روز دوشنبه ۷ آذر در محل انجمن جامعه شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران جلسه بررسی اجتماعی – اقتصادی جنبش وال استریت با حضور فریبرز رئیس دانا(اقتصاد دان)، ناصر فکوهی(استاد انسان شناسی)، محمد مالجو(اقتصاد دان)، محس حکیمی(نویسنده و مترجم)، علی رضا ثقفی ( نویسنده و مترجم) برگزار شد. نکته قابل توجه استقبال زیاد مخاطبان بود که بیش از ظرفیت سالن برگزاری بود. در نتیجه به قول مجری برنامه حضار به معترضان وال استریت بر روی زمین بنشینند. عده ی بسیاری هم به صورت سرپا به سخنرانی ها گوش دادند.

در این کنفرانس بیشتر از صد تشکل از سی و دو کشور مختلف در آمریکای شمالی، اروپا، استرالیا، آفریقا، شرق آسیا و خاورمیانه شرکت داشتند. قبل از شروع کنفرانس، یک حرکت اعتراضی در روز جمعه 18 نوامبر در حمایت از کارگران اعتصابی جی.ای.ایی صورت گرفت و شرکت کنندگان در یکی از محلات شهر استانبول در حمایت از کارگران اعتصابی تجمع کردند. چند نفر از نمایندگان تشکل‌ها همانجا سخنرانی کردند و حمایت خود را از کارگران اعتصابی نشان دادند.

می توان پرسید آیا کارگران کمونیست و کمونیست های کارگری می توانند در بطن برانگیخته گی انقلابی کنونی صفوف پراکنده ی کارگران را متشکل کنند ؟ آیا می توانند ذهن و زبان و پراتیک سیاسی کارگران را معطوف به خلق شرایط الغای سرمایه کنند؟ بی تردید بسیاری خواهند گفت غیر ممکن است یا دست کم خواهند گفت بسیار دشوار است. اما نباید از برد که می توان واقع بین بود و غیر ممکن ها را طلب کرد!

اما پرسش اساسی دیگر؛ حال که این همه شواهد عریان و برملا از بحران سرمایه داری در کف آگاهی ست، چه سند و شاهدی بر رسیدن سرمایه داری به مرزهای نهایی اش در دست است؟ چه قرینه ای بر فرو ریختن نزدیک نظم و نظام سرمایه داری در دست است؟ اگر هست، چرا وقتی کسی از میان مدافعان راستین نظم سرمایه داری، وجود چنین بحرانی را دال قوی یا حتا دالی بر احتمال زوال سرمایه داری نمی داند، به جای پاسخ معتبر و مبتنی بر قراین مثبته، تنها به تکفیر وی پرداخته می شود؟

بر آمدن بازارهای کار و طبیعت و پول، نه پروسه ای طبیعی، که پروژه ای دست ساز بوده است، دست ساز دولت ها و طبقات فرادست، آن هم در قالب جنبش برنامه ریزی شده بازاری کردن جامعه، جنبشی که گروه ها و اقشار و طبقات گوناگونی را، بسته به مورد، در معرض مخاطره قرار می داده است. جامعه برای حفاظت از خویش اما، ضد جنبشی حمایتی راه می اندازد، ضدجنبشی خود جوش و از پایین. تاریخ به وفور چنین مقاومت هایی را در برابر منطق سرمایه، شاهد بوده است:

دانش مبارزاتی و فرهنگ یک جامعه موضوعی بسیار پیچیده است که باید درست درک گشته و براساس آن استراتژی و تاکتیکها انتخاب گردد وگرنه نظام جمهوری اسلامی با توجه به تکیه بر مذهب بدترین نوع حکومت فاشیستی سرمایه که از حمایت قدرتهای بزرگ به دلایل متفاوت برخوردار است ، سرنگون نخواهد شد و تنها ممکن است تنها به شکلهای دیگر با جوهر مشابه درآید . سال ۸۸ جنبش مشهور به سبز پایه های حکومت را در داخل لرزاند و به قدرتهای بزرگ ثابت نمود که نظام حاکم نخواهد توانست عمر طولانی داشته باشد .

قطعنامه پایانی خانه‌های کارگر سراسر کشور" بعد از گردهمائی سران این نهاد جاسوسی دولتی در بین كارگران در روزهای ٥ و ٦ آبان منتشر شد. "خانه كارگر" كه یكی از نهادهای مهم توطئه گری و جاسوسی رژیم است در این "قطعنامه" از همان ابتدا با ولایت فقیه و رژیم او "تجدید پیمان" می بندد و بار دیگر به جامعه و جنبش كارگری یادآوری می كند كه نهادی است در خدمت سركوب كه در مراكز كاری سرهم بندی شده است.

در روز ۲ نوامبر اوکلند شاهد یکی از بزرگترین تظاهرات تاریخ خود بود. بخش‌های مختلفی از طبقه‌ی کارگر گرد آمدند تا صدای خود را به گوش برسانند و موفق شدند یکی از بزرگترین بنادر آمریکا را به تعطیلی بکشانند. این روز نشان روشن این بود که جان کارگران آمریکا به لب رسیده است. اما رسانه‌ها گزارش چندانی از این حرکات ندادند؛ در عوض بر دیوارنوشته‌ها، پنجره‌های شکسته و تقابل با پلیس تمرکز کردند که شامل اقلیتی کوچک می‌شد، گروهی کوچک و نامسئول در حاشیه. این تلاشی واضح بود برای دشمن‌سازی از جنبش و دادن تصویری خشن از جنبشی به رهبری آنارشیست‌ها و هوچیان.

رسانه های نوشتاری، شنیداری، دیداری و مجازی، اکنون در مالکیت و ابزار تولید فکر و اندیشه نئولیبرالیسم و صاحبان قدرت می باشند. نئولیبرالیسم به کمک متخصصان و کارشناسان جامعه شناسی و روانشناسی خود، توانسته است فکر و اندیشه و فرهنگ اجتماعی و فرهنگ سیاسی خاص خود را تولید کند، توسط رسانه ها آنها را اشاعه داده و به خورد مردم جهان بدهد. رسانه ها در عصر حاضر می توانند در بیشتر کشورها به گونه ای آسان و با هزینه نه چندان زیاد، در دسترس عموم قرار گیرند و با فعالیت فرهنگی خود، رسالت و وظیفه ای را که به طور ماهرانه برای آنها تعریف شده است (که همانا اشاعه فرهنگ نئولیبرالیستی است) در میان تمام اقشار جامعه جهانی رواج دهند.

به نظر من چپ تاکنون موجود، پاسخ این جنبش برای پیشروی نیست. اما این جنبش علی رغم بی نقشی چپ موجود، همین جا نخواهد ماند. من نگران این نیستم که گویا حال که این چپ، در راس این جنبش نیست و به این معنا، این جنبش بی سر است، بی رهبر است و بدون آلترناتیو اثباتی است، به جایی نخواهد رسید. این جنبش یک جنبش نوین است.

كارگر كه متحد و متشكل نیست، نمی تواند بهبودی در وضعیت زندگی خود ایجاد كند. وضعش همین می شود. كارگر كه متشكل و متحد نیست، وضع زن در آن جامعه آنی می شود كه اكنون در ایران می بینیم. وضع كودك همین می شود. سرمایه دار خود می برد و خود می دوزد. و این موقعیتی است كه جامعه ایران در آن گیر كرده است.

نظام سرمایه‌داری امروز در جایگاهی ایستاده است که نه سرزمین فتح‌ناشده‌ای را سراغ دارد و نه پیشرفت تکنولوژیک دوران سازی را پیش روی دارد. هر روز بیش از پیش به مرزهای نهایی و محدود خود نزدیک می‌شود و با بحران‌ها و تضادهای درونی متعددی دست به گریبان است.

در حالی که روند مناسبات جهانی آکنده از فراز ونشیب و بحران های ویرانگر است، وسرمایه داری نئولیبرالیستی زمین گیر شده است و ارکان و بنیادهای اساسی آن با چالش های جدی مواجه گردیده است، در کشور ما، ناتوان از دیدن این واقعیت ها کور و کر و ناآگاه از درون مایه ی سیر تحولات از سیاست های اقتصادی دنباله روی می کنند که به تب و لرز ومرگ گرفتار آمده است.

سمینار "همبستگی با جنبش جهانی ضد سرمایه داری، ریشه های بحران و چشم انداز آینده" به دعوت کانون مدافعان حقوق کارگر با شرکت تعدادی از اعضای تشکل‌ها و فعالان حوزه های کارگری، زنان و دانشجویان در روز جمعه 13 آبان 1390 در کرج برگزار شد.
در این سمینار، ابتدا هدف از برگزاری سمینار و همچنین برخی دیدگاه های موجود در مورد مبارزات ضدسرمایه داری و ضرورت این مبارزات قرائت شد که متن آن در ذیل همین گزارش درج شده است. سپس سخنرانان به نوبت نظرات خود را در این زمینه ارائه دادند.

با توجه به تهاجم همه جانبه سرمایه‌داری علیه کارگران و نیروی کار و هم چنین مبارزات گسترده کارگران در سراسر جهان علیه نظام سرمایه‌داری ، و این که مساله تغییر قوانین و بازپس گیری بخش های حمایتی این قوانین از کارگران، در سراسر جهان در دستور کار سرمایه داری است، ضرورت دارد هر چه بیشتر مساله تغییر قانون کار بررسی شود. به دنبال مقالات و بحث هایی که قبلا در این رابطه داشته ایم گفت و گوی زیر موضوع را از زوایای دیگر مورد موشکافی قرار می‌دهد.

در حال حاضر کارگران در تدارک تشکیل شورای خود هستند. بحث در رابطه با شورای کارگران بالا گرفته ، نمایندگان شورا بایستی از فیلتر اداره کار شهر کرج هم عبور کنند ، موضوعی که مدیر کارخانه دولت سرمایه هم می خواهد نمایندگانی سر سپرده و مطیع سرمایه انتخاب شوند تا در جهت اخراج کارگران همسو با مدیریت عمل کنند.