هائی که در لباس میش وارد صحنه میشوند و تظاهر به دفاع از ازادی و حقوق بشر در ایران مینمایند.

تظاهرات اعتراضی مردم در خیابان های تهران و چندین شهر دیگر همچنان ادامه دارد، رسانه های داخلی و خارج کشوری اغلب از روی دست یکدیگر می نویسند و این اعتراضات را تنها به حساب بازاری ها می گذارند. آن ها آگاه یا ناآگاه، دارند افکار عمومی را به سمت بازار منحرف می کنند تا در پایان گفته شود دعوا میان بازاریان و روحانیون و نظامیان حاکم بر ایران بر سر منافع گروهی است.

علت انقلاب کارها و سخنان نسنجیده شاه بود که خمینی همین حرفهای شاه را در نوارهای صوتی بزرگنمائی می کرد و به تعداد سدها هزارعدد کپی می شد و مفت به مردم می دادند. همچنین سخن آخوندها بر روی منبر که امام زمان را اعلیحضرت خطاب می کردند و لحن کلامشان به گونه ای بود که شاه را جای یزید می گذاشتند و خمینی را جای حسین کربلا و ساواک نیز چشم پوشی می کرد.

تیم ایران به لحاظ بدنی ضعیف تر بود. کمتر میدوید و بیشتر حواسش بود که گل نخورد، اما برای یک تماشاگر بیطرف، نه مثل گزارشگری که من گوش میکردم، فرزندان ایران انسانیتی پالوده تر را عرضه می کردند.آنها نه برای بردن و برتری و غلبه، بلکه برای نفس بازی وبرآورد کردن تمنای دل هم میهنان خود باز ی را تا به انتها شجاعانه و بی ترس و واهمه از حریفی که به شهرتِ تیم مرگ بودن و شیطان سرخ خطاب شدن می بالد،با نمایش متواضعانه توان خود به پیش بردند.

آن چه صدور این بیانیه را ضروری ساخته یک تحول یا چرخش سیاسی مهم در ارتباط با اوضاع کشور، منطقه و جهان و پاسخ و راهکار هواداران سوسیالیسم در قبال آن است. خروج آمریکا از برجام، فشار برای بازگشت تحریم های فلج کننده، ورود تیمی به مرکز تصمیم گیری های دولت آمریکا که از جمله لابی های فرقه مجاهدین مانند بولتون در شمار آن ها می باشند، دعوت رسمی حزب دمکرات کردستان ایران که درگیر مبارزه مسلحانه در کردستان است به وزات خارجه آمریکا که روشن است برای کدام هدف ها صورت می گیرد ، شکاف بزرگی که میان اتحادیه اروپا و آمریکا به وجود آمده است - که در تاریخ پیمان آتلانتیک در پس از جنگ جهانی دوم بی سابقه است - ... بی تردید یک نقطه تحول کیفی نه فقط در اوضاع سیاسی کشور بلکه در مناسبات منطقه ای و بین المللی است.

«چپ انقلابی» در مناطق فرقه ای مین گزاری شده خود را محبوس ساخته است و تا مادامی که نتواند براین نوع اصول تراشی های کاذب و زاهدانه غلبه کند و حول اشتراک در چهارچوب مواضع کلی و واقعا اصولی، به اقدام ها و کنشگری های مشترک مبادرت ورزد، و همراه و به موزات آن به بحث و دیالوگ سازنده حول اختلاف ها و مسائل واقعی جنبش های مبارزاتی به پردازد، نخواهد توانست از درون پیله خود بافته بیرون بیاید. این چپ نیاز به بازسازی به تعویق افتاده خود دارد اما این مهم نه در خلأ و دنیای خیالی که در متن جنبش ها و در پیوندبا آن ها و در کنشگری و گفتگو و دیالوگ سازنده، و البته مبارزه بی امان علیه فرقه گرائی و هژمونی طلبی ممکن خواهد بود.

استفاده از ورزش با انگیزهای مبارزاتی در تاریخ ما ریشه های کهن دارد . نهضت سربداران در زورخانه هاپایه گذاری شده و زورخانه برای آنان محل تجمع ، آموزش سیاسی ـ عقیدتی وتمرینات بدنی بوده است .زمانی که مخالفان حکومت حق حمل سلاح نداشتند سربداران ابزار ورزشی زورخانه را شبیه سلاحهای جنگی آن روزگارااتخاب کردند ومیل و کباده و تخته را بجای گرز و کمان وسپروسیله تمرین نبرد با سلاحهای واقعی درموقع لزوم نمودند.

در این فراخوان " سوسیالیست ها و چپ ها" هیچ پیوندی میان مبارزه ضد امپریالیستی و مبارزه طبقاتی، میان مبارزه با دشمن خارجی و داخلی، میان ممانعت از تعرض خارجی به حاکمیت مردم با مبارزه برای بیرون کشیدن این حق از چنگ حاکمیت غاصب، میان دست رد زدن به سینه آلترناتوهای دست نشانده خارجی با پیکار همین امروز برای پر کردن خلا آلترناتیو مردمی دیده نمی شود. حتما جواب شان این خواهد بود که « همه چیز را که نمی شود در یک فراخوان کوتاه گفت». بلی همه چیز را نه، اما آنچه باید گفته می شد، گفته نشده است.

بیانیه ای با عنوان «بیانیه نجات ایران» از سوی افرادی که بسیاری شان از دو گروه فعال اسامگرا و کمونیست دهه پنجاه هستند و نقش برجسته ای در برپایی انقلاب ۵۷ و پیروزی آن داشتند، به تاریخ ۲۵ خرداد ماه ۱۳۹۷ در سایت «ایران امروز» منتشر شد. مضمون اصلی این بیانیه متضمن اصلاح طلبی با خواست روند اصلاحی در چهارچوب نظام دینی/اسلامی ست. اما اینکه نویسندگان این بیانیه ترجیحاً خود را «تحول خواه» به جای اصلاح طلب معرفی کردند می تواند رنگ باختگی این پدیده نجات دهنده جمهوری اسلامی باشد و همچنین در مصاف با جنبش های سکولار نظیر دی ماه ۹۶.

سخنان دوتن از سوی سندیکای شرکت واحد یعنی سخنرانی های رضاشهابی و داوودرضوی مجموعا و بطورعمده در چهارچوب مطالبات صنفی قراردارد، اما سخنان لقمان ویسی از مطالبات صرف صنفی فراتررفته و با برقراری پیوند با مبارزه طبقاتی و طرح موضوعات و مبارزات مهمی که جامعه ما در گیرآن است، به شکلی شیوا و منسجم از چهارچوب تنگ صنفی فراتررفته و به طرح واقعی پاره ای از معضلات جامعه پرداخته است. انتقاد از پولی و خصوصی شدن تحصیل و از محتوای برنامه های درسی و رابطه این نوع نظام آموزشی با افزایش شکاف طبقاتی و تولیدکودکان کار و دانش آموزانی در منطقه که ناچارند کولبری کنند، انتقاد از سیاست های نئولیبرالی رژیم، مردسالاری و اهمیت جنبش زنان و... از نکات مهم سخنرانی اوست.

هرگز فقر وبدبختی انسانها اینچنین به صورت کالای عریان درمعادلات سیاسی ِقدرت بازی نشده بود. آنچه در طی قرنها مبادله شده و حرص و طمع بر میانگیخت، ثروت بود. اما در انتهای مسیری که هویت انسان بعنوان نیکی آفرین در زمین، پاک شده و همۀ وجودش تا بُن استخوان به صورت کالا درآمده، بدبختی ها و مسکنتش نیز در این مرحلۀ نهائی کالائی شده که میتوانند تصاحب و مهندسی کرده و معادلات سیاسی را با آن جابجا کنند.

حال سوال اساسی اینجاست که اگر بر طبق گفته ایشان مردم نگران هستند و حاضر نیستند در ایران انقلاب بکنند و نظام را تغییر بدهند چون ممکن است فروپاشی نظام به فروپاشی کشور و یا سوریه ای شدن ایران بیانجامد، پس چرا ایشان کنفرانس ائتلاف اپوزیسیون را برای براندازی نظام در واشنگتن برگزار کردند.

روشن است بدون یک سیاست روشن وقاطع در کنترل جمعیت ،بازنگری جدی در سیاستهای رشد وتوزیع جغرافیایی جمعیت، سازمان دادن یک مدیریت دمکراتیک ومدرن وهماهنگ وکارآ، تقویت سازمانها ونهادهای مردم سالار ومستقل حافظ محیط زیست ، قطع دست شرکتها وکمپانیهای سرمایه داری از تسلط بر آب وکسب سود از این ماده حیات بخش، جایگزین کردن صنایع آلترناتیو وایجاد شغل ودرآمد برای روستائیان بجای کشاوری وکشت محصولات با نیاز آبی بالا، مدرنیزه کردن شیوه ها و وسایل کشاورزان برای بهره برداری مناسب از خاک وآب وبازبینی الگوهای کشت براساس دستاوردهای علمی وجهانی، همکاری وهمبستگی منطقه ای مردمان منطقه و توزیع عادلانه آب و معطوف به توسعه پایدار در خدمت همه ی مردمان منطقه، پایان جنگ و رقابتهای کشورهای منطقه و خصوصا پایان دادن به استبداد سیاسی وارتجاع اسلامی واشغال وسلطه امپریالیستی در کل منطقه ی خاورمیانه، نمیتوان از یک سیاست پایدار برای پایان دادن به بحران وتنش آب وسازمان دادن توسعه پایدار در خدمت اکثریت عظیم مردمان سخن گفت.

سوسیال دمکراسی از همان آغاز از یک‌سو به دنبال تحقق دولت دمکراتیک متکی بر عدالت و رفاه اجتماعی بود با هدف بهبود وضعیت زندگی تهی‌دستان و از سوی دیگر می‌پنداشت با آژیتاسیون می‌توان سطح آگاهی طبقه کارگر را افزایش داد تا بتواند به ضرورت انقلاب اجتماعی پی برد. بنابراین در آغاز، تحقق انقلاب اجتماعی هدف اصلی جنبش سوسیال دمکراسی در اروپا بود.

از این امضاء کنندگان باید پرسید مگر روحانی رئیس جمهوربرگزیده شما نبود و بعضا با انگشت مهرخورده با افتخار از خود سلفی نمی گرفتید، و مگر همین کروبی و موسوی به وقت گزینش روحانی معترض نبودند که چرا صندوق رأی را به موقع و سریع به محل اقامتشان (حصر) نمی آورند؟. چطورشده است که حالا به فکرنجات کشور و مردم برای زنده کردن دوباره تاکتیک فشاراز پائین و چانه زنی در بالا افتاده اید؟! واقعیت آن است مردم در نزد آن ها هیچ گاه نقشی فراتر از سیاهی لشکر نداشته اند. حالا هم که نگران تمردآن ها از ایفاء نقش سیاهی لشکر و هم چون ابزاری مفید برای چانه زنی در بالا شده اند، به فکرنجات دم و دستگاه در حال ببادرفتن خود، که با حفظ کیان نظام پیوندی ناگسستنی دارد، افتاده اند.

دوستان برگزارکننده، از سر مهر و بزرگواری، مرا هم میهمان کرده‌اند به این نشست و به گمانم با این نگاه هُشیارانه و پذیرا ـ و یا نکند با این خیالِ خوش ـ که گوئی پیش خود گفته‌اند نگاهِ با فاصله اما همدلانه‌ی «آن دیگری» ـ که «این من» باشم ـ، شاید چیزی یا چیزهائی نهان از«دید ما»، دیده باشد در تاریکی زیرِ مشعل. و این همه هم حرفی‌ست که من نسبت می‌دهم به دوستان.

در باره آنچه در روزهای آغازين اين ماه در سمينار بنياد پژوهش های ايران در استهکلم گذشت جنجال بسيار شد وظاهرا هنوز ادامه خواهد داشت. ملال آورتر ازهمه اين است که آنان که در پر رنگ کردن حاشيه ها اهتمام ورزيده اند فغان بر می دارند که حاشيه ها بر متن پيشی گرفت.و درميانه اين فغان ها هم متن وهم حواشی در مبالغه های دل آزار ناپديد می شوند و دروغ پردازیها جای بيشتری برای ابراز وجود می يابند.

جهان بينی، نگاه کلی به جهان است و تعبير عام جهان. جهان را ديدن، و آن را تعبير کردن. به تناسب دانسته ها و ندانسته ها. و به تناسب واقعيت ها آن گونه که هستند، و آن گونه که نيستند اما تصور می شود که هستند.
و اين تعبير کردن، حرکت در ذهن است، که در نقطه ی تلاقی خود با بيرون ذهن ـ اگر تا بيرون ذهن، امتداد داشته باشد ـ تبديل به عينيت می شود. يعنی در ترکيب با عينيتِ بيرون ذهن، جزيی از آن می شود.

با این که دو رژیم نازی و استالینی از بین رفته‌اند، گفته‌های هانا آرنت، در باره‌‌ی پایه‌های ایدئولوژیک توتالیتاریسم و ویژگی‌های توتالیترِ ایدئولوژی، اندیشه‌ای را می‌سازند که هم‌چنان امروزی‌ است. برای شناخت از رژیم‌های اقتدارگرای کنونی، نه تنها سکولار یا لائیک بلکه دینی یا تئوکراتیک، کتاب سیستم توتالیتر هانا آرنت و ایده‌های بدیع آن از ارزش نظری و عملی والایی برخوردار است. در نقد و نفی «ایدئولوژی»‌ها و در پی‌ریزی تئوری و عمل رهایی‌خواهانه از سلطه‌های گوناگون سیاسی، اقتصادی، ایدئولوژیکی، دینی و غیره، اندبشه‌ی آرنت اساسی است و به یاری ما می‌آید.

سحرگاهان صبحانه‌ات به‌جای نوشیدن آب پرتقال با سرکشیدنِ روغنِ اسلحه آغازیدن کند. این وضعیت غریبی است که این‌روزها اپوزیسیون می‌خوانیم‌اش. انگار جهان آرزوها و رویاهایمان، جهانی که قرار بر ساختنش داشتیم تنها با حذف دیگری میسر است. یارگیری می‌کنیم تا برای یارگیری تنها سپر می‌سازیم و مواظبیم که سنگ از کدام سمت می‌بارد. بی‌سقف و آسیمه‌سر به سمتی نامشخص می‌دویم و با دیدن اولین درِ باز برای پنهان نگاه داشتن گم‌شده‌گی‌هایمان به ناکجا پناه می‌بریم و این‌گونه جان و جهان‌مان ساخته می‌شود، بی‌آن‌که یک لحظه از حذف دیگری غفلت کنیم. ساختارِ گفتمانِ توجیه بر روابط قبیله‌ای استوار است. قبیله‌ی حق‌مدار برای روز مبادا مدرک جمع می‌کند. مدرک هراس می‌سازد و سکوت.

به تازگی قریب صد نفر از کنشگران اصلاح‌طلب داخل کشور طی نامه‌ای به محمد خاتمی "ضرورت اصلاح اصلاحات" را به او یادآور شده‌اند. بر این اساس باید پذیرفت که خیل اصلاحات‌چی‌های درون حکومت ضمن ماندگاری در ساختار ناصواب جمهوری اسلامی از هر اصلاح و تغییری جا مانده‌اند. اما گمان ایشان بر آن است که با همین ترفند خواهند توانست جمهوری اسلامی را از فروپاشی و سقوط وارهانند تا در هرم قدرت جایی هم برای محمد خاتمی منظور شود.

فوتبال دنیای دیگری‌ست، دنیایی که طرفداران آن دگرگونه به پیرامون خویش می نگرند. در فوتبال هوادار با تیم خویش هم‌هویت می گردد و در برابر هویتِ تیم مقابل صف‌آرایی می کند. روان مشترک، رفتار مشترکی را نتیجه می گردد. "من" در آرزوی "سوپرمن" و یا "منِ برتر"، آن‌سان که فروید در نطر داشت، به تماشای بازی می نشیند. اگر آرزوها برآورده نگردند، باید به امید متوسل شد و بازی دیگری را منتظر ماند.

»  بسوی تشکیل حکومت های محلی در ایران ( بخش نخست )
»  اوضاع سیاسی و سیاستهای ما
»  ایران و اسلام آخوند و موبد
»  آیا تجربه ارمنستان می تواند در ایران هم تکرار شود؟
»  قید و بندهای اصلاح طلبی دینی در ضدیت با سکولاریسم و آزادی ست
»  نوید»، فرزندِ مشروعِ عشق و خطر
»  دولت در ایران
»  مذاکرات کره و گرفتاری ترامپ
»  نمایشنامه ظهور مجدد مومیائی ها!
»  جابجائی پهنۀ رویداد ها برای جستجوی راه حل
»  داستان «هموندی» که رئیس شد! بازهم جعل
»  مطرح شدن خطرانقلاب سیاسی و اجتماعی در خبرگزاری جمهوری اسلامی!
»  آتش خواهد گرفت بنزين!
»  در زیر سایه شاه، خمینیسم رشد کرد
»  بر سر منار اشتر رود و فغان برآرد که نهان شدم من این جا نکنیدم آشکارا
»  اصلاح‌طلبان در آزمون فیصله‌بخش!
»  دلیل دشمنی و اتهام زنی اصلاح طلبان برعلیه اپوزیسیون چیست؟
»  وقتی سرمایه داری غرق در بحران با ستایش از یک اقتصاددان«مارکسیست» به آسیب شناسی خود می پردازد!